“Οι εργαζόμενοι στον κλάδο του φαρμάκου δεν μπορεί να βλέπουν ξεκομμένα το ζήτημα της ιδιοκτησίας, της παραγωγής και διανομής φαρμάκων από την προσπάθεια των φαρμακοβιομηχάνων να μειώσουν την τιμή της εργατικής τους δύναμης. Οι απολύσεις, οι περικοπές, οι ασφαλιστικές ανατροπές, η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, οι προσπάθειες να παραβιαστούν ακόμα και τα ελάχιστα δικαιώματα που προβλέπονται από τη νομοθεσία και τις Συλλογικές Συμβάσεις δεν έχουν να κάνουν με τίποτε άλλο παρά με το γεγονός ότι οι φαρμακοβιομήχανοι επιδιώκουν την αύξηση των κερδών τους για να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί.
Ξεζουμίζουν τους εργαζομένους τους, πρωτοστατούν στο ψαλίδισμα των ΒΑΕ, αν και οι εργαζόμενοι έρχονται σε επαφή με επικίνδυνες πρώτες ύλες κι έπειτα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πληρώνουν πανάκριβα το προϊόν που οι ίδιοι παράγουν. Αντίστοιχα, οι οικοδόμοι χτίζουν κτίρια για όλη τους τη ζωή και μπορεί να μην καταφέρουν ποτέ να αποκτήσουν ένα δικό τους σπίτι, τα παιδιά τους να πηγαίνουν σε ετοιμόρροπα σχολεία κλπ., κλπ.
Μερικές πολυεθνικές σε όλο τον κόσμο κρατούν στα χέρια τους την πηγή των πρώτων υλών, την παραγωγή, τις τιμές και τη διάθεση των φαρμάκων, κερδίζουν από τα φάρμακα. Αυτές καθορίζουν τι φάρμακα θα κυκλοφορήσουν και ούτε τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν λόγο σε αυτό, ούτε οι γιατροί, ούτε κανένα λαϊκό σύστημα υγείας. Την ίδια στιγμή, η πολιτική των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα στον τομέα του φαρμάκου δεν κάνει τίποτε άλλο, από το να προστατεύει και να αυξάνει τα κέρδη των φαρμακοβιομηχάνων με χαρακτηριστική την υπόθεση με τη «νέα γρίπη» και τα εμβόλια μετά από απαίτηση των πολυεθνικών φαρμάκου, αλλά και τις λίστες που επιβάλλονται στα ασφαλιστικά ταμεία“.
Αφήστε μια απάντηση