Υπάρχουν κάποιοι μεγαλοδημοσιογράφοι που φροντίζουν να μην εκτίθενται τόσο στα τηλεοπτικά φώτα, αλλά να χτίζουν τις καριέρες τους στον Τύπο. Συντηρητικότατοι πολιτικά, ανάλγητοι κοινωνικά, ασπόνδυλοι επαγγελματικά, χτίζουν σπουδαίες καριέρες και καθίστανται πολύτιμοι για τ’ αφεντικά των ΜΜΕ. Αυτοί συνήθως περιβάλλονται και με την αίγλη του έμπειρου, του σοβαρού, του ανεξάρτητου. Είναι κάτι σαν τους μανατζαραίους που γυρίζουν από επιχείρηση σε επιχείρηση, που παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διοίκηση των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, αλλά δεν εκτίθενται στο lifestyle κουτσομπολιό. Προστατεύουν την εικόνα τους.
Ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ Ν. Σίμος ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία. Το ότι πριν τον βάλει ο Σαμαράς στην ΕΡΤ έχει διατελέσει διευθυντής στην «Καθημερινή» των Αλαφούζων, στον «Ελεύθερο Τύπο» της Αγγελοπουλίνας και στο κανάλι της Βουλής επί Καραμανλή αποτελεί μια καλή περιγραφή του εν λόγω μάνατζερ για κάθε μη τυφλωμένο παρατηρητή.
Ο κύριος αυτός πήρε πάνω του την καρατόμηση των δυο δημοσιογράφων της ΕΡΤ, προσπαθώντας να παραδώσει και μαθήματα δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Και τι μας απέδειξε; Οτι κάτι τέτοιο τύποι, εκτός από μαντρόσκυλα των εκάστοτε αφεντικών τους, είναι και εξαιρετικά φτηνιάρηδες. Επαγγελματικά ποταποί.
Επικαλούμενος την «35ετή δημοσιογραφική του πορεία» ο Ν. Σίμος έψεξε τους καρατομηθέντες δημοσιογράφους της κρατικής τηλεόρασης, ότι δεν τήρησαν τη δεοντολογία, δεν έψαξαν το θέμα, δεν τεκμηρίωσαν και δεν διασταύρωσαν την πληροφορία και δεν κάλεσαν τον υπουργό, «ώστε να καταγράψουν και τις δικές του απόψεις και όχι μόνο του Guardian». (Λεπτομέρεια, όχι χωρίς σημασία: οι δημοσιογράφοι δεν κατέγραψαν τις απόψεις του Guardian, αλλά αναφέρθηκαν σε ρεπορτάζ της «Αυγής»!).
Με τις υποκλίσεις στ’ αφεντικά του το μόνο που κατάφερε ο Ν. Σίμος ήταν να σπάσει το οιονεί δημοσιογραφικό του κούτελο. Εγραψε ότι το δημοσίευμα του Guardian ήταν ατεκμηρίωτο, ότι οι βασανισμοί ήταν δήθεν βασανισμοί και ότι «τα ιατροδικαστικά πορίσματα διαψεύδουν το δημοσίευμα περί βασανισμών». Και πού το ξέρει αυτός; Εκανε μήπως το δικό του ρεπορτάζ; ‘Η στηρίχτηκε σε ανώνυμες δηλώσεις του υπουργείου Προ-Πο, το οποίο δεν τόλμησε να εκδώσει επίσημη ανακοίνωση; Ομως, το ρεπορτάζ στο οποίο στηρίχτηκαν οι δυο δημοσιογράφοι περιλάμβανε ένα σημαντικό στοιχείο, το οποίο φρόντισε να θάψει ο αδάμας της δημοσιογραφίας Ν. Σίμος. Δεν πρόκειται για τον Guardian, δεν πρόκειται για την «Αυγή», δεν πρόκειται για τους βασανισθέντες και τους συνηγόρους τους. Πρόκειται για τον 7ο τακτικό ανακριτή, ο οποίος συνέχισε την έρευνά του και έστειλε ολόκληρο φάκελο στον εισαγγελέα ζητώντας του να ασκήσει την αρμοδιότητά του ενόψει της διάπραξης βαρύτατων αδικημάτων (ενός σε βαθμό κακουργήματος).
Κατά τον «δάσκαλο» της δημοσιογραφίας Ν. Σίμο οι δημοσιογράφοι έπρεπε να αρκεστούν στα λεγόμενα του Δένδια και όχι στην παραγγελία του ανακριτή για διερεύνηση της διάπραξης βαρύτατων εγκλημάτων. Και μάλιστα, ο Δένδιας να είναι μόνος του στο στούντιο, για να σχολιάσει ένα δημοσίευμα του Guardian (το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, δεν υιοθετούσε τις καταγγελίες, αλλά απλώς τις παρέθετε, παραθέτοντας και την επίσημη άποψη της Αστυνομίας). Δεν θα έπρεπε, κατά τον «μαέστρο Σίμο», απέναντι στον Δένδια να βρίσκονται κάποιοι από τους καταγγέλλοντες ή έστω οι συνήγοροί τους;
Εμείς μπορούμε να καταλάβουμε τον Ν. Σίμο. Οταν σε διορίζουν σ’ ένα τέτοιο πόστο, με τόση εξουσία και τόσα λεφτά, πρέπει να φιλάς καθημερινά το χέρι του αφεντικού σου. Ας αφήσει, όμως, κατά μέρος τα μαθήματα περί δεοντολογίας.
Δεν τον παίρνει.
Π.Γ.
ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 3 ΝΟΕΜΒΡΗ
Αφήστε μια απάντηση