της Ζέττας Μελαμπιανάκη
Αν κανένας συγκρίνει πρόσφατες δημοσκοπήσεις με αυτές ακριβώς ένα χρόνο πριν, θα νομίσει ότι οι μετρήσεις έγιναν σε μια άλλη χώρα. Η διαφορά, δεν βρίσκεται μόνο στα θετικά, όπως η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ η εξαφάνιση του ΛΑΟΣ και η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ. Αναδεικνύεται στη συγκυρία ένα πολύ επικίνδυνο φαινόμενο: η άνοδος της Χρυσής Αυγής από 1,5% στο 12% μέσα σε ένα μόλις χρόνο!
Ο στόχος αυτού του κειμένου δεν είναι να ασχοληθεί με την γενικότερη κατάρρευση-αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού (αν και όλες οι εξελίξεις είναι σχετικές μεταξύ τους). Το θέμα μας και το πρόβλημά είναι η άνοδος της Χρυσής Αυγής.
Γιατί συμβαίνει αυτό. Είναι ερώτημα που χρειάζεται απάντηση, αν σκοπεύουμε να ανιχνεύσουμε δρόμους για να σταματήσει η άνοδος των ναζιστικής συμμορίας που, δημοσκοπικά τουλάχιστον, σήμερα καταγράφεται τρίτο κόμμα στην ελληνική κοινωνία.
Πολλοί θα συμφωνήσουν ότι χρειάζεται απάντηση το ερώτημα αυτό, και πολλοί θα πουν ότι η απάντηση είναι απλή: σε εποχές κρίσης, πάντοτε και –κυρίως- αναπόφευκτα, ο φασισμός βρίσκει αντικειμενικά έδαφος και σηκώνει κεφάλι.
Επομένως, εφ όσον η άνοδός του οφείλεται στην αντικειμενική κατάσταση, η πτώση του θα έρθει όταν αυτή αλλάξει, βελτιωθεί, περάσει η κρίση.
Το κλειδί για την παραπάνω αντίληψη είναι η λέξη «αντικειμενικά». Η περιγραφή της ανόδου των νεοναζί με αυτό τον τρόπο εμπεριέχει μια μοιρολατρική αποδοχή ότι δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα σήμερα γιατί στο τέλος τέλος είναι γέννημα των αντικειμενικών συνθηκών.
Η αποδοχή της αντίληψης του «αντικειμενικού κακού» είναι επικίνδυνα απλουστευτική. Πρόκειται για μια προσέγγιση που παραβλέπει πρώτα απ’ όλα τα μαθήματα της ιστορίας. Που αγνοεί ότι την περίοδο του μεσοπολέμου, δόθηκαν μεγάλες μάχες και μόνο μετά από συντριπτικές ήττες εργατικών κινημάτων και επαναστάσεων (Γερμανία, Ιταλία Ισπανία) εδραιώθηκε ο φασισμός ενώ υπήρξαν χώρες όπου το φασιστικό κίνημα ηττήθηκε.
Στο εξαιρετικό βιβλίο «Ποτέ ξανά», του ιστορικού Κόλιν Σπαρκς (Colin Sparks, Ποτέ ξανά, Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό, Αθήνα 2011 [1980]), περιγράφονται τέσσερις μάχες της αριστεράς ενάντια στον φασισμό• δυο που χάθηκαν (Γερμανία και Ισπανία στη δεκαετία του 1930) και δυο που κερδήθηκαν (Βρετανία στις δεκαετίες του 1930 και του 1970-1980), και τα συμπεράσματα από αυτές. Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι μάχες δόθηκαν. Και αυτό είναι που οφείλουμε να κάνουμε και σήμερα.
Η πρόσφατη ιστορία: η άνοδος της Χ.Α. στηρίχτηκε και οικοδομήθηκε από τον κρατικό μηχανισμό ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Ας δούμε όμως λίγο περισσότερο ποιος έθρεψε τη ΧΑ και γιατί.
Την περίοδο του 2008/2009 βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή της εκδήλωσης μιας σοβαρής οικονομικής κρίσης. Έχουμε μια σειρά από εξεγερσιακού χαρακτήρα φαινόμενα, τα οποία η άρχουσα τάξη αντιλαμβάνεται ότι δε μπορεί να διαχειριστεί με τα παραδοσιακά της εργαλεία: η εξέγερση της νεολαίας το Δεκέμβρη του 2008 στην οποία έχουμε μαζικότατη συμμετοχή νεολαίας μεταναστών δεύτερης γενιάς είναι σημείο καμπής. Το οργισμένο ξέσπασμα των μεταναστών ύστερα από τη βεβήλωση του Κορανίου χτυπάει καμπανάκια για την άρχουσα τάξη. Εκείνη την περίοδο, ο κατασταλτικός μηχανισμός με τις ευλογίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ άρχισε να πειραματίζεται με μία εκτεταμένη χρήση των ακόμα πενιχρών δυνάμεων της ΧΑ τόσο εναντίον του νεολαιίστικου κινήματος, όσο και για την τρομοκράτηση των μεταναστών, που η αστυνομία εξανάγκαζε να συγκεντρώνονται στο κέντρο της Αθήνας. Η περιοχή Αγ. Παντελεήμονα, τέθηκε επί της ουσίας υπό τον έλεγχο της ΧΑ, η οποία με την κάλυψη της αστυνομίας, ανέλαβε να κάνει αυτό που δεν μπορούσε ανοιχτά να κάνει η αστυνομία: ωμή καθημερινή βία εναντίον των μεταναστών και παρεμπόδιση με ωμή βία κάθε κινηματικής δραστηριότητας στην περιοχή. Όμως στον Αγ. Παντελεήμονα η ΧΑ δεν αρκέστηκε στο ρόλο του παρακράτους που της ανέθεσαν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί. Ανέπτυξε πολιτική επιρροή αναλαμβάνοντας την “προστασία” των μικροαστών ιδιοκτητών και με την υποστήριξή τους οργάνωσε την πολιτική της παρουσία στην περιοχή. Τα αποτελέσματα αυτής της δραστηριότητας (για την οποία η αριστερά έχει τεράστιες ευθύνες γιατί αρνήθηκε να συγκρουστεί για να τη σταματήσει) ήταν η εκλογική επιτυχία της ΧΑ με το 5,29% (10.222 ψήφους) που πήρε στο Δήμο της Αθήνας στις δημοτικές εκλογές του 2010.
Πατώντας επάνω σ’ αυτή την εκλογική επιτυχία η ΧΑ επιχείρησε να βγει πιο έξω από την περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα και να ελέγξει ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας. Λίγους μήνες αργότερα, οργάνωσε ένα πολυήμερο αιματηρό πογκρόμ εναντίον μεταναστών, με αποκορύφωμα τα όσα συνέβησαν τον Μάη του 2011, μετά τη δολοφονία του Μ. Καντάρη.
Ήταν η πρώτη συστηματική προσπάθεια της ΧΑ, να προσπαθήσει να μετατρέψει σε οργανωμένη δύναμη τις ψήφους που πήρε στις δημοτικές εκλογές και κυρίως να απλώσει την πολιτική της επιρροή στα πιο καθυστερημένα πολιτικά κομμάτια της κοινωνίας.
Και η ιστορία μόλις έχει ξεκινήσει.
(Πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση για την προώθηση και τη στήριξη της ΧΑ στην υπόθεση του Αγ. Παντελεήμονα υπάρχει στο φάκελο «Ο φασισμός στο σαλόνι μας» http://www.thepressproject.gr/folder/21531/o-fasismos-sto-saloni-mas )
Οι μετανάστες της Υπατίας
Στην Αθήνα την Τρίτη 25 Ιανουάριου 2011 ξεκίνησε απεργία πείνας 300 μεταναστών με αίτημα την νομιμοποίησή τους. Από τους 300 μετανάστες οι 250 μετανάστες έφτασαν στην Αθήνα από τα Χανιά ακτοπλοϊκώς την Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011. Οι μετανάστες ξεκίνησαν την απεργία πείνας με κατάληψη της Νομικής Αθηνών. Βουλευτές του ΛΑΟΣ και της ΝΔ ζήτησαν την κατάργηση του καθεστώτος σχετικά με το άσυλο. Πηγή του υπουργείου προστασίας του Πολίτη δήλωσε: “πίσω από την κατάληψη της Νομικής το υπουργείο βλέπει απόπειρα προβοκάτσιας” και μίλησε για οργανωμένη μεταφορά μεταναστών από τα Χανιά με σκοπό την πρόκληση έντασης. Τα ξημερώματα Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011 οι μετανάστες μετά από πολύωρες διαπραγματεύσεις μεταφέρθηκαν σε άλλο κτήριο στην οδό Πατησίων και Ηπείρου στην Αθήνα (Μέγαρο της Υπατίας).
Την Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011 πέντε μέλη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στην απεργία πείνας των 300 μεταναστών κλήθηκαν να καταθέσουν ως ύποπτοι για “παράνομη διακίνηση λαθρομεταναστών”, “διατάραξη οικιακής ειρήνης” και “φθορά ξένης περιουσίας”. Λόγω της κατάληψης της Νομικής, ο πρύτανης του Πανεπιστήμιου Αθηνών Θ. Πελεγρίδης κλήθηκε να καταθέσει ως ύποπτος για διάπραξη του αδικήματος παράβασης καθήκοντος την Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011. Σε κόντρα μεταξύ κυβέρνησης και ΝΔ για το θέμα της κατάληψης της νομικής ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής παραδέχτηκε ότι οι μετανάστες που κατέλαβαν την Νομική, λόγω κρίσης δεν είχαν μαζέψει τα απαραίτητα 150 ένσημα, αναδεικνύοντας τη σοβαρότητα του προβλήματος που υπήρχε. “Οι μετανάστες που κατέλαβαν τη Νομική δεν ήταν λαθρομετανάστες. Ήταν μετανάστες που σήμερα είναι παράνομοι, γιατί δεν μπόρεσαν λόγω κρίσης να μαζέψουν τα απαιτούμενα 150 ένσημα, αλλά που τα προηγούμενα χρόνια ήταν νόμιμοι και πλήρωναν τις εισφορές τους στο ΙΚΑ” . Η υπουργός παιδείας, η γνωστή Άννα Διαμαντοπούλου τοποθετήθηκε κατά της αριστεράς θεωρώντας ότι η κατάληψη της νομικής ήταν μέρος ενός οργανωμένου σχεδίου για να δημιουργηθεί ένταση: “εκείνο το βράδυ στην Αθήνα ή και τα επόμενα να γίνει αίμα και άμμος”.
Μετά από 44 μέρες οι μετανάστες ανέστειλαν την απεργία πείνας, κερδίζοντας μείωση του χρόνου για αίτηση άδειας παραμονής (από 12 χρόνια που ίσχυε σύμφωνα με το ν. 3907) με καθεστώς ανοχής 6 μηνών με ανανέωση για άλλους 6 ή περισσότερους μήνες. Όσοι βρίσκονταν σε καθεστώς ανοχής θα μπορούν να ταξιδεύουν στην χώρα καταγωγής τους για ανθρωπιστικούς λόγους.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1
Επρόκειτο για ένα μήνυμα ότι οι μετανάστες οργανώνονται για να διεκδικήσουν. Η άρχουσα τάξη είχε κάθε λόγο να μην αισθάνεται ικανοποιημένη από αυτή την εξέλιξη. Για την ακρίβεια η τοποθέτηση της Διαμαντοπούλου, δείχνει ακριβώς τη διάθεση που επικράτησε.
Την περίοδο εκείνη, η Χρυσή Αυγή βρίσκεται ακόμη στο ο,5%. Η δημοσκοπική άνοδος, θα αρχίσει μόλις τον Ιανουάριο του 2012 με ποσοστό 2,5 %.
Μετανάστες: οι αποδιοπομπαίοι της κρίσης.
Τον Φεβρουάριο του 2012, η δημοσκοπική άνοδος της Χρυσής Αυγής, βρίσκεται ακόμη στο 2,5%. (http://www.vprc.gr/uplds/File/teleytaia%20nea/Epikaira/Political_Conjuncture_and_Governance_Feb2012.pdf)
Στις 26 Μαρτίου 2012 ο υπουργός «προστασίας του πολίτη» Χρυσοχοΐδης, θα ανακοινώσει την ίδρυση 30 κέντρων κράτησης μεταναστών συνολικής χωρητικότητας 30.000 κρατουμένων.
Στις 31 Μαρτίου 2012 ο υπουργός υγείας Λοβέρδος αναφέρεται σε υγειονομική βόμβα, την ίδια ακριβώς έκφραση που χρησιμοποίησε και για τους απεργούς πείνας της Υπατίας και ανακοίνωσε την επ’ αόριστον κράτηση των μεταναστών που αποτελούν δημόσιο κίνδυνο.
«Σε κοινή συνέντευξη Τύπου ο Μ. Χρυσοχοϊδης και ο Α. Λοβέρδος χαρακτήρισαν το μεταναστευτικό πρόβλημα, υγειονομική βόμβα που είναι έτοιμη να εκραγεί και πρέπει να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, ενάντια σε κάθε είδους λαϊκισμό . .. η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με τους περίπου ένα εκατομμύριο μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα, άλλοι με άδεια, οι περισσότεροι χωρίς άδεια, έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα και στο επίπεδο της υγείας και στο επίπεδο της ασφάλειας.» http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63638394
Σε έρευνα της ΚΑΠΑ Research , τον Απρίλιο του 2012, εν μέσω επιχειρήσεων σκούπα του Χρυσοχοίδη, το 83,4% των ερωτηθέντων κρίνει ως πολύ σημαντικό πρόβλημα τη λαθρομετανάστευση ενώ “αρκετά σημαντικό” το θεωρεί το 14%.
Σταδιακή απομάκρυνση όλων των μεταναστών που βρίσκονται ήδη στη χώρα μας ζητεί το 48,3% ερωτηθέντων, όταν πριν από 3 χρόνια, σε αντίστοιχη δημοσκόπηση, το ποσοστό αυτό βρισκόταν στο 19,5%.
Επίσης, το 79,3% (65,3% το 2009) νιώθει ότι κινδυνεύει από τους μετανάστες, ενώ το 90% (75% το 2009) θεωρεί ότι η αύξηση της εγκληματικότητας οφείλεται στους μετανάστες.
5 ημέρες πριν τις εκλογές του Μάη, ο Λοβέρδος αναφέρεται ξανά σε «απασφαλισμένη υγειονομική βόμβα η οποία έχει ξεφύγει από τα γκέτο των αλλοδαπών», ενώ η έξαλλη εκστρατεία στηρίζεται από τα ΜΜΕ. http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=194015
Τα εντελλόμενα από τον Υπουργό Υγείας Α. Λοβέρδο κλιμάκια του ΚΕΛΠΝΟ έκαναν ελέγχους σε εκδιδόμενα πρόσωπα στο κέντρο της Αθήνας για τον ιό HIV και τα άτομα που βρέθηκαν οροθετικά αντί να τύχουν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, αντιμετωπίστηκαν ως εγκληματίες με την άσκηση ποινική δίωξης για βαρύτατες κατηγορίες, διαπομπεύτηκαν δημόσια οδηγήθηκαν στον Εισαγγελέα με χειροπέδες, και δημοσιοποιήθηκαν φωτογραφίες τους και όλα τα προσωπικά τους δεδομένα!
Στις 2 Μαίου εκδίδεται ρατσιστική εγκύκλιος που απαγορεύει τη νοσηλεία των μεταναστών χωρίς χαρτιά!
Όπως ανέφερε η ανακοίνωση της ΟΕΝΓΕ της 12/5/2012
http://www.ygeianet.gr/keimeno.php?id=29622
«Ενώ ο ΕΟΠΥΥ καταρρέει συμπαρασύροντας στην πτώση του όλα τα Νοσοκομεία της χώρας ο κ. Λοβέρδος ασχολείται με το αγαπημένο του σπορ, τη δίωξη ιερόδουλων και μεταναστών. Μόλις τέσσερεις μέρες πριν τις εκλογές της 6ης Μαΐου εξέδωσε τη νιοστή στη σειρά εγκύκλιο με την οποία απαγορεύει τη νοσηλεία μεταναστών που δε διαθέτουν νομιμοποιητικά έγγραφα. Οι νοσοκομειακοί γιατροί απαντούν για πολλοστή φορά στον αμετανόητο υπουργό Υγείας ότι δεν πρόκειται να αποποιηθούν το ιατρικό τους επάγγελμα και να μεταβληθούν σε ανθρωποφύλακες, ασχολούμενοι με το χρώμα, το φύλο, την καταγωγή και τα νομιμοποιητικά έγγραφα οιουδήποτε ανθρώπου ζητά εξέταση και νοσηλεία. Εάν ο κ. Λοβέρδος επιθυμεί να ικανοποιήσει τις πολιτικές τους εμμονές ή να δώσει διαπιστευτήρια στους οπαδούς της Χρυσής Αυγής έχει την ευχέρεια να το πράξει με πολλούς τρόπους, όχι όμως εκμεταλλευόμενος την επαγγελματική ευθύνη και αξιοπρέπεια των νοσοκομειακών γιατρών. Δηλώνουμε λοιπόν πως θα αγνοήσουμε παντελώς την πρόσφατη προεκλογική εγκύκλιο του κ. Λοβέρδου και θα συνεχίσουμε να ασκούμε την ιατρική όπως επιτάσσει ο όρκος μας και η ιατρική δεοντολογία.»
Στις 20 Μαΐου, ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, εξαπολύεται άγριο ρατσιστικό πογκρόμ στην Πάτρα με αφορμή τη δολοφονία ενός Έλληνα. Επικεφαλής των επιθέσεων στους μετανάστες είναι μέλη της ΧΑ που έχουν έρθει με πούλμαν από άλλες περιοχές. Η παρέμβαση της αστυνομίας είναι βίαιη και γίνεται για να εκκενωθεί το εγκαταλειμμένο κτήριο της Πειραϊκής Πατραϊκής το οποίο είχαν καταλάβει και έμεναν οι μετανάστες.
Την ίδια περίοδο ακροδεξιά σάιτ επιδίδονται σε αγώνα δρόμου για την αναπαραγωγή ψευδών ειδήσεων για δήθεν εγκληματικές πράξεις μεταναστών και για δήθεν παρεμβάσεις της Χ.Α. Μια απάντηση για την αξιοπιστία τέτοιων «ειδήσεων» δίνει η Λίνα Στεφάνου στο κείμενο «Οι βιασμοί, η Χρυσή Αυγή και οι εκλογές » http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=15262)
Την περίοδο αυτή, τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής ακολουθούν την εξής πορεία:
Μάρτιος 2012, 3,5%.( http://www.eklogika.gr/gallops/VPRC_Epikaira_Mar2012)
Απρίλιος 2012, 5% ( http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=41687&categories_id=69)
Μάιος –εκλογές, 6,97%.
Ιούνιος -εκλογές 6,92%.
Η τρικομματική τρόικα εσωτερικού υιοθετεί καθαρά την ατζέντα της Χρυσής Αυγής.
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη και Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας στις αρχές Αυγούστου σε συνέντευξή του στον Σκάι, μιλώντας για το κρατικό πογκρόμ «Ξένιος Ζεύς», δηλώνει :
«Η χώρα χάνεται. Από την κάθοδο των Δωριέων, 4.000 χρόνια πριν, ουδέποτε η χώρα δεν δέχθηκε τόσο μεγάλης έκτασης εισβολή […] Πρόκειται για βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας και του κράτους» . «Η επίλυση του μεταναστευτικού είναι πρόκληση εθνικού μεγέθους. Είμαστε στα όρια της κατάρρευσης. Αν δεν δημιουργήσουνε ένα συνολικό δίκτυο διαχείρισης της παράνομης μετανάστευσης θα καταρρεύσουμε» . «Κινδυνεύουμε με πλήρη αλλοίωση της κοινωνίας, το μεταναστευτικό ίσως είναι μεγαλύτερο πρόβλημα και από το οικονομικό» (εφ. ΤΟ ΒΗΜΑ, 6/8/2012)
Την ίδια ώρα, εξαγγέλλονται στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών που συλλαμβάνονται χωρίς χαρτιά στα διαρκή πογκρόμ της ΕΛΑΣ, διαρρέουν πληροφορίες ότι αυτά μπορούν να λειτουργήσουν και σα στρατόπεδα εργασίας, ξυπνώντας ανατριχιαστικές μνήμες, κατασκευάζεται ο ισραηλινής έμπνευσης φράχτης στο Έβρο.
Το Σεπτέμβρη του 2012, δημοσκόπηση, ανεβάζει τη Χρυσή Αυγή σε τρίτο κόμμα με ποσοστό 12%! http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9258:dimoskopisi-vprc-prwto-syriza&catid=82:kommata&Itemid=199
Η επιλογή της ρατσιστικής ατζέντας από την πλευρά του αστικού κράτους
Στα πλαίσια της κατάρρευσης του ΛΑΟΣ, της αποσύνθεσης του ΠΑΣΟΚ και της πτώσης της επιρροής της ΝΔ, πριμοδοτήθηκε από τον επίσημο κρατικό μηχανισμό μια ακραία ρατσιστική ιδεολογία.
Τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης ανέλαβαν να την προβάλλουν, να τη ντύσουν και να τη σερβίρουν ανάλογα: οι μετανάστες, όχι μόνο είναι εγκληματίες (προβολή όλων των διαθέσιμων περιστατικών), μας κλέβουν τις δουλειές, ρίχνουν τα μεροκάματα αλλά είναι βρώμικοι και φτωχοί, άρρωστοι και επικίνδυνες υγειονομικές βόμβες (οι οποίες δεν πρέπει να έχουν πρόσβαση στα νοσοκομεία όμως γιατί δεν έχουν χαρτιά), και επιπλέον ενδεχομένως αλλοιώνουν την καθαρόαιμη λευκή άρεια φυλή μας!
Υπήρξε μια πριμοδοτούμενη έξαρση του ρατσισμού, για να δώσει ώθηση στην απλοϊκή και ακραία ρατσιστική προσέγγιση ότι για όλα φταίνε οι μετανάστες και όχι τα Μνημόνια, η ΕΕ το ΔΝΤ.
Έχει αξία να παρατηρήσουμε ότι το λεγόμενο μεταναστευτικό πρόβλημα προβλήθηκε με τον ίδιο υστερικό και εξαγριωμένο τρόπο με τον οποίο προβλήθηκαν το προηγούμενο διάστημα «ξαφνικές» «αποκαλύψεις» όπως ότι για χρόνια ολόκληρα ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητές μας ως λαός και όλοι μαζί τα φάγαμε, ότι πρέπει να πληρώσουμε το χρέος μέχρι το τελευταίο ευρώ και όποιος μιλάει για κούρεμα είναι περίπου προδότης, ότι φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι για όλα, ότι το σύστημα υγείας ξοδεύει πολλά για τους ασθενείς κλπ. Με τον ίδιο τρόπο που παρουσιάστηκε σαν απόλυτα φυσιολογικό και ελπιδοφόρο ένας εκπρόσωπος των τραπεζών και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου να διορίζεται πρωθυπουργός της χώρας. Προβλήθηκε με εντυπωσιακή ένταση και έκταση, για να εξασφαλιστεί ότι εμπεδώνεται στον πληθυσμό η έννοια του «εσωτερικού εχθρού».
Ο εσωτερικός εχθρός δε μπορεί να είναι –προς το παρόν – η αριστερά, οι κομμουνιστές, οι εαμοβούλγαροι, όπως στο παρελθόν. (Εξάλλου έχουμε προς το παρόν στην κυβέρνηση και την μεταλλαγμένη ποικιλία της κυβερνώσας αριστεράς.) Μπορούν όμως να είναι οι μετανάστες.
Το πολιτικό σύστημα, πήρε το ρίσκο να πριμοδοτήσει τον ακραίο ρατσισμό και με αυτό τον τρόπο να στηρίξει την άνοδο μιας ακραίας ναζιστικής οργάνωσης, προκειμένου να εξασφαλίσει αποπροσανατολισμό και αποδιοπομπαίους τράγους μπροστά στις ακόμα χειρότερες μέρες της κρίσης. Ρίσκο, γιατί ένα φασιστικό κίνημα, όταν δυναμώνει έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτο ακόμη και από (για) τους ίδιους που το πριμοδότησαν.
Οι μετανάστες είναι πρόβλημα;
Σήμερα, η κεντρική τοποθέτηση της κυβέρνησης είναι ότι «οι μετανάστες είναι πρόβλημα». Πιο λαϊκά, ακούγεται συχνά-πυκνά από πρασινο μπλέ κυβερνητικά χείλη : «Πρέπει να φύγουν. Δεν χωράμε όλοι σ’ αυτή τη χώρα»!
Λοβέρδος, Χρυσοχοίδης, Δένδιας, ΜΜΕ, και ..τέλος η Χρυσή Αυγή αναλαμβάνει να το κάνει πράξη, αν και με λίγο βάρβαρες μεθόδους. Όμως το κοινό μότο που αντηχεί από παντού είναι ότι οι μετανάστες πρέπει να φύγουν.
Τι αντιπαρατίθεται σ’ αυτό το αξίωμα;
Πολλές φορές, καλοπροαίρετοι αριστεροί προσπαθούν να παρακάμψουν το ερώτημα, προβάλλοντας θέσεις όπως ότι η «λύση του μεταναστευτικού» είναι να υπάρξουν συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης και ελευθερίας στις χώρες προέλευσης. Αυτή η επιχειρηματολογία είναι εξαιρετικά αδύναμη.
Η καταλήστευση των χωρών του τρίτου κόσμου, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι πόλεμοι, η στήριξη δικτατορικών καθεστώτων, η επιβολή με πολλούς τρόπους ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών που οδηγούν στην απόγνωση και την πείνα ολόκληρους πληθυσμούς, είναι βασικό στοιχείο του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Πολιτικές σαν αυτές που εφαρμόζει σήμερα το ΔΝΤ στην Ελλάδα, έχουν εφαρμοστεί με ακόμη μεγαλύτερη αγριότητα στις χώρες προέλευσης των μεταναστών κάνοντας αβίωτη τη ζωή των ανθρώπων. Η απάντηση στο πρόβλημα της ελευθερίας και της αξιοπρεπούς διαβίωσης στις χώρες προέλευσης, συνδέεται υποχρεωτικά με την πάλη για την ανατροπή του συστήματος, που γεννά τους πολέμους και τη φτώχεια και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Αυτή τη μάχη οφείλουν να δώσουν πρώτα και κύρια οι εργαζόμενοι και οι καταπιεσμένοι στο κέντρο του καπιταλισμού, στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες της ΕΕ και των ΗΠΑ, μαζί με τα θύματα αυτής της πολιτικής που έρχονται ως μετανάστες στις χώρες του καπιταλιστικού κέντρου.
Στην πραγματικότητα, η μετανάστευση, που είναι συστατικό στοιχείο του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και είναι πηγή πλούτου για τις χώρες προορισμού.
Το 2003 έγινε γνωστή έρευνα των Ηνωμένων Εθνών σύμφωνα με την οποία αν η ΕΕ θέλει να διατηρήσει το επίπεδο ζωής του 1995 θα χρειαστεί ως το 2025 περίπου 135.000.000 μετανάστες.
Παρ όλο που θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η κρίση ανατρέπει σήμερα αυτά τα δεδομένα, αυτό δεν σημαίνει ριζική διαφοροποίηση. Το 2008, έρευνα του Βρετανικού κοινοβουλίου έδωσε ότι το 17% της ανάπτυξης είναι αποτέλεσμα της μετανάστευσης. Το 2009 έρευνα του Υπουργείου Κοινωνικών υποθέσεων της Γαλλίας ανακοίνωσε ότι το ετήσιο κέρδος της γαλλικής οικονομίας από τους μετανάστες είναι 12,4 δις και 100.000 νέοι μετανάστες κάθε χρόνο θα σημαίνουν μείωση 1% στο έλλειμμα στο ΑΕΠ από το συνταξιοδοτικό. Το 2010 στις ΗΠΑ το Κέντρο για την Αμερικάνικη Πρόοδο συμπέρανε ότι η διευκόλυνση των μεταναστών χωρίς χαρτιά και η προσέλκυση περισσότερων θα απέφερε 1,5 τρις δολάρια για την αμερικάνικη οικονομία την επόμενη τριετία.
Αν όμως είναι οι μετανάστες είναι πηγή πλούτου για μια οικονομία γιατί η υστερία εναντίον τους;
Μα γιατί, οι χώρες του κέντρου του καπιταλισμού, η ΕΕ και η Ελλάδα βεβαίως, χρειάζονται τους μετανάστες, αλλά τους χρειάζονται παράνομους χωρίς χαρτιά και δικαιώματα και απαιτήσεις μισθών και ασφάλισης, να μπορούν να απολύονται εύκολα και να μην έχουν δυνατότητες να διεκδικούν. Τους κρατούν στην παρανομία για να έχουν φτηνό ευέλικτο» και χωρίς δικαιώματα εργατικό δυναμικό, σε καθεστώς μόνιμης ομηρίας. Γι αυτό φροντίζουν τόσο τα αποκρουστικά κυκλώματα δουλεμπόρων που τρέφονται από τις απαγορεύσεις, όσο και η αστυνομία και η επίσημη κρατική καταστολή αλλά και οι φασιστικές συμμορίες.
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι πρόκειται για μια νέα σύγχρονη μορφή δουλείας. Η ύπαρξη αυτού του καθεστώτος για ένα μέρος της εργατικής τάξης, δημιουργεί μια πολύτιμη για την άρχουσα τάξη διαίρεση. Γι αυτό, στηρίζεται και καλλιεργείται ο θεσμικός ρατσισμός ανοίγοντας θέματα όπως η μουσουλμανική μαντήλα, οι Ρομά και τα δικαιώματά τους, η ισλαμοφοβία σαν μοχλός κατάργησης δημοκρατικών ελευθεριών.
Εν κατακλείδι, ο κατευθυνόμενος ρατσισμός των κυβερνήσεων της ΕΕ και της ελληνικής, τον οποίο καλλιεργούν και επεκτείνουν τα ΜΜΕ, σκοπεύει στη διατήρηση του εργατικού δυναμικού των μεταναστών σε καθεστώς φόβου και παρανομίας για να παραμείνει φτηνό και χωρίς δικαιώματα.
Ο ρατσισμός ρίχνει τα μεροκάματα. Το παράδειγμα της Χ.Α.
Στην Ελλάδα, ιδιαίτερα μετά τις εκλογές του Ιουνίου, εξελίσσεται και κλιμακώνεται διαρκώς μια διαδικασία «δράσεων» της ΧΑ.
Δε θα αναφερθούμε στις αναρίθμητες πλέον αιματηρές επιθέσεις τρομοκράτησης των μεταναστών με μαχαιρώματα, εμπρησμούς σπιτιών, καταστροφές και κλοπές περιουσιών ούτε στις περιπτώσεις των ταγμάτων εφόδου για ελέγχους ταυτοτήτων και αδειών μεταναστών μικροπωλητών, ούτε στο γεγονός ότι πολλές από αυτές τις «δράσεις», (πογκρόμ δηλαδή), έγιναν σε αγαστή συνεργασία με την αστυνομία αλλά και συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα.
Θα αναφερθούμε σε μια νέα «δομή» που έρχεται να δηλητηριάσει το σώμα της κοινωνίας.
Μετά τη διανομή τροφίμων μόνο σε Έλληνες (οι άλλοι ας ψοφήσουν) την «εξαιρετική» ιδέα για τράπεζα αίματος μόνο για Έλληνες για να μη νοθεύεται το αίμα της αρείας φυλής, ήρθε η πρακτική ίδρυσης «γραφείων» εύρεσης εργασίας μόνο για Έλληνες. Με αυτό τον τρόπο, η ΧΑ, εξασκώντας το λεγόμενο «επιθετικό ρουσφέτι» επιβάλλει τη μείωση του μεροκάματου σε διάφορους εργασιακούς χώρους.
Όπως περιγράφει πολύ γλαφυρά ο Π. Μαυροειδής στο άρθρο του «Πως οι φασίστες της ΧΑ εξασφαλίζουν τη μείωση του μεροκάματου»: http://aristeroblog.gr/node/1038
«Τι κάνει πρακτικά η παρακρατική οργάνωση, αξιοποιώντας πλέον και το άφθονο παραδάκι που προσφέρει η κρατική χρηματοδότηση; Επισκέπτεται μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις και ζητάει από τους εργοδότες να απολύσουν μετανάστες εργάτες και να τους αντικαταστήσουν με έλληνες. Φυσικά, πολλοί εργοδότες αντιτείνουν πως ‘’οι μετανάστες είναι φτηνότεροι και πιο πειθαρχημένοι, ενώ οι έλληνες ζητάνε πιο πολλά, αλλά βγάζουν και γλώσσα’’.
Και ποια είναι η απάντηση της Χρυσής Αυγής; ‘’Αυτό, αφήστε το σε μας. Και τα λιγότερα θα δεχτούν και τσιμουδιά δε θα βγάλουν’’. Ποιο είναι το πρακτικό αποτέλεσμα αυτής της ‘’δράσης’’; Οι μετανάστες κυνηγημένοι και τρομαγμένοι, πιέζονται να δεχθούν ακόμη πιο εξευτελιστικά μεροκάματα, κάτω από την απειλή του εργοδότη: ‘’ κοίτα να δεχτείς, αλλιώς θα φωνάξω την ΧΑ να σε κάνει μαύρο στο ξύλο’’. Οι έλληνες εργαζόμενοι και άνεργοι με τη σειρά τους, πειθαναγκάζονται να απασχοληθούν με πακιστανικούς και αφρικανικούς όρους εργασίας.»
Δουβλίνο ΙΙ;
Συχνά ακούμε ότι η Ελλάδα έχει μια επιπλέον ιδιαιτερότητα σήμερα. Είναι η κύρια πύλη εισόδου μεταναστών από τις χώρες του πολέμου προς την ΕΕ, Ιρακ, Αφγανιστάν, Συρία κλπ. και η συμφωνία Δουβλίνο ΙΙ δε μας αφήνει να τους επιτρέψουμε να φύγουν γιατί έτσι κι αλλιώς θα τους γυρίσουν πίσω στη χώρα εισόδου. Έτσι συσσωρεύονται στην Ελλάδα με τα γνωστά αποτελέσματα. Το σύνολο λοιπόν των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης και το σύνολο του αστικού πολιτικού προσωπικού, προβάλουν τη συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ για να δικαιολογήσουν την κρατική ρατσιστική πολιτική, τους επαίσχυντους φράχτες θανάτου στον Έβρο και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες.
Αν και έχει καταγραφεί ότι οι μετανάστες χρησιμοποιούσαν ως κύρια πύλη εισόδου την Ισπανία και την Ιταλία το 2011, μετά τις πολιτικές εξελίξεις στην βόρεια Αφρική, ας δεχτούμε ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε μια αυξημένη ροή μεταναστών, οι οποίοι βασικά εγκλωβίζονται στην Ελλάδα ενώ ο βασικός τους προορισμός είναι οι άλλες χώρες της ΕΕ, αν και οι αριθμοί που δίνονται από το ελληνικό κράτος είναι κάτι παραπάνω από υπερβολικοί. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1
Όμως, είναι γνωστό, ότι η συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ είχε ανασταλεί για την Ελλάδα από τις περισσότερες χώρες της ΕΕ ήδη από το Δεκέμβριο του 2010 καθώς «η Ελλάδα δεν είναι ασφαλής τόπος για τους πρόσφυγες» αναστολή που επικυρώθηκε και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο το Σεπτέμβρη του 2011 αφού «η Ελλάδα είναι ανίκανη να διαχειριστεί την ανθρωπιστική κρίση». Οι αιτούντες άσυλο λοιπόν δεν επιστρέφονται πλέον στην Ελλάδα και οι αιτήσεις τους εξετάζονται από άλλες χώρες της ΕΕ.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_1_20/01/2011_429408 ).
Γιατί λοιπόν η Ελλάδα δεν άνοιξε τα σύνορά της δίνοντας τη δυνατότητα να περάσουν στην ΕΕ οι μετανάστες που το επιθυμούσαν και έχαναν τη ζωή τους μέσα στα κοντέινερ, πληρώνοντας απίθανα ποσά σε δουλεμπόρους προσπαθώντας να φύγουν από την Πάτρα και την Ηγουμενίτσα; Γιατί αντί γι αυτό, βλέπουμε ακόμα και επιθέσεις όπως αυτή στις 25/6, με ένα σοβαρά τραυματισμένο Αφγανό, στο λιμάνι της Πάτρας όταν ομάδα “αγανακτισμένων” επιτέθηκε και χτύπησε Αφγανούς οι οποίοι προσπαθούσαν να μπουν σε διερχόμενες νταλίκες για να πάνε στην Ιταλία. (Δηλαδή έκαναν πογκρόμ για να εμποδίσουν μετανάστες να φύγουν !)
Απ΄ ό,τι φαίνεται, η Ελλάδα έχει αναλάβει απέναντι στην ΕΕ την υποχρέωση (με ή χωρίς Δουβλίνο), να φρενάρει τους μετανάστες που περνούν τα σύνορα, να τους κρατά κατά βάση σε κατάσταση παρανομίας και ομηρίας. Έχει αναλάβει να ελέγξει τη μεταναστευτική ροή ώστε να φτάνουν οι μετανάστες στην Ευρώπη χωρίς χαρτιά χωρίς δικαιώματα και χωρίς απαιτήσεις. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, έχουν αναλάβει, να φυλακίσουν μαζικά τους μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, από τα οποία θα αντλείται όποτε χρειάζεται φτηνό εργατικό δυναμικό. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, παζαρεύουν μόνο τα οικονομικά ανταλλάγματα από την ΕΕ.
Η πιο σφιχτή φρούρηση των συνόρων είναι συμφέρουσα, γιατί αυξάνει την επικινδυνότητα διέλευσης και μαζί αυξάνει την «ταρίφα» εκτοξεύοντας τα κέρδη των δουλεμπόρων και από τις δύο πλευρές των συνόρων. Τα κυκλώματα αυτά είναι τεράστια και διακλαδωμένα.
(Για το θέμα αυτό πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία στο http://tvxs.gr/news/user-post/kai-tote-riksane-ton-kliro-na-doyne-poios-tha-fagothei-gia-na-ksebromisei-o-topos)
Για να επιτευχθεί ο έλεγχος του πληθυσμού των μεταναστών, αναγκαία είναι η στρατιωτικοποίηση της ζωής στις περιοχές κοντά στα σύνορα. Οι περιοχές αυτές, που έτσι τίθενται σε μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης προετοιμάζονται ενδεχομένως για ΕΟΖ (ελεύθερες οικονομικές ζώνες). Έχει ήδη αποφασιστεί ότι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες μπορεί να λειτουργήσουν σαν στρατόπεδα εργασίας, ξυπνώντας ανατριχιαστικές μνήμες.
Ο νόμος 3907 του 2011 στο άρθρο 37 παρ. 5 αναφέρεται:
«Σε περίπτωση αδυναμίας των αρμόδιων κατά περίπτωση αρχών να διασφαλίσουν με ίδιους πόρους ή μέσα ότι οι υπήκοοι τρίτων χωρών των οποίων η απομάκρυνση έχει αναβληθεί, απολαμβάνουν κατά το χρονικό διάστημα της αναβολής, στοιχειώδεις όρους αξιοπρεπούς προσωρινής στέγασης σε εγκαταστάσεις δημόσιου ή κοινωφελούς χαρακτήρα και γενικότερα ότι καλύπτουν τις άμεσες βιοτικές τους ανάγκες, μπορεί να επιτραπεί, μετά από σχετική άδεια, να απασχολούνται ως μισθωτοί σε τομείς απασχόλησης σε συγκεκριμένες περιοχές της Χώρας. Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται μετά από πρόταση των Υπουργών Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και Προστασίας του Πολίτη, καθορίζονται οι τομείς απασχόλησης και οι περιοχές της Χώρας όπου μπορούν να ασχολούνται ως μισθωτοί οι υπήκοοι τρίτων χωρών των οποίων έχει αναβληθεί η απομάκρυνση, το καθεστώς της ασφαλιστικής τους κάλυψης, οι όροι, οι προϋποθέσεις, οι διαδικασίες και τα αρμόδια για τη χορήγηση της άδειας εργασίας όργανα, καθώς και κάθε άλλο σχετικό θέμα.»
http://olympia.gr/2012/09/12/1-360/
Δηλαδή, όποιο μετανάστη έχουν συλλάβει και έχουν κλείσει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης μπορεί η κυβέρνηση να τον στείλει να δουλέψει ως μισθωτό οπουδήποτε στην χώρα, ενώ οι όροι εργασίας τους καθορίζονται από προεδρικά διατάγματα!
Τέλος, δεν έχει περάσει απαρατήρητη η αλλαγή προσανατολισμού της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, από την περίοδο της φιλίας και της συνεργασίας με τις αραβικές χώρες, στην περίοδο των στενών σχέσεων με το κράτος-τρομοκράτη της περιοχής με το κράτος που έχει εξελίξει στο έπακρο τις εφαρμογές και την τεχνογνωσία για αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού» Παλαιστινιακού Λαού. Έχουν αναβαθμιστεί τρομακτικά οι σχέσεις του ελληνικού κράτους με το κράτος του Ισραήλ.
Όμως, για να καταφέρει η άρχουσα τάξη της Ελλάδας να παίξει το ρόλο που της έχει ανατεθεί από την ΕΕ, δεν αρκούν τα κονδύλια, η αστυνομοκρατία, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Χρειάζεται και η τρομοκράτηση και η «συμμετοχή» του πληθυσμού. Και εδώ είναι ο πολύτιμος ρόλος της Χρυσής Αυγής για το σύστημα. Ο πληθυσμός σαν σύνολο πρέπει να εθιστεί στο κυνήγι και στα πογκρόμ κατά των μεταναστών. Είτε να τρομοκρατηθεί και να το ανέχεται παθητικά, είτε (και) να γίνει συμμέτοχος. Είναι ανατριχιαστική η ομοιότητα του «οράματος» αυτού με τα μαζικής συμμετοχής πογκρόμ εναντίων των Εβραίων στη ναζιστική Γερμανία.
Μόνο που για να γίνουν πραγματικότητα αυτά τα εφιαλτικά σχέδια, προϋποτίθεται πλήρες τσάκισμα του κινήματος.
Η πολιτική έκφραση του παρακράτους και η ευκαιρία για την αλλαγή των συσχετισμών της μεταπολίτευσης.
Ο Στέφανος Κασιμάτης, στο διαβόητο χυδαίο άρθρο του « Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία», που δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή, έγραφε: «Όσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στην Χρυσή Αυγή – και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει -και μάλιστα την ώρα που την έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη- ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς: αυτό το καρκίνωμα της Μεταπολίτευσης, που όλοι το φοβούνται και κανείς δεν το αγγίζει• αυτό που σήμερα αποτελεί το βασικό εμπόδιο στη μετάβαση της χώρας από την εποχή των σοβιέτ με αστακομακαρονάδα (ελληνικό μοντέλο του σοσιαλισμού…) στη σύγχρονη πραγματικότητα.» http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_16/09/2012_461507
Η Χρυσή Αυγή πολλές φορές αντιμετωπίζεται από την αριστερά «απλώς» σαν τη συνέχεια του παλιού γνωστού φαινομένου του παρακράτους της δεκαετίας του 50-60, των Γκοτζαμάνηδων και των τραμπούκων της δεξιάς, ή ακόμη των «Κενταύρων-Ρέιντζερς» των τσεκουροφόρων τραμπούκων της δεκαετίας του 70-80, των δολοφόνων του Τεμπονέρα. Η αντιμετώπιση αυτή, έχει κάποια βάση γιατί πράγματι ένα μέρος του σκληρού πυρήνα της Χρυσής Αυγής προέρχεται από αυτή την «εθνική δεξαμενή» ακροδεξιών παρακρατικών που πριν την κρίση, η συντριπτική τους πλειοψηφία στεγαζόταν στην ίδια τη ΝΔ αλλά και στη συνέχεια στο ΛΑΟΣ.
Όμως, η ΧΑ είναι κάτι περισσότερο. Πρόκειται για την αναβάθμιση και αυτονόμηση του κομματιού αυτού που στο παρελθόν λίγο πολύ έπαιρνε εντολές από τη ασφάλεια και δρούσε στο σκοτάδι. Σήμερα εξελίσσεται μια κατεύθυνση πολιτικής αυτονόμησης του παλαιού παρακράτους. Στη Χρυσή Αυγή, το παρακράτος βρίσκει την πολιτική του έκφραση και εισβάλλει ανοιχτά στις πολιτικές εξελίξεις. Είναι χαρακτηριστική και θεμελιώδης η διαφορά ότι το παρακράτος έπαιρνε εντολές, ενώ η δύναμη την οποία καταγράφει η ΧΑ μέσα στα σώματα ασφαλείας, δείχνει άλλου τύπου δυνατότητες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα των σχέσεων της ΧΑ με την αστυνομία είναι η αντιμετώπιση που είχε η αντιφασιστική μοτοπορεία προς τον Αγ. Παντελεήμονα την 30 Σεπτέμβρη 2012. Η πορεία ήρθε σε σύγκρουση με τους φασίστες που εκείνη την ώρα έσπαγαν μα γαζιά μεταναστών. Η αστυνομία, εμφανίστηκε σε χρόνο μηδέν για να υπερασπιστεί τους φασίστες. Συνέλαβε διαδηλωτές τους οποίους κυνήγησε μέχρι τα Εξάρχεια και τους οποίους κακοποιούσε όλη τη νύχτα, ενώ την επόμενη μέρα παραπέμφθηκαν για κακούργημα με βάση τον κουκουλονόμο!
Ταυτόχρονα, είναι φανερό ότι κείμενα σαν αυτά του Κασιμάτη, στην πραγματικότητα υποδεικνύουν στη Χ.Α. ένα ρόλο τον οποίο πρέπει να αποδεχτεί. Γιατί, βλέπουν ότι ύπαρξη και η ενίσχυση της Χρυσής Αυγής, ανοίγει ευκαιρία για το σύστημα. Ότι δημιουργείται μια ευκαιρία για να ξεμπερδεύουν με την αριστερά και την επιρροή της, να νομιμοποιηθούν οι ταγματασφαλίτες να μιλήσουν ξανά-χωρίς ντροπή- για κομμουνιστοσυμμορίτες και εαμοβούλγαρους, να αποκαταστήσουν τους ταγματασφαλίτες και τη δεξιά που για πολλές δεκαετίες, αν και νίκησε στον εμφύλιο, είχε ένα σοβαρό πρόβλημα: δεν κατάφερε να επικρατήσει ούτε ιδεολογικά ούτε και πρακτικά πάνω στο κίνημα που αναγεννιέται συνεχώς!
Η άποψη του Κασιμάτη δεν είναι απομονωμένη. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται οι πιέσεις που δέχεται η Χρυσή Αυγή το τελευταίο διάστημα. Η προοπτική της άρσης της ασυλίας βουλευτών της, η καταδίκη μέλους της στην Ξάνθη για επίθεση σε εκπαιδευτικό, μέλος της ΚΕΕΡΦΑ, είναι πιέσεις για να γίνει «λίγο πιο ευπρεπής». Να ανοίξει παράθυρο στην πιθανότητα να παίξει ενδεχομένως στην προοπτική στήριξης κυβερνήσεων ένα επόμενο διάστημα. Να μην είναι τόσο φανερά με το ρόπαλο και το μαχαίρι στο χέρι, να μην αυτονομείται τόσο φανερά από τις θεσμικές διαδικασίες. Με αυτό τον τρόπο, μπορεί να γίνει επίσημο μέλος ενός πολιτικού σκηνικού αναδιαταγμένου προς την ακροδεξιά.
Η μάχη είναι μπροστά μας και πρέπει να δοθεί.
Γι αυτό, δίνεται με τη βοήθεια των ΜΜΕ, λυσσώδης μάχη για να ταυτιστούν οι μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις με την εγκληματική ρατσιστική βία, σαν δυο όψεις του ίδιου νομίσματος που οδηγεί σε αποσταθεροποίηση και ενδεχομένως πραξικοπήματα. Είναι σοβαρή και κρίσιμη μάχη για το σύστημα και το πολιτικό προσωπικό του.
Όμως, όλα τα παραπάνω, είναι υπό την αίρεση του κινήματος.
Γι αυτό η απάντηση πρέπει να δοθεί στους δρόμους.
Στους δρόμους μαζικά με τις γενικές απεργίες για την ανατροπή των μνημονίων και την εργατική αντεπίθεση.
Στους δρόμους με μαζικές αντιφασιστικές κινητοποιήσεις-να μην αφήσουμε χώρο στους φασίστες να αναπτυχθούν να ανακόψουμε τώρα τη δράση τους. Ευτυχώς έχουν αρχίσει να λειτουργούν τα αντανακλαστικά, όμως χρειάζονται επειγόντως μαζικές ενωτικές αντιφασιστικές πρωτοβουλίες σε κάθε γειτονιά.
Με δημιουργία αντιφασιστικών μαθητικών ομάδων στα σχολεία.
Με δομές αλληλεγγύης, που θα συμπεριλαμβάνουν και την προστασία των μεταναστών από τις επιθέσεις των φασιστών.
Με πάλη ενάντια στην ανεργία που σε κάθε γειτονιά, θα συμπεριλάβει την προστασία των μεταναστών από τα τάγματα εφόδου που απαιτούν από τους εργοδότες για να τους απολύσουν.
Η πάλη ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία που θα συμπεριλαμβάνει την προστασία των μεταναστών που μένουν απλήρωτοι και εκβιάζονται στη συνέχεια επειδή δεν έχουν χαρτιά.
Να μην επιτραπεί σε κανένα φασίστα ρατσιστή να διώξει παιδιά μεταναστών από τα σχολεία, μετανάστες από τα νοσοκομεία.
Για τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, για ίσα δικαιώματα για όλους.
Και, κυρίως, να δυναμώσουμε τη συλλογικότητα και την εμπιστοσύνη στη συλλογική δράση, στη δύναμη των εργαζομένων. Η εξατομικοποίηση και η απελπισία είναι η τροφή τους. Όσο πιο πολύ διαιρούν τόσο πιο εύκολα «βασιλεύουν».
Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να έχουμε καθαρό ότι έχουμε να κάνουμε με μια επικίνδυνη ναζιστική συμμορία που βάζει τη σφραγίδα της στην πολιτική κατάσταση. Η δράση της, στοχεύει στο σπάσιμο και διάλυση κάθε εργατικής και κινηματικής συλλογικότητας και ροκανίζει τις δυνατότητες του κινήματος. Πρόκειται για πρόβλημα που αν δεν αντιμετωπιστεί θα απλωθεί σαν καρκίνος στο σώμα της κοινωνίας υπονομεύοντας τη δυνατότητά για συλλογική αντίσταση καιαντεπίθεση.
ZETTA ΜΕΛΑΜΠΙΑΝΑΚΗ
Το άρθρο αυτό έχει δημοσιευθεί στο περιοδικό ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ τ. 110.
Αφήστε μια απάντηση