Παραφιλολογία

Κάνοντας σύγκριση με άλλες χώρες οι τηλεοράσεις μας μιλάνε για τις εξωφρενικές δαπάνες που υπάρχουν στην χώρα μας στην προμήθεια φαρμάκων.
Μένουν όμως στις διαπιστώσεις και αποφεύγουν να αναφερθούν στην αιτία του προβλήματος.

Στο ότι δηλαδή πολιτικάντηδες (με το αζημίωτο φυσικά) σε συνεργασία με φαρμακοβιομήχανους έχουν προβεί από κοινού στην λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά κάποιες φορές και των χρημάτων του κρατικού προϋπολογισμού όπως έγινε με το εμβόλιο της «γρίπης των χοίρων».

Τα στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία γ’ αυτό.

Μέσα σε μια τριετία (2006-2009), μέσω της υποκατάστασης παλαιότερων και φθηνότερων φαρμάκων (φαρμάκων ασφαλών και αποτελεσματικών) από άλλα παρόμοια, αλλά κατά πολύ ακριβότερα, οι φαρμακοβιομήχανοι εκτίναξαν τις τιμές, με τις οποίες επιβαρύνουν τα Ταμεία, από 525% μέχρι και 5.606% ανά σκεύασμα!!!

Το ίδιο φάρμακο, π.χ. για το σακχαρώδη διαβήτη, που το 2006 κόστιζε 2,41 ευρώ, έφτασε το 2009 να αγοράζεται από τα Ταμεία στα 130,26 ευρώ (αύξηση 5.305%)!
Το ίδιο αντιυπερτασικό φάρμακο που κόστιζε 2,25 ευρώ, έφτασε σε μια τριετία να πωλείται από τους φαρμακοβιομήχανους στα Ταμεία προς 72,32 ευρώ (αύξηση 3.214%)!

Και ενώ η λεηλασία των ασφαλιστικών Ταμείων από τους φαρμακοβιομηχάνους είναι προφανής –με την πολιτική κάλυψη των κυβερνήσεων φυσικά- κανένας δεν αναφέρετε σ’ αυτό και το μόνο για το οποίο μιλάνε είναι η τάση κάποιων γιατρών να επιδίδονται στην υπερσυνταγογραφία. (όχι ότι δεν υπάρχει αυτό αλλά είναι το δέντρο και όχι το δάσος).