Η είδηση πανομοιότυπη σε όλα τα ΜΜΕ: «Σε καθεστώς διαθεσιμότητας τίθενται από σήμερα χιλιάδες υπάλληλοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που εργάζονται με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και έχουν προσληφθεί εκτός ΑΣΕΠ.
Αυτό προβλέπεται στην εγκύκλιο που εξέδωσε το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης με την οποία καλούνται όλες οι υπηρεσίες του Δημοσίου να προχωρήσουν στην υλοποίηση των ρυθμίσεων του Μνημονίου 3 εντός 10 ημερών.
Η διαθεσιμότητα των υπαλλήλων θα διαρκέσει ένα έτος με την καταβολή του 75% του μισθού τους και στην περίπτωση που δεν μετακινηθούν σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου, θα απολύονται».
Η πιο ληστρική-δουλική κυβέρνηση που γνώρισε τα τελευταία χρόνια ο τόπος μας σαρώνει ό,τι άφησε όρθιο η προηγούμενη αστική διακυβέρνηση. Μισθός, σύνταξη, ασφάλιση, μονιμότητα, δημόσια παιδεία και υγεία, συλλογικές συμβάσεις, δημοκρατικά και λαϊκά δικαιώματα καίγονται σαν θυσία στο βωμό του κεφαλαίου. Στην συγκεκριμένη περίπτωση το αστικό κράτος δρώντας σαν συλλογικός καπιταλιστής με τη δημοσίευση του Μνημονίου ΙΙΙ στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημιουργεί νέες τεράστιες στρατιές ανέργων.
Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά αφού κάθε μορφή διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, είτε στη λεγόμενη νεοφιλελεύθερη, είτε στη σοσιαλδημοκρατική παραλλαγή τους, καμιά απάντηση δεν μπορούν να δώσουν στο πρόβλημα της ανεργίας.
Παράλληλα βλέπουμε ότι γίνονται κουρελόχαρτο οι διακηρύξεις της κυβέρνησης που με την πολιτική της να δίνει κίνητρα και παροχές στους καπιταλιστές (ελαστικές σχέσεις εργασίας, προσωρινή και ανασφάλιστη δουλειά κ.λ.π) όχι απλώς δεν περιόρισε την ανεργία αλλά την διόγκωσε.
Η ανεργία είναι μόνιμη πληγή του καπιταλισμού. Είναι σύμφυτη με τις κεφαλαιοκρατικές σχέσεις παραγωγής. Στις σημερινές συνθήκες δεν υπάρχει περίπτωση να μειωθεί η ανεργία. Μείωση μπορεί να υπάρξει μόνο αν μειωθούν οι ώρες εργασίας και τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Αλλά όταν ακούγονται τέτοια αιτήματα, ξεσηκώνονται όλοι και φωνάζουν ότι υπονομεύεται η ανταγωνιστικότητα η επιχειρηματικότητα και τα σχετικά.
Ο καπιταλισμός ως σύστημα είναι το πρόβλημα και όχι η μια ή η άλλη κυβέρνηση, η μια ή η άλλη πολιτική που αναπτύσσεται μέσα σ’ αυτή τη μήτρα.
Αφήστε μια απάντηση