“I am convinced that through these measures, we have reestablished confidence”. Όχι, δεν είναι λόγια του Τρισέ ή του Ομπάμα, ούτε του Γιωργάκη. Αυτά τα λόγια ανήκουν στο Χέρμπερτ Χούβερ, τον πρόεδρο των ΗΠΑ το 1929, και οι ομοιότητες βέβαια με τη σημερινή ψεύτικη προπαγάνδα είναι κάτι παραπάνω από φανερές και καθόλου τυχαίες.
Παρά όμως τις δηλώσεις «τόνωσης του ηθικού», η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.
Όπως παρατηρεί ο Bill Bonner, γνωστός επενδυτής, σε σχετικό άρθρο του, η «ανάκαμψη» δεν έχει έρθει ακόμα:
Έως τώρα, η διαρκή μείωση των μισθών των εργαζόμενων «αντισταθμιζόταν» από την αλματώδη άνοδο του δανεισμού (δες και διάγραμμα), προκειμένου τα προϊόντα να μη μένουν απούλητα (διότι αν οι εργαζόμενοι δε δανείζονταν, είναι φανερό πως οι μισθοί τους δεν έφταναν για να αγοράσουν όλα αυτά που παράγουν με την εργασία τους).
Όμως, αυτό το μοντέλο πλέον έφτασε στο τέρμα, οι εργαζόμενοι αδυνατούν να δανειστούν άλλο, χρεοκοπούν. Ποιος λοιπόν θα καταναλώσει αυτά που παράγονται; Στη δύση, ο κόσμος φτωχαίνει, και η Κίνα δε θέλει να δώσει αυξήσεις στους κινέζους εργάτες.
Δεν είναι τυχαίο που παρά τις πιέσεις των ΗΠΑ για να ανατιμήσουν το γουάν, το νόμισμα της, η Κίνα αρνείται, διότι αν ανατιμήσει το γουάν, οι κινέζοι εργάτες ναι μεν θα αμείβονται καλύτερα (καθώς η αξία του μισθού τους θα ανέβει), και άρα θα καταναλώνουν περισσότερο, αλλά από την άλλη, δε θα είναι πλέον τόοοσο φτηνοί όσο τώρα, και άρα το κεφάλαιο δε θα τους προτιμά όπως τώρα για επενδύσεις.
Εξ ου και η ολοένα και μεγαλύτερη «τριβή» ανάμεσα στη Κίνα-ΗΠΑ, που θα πρέπει να δούμε ως που μπορεί να φτάσει…
Αφήστε μια απάντηση