1.Όταν το Μάρτιο του 2012 λέγαμε ξεκάθαρα ότι το ελληνικό κράτος έχει πτωχεύσει μετά τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου 2012 δεν περιμέναμε ότι το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων θα σφύριζε αδιάφορα μέχρι και σήμερα. Όταν υπογραμμίζαμε ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει προβεί στην οριστική παραχώρηση της διακυβέρνησης της στους δανειστές, δεν περιμέναμε ότι, μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις που συνοδεύτηκαν από μια δραστική –αν και μεταβατική- αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος, θα συνεχιζόταν η κενή περιεχομένου αντιπαράθεση για τα νέα μέτρα, για την «επιμήκυνση.» Όλες ανεξαιρέτως οι πολιτικές δυνάμεις του κοινοβουλίου παίζουν μια ανεκδιήγητη θεατρική παράσταση σε βάρος της εργαζόμενης κοινωνίας, υποδυόμενες ότι υπάρχει κάποιο ίχνος εξουσίας στην κυβέρνηση και το κοινοβούλιο. Επαναλαμβάνουμε ότι η παράδοση του συνόλου των δημοσιονομικών εσόδων της χώρας στη διάθεση των δανειστών με σκοπό να εξυπηρετείται πρώτα απ’ όλα το δημόσιο χρέος, η δημιουργία ειδικού λογαριασμού- υπό τον πλήρη έλεγχο της τρόικας- ο οποίος θα διαθέτει πάντα ρευστότητα ίση με την πληρωμή των τοκοχρεολυσίων του επόμενου τριμήνου, η εγκατάσταση μόνιμης επιτροπείας στην χώρα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με σκοπό τον έλεγχο του κρατικού προϋπολογισμού με βασική μέριμνα την απαρέγκλιτη εφαρμογή του προγράμματος έχουν ήδη συντελεστεί. Το σύνολο σχεδόν της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας έχει περάσει στα χέρια των δανειστών μας που έχουν εξουσιοδοτήσει την γερμανική κυβέρνηση και την τρόϊκα να τις διαχειριστούν. Αν δεν είναι έτσι ας μας εξηγήσει κάποιος ποιος είναι πιο ισχυρός στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Η ομάδα του Ράιχενμπαχ και η τρόικα ή οι υπουργοί Οικονομικών, Υγείας και Εργασίας; Η ομάδα του Φούχτελ ή ο υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας; Η Μέρκελ ή ο Σαμαράς; Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι η χώρα είναι υπό γερμανική κατοχή. Σημαίνουν ότι το μπλοκ εξουσίας που καταδυναστεύει την ελληνική κοινωνία εδώ και δεκαετίες παρέδωσε στο παγκόσμιο χρηματιστικό κεφάλαιο τη διακυβέρνηση του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού και εξαρτά πια την πολιτική του επιβίωση από την υποταγή του σ’αυτό. Ταυτόχρονα, τα παρασιτικά κεφάλαια της παγκόσμιας οικονομίας, οι ενδιάμεσοι «σύμβουλοι» ιδιωτικοποιήσεων, οι διάφοροι κυβερνητικοί παράγοντες αλλά και διάφοροι έλληνες επιχειρηματίες μοιράζονται μεταξύ τους τον συσσωρεμένο κοινωνικό πλούτο, μίζες, προμήθειες, δημόσια περιουσία.
2.Το διεθνές κρισιακό οικονομικό περιβάλλον από τη μια πλευρά χρησιμοποιείται ως δικαιολογία για τις πολιτικές εξαθλίωσης της κοινωνίας- όχι μόνο στην Ελλάδα-, από την άλλη κάνει όλο και πιο αδίστακτα τα οικονομικά παράσιτα που δρουν στη λογική «αρπάζουμε όσο έχουμε χρόνο». Η υπαρκτή παγκόσμια κρίση δείχνει αδιέξοδη για τον καπιταλισμό. Ο συνδυασμός του υπερβολικά διογκωμένου πλασματικού κεφαλαίου, της υπερπαραγωγής στην πραγματική οικονομία, και της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους, οδήγησαν σε μια κρίση που σταδιακά οδήγησε στη συρρίκνωση της παγκόσμιας αγοράς, του διεθνούς εμπορίου και των μεταφορών και φυσικά της βιομηχανικής παραγωγής. Η αντίδραση των ισχυρών κρατών στην προσπάθεια τους να προστατεύσουν το κάθε ένα κυρίως την βιομηχανική του παραγωγή συμπεριελάμβανε κινήσεις αθρόας κοπής νομίσματος στις ΗΠΑ, και προσπάθεια τόνωσης της εσωτερικής ζήτησης (ας θυμηθούμε το πρόγραμμα επιδότησης της αγοράς αυτοκινήτων στις ΗΠΑ που αντέγραψε πανικόβλητη η Ελλάδα, αλλά και τα γιγαντιαία επενδυτικά προγράμματα στην Κίνα), χωρίς να σταματήσουν παράλληλα την επίθεση στα μισθολογικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων.
3.Στην ΕΕ, με τη νομισματική πολιτική να έχει αφαιρεθεί από τα εθνικά κράτη μέσα στην ζώνη του Ευρώ, τα ισχυρά οικονομικά κράτη (Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Φινλανδία) αναδιπλώθηκαν στη λογική της δικής τους επιβίωσης και προσπαθώντας να μείνουν ζωντανά στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, εξαπέλυσαν έναν σφοδρό πόλεμο μέσα στους κόλπους της ευρωζώνης με την θεσμοθέτηση του «σύμφωνου σταθερότητας» που έγινε θηλειά στο λαιμό των λιγότερο ισχυρών κρατών. Η λογική να μην χαθεί η συνοχή στην ΕΕ -καθώς υπήρχαν μεγάλες αποκλίσεις στις παραγωγικές δυνατότητες των διαφόρων κρατών- που υπηρετούσαν τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, αντικαταστάθηκε με την επιλογή της διάλυσης των ασθενέστερων κρατών και την ουσιαστική μετατροπή τους σε προτεκτοράτα εξαρτημένα απόλυτα από την γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Αυτό, σε συνδυασμό με την απαίτηση των τραπεζιτών να μεταφερθεί το κόστος σωτηρίας τους στην πλάτη των εργαζόμενων (μέσω του κρατικού προϋπολογισμού) έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο κράτη όπως η Ελλάδα. Ένας φαύλος κύκλος ύφεσης- διόγκωσης του δημόσιου χρέους- υπερφορολόγησης και σύνθλιψης της εργατικής τάξης- επιπλέον βαθέματος της ύφεσης οδηγούν την βιομηχανική παραγωγή και την οικονομία συνολικά να συρρικνώνονται συνεχώς.
4.Οι εξελίξεις στην ΕΕ με την καθιέρωση του νέου δημοσιονομικού συμφώνου που προβλέπει σιδερένια δημοσιονομική πειθαρχία και αυτόματες ποινές για τους παραβάτες- παράλληλα με τη θεσμοποίηση της τραπεζικής αυθαιρεσίας- καταδεικνύουν ότι οι εξελίξεις στην ΕΕ είναι συνεχώς και χειρότερες για την εργατική τάξη και λαούς της Ευρώπης. Η ΕΕ έχει εμπλακεί σε ένα ανελέητο πόλεμο όπου προωθεί τα συμφέροντα του παγκόσμιου χρηματιστικού κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη και ταυτόχρονα ανταγωνίζεται – με ναυαρχίδα τη Γερμανία- με τις άλλες ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Κίνα, Ρωσία και τις αναδυόμενες Ινδία και Βραζιλία. Στα πλαίσια αυτού του ανταγωνισμού ο μεγάλος χαμένος είναι σε κάθε περίπτωση η εργατική τάξη. Καθώς η παγκόσμια οικονομική κρίση κορυφώνεται και ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής δείχνει τα όρια του, η βασική πολιτική επιδίωξη του κεφαλαίου σήμερα είναι να μην χάσει την κυριαρχία του, να μην αμφισβητηθεί στην πράξη. Στα πλαίσια αυτού του ανταγωνισμού, ο ιμπεριαλισμός σάρωσε με κάθε τρόπο, ακόμα και με στρατιωτικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ(Λιβύη), αραβικά κράτη, ξαναμοιράζοντας συμβόλαια πετρελαϊκών εταιρειών και επανακαθορίζοντας τις εμπορικές σχέσεις και τα σχέδια ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου. Άφησαν πίσω τους δικτατορίες και εμφύλιους πολέμους και όλο αυτό το ονόμασαν «αραβική άνοιξη» και εκδημοκρατισμό. Η Συρία έχει αποδειχθεί πολύ πιο δύσκολη περίπτωση, με το Κουρδικό ζήτημα να εμπλέκει άμεσα Ιράκ και Τουρκία σε ένα εκρηκτικό μίγμα. Η σχεδιαζόμενη επίθεση στο Ιράν –με το Ισραήλ να επιμένει στην διάλυση του- απειλεί να φέρει σε απευθείας πολεμική αντιπαράθεση ΗΠΑ και ΕΕ από τη μία πλευρά, Ρωσία και Κίνα από την άλλη. Σε αυτή τη βάση, ο σκληρός οικονομικός πόλεμος που εξελίσσεται, μοιάζει με προετοιμασία ενός μεγάλου στρατιωτικού πολέμου που θα καταστρέψει τεράστιες ποσότητες κεφαλαίου και εργασίας ώστε ο καπιταλισμός να ξεφύγει από τα αδιέξοδα του και να επανεκκινήσει τις μηχανές του. Οι ξαφνικές προτάσεις για κάποια μορφή ομοσπονδιακής ΕΕ, με τα αδύναμα οικονομικά κράτη – διαλυμένα από τις «μνημονιακές» πολιτικές- σε ρόλο κομπάρσου, έχουν εκτός των άλλων και το χαρακτήρα επείγουσας προετοιμασίας για το ενδεχόμενο ενός εκτεταμένου πολέμου με στρατιωτικά μέσα.
5.Παράλληλα συνεχίζεται η πολιτική συντριβής των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Το νέο μνημόνιο στην Ελλάδα μοιάζει με την τελική επίθεση του κεφαλαίου, με την νέα ληστρική αύξηση άμεσων και έμμεσων φόρων, με την συμπίεση των ονομαστικών αμοιβών της μισθωτής εργασίας και των συντάξεων στα όρια της αναπαραγωγής της εργατικής τάξης, με την οριστική διάλυση σχεδόν του συνόλου των λειτουργιών και υπηρεσιών του κράτους ώστε να οδηγηθούμε στην ολοκληρωτική εμπορευματοποίηση τους και το πέρασμα τους σε ιδιώτες, με το ξεπούλημα όλου του δημόσιου πλούτου (δημόσια γη, επιχειρήσεις, εγκαταστάσεις). Οι εξελίξεις στο θέμα της φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας επιβεβαιώνουν τη θέση μας ότι η κυβέρνηση προχωρά στην εκχώρηση του σύνολου της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των ελλήνων πολιτών στη διάθεση των δανειστών της με διάφορους τρόπους. Παράλληλα, η δραστική μείωση των μισθών στην κορυφή των μηχανισμών του σκληρού πυρήνα του κράτους (ηγεσία στρατιωτικών επιτελείων, ανώτατοι δικαστικοί) σηματοδοτεί την ηθελημένη ρήξη του υποταγμένου πολιτικού συστήματος με τους θεματοφύλακες της αστικής νομιμότητας. Η μόνη εξήγηση για αυτή τη στάση, σε μια περίοδο έντονων κοινωνικών αναταραχών, σχετίζεται με την προετοιμασία ακραίων αυταρχικών λύσεων σε πολιτειακό επίπεδο. Εννοούμε ότι η αναμενόμενη υπολειτουργία ή και αδράνεια αυτών των θεσμών απέναντι στην αυξανόμενη κοινωνική βία θα οδηγήσει σε αλληλοσπαραγμό ώστε να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση της κοινωνίας η παρέμβαση παρακρατικών μηχανισμών για την επιβολή της τάξης. Ενδεχομένως και η άρση κάποιων άρθρων του –έτσι κι αλλιώς κουρελιασμένου από τα μνημόνια- Συντάγματος. Αυτή η διαδικασία είναι συμβατή με την διαδικασία μετάλλαξης του μοντέλου του εθνικού κράτους που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
6.Άλλωστε, με την κρίση και την εμμονή της ΕΕ σε σκληρή δημοσιονομική πειθαρχεία και την επέκταση των πολιτικών τύπου «μνημονίου» επιταχύνονται οι διαδικασίες κατακερματισμού των εθνικών κρατών. Η έμφαση που έδινε εδώ και είκοσι χρόνια η ΕΕ στις χρηματοδοτήσεις περιφερειών και δήμων σε αντιπαράθεση με τους κεντρικούς μηχανισμούς των κρατών- μελών συνδυάζεται με την συνεχή εκχώρηση αρμοδιοτήτων από τα εθνικά κράτη στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, διαδικασία που εντείνεται με τα δημοσιονομικά σύμφωνα και την επιβολή ειδικών προγραμμάτων που ουσιαστικά αποφασίζονται και εκτελούνται από τις τρόικες και τις ομάδες δράσης. Ο καλλιεργημένος ανταγωνισμός των περιφερειών (ιδιαίτερα σε κράτη με ιστορικό εθνοτικών συγκρούσεων) υπονόμευσε τους κεντρικούς κρατικούς μηχανισμούς «από κάτω» και ο συγκεντρωτισμός της ΕΕ (ιδιαίτερα μετά την ΟΝΕ και το Ευρώ) από πάνω. Έτσι εμφανίζονται διαλυτικές τάσεις σε διάφορα κράτη, Ισπανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία, Βέλγιο. Παράλληλα, με εξασθενημένους τους κεντρικούς εθνικούς μηχανισμούς, προωθούνται οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες ως αναπτυξιακή λύση για τα ασθενή οικονομικά κράτη. Σκοπός είναι η δημιουργία γεωγραφικών ζωνών, μικρών σε μέγεθος, με σχετικά ομοιογενή χαρακτηριστικά που εξυπηρετούν τις επιδιώξεις του κεφαλαίου να έχει υποτυπώδη φορολόγηση και εργάτες χωρίς δικαιώματα. Δίπλα τους θα υπάρχουν γεωγραφικές ζώνες «μειονεκτικές» και εξαθλιωμένες που θα μπορούν να παίξουν το ρόλο του οικονομικού σκουπιδοτενεκέ πχ. αποθηκεύοντας τοξικά απόβλητα, ιδιαίτερα ρυπογόνες επενδύσεις, σεξουαλικό τουρισμό κ.α. Η υποτιθέμενη αγωνία για αναπτυξιακά μέτρα οδηγεί την Ελλάδα – με τις ευλογίες της τρικομματικής κυβέρνησης- στη δημιουργία τέτοιων Ειδικών Ζωνών Ανάπτυξης με εξευτελιστικά μεροκάματα και τεράστιες φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο. Σε αυτές τις ζώνες θα κατευθυνθούν οι μεγάλες επενδύσεις καθώς η κερδοφορία αναμένεται τεράστια και η φορολογία μηδενική για 10 τουλάχιστον χρόνια. Το γεγονός ότι οι χωρικοί σχεδιασμοί τέτοιων ζωνών προωθούνται από το επιτελείο του Φούχτελ και περιλαμβάνουν αρχικά την Θράκη και την Κρήτη είναι και προοίμιο κατακερματισμού του ελληνικού εθνικού χώρου με νέα χαρακτηριστικά
7.Οι εξελίξεις αυτές κάνουν επιτακτική την ανάγκη για την Κομμουνιστική Ανανέωση να επιμείνει στη διερεύνηση των πολιτικών προϋποθέσεων για να ανατραπεί εκ βάθρων ο σχεδιασμός του κεφαλαίου για το καλό της εργαζόμενης κοινωνίας, για το καλό των εργατοϋπαλλήλων, ανέργων, συνταξιούχων, εργαζόμενων αγροτών αλλά και μικροεπιχειρηματιών και αυτοαπασχολούμενων που συνθλίβονται κοινωνικά και για την έξοδο από την κρίση. Παράλληλα, με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές να οδηγούν όλους τους παραπάνω στην οικονομική και βιολογική εξαθλίωση, είναι απαραίτητη μια πρωτοβουλία κοινωνικής αλληλεγγύης, πρωτοβουλία ανασυγκρότησης της κοινωνίας. Είναι απαραίτητο δηλαδή ένα πλατύ κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο διεξόδου της χώρας από την κρίση . Ένα Μέτωπο που θα ενεργοποιήσει την κοινωνία, θα αντισταθεί σε καθημερινή βάση στις εφαρμοζόμενες πολιτικές και παράλληλα θα παίρνει πρωτοβουλίες σε επίπεδο γειτονιάς ώστε να εξασφαλιστεί η διατροφή, η ενέργεια και η προστασία της υγείας όλων των νοικοκυριών. Ίσως να ακούγεται υπερβολικό, αλλά η πρόκληση της εποχής είναι να μην έχουμε νεκρούς από πείνα, από το κρύο, από αδυναμία σωστής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Ένα τέτοιο Μέτωπο σε αυτή την κατεύθυνση μπορεί να προχωρήσει- μέσα από την καθημερινή εμπειρία του- και στην εκπόνηση ενός άμεσου ριζοσπαστικού προγράμματος για να αποφευχθεί η οικονομική και κοινωνική κατάρρευση. Και βέβαια για να γίνουν όλα αυτά πρέπει ένα τέτοιο μέτωπο να διεκδικήσει άμεσα την εξουσία. Ξεκαθαρίζουμε πως άλλο είναι η κυβέρνηση και άλλο η εξουσία. Σήμερα η τρικομματική κυβέρνηση έχει ελάχιστη εξουσία. Ένα τέτοιο Μέτωπο πρέπει να διεκδικήσει άμεσα την διακυβέρνηση της χώρας και να διεκδικήσει την πραγματική εξουσία για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.
Τα πρώτα απαραίτητα μέτρα για αυτό, μέτρα απολύτως απαραίτητα αλλά σε καμιά περίπτωση ικανά να λύσουν το πρόβλημα είναι.
α)Έξοδος ως πρώτο βήμα, από το Ευρώ, την ΟΝΕ αλλά και την ΕΕ συνολικά. Επαναοικειοποίηση της νομισματικής πολιτικής με εισαγωγή εθνικού νομίσματος με τέτοιο τρόπο που να μην θίγεται το εργατικό εισόδημα. Πλήρης έλεγχος των κεφαλαιακών ροών από το δημόσιο
β)Μονομερής διαγραφή του χρέους, κατάργηση όλων των δανειακών συμβάσεων, κατάργηση όλων των εφαρμοστικών νόμων.
γ)Εθνικοποίηση των τραπεζών, πλήρης έλεγχος άμεσα των κεφαλαιακών ροών.
Το βασικό είναι ένα Ριζοσπαστικό Πρόγραμμα Πάλης με προοπτική την παραγωγική ανασυγκρότησης του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού, ένα πρόγραμμα διεξόδου που θα συνδέει τις άμεσες ανάγκες της Εργατικής Τάξης και των συμμάχων της, με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Το πρόγραμμα που έχει παρουσιαστεί από την Κομμουνιστική Ανανέωση, σε αυτή την κατεύθυνση, επικαιροποιείται συνεχώς και το καταθέτουμε σαν μια συμβολή στην αναγκαιότητα των ημερών.
Πριν από όλα τα άλλα θα πρέπει άμεσα να εξασφαλιστεί η πλήρης και ασφαλής διατροφή του πληθυσμού, η επαρκής και φτηνή ενέργεια για τα νοικοκυριά και η δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλου του πληθυσμού με ποιοτικές υπηρεσίες και φάρμακα
1. Αποδέσμευση άμεσα της χώρας από την Ε.Ε. Άρνηση, μη αναγνώριση, του δημόσιου χρέους. Επαναοικειοποίηση της νομισματικής πολιτικής, εθνική νομισματική πολιτική με επαναφορά της δραχμής με τέτοιο τρόπο που να μην θίγεται το εργατικό εισόδημα. Πλήρης έλεγχος των κεφαλαιακών ροών από το δημόσιο. Εκπόνηση ενός προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας με δημόσιο, δημοκρατικό σχεδιασμό βάσει των αναγκών του εργαζόμενου λαού και των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας.
2.Διαγραφή του χρέους των εργαζομένων, των αγροτών, των αυτοαπασχολουμένων & μικρών επαγγελματοβιοτεχνών σε παραγωγικές και κοινωνικά ωφέλιμες δραστηριότητες. Οριζόντια διαγραφή του, έως π.χ. 100.000 ευρώ στα δάνεια πρώτης κατοικίας και επισκευαστικά των εργαζομένων, τα δάνεια κίνησης, αναπτυξιακά, πρώτης κατοικίας και επισκευαστικά των αγροτών, των αυτοαπασχολουμένων & μικρών ΕΒΕ, τα κάθε είδους δάνεια των ανέργων, τα δάνεια των νέων π.χ. φοιτητικά, στο ίδιο ύψος.
3 Κατάργηση όλων των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών νόμων, αρχικά και άμεσα όλων των νόμων της περιόδου 2009 έως σήμερα. Γενναία, σε επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης αύξηση μισθών – ημερομισθίων, καθιέρωση αυτόματης τιμαριθμικής αναπροσαρμογής στην βάση εργατικού τιμαρίθμου και το συντομότερο εκπόνηση ενός νομικού πλαισίου προστασίας της εργασίας απέναντι στο κεφάλαιο στα εργασιακά και μισθολογικά ζητήματα. Συνταγματική κατοχύρωση της ΕΓΣΣΕ και των κλαδικών ΣΣΕ.. Βασική αρχή πρέπει να είναι ότι το κράτος δεν παραμένει ουδέτερο στη διαμάχη κεφαλαίου-εργασίας αλλά υποστηρίζει τον πιο αδύναμο από τους δύο δηλ. τις δυνάμεις της εργασίας.
4.Κατάργηση όλων των μορφών ευέλικτης, προσωρινής και μερικής απασχόλησης στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα και δραστική μείωση των ωρών εργασίας. 35ωρο- 7ωρο- 5νθήμερο.
5.Τη στήριξη των ανέργων με επίδομα 80% του βασικού μισθού, για ολόκληρη την περίοδο της ανεργίας με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη των ανέργων.
6.Την καθολική δημόσια κοινωνική ασφάλιση με την άμεση επιστροφή των χρεών του κράτους και των ιδιωτών, ιδίως των μεγάλων επιχειρήσεων, στο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και την κατοχύρωση του αναδιανεμητικού χαρακτήρα του. Επανακεφαλαιοποίηση δηλ. των ασφαλιστικών ταμείων. Όλοι πρέπει να είναι ασφαλισμένοι από τη στιγμή της γέννησης τους μέχρι το θάνατο τους σε ένα μοναδικό ενιαίο φορέα ασφάλισης, αυτοδιαχειριζόμενο από τους εργαζόμενους με πλήρη διαφάνεια και δημοκρατικό έλεγχο.
7.Αγροτική πολιτική διασφάλισης του εισοδήματος αξιοπρεπούς διαβίωσης των εργαζομένων αγροτών. Κατοχύρωση Κατώτερών Εγγυημένων Ικανοποιητικών Τιμών. Επανασύνδεση των επιδοτήσεων με την παραγωγή. Παραγωγικός Συνεταιρισμός των εργαζόμενων αγροτών σε εθελοντική βάση από την κοινή καλλιέργεια έως την κοινή μεταποίηση- διακίνηση- εμπορία, που να διασφαλίζει την διατροφική επάρκεια του πληθυσμού και ασφάλεια των αγροτικών προϊόντων και τροφίμων σε προσιτές τιμές.. Κατάργηση του Μητρώου Αγροτών. Προστασία της εγχώριας αγροτικής & βιοτεχνικής παραγωγής, μέσα από ισότιμες διακρατικές σχέσεις και συμφωνίες.
8. Άμεση κατάργηση των χαρατσιών της τελευταίας διετίας (έκτακτη εισφορά, ειδικό τέλος ακινήτων) και επιβολή έκτακτης φορολογίας στα επιχειρηματικά κέρδη, στις χρηματιστικές συναλλαγές και στις μεγάλες ακίνητες περιουσίες. Άμεση άρση όλων των προκλητικών φοροαπαλλαγών των εφοπλιστών, των τραπεζών και των αναγνωρισμένων θρησκειών. Εκπόνηση όσο το δυνατό πιο σύντομα νέου φορολογικού πλαισίου με επανεξέταση του καθεστώτος των οφ-σορ εταιρειών και των συμφωνιών αποφυγής διπλής φορολόγησης που είναι νόμιμοι τρόποι απαλλαγής φορολόγησης τεράστιων ποσών. Νέο φορολογικό σύστημα που θα βοηθά την αναδιανομή υπέρ των εργαζόμενων.
9. Αποκλειστικά δημόσια Παιδεία και Υγεία υψηλού επιπέδου. Σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων της δημόσιας γης, περιουσίας και υπηρεσιών, επαναδημοσιοποίηση όσων έχουν ιδιωτικοποιηθεί
10. Εθνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής στρατηγικής σημασίας (χρηματοπιστωτικό σύστημα, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές, ο κλάδος υγείας, η φαρμακοβιομηχανία, η βιομηχανία τροφίμων, η λιπασματοβιομηχανία) με Εργατικό- Κοινωνικό Έλεγχο. Στη σημερινή συγκυρία, είναι απολύτως εφικτό να ζητήσουν οι εργαζόμενοι τον έλεγχο των εργοστασίων που οι εργοδότες απειλούν ή να τα κλείσουν ή να καταβαραθρώσουν τα μεροκάματα. Κίνητρα για την αυτοδιαχείρηση των παραγωγικών μονάδων ώστε να υπάρξει παραγωγή αγαθών προς όφελος του συνόλου της κοινωνίας. Οι εργάτες έχουν την εμπειρία, την ικανότητα, την υπευθυνότητα να τα λειτουργήσουν δημοκρατικά, μόνοι τους. Χωρίς το κέρδος του καπιταλιστή, τα εργοστάσια θα είναι σίγουρα βιώσιμα. Αυτό που λείπει είναι η συνειδητοποίηση από τους εργαζόμενους της δύναμης τους και η μεταξύ τους αλληλεγγύη.
11. Άμεση ψήφιση της απλής αναλογικής, ως πάγιου συστήματος για όλες τις πολιτικές και κοινωνικές διαδικασίες. Ισότιμη μεταχείριση όλων των πολιτικών σχηματισμών που συμμετέχουν σε εκλογές. Αμοιβές υπουργών, βουλευτών, δημάρχων, περιφερειαρχών κλπ στο ύψος του μέσου εργατικού μισθού. Κατάργηση των μυστικών κονδυλίων.
12. Κατάργηση των τρομονόμων και όλων των νόμων που ψαλιδίζουν τα δημοκρατικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και περιορίζουν τη λαϊκή κυριαρχία.
13. Κατοχύρωση και διεύρυνση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας. Επανεξέταση όλων των συμφωνιών, διμερών – πολυμερών, στη βάση υπηρέτησης της ειρήνης και της δημοκρατίας, αλλά και των συμφερόντων των εργαζομένων, του λαού και της χώρας. Κατάργηση των συμφωνιών που είναι ενάντια σε αυτά τα κριτήρια. Αξιοποίηση των δυνατοτήτων που δίνουν οι διεθνείς συμβάσεις για αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών (πχ ΑΟΖ) χωρίς εμπλοκή με ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με κριτήριο την διατήρηση διεθνών δικαιωμάτων υπέρ του λαού. Η εκχώρηση κυριαρχίας σε αντιδημοκρατικούς διεθνείς μηχανισμούς πρέπει να σταματήσει άμεσα. Άμεση έξοδος εκτός της ΕΕ, και από το ΝΑΤΟ, επανεξέταση της στάσης μας απέναντι στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.
14. Άμεσο σταμάτημα της χρήσης της ελληνικής επικράτειας από ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για στρατιωτικούς σκοπούς. Επιστροφή όλων των στρατιωτικών εκτός χώρας. Κατάργηση όλων των ξένων βάσεων & Στρατηγείων. Δημοκρατική αναδιοργάνωση & επαναπροσδιορισμός του ρόλου των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας.
15. Κατοχύρωση της Λαϊκής Αυτοδιοίκησης- Αυτοδιαχείρησης στους ΟΤΑ στη βάση Γενικών .Συνελεύσεων στο χωριό, τη γειτονιά, τη συνοικία. Με ανακλητούς εκπροσώπους στις επόμενες βαθμίδες.
16. Θεσμική διασφάλιση όλων των παραπάνω μέσα από ένα νέο, Λαικό- Δημοκρατικό Σύνταγμα. Εκλογή Συντακτικής Συνέλευσης αποκλειστικά για αυτό. Συνταγματική κατοχύρωση στη σημερινή συγκυρία όλων των μορφών ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και του Εργατικού- Λαϊκού Ελέγχου.
Με την κατάθεση ενός τέτοιου προγράμματος, όχι μόνο δηλώνουμε πρόθυμοι να συνεργαστούμε για τη δημιουργία ενός τέτοιου Μετώπου αλλά και καλούμε σε συστράτευση και συμμαχία, κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, ανένταχτους αγωνιστές και αγωνίστριες. Στη σημερινή μάλιστα συγκυρία, μια ελάχιστη πολιτική συμφωνία στο όριο του «καμία θυσία για το Ευρώ» είναι αρκετή για τη συγκρότηση ενός Μετώπου με προοπτική την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και τη θεμελίωση των αναγκαίων όρων και του ικανού πολιτικού πλαισίου που θα επιλύει τα άμεσα ζωτικής σημασίας προβλήματα των εργαζομένων και θα στοχεύει στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
.
ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2012.
Αφήστε μια απάντηση