Αλλη μια Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου δημοσιεύτηκε την περασμένη Τετάρτη (12.12.12) στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (ΦΕΚ 240Α). Σ’ αυτή δεν υπάρχει μόνο η νέα δανειακή σύμβαση, που υπογράφτηκε στα μουλωχτά. Η δανειακή σύμβαση δεν υπήρχε καν λόγος να περάσει σε ΠΝΠ, αφού στο σώμα της αναφέρεται ρητά: «Σύμφωνα με το Ελληνικό δίκαιο, το Κοινοβούλιο δεν απαιτείται να επικυρώσει την παρούσα Σύμβαση Τροποποίησης, προκειμένου αυτή να είναι αποτελεσματική και δεσμευτική (…) Εν κατακλείδι, η Σύμβαση Τροποποίησης έχει νομίμως συναφθεί εκ μέρους του Δικαιούχου Κράτους Μέλους και της Τράπεζας της Ελλάδος και όλες οι υποχρεώσεις του Δικαιούχου Κράτους Μέλους και της Τράπεζας της Ελλάδος αναφορικά με τη Σύμβαση Τροποποίησης και την Κύρια Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης όπως αυτή τροποποιείται από την Σύμβαση Τροποποίησης είναι έγκυρες, δεσμευτικές και εκτελεστές σύμφωνα με τους όρους τους και δεν απαιτείται κάτι επιπλέον για να τεθούν αυτές σε εφαρμογή».
Προς τι λοιπόν η περίληψη της Σύμβασης σε ΠΝΠ, η οποία κάποια στιγμή στο μέλλον θα πρέπει να εγκριθεί από τη Βουλή, όπως προβλέπει το σύνταγμα; Η Βουλή θα εγκρίνει μια Σύμβαση για την οποία δεν απαιτείται έγκριση και η οποία είναι έγκυρη, εκτελεστή και δεσμευτική άμα τη υπογραφή της; Είναι φανερό ότι η Σύμβαση χρησιμοποιείται σαν φερετζές, για να φτιαχτεί μια ακόμη ΠΝΠ-σκούπα, η οποία –εν είδει χουντικού διατάγματος– νομοθετεί για άπειρα θέματα, τα οποία θα έπρεπε να πάνε στη Βουλή με την κανονική νομοθετική διαδικασία.
Υπάρχει, για παράδειγμα, η ρύθμιση Μανιτάκη για να μπορέσει να απολύσει τους δημόσιους υπάλληλους με συμβάσεις ΙΔΑΧ (γράφουμε αναλυτικά στη σελίδα 11). Υπάρχουν ρυθμίσεις για μια σειρά θέματα διάφορων υπουργείων. Αλήθεια, ποια επείγουσα ανάγκη επέβαλε να ρυθμιστεί με ΠΝΠ η μη υποχρεωτική εγγραφή στα επιμελητήρια, αρμοδιότητας Χατζηδάκη; Γιατί δεν πήγε νόμο στη Βουλή; Ποια επείγουσα ανάγκη επέβαλε να ρυθμιστεί με ΠΝΠ η δυνατότητα οικοδόμησης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης για μετανάστες, κατά παρέκκλιση, σε εμβαδό μέχρι 15.000 τ.μ. (έως τώρα ήταν μέχρι 5.000 τ.μ.), αρμοδιότητας Δένδια;
Η Βουλή έχει μετατραπεί σε κάτι σαν τη Συμβουλευτική της χούντας. Η συγκυβέρνηση νομοθετεί με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου για τα πάντα, προκειμένου ν’ αποφύγει τις κοινοβουλευτικές προστριβές. Η αστική δημοκρατία αποκαλύπτεται, για μια φορά ακόμη, γυμνή από κοινοβουλευτικά στολίδια, ως δικτατορία του κεφαλαίου.
Πηγή: Εφημερίδα “ΚΟΝΤΡΑ”
Αφήστε μια απάντηση