Γράφει ο Γιώργος Ρούσης
Το Ανθρωπάκι -εκείνο δα που δεν υπογράφει με το όνομα του αλλά με αρχικά που παραπέμπουν στον πατερούλη των λαών Στάλιν, ξαναχτύπησε από τον «Ριζοσπάστη» και μέρες που είναι δεν με αφήνει να αγιάσω.
Όπως συνήθως χτύπησε με τη γνωστή του μέθοδο των λογικών αυθαιρεσιών που τίποτε δεν έχουν να κάνουν ούτε με την διαλεκτική, αλλά ούτε καν με την μηχανιστική λογική.
-Εισαγωγικά, ως εκ της θέσεώς του οφείλει, παραπέμπει στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ, για να εντάξει εκ προοιμίου και συνομωσιολογικά, στα σχέδια του αστικού πολιτικού συστήματος, που «σκοπό έχουν τη χειραγώγηση του λαού στην αστική πολιτική », όσους έχει βάλει στο στόχαστρο.
-Ακολουθεί δεύτερη αυθαιρεσία με βάση την οποία αριστεροί δικαιούνται να αποκαλούνται μόνον όσοι έχουν πιστοποιητικό αριστεροφροσύνης από το κόμμα του. Διαφορετικά πρόκειται για αυτοαποκαλούμενες σε εισαγωγικά «αριστερές δυνάμεις».
-Τρίτη συμπυκνωμένη αυθαιρεσία συνδυασμένη με περίσσιο θράσος: Η εναντίωση στη δημιουργία του ΣΥΝ, στη συμμετοχή στην κυβέρνηση Τζανετάκη, και στην Οικουμενική που η νυν ηγεσία του κόμματος υιοθέτησε με περίσσιο πάθος και την οποία ακόμη δεν έχει επισήμως αυτοκριτικά καταγγείλει μετά από 24 χρόνια, χαρακτηρίζεται με αντι-ΚΚΕ επίθεση, και κατ’ επέκταση με επίθεση κατά της εργατικής τάξης!!!! (Με την ίδια λογική θα πρέπει να στρέφονταν κατά της εργατικής τάξης και οι Ρώσοι εργάτες που αντέδρασαν στη συμμετοχή της κυβέρνησης συνασπισμού του Μάη 1917) . Με αυτόν τον τρόπο τεκμαίρεται και η άρνηση, όχι μόνον κάθε συνεργασίας, αλλά ακόμη και σημείου επαφής με όσους τάχθηκαν το 89 κατά αυτής της ταξικής συνεργασίας και μάλιστα σε κυβερνητικό επίπεδο. «Αν είναι δυνατόν».
-Τέταρτη αυθαιρεσία: Η προτεινόμενη συνεργασία των αντιιμπεριαλιστικών –αντικαπιταλιστικών δυνάμεων, η οποία άλλωστε προβλέπεται από το μέχρι σήμερα ισχύων πρόγραμμα του κόμματος το οποίο και επιχειρείται να καταργηθεί στο επερχόμενο Συνέδριο του, ταυτίζεται αυθαιρέτως με πρόταση διαμόρφωσης Μετώπου με τον ΣΥΡΙΖΑ και ακόμη χειρότερα με διεκδίκηση κυβέρνησης στα πλαίσια του καπιταλισμού- κάτι σαν κυβέρνηση Τζανετάκη ή Ζολώτα, δηλαδή.
-Αυθαιρεσία πέμπτη: Άρνηση της θεμελιακής μαρξιστικής αρχής το «Είναι καθορίζει τη συνείδηση», και μηχανιστική ερμηνεία της αποδοχής της με ταύτιση της εργατικής ταξικής συνείδησης με την καπιταλιστική.!!!!!
-Αυθαιρεσία έκτη: Θεωρείται ενίσχυση του κυβερνητισμού –αλήθεια ποιος κλασικός και πού αναφέρει αυτόν τον όρο; – και αυταπάτη ότι με την κοινοβουλευτική διαδικασία -στην οποία συμμετέχει το ΚΚΕ, αλλά υποστήριζε και ο Λένιν και οι κλασικοί- μπορεί να γίνονται ρήξεις μέσα στον καπιταλισμό. Ταυτόχρονα όποιος –όπως εν τη πράξει το ΚΚΕ- θεωρεί ότι πρέπει να αξιοποιείται και αυτή η διαδικασία, κατηγορείται αυθαιρέτως ότι περιορίζει την επανάσταση σε αυτήν.
– Αυθαιρεσία έβδομη: ο αντικαπιταλιστικός –αντιιμπεριαλιστικός πόλος που προτείνω θεωρείται ότι δεν θίγει τον καπιταλισμό , τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, όταν εκτός του τίτλου του περιέχει στο προτεινόμενο πρόγραμμά του –όπως άλλωστε εκτενώς το παραθέτω στο βιβλίο μου «Από την κρίση στην επανάσταση» [1] – , μεταξύ άλλων ευρύτατες κοινωνικοποιήσεις σε συνδυασμό με μέτρα κατά του κεφαλαίου , αποχώρηση από την ζώνη ευρώ, ΕΕ και ΝΑΤΟ. Και όλα αυτά ενταγμένα σε μια λογική επαναστατικού τσακίσματος της αστικής κρατικής μηχανής.
-Αυθαιρεσία όγδοη, λίαν συνήθης για το Ανθρωπάκι, χρησιμοποιείται εκτός τόπου και χρόνου, την στάση του Λένιν για να αναιρέσει τον λενινισμό. Έτσι παρομοιάζει τη σημερινή κατάσταση στην πατρίδα μας με εκείνη του Απρίλη του 1917 στη Ρωσία, με την επανάσταση να είναι προ των πυλών, και τα Σοβιέτ να έχουν τη στήριξη της πλειοψηφίας του λαού!!!!
Τι θέλω και ασχολούμαι, θα πει κανείς, με το Ανθρωπάκι. Απάντηση . Με πονάει, και αντιδρώ και με αυτόν τον τρόπο στην επιχειρούμενη από καθοδηγητές όπως εκείνο , διάλυση, μετά από εκείνη της Τυποεκδοτικής, του τηλεοπτικού 902, του Ριζοσπάστη, και του ίδιου του ΚΚΕ . Ας το καταλάβουν καλά. Τίποτε από αυτά δεν είναι ούτε ιδιοκτησία τους ούτε το μουστάκι τους, και δεν δικαιούνται να τα διαχειρίζονται ως τέτοια.
Γιώργος Ρούσης
[1] Του οποίου ο «Ριζοσπάστης» αρνήθηκε στον εκδότη μου ακόμη και την πληρωμένη διαφήμιση του.
Καταλαβαίνω πως η “επίσημη γραμμή” της αντικαπιταλιστικής αριστεράς πρέπει να είναι ενωτική, διότι πρέπει όλοι να κατανοήσουμε πως μόνο μέσα από την ενότητα «από τα πάνω», όλων των αριστερών αντικαπιταλιστικών, αντιιμπεριαλιστικών, αντιφασιστικών, αντισυστημικών κομμάτων, κινήσεων, οργανώσεων, σχημάτων, παρατάξεων, κτλ, θα υπάρξει πραγματική ενότητα και στη βάση, «από τα κάτω». Δυστυχώς με λυπεί που το λέω αλλά δε μπορούμε να κλείνουμε άλλο τα μάτια: πρέπει να τελειώνουμε με ηγεσίες τύπου Τσίπρα και Παπαρήγα και σαφώς εννοώ όλο το στενό ηγετικό πυρήνα που εκφράζουν.
Οι σημερινές ηγεσίες (και του στενού ηγετικού τους πυρήνα) και του ΚΚΕ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ τραβούν το δικό τους μοναχικό δρόμο και καμιά σχέση δεν έχουν με όλα τα παραπάνω που πρέπει να έχει κάθε κόμμα και οργάνωση της αριστεράς για να λέγεται στοιχειωδώς αριστερή.
Δυστυχώς ενότητα μόνο «από τα κάτω», μόνο από τη βάση, αριστερών, αντικαπιταλιστών, ανένταχτων, αναρχικοσυνδικαλιστών (κίνηση Ροσινάντε), πρωτοπόρων αγωνιστών (από τον ΣΥΡΙΖΑ έως τη Ροσινάντε) είναι πάρα πολύ δύσκολο να γίνει, διότι οι βασικοί πυλώνες (ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και ΚΚΕ) του αριστερού χώρου κρατούν εγκλωβισμένες τις μάζες προς τον απεγκλωβισμό, την ριζοσπαστικοποίηση και τη χειραφέτηση τους.
Όμως δε φταίνε μόνο αυτές αλλά και η εξωκοινοβουλευτική αριστερά -αλλά και οι αναρχοσυνδικαλιστές- που με πάρα πολύ αργούς ρυθμούς βαδίζει σε (αν βαδίσει ποτέ ουσιαστικά σαν ένα) μετωπικό σχήμα. Πρέπει οπωσδήποτε να υπάρξει ένας τρίτος πόλος που θα αγκαλιάσει όλες τις αντικαπιταλιστικές, αντιιμπεριαλιστικές, αντιφασιστικές, αντισυστημικές και αντιΕΕ δυνάμεις σε όλη τη χώρα, σε έναν ενιαίο μετωπικό σχηματισμό -χωρίς το κάθε κόμμα, οργάνωση και σχήμα να χάσει την αυτοτέλεια του- με κοινό κέντρο και σημείο αναφοράς, κοινή δράση και πάλη στην πράξη, στα βασικά ζητήματα που θέλουν άμεση αντιμετώπιση τώρα (ανεργία, φτώχεια, φασισμός, μετανάστες, αντεπίθεση στην κρατική και ιδιωτική εργοδοσία και αυθαιρεσία-τα έβαλα σε τυχαία σειρά γιατί όλα είναι εξίσου και το ίδιο σημαντικά).