του Μάκη Γεωργιάδη
Τα ψέματα τελείωσαν. Τρόικα και κυβέρνηση ετοιμάζονται για την τελική αναμέτρηση με τους εργαζόμενους και θέλουν να χυθεί πολύ «αίμα στην αρένα». Είναι φανερό πως όλα τα ευφυολογήματα και οι νεολογισμοί περί «κινητικότητας», «διαθεσιμότητας», «απομάκρυνσης» και τόσα άλλα, επιστρατεύθηκαν για να κρύψουν την ωμή αλήθεια: Τις 25.000 απολύσεις στο Δημόσιο μέχρι το τέλος του 2013 και πάνω από 40.000 ως το τέλος του 2014.
Οι απολύσεις οι οποίες είναι απόρροια των δεσμεύσεων του Μνημονίου μπαίνουν πλέον επιτακτικά στην ημερήσια διάταξη του κυβερνητικού «έργου» και οι πρώτες τουλάχιστον 6.500 πρέπει να δρομολογηθούν ως τα τέλη Μαρτίου.
Άλλωστε, αυτή η διαδικασία σε συνδυασμό με την επίσπευση των ιδιωτικοποιήσεων είναι τα δύο βασικά ζητούμενα για τους δανειστές οι οποίοι αναμένονται σε λίγες μέρες στην Αθήνα. «Αυτή τη στιγμή δεν μιλάμε για απολύσεις», δήλωσε το απόγευμα της Πέμπτης ο υπουργός Οικονομικών, έξω από το Μέγαρο Μαξίμου. Ωστόσο στην πολύωρη σύσκεψη που είχε προηγηθεί με άλλους επτά τουλάχιστον υπουργούς, συζητήθηκε το θέμα της μείωσης των δομών που υπάγονται σε υπουργεία όπως το Αγροτικής Ανάπτυξης, το Εργασίας και άλλα, κατά 60%! Διαδικασία η οποία αναμένεται να αναδείξει τουλάχιστον 3.500 πλεονάζοντες υπαλλήλους, οι οποίοι θα ενταχθούν στο καθεστώς της κινητικότητας. Σε συνδυασμό με τη διαδικασία επανεξέτασης και αξιολόγησης για 700 φορείς σε σύνολο 1.500 εποπτευόμενων από 14 υπουργεία, ο αριθμός αναμένεται να διογκωθεί.
Η δεύτερη φάση θα είναι η διαθεσιμότητα για 12 μήνες, κατά την οποία θα λαμβάνουν το 75% του μισθού και αν δεν προκύψουν κενές θέσεις σε άλλες υπηρεσίες που έχουν δηλώσει κενά, τότε θα απολύονται.
Σε διαθεσιμότητα βγαίνουν απευθείας και οι υπάλληλοι 73 μικρών φορέων οι οποίοι οδεύουν προς κατάργηση. Αργά ή γρήγορα τόσο οι υπουργοί όπως ο Γ. Στουρνάρας ή ο Α. Μανιτάκης οι οποίοι διαβεβαιώνουν πως δεν θα υπάρξουν απολύσεις στο Δημόσιο θα αποκαλυφθούν. Θα αποκαλυφθεί το ψεύδος, η αναλγησία και ο εμπαιγμός των τριών κομμάτων του Μνημονίου που συγκροτούν την κυβέρνηση. Γι’ αυτό προετοιμάζουν εδώ και καιρό και σπέρνουν τον κοινωνικό αυτοματισμό μέσω των μέσων μαζικής προπαγάνδας. Στόχος δεν είναι η δήθεν μείωση του χρέους ή ο εκσυγχρονισμός και ο εξορθολογισμός της διοίκησης. Στόχος είναι το βάναυσο χτύπημα της εργασίας. Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Η ακύρωση του δικαιώματος σε μια σταθερή και αξιοπρεπή δουλειά. Στόχος είναι παράλληλα με τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, να ξεπουληθεί οτιδήποτε αφορά κοινωνικά αγαθά και υπηρεσίες που θα γίνουν βορά στα δόντια των επιδοτούμενων, κρατικοδίαιτων και με φορολογική ασυλία «επενδυτών».
Το ζήτημα είναι πώς απαντά το εργατικό κίνημα, το οποίο εξακολουθεί να πορεύεται διαχωρισμένο σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, αναπαράγει έστω και ακούσια τις λογικές του αυτοματισμού, διασπά τους εργαζόμενους και αναγκάζεται να δώσει μάχες χωρίς μαζικότητα και άκρως αμυντικές, οι οποίες στο σημερινό αυταρχικό και κατασταλτικό πλαίσιο είναι σχεδόν αδύνατο να νικήσουν. Ειδικά αν δεν έχουν εκ των πραγμάτων συνολικό πολιτικό πλαίσιο το οποίο θα έρχεται σε απευθείας σύγκρουση με το κεφάλαιο αποσπώντας τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις που αφαιρέθηκαν.
από το ΠΡΙΝ
Αφήστε μια απάντηση