«Υπάρχει ισχυρή πολιτική βούληση ότι μπορούμε να κάνουμε πράγματα, που καμιά κυβέρνηση, όχι μόνο δεν μπορούσε, αλλά και δεν θα τολμούσε να κάνει τα τελευταία 10, 20, 30 χρόνια».
Εχει δίκιο να κομπάζει ο Γιωργάκης Τσολάκογλου –και πρόεδρος της «σοσιαλιστικής διεθνούς» για να μην ξεχνιόμαστε- για τα κατορθώματα της κυβέρνησής του. «Από τη δουλειά κατευθείαν στον τάφο» είναι το δόγμα που καθοδηγεί τις αποφάσεις των ανθρωποφάγων της ΕΕ και του ΔΝΤ συνολικά στο θέμα των συντάξεων. Και αυτός ανέλαβε να το υλοποιήσει. Και πιθανόν να έχει δίκιο ο σύντροφος Σ που σε ανάρτησή του προσέγγισε ψυχιατρικά το φαινόμενο Παπανδρέου καταλήγοντας εκτός των άλλων ότι ο Γιωργάκης μισεί τον εργαζόμενο ελληνικό λαό.
Δεν είναι όμως «η ισχυρή πολιτική βούληση» που ισχυρίζεται ο Γιωργάκης Τσολάκογλου ότι διαθέτει. Είναι η ανυπαρξία μαζικού ταξικού εργατικού κινήματος που αφήνει μόνη της την αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό να διεξάγουν ταξικό πόλεμο και να κερδίζουν σε όλα τα μέτωπα.
Αν ξυπνούσε το «θύμα και το ψώνιο», που λέει ο Ξυλούρης θα ήταν δυνατόν να περνούσε ένα ασφαλιστικό σύστημα –για το οποίο καμαρώνει τώρα ο Γ. Τσολάκογλου-, που σε υποχρεώνει σε 40 (!!) χρόνια δουλειάς για να πάρεις πλήρη σύνταξη και να αφαιρείται 6% από τη σύνταξη για κάθε χρόνο δουλειάς λιγότερο;. Οποιος δηλαδή έχει διαστήματα ανεργίας και έβγαινε σήμερα στη σύνταξη έχοντας δουλέψει 30 ολόκληρα χρόνια, θα παίρνει σύνταξη μειωμένη κατά… 60%!!!
Η κυβέρνηση των ανδρεικέλων του Γιωργάκη Παπανδρέου διαπράττει ένα συνεχές έγκλημα για το οποίο θα μιλήσουν οι ιστορικοί του μέλλοντος και σίγουρα θα το καταγράψουν με μαύρα γράμματα. Η επίθεση κατά των Ελλήνων εργαζομένων και συνταξιούχων δεν έχει προηγούμενο και η έκτασή της και ποιότητά της φανερώνει το μίσος του Παπανδρέου για τους Έλληνες εργαζόμενους και συνταξιούχους, μίσος για κάθε τι Ελληνικό, την γλώσσα, την παιδεία, τον πολιτισμό. Οι βουλευτές της κυβέρνησης πειθήνια όργανα ψηφίζουν ότι τους επιβάλλει ο αρχηγός, κάθε ακρότητα και κάθε διαστροφή, αδιαφορώντας για την καταστροφή που προκαλούν και σκεπτόμενοι μόνο την καρέκλα τους. Πρόκειται για κυβέρνηση διεστραμμένων που δεν επιδέχεται πολιτική κριτική, για ανάλγητους ανθρώπους που μόνο με ψυχοπαθολογικά κριτήρια μπορεί κανείς να προσεγγίσει. Δυστυχώς οι εργαζόμενοι για διάφορους λόγους προβάλλουν ελάχιστη αντίσταση και αυτό ενθαρρύνει και αποθρασύνει τους εκτελεστές του. Όταν κάποια μέρα οι εργαζόμενοι ξυπνήσουν μέσα στην κόλαση, όταν το μέλλον των παιδιών τους θα έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά θα είναι πού αργά!