Αν πριν από μερικά χρόνια θεωρούσαν κάποιοι ότι η επίθεση στα δικαιώματά μας (εργασιακά, κοινωνικά) θα σταματήσει, σήμερα ακόμα και οι πιο δύσπιστοι καταλαβαίνουν ότι ζούμε τη σφοδρότερη επιδρομή ενάντια στις κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα.
Η τρικομματική συγκυβέρνηση, υλοποιώντας κατά γράμμα πολιτικές επιλογές της ΕΕ και του ΔΝΤ, χρησιμοποιεί ψεύτικα επιχειρήματα ενάντια σε κάθε ομάδα εργαζομένων (εργαζόμενους ιδιωτικού και δημόσιου, συνταξιούχους, άνεργους, ανάπηρους, νεολαία, κ.α.) και στοχεύει καταρχήν υγεία και παιδεία, υπερασπιζόμενη μέχρι εσχάτων τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Επιβάλλει καταστολή και τρομοκρατία, προσφέρει απλόχερα φτώχια, ανεργία, αβεβαιότητα, φόβο.
Στην εκπαίδευση, τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών αντικαταστάθηκαν από τη δια βίου μάθηση. Επιδιώκουν να μειώσουν το οικονομικό κόστος, να το μεταφέρουν στις πλάτες μας, θέλουν να έχουν συμβιβασμένους μαθητές σήμερα, πειθήνιους εργαζόμενους αύριο. Θέλουν εκπαιδευτικούς που θα υλοποιούν τα σχέδιά τους για να χτίσουν το σχολείο που θα λειτουργεί με τους κανόνες της αγοράς. Θέλουν γονείς πρόθυμους να βάλουν ακόμα βαθύτερα το χέρι στην τσέπη, συνυπεύθυνους στη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Οι επιλογές της ΕΕ για την οικοδόμηση του σχολείου της αγοράς, υλοποιούνται με περισσό ζήλο από το υπουργείο παιδείας και δίνουν τις πρώτες εικόνες από τα σχολεία του μέλλοντος τους: Σχολεία με διαφοροποιημένα προγράμματα, σχολεία που αντί για γνώση θα καλλιεργούν δεξιότητες, σχολεία πολλών ταχυτήτων, με «άριστους» μαθητές και μαθητές των «πίσω θρανίων» που όλο και πληθαίνουν, σχολεία που κατηγοριοποιούνται ανάλογα με τη δυνατότητα των γονιών να πληρώσουν όσα το κράτος διώχνει από πάνω του ως ευθύνη. Είναι μια ακόμη απόδειξη ότι σε αυτό το πεδίο δεν μπορούν να υπάρξουν βελτιώσεις, αλλά μόνο ανατροπή των σχεδιασμών τους.
Η υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης είναι τόσο έντονη που ακόμα και στα επίσημα έγγραφα του υπουργείου αναφέρεται ότι «…η ακολουθούμενη πολιτική περιορισμού των δημοσίων δαπανών επιδείνωσε την ήδη χαμηλή κατάταξη της Ελλάδας μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ στη διάθεση πόρων για την εκπαίδευση». Στον περσινό προϋπολογισμό η μείωση των δαπανών στην πρωτοβάθμια ήταν πάνω από 80% και στην δευτεροβάθμια πάνω από 50%. Στο φετινό προϋπολογισμό η μείωση των δαπανών για την παιδεία ξεπερνά το 12%.Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι η τέταρτη δόση του 2012 δεν δόθηκε ποτέ, περάσαμε κατευθείαν στην πρώτη δόση του 2013. Τα αποτελέσματα τα ζούμε. Τα καλλικρατικά σχολεία δεν μπορούν νααντιμετωπίσουν ούτε τις στοιχειώδεις λειτουργικές ανάγκες. Μεγάλος αριθμός σχολείων, και στο Περιστέρι, με απλήρωτους λογαριασμούς και ταμεία που πλησιάζουν το μηδέν.
Οι 12.500 προσλήψεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών (μόνιμοι διορισμοί στην πρωτοβάθμια μόλις 5 δάσκαλοι σε όλη την Ελλάδα) στο σύνολο της εκπαίδευσης για το έτος 2012-2013 δεν κάλυψαν τις εκπαιδευτικές ανάγκες και ακόμη και σήμερα υπάρχουν κενά, όπως στις αρχές Σεπτέμβρη. Δεν θέλει πολλή φαντασία για να καταλάβουμε τι θα γίνει του χρόνου που οι προσλήψεις αναπληρωτών θα είναι μόλις 2500 (μόνιμοι διορισμοί δεν θα γίνουν καθόλου).Το Υπουργείο έχει τη λύση: Αφαιρούν χρήματα, αφαιρούν εκπαιδευτικούς, αφαιρούν τμήματα, αφαιρούν σχολεία, προσθέτουν ώρες στο ωράριο των εκπαιδευτικών, διαιρούν με το 30 και φτιάχνουν τάξεις.
Το σχέδιο Αθηνά θα αναγκάσει πολλούς φοιτητές να σταματήσουν τις σπουδές τους, αρκετούς να εγκαταλείψουν το όνειρό τους για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφού μειώνει κατά χιλιάδες τους εισακτέους για το 2013. Η διάλυση στη βασική εκπαίδευση, και η φτώχια των οικογενειών, έχει ανεβάσει το ποσοστό εγκατάλειψης του σχολείου στο 13,1% ( σε κάποιες περιοχές της χώρας το ποσοστό αυτό φτάνει το 25%, έναντι του 12% που ήταν το 2009).
Στο όνομα της ανάπτυξης και του εξορθολογισμού προχωρούν στην αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών.
Σήμερα που σχολεία και εκπαιδευτικοί έχουν έρθει στα όρια της επιβίωσης, στόχος της αξιολόγησης δεν είναι άλλος από το κλείσιμο των σχολικών μονάδων, την απόλυση εκπαιδευτικών με το χαρακτηρισμό της ανεπάρκειας. Έχουν σαν όπλο τους το φόβο της απόλυσης για να εξαφανίσουν κάθε φωνή αντίστασης στο χώρο της εκπαίδευσης. Πόσο προοδευτική είναι η «μεταρρύθμιση» που προωθείται φαίνεται από τα αποτελέσματα που είχαν ανάλογες πρακτικές τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Μεγάλη Βρετανία που σήμερα υπουργοί και στελέχη που τα εισήγαγαν και τα προώθησαν μιλάνε για την καταστροφή που έφεραν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι ο μέσος όρος εγκατάλειψης της βασικής εκπαίδευσης στην ευρωζώνη είναι 13,5%.
Η παιδεία βρίσκεται σε τροχιά οριστικής διάλυσης όποιου δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα είχε.
Προσπαθούν να αλλάξουν το χάρτη της εκπαίδευσης για να συντομέψουν την αλλαγή του χάρτη και στην κοινωνία. Οι επιλογές τους δεν έχουν να κάνουν μόνο με τα δικά μας παιδιά, αλλά και με τα παιδιά των παιδιών μας. Θέλουν μαθητές που δεν θα μπορούν να «διαβάσουν» τον κόσμο, απλά θα τον υπηρετούν, θέλουν εργαζόμενους με σκυμμένο κεφάλι, που θα είναι ευχαριστημένοι με μισθό των 300 ευρώ, που θα θεωρούν ότι το αν δουλεύουν ή όχι είναι δική τους ευθύνη, το αν έχουν ασφάλιση ή όχι είναι δική τους ευθύνη.
Θα τους αφήσουμε; Καθήκον που πηγάζει από τα δικά μας συμφέροντα -Υποχρέωση απέναντι στα παιδιά μας είναι ο αγώνας για :
Ενιαία 12χρονη δημόσια και δωρεάν παιδεία με διετή προσχολική αγωγή. Αγωνιζόμαστε και παλεύουμε για ένα ενιαίο δωδεκάχρονο, δημόσιο, δωρεάν σχολείο με δίχρονη προσχολική αγωγή. Ένα σχολείο που θα σέβεται τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα των μαθητών, θα αναπτύσσει την κριτική τους σκέψη, θα προωθεί την αγάπη για τη γνώση, θα τους μάθει να εξηγούν και ν’ αλλάζουν τον κόσμο, θα διδάξει αλληλεγγύη, συλλογικότητα, αγωνιστικότητα, με περιεχόμενο απαλλαγμένο από την παπαγαλία, το μυστικισμό, το ρατσισμό, ένα σχολείο χωρίς αποκλεισμούς, ανοιχτό για όλα τα παιδιά, Έλληνες και μετανάστες, χωρίς οριζόντιους ή κάθετους διαχωρισμούς, χωρίς αξιολογικές ή εξεταστικές κρίσεις.
Πρόσληψη μόνιμων εκπαιδευτικών που θα καλύψουν τα κενά
Σχολεία με 15 μαθητές στο νηπιαγωγείο, 20 μαθητές στην πρωτοβάθμια και μέχρι 25 στη δευτεροβάθμια. Αύξηση των δαπανών για την παιδεία και κάλυψη όλων των αναγκών 
που θα την καθιστούν δημόσια και δωρεάν για όλους.
15% για την παιδεία από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Είναι πια μονόδρομος ο αγώνας για μια απελευθερωτική παιδεία συνδυασμένος με την πάλη για τη χειραφετημένη και την εργασία χωρίς εκμετάλλευση, με την πάλη για να κυριαρχούν οι ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας στο τι, πώς, γιατί παράγουμε.
ΕΜΕΊΣ ΟΙ ΓΟΝΕΊΣ ΑΡΝΟΎΜΑΣΤΕ:
– να δούμε σχολεία να κλείνουν
– να συνομολογήσουμε στην «κατασκευή της χαμένης γενιάς». Δεν θα επιτρέψουμε να ανήκουν τα παιδιά μας στην τάξη των χαμένων επειδή η κοινωνική τους προέλευση δεν θα τους δίνει το δικαίωμα στη μόρφωση και στην αξιοπρεπή διαβίωση.
– να παρακολουθήσουμε την ίδρυση και λειτουργία των κάλπικων σχολείων της «αριστείας», στα οποία οι «μη άριστοι» θα οδηγούνται αυτόματα στην παιδική εργασία
– να δούμε εκπαιδευτικούς στην ανεργία
Η «Αγωνιστική Παρέμβαση γονέων Περιστερίου» θεωρεί ότι για τη δημιουργία ενός τέτοιου κινήματος για την παιδεία χρειάζονται γονείς, εκπαιδευτικοί, μαθητές να συναντηθούν στο δρόμο του αγώνα ενάντια στις επιλογές διάλυσης της παιδείας, ενάντια στις επιλογές της φτώχιας και της περιθωριοποίησης. Δεν μπορούμε πια να αφήνουμε για το μέλλον ή να αναθέτουμε σε άλλους τον αγώνα για τη λύση των προβλημάτων.
Τα τελευταία δύο χρόνια αντλούμε μια πλούσια εμπειρία με τους πολύμορφες αγώνες που δόθηκαν από τις πρώτες συγχωνεύσεις της Διαμαντοπούλου το 2011, με συντονισμό από τα κάτω, τις ανοικτές συνελεύσεις μαθητών-γονιών-εκπαιδευτικών. Τις καθημερινές πορείες-κλείσμο δρόμων-καταλήψεις περιφέρειας και Υπουργείου Παιδείας, βάζοντας τη λογική της αγωνιστικής διεκδίκησης και πάλης, έως τις φετινές κινητοποιήσεις για το δεύτερο κύμα συγχωνεύσεων στο Περιστέρι.
Έχουμε μια πλούσια εμπειρία από τη φετινή χρονιά. Η οριζόντια επαφή ανάμεσα σε ΔΣ συλλόγων γονέων αρχικά των υπό συγχώνευση σχολείων με το σύλλογο εκπαιδευτικών «Έλλη Αλεξίου», η διεύρυνση αυτής της επικοινωνίας με ΔΣ συλλόγων γονέων και άλλων σχολείων, η επαφή με την Ένωση Γονέων Περιστερίου, έδειξε στην πράξη πόσο αποτελεσματικός μπορεί να είναι αυτός ο συντονισμός φορέων στην υπόθεση της υπεράσπισης των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών μας. Η φετινή εμπειρία από τη μέχρι τώρα πορεία αγωνιστικών δράσεων εκπαιδευτικών και γονιών δείχνει ότι οι εστίες αντίστασης δυναμώνουν. Οι παραστάσεις από γονείς και εκπαιδευτικούς (ΠΥΣΠΕ Γ. Αθήνας, περιφέρεια, υπουργείο παιδείας) ενάντια στις συγχωνεύσεις-καταργήσεις υποβιβασμούς και τις ελλείψεις εκπαιδευτικών, οι πολύμορφες δράσεις δείχνει ότι τίποτε δεν είναι ίδιο όπως παλιά. Οι κινητοποιήσεις μας εξασφάλισαν χρόνο, αλλά όχι λύσεις μόνιμες και σταθερές, τέτοιες που θα υπηρετούν το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Οι ΓΣ συλλόγων γονέων των υπό συγχώνευση σχολείων, ο συντονισμός και η αποφασιστικότητά τους αποτελούν ελπιδοφόρα σημάδια των καιρών. Εκπαιδευτικοί και γονείς κινητοποιούνται για την υπεράσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών, του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Οι δράσεις αυτές είναι πινελιές μιας κινητικότητας που παλεύει να ανοίξει νέους δρόμους για να περπατηθούν, να βρει δικά της κανάλια ταξικής αλληλεγγύης, επικοινωνίας και συμπόρευσης με δυνάμεις της κοινωνίας που στοχεύουν στην ανατροπή πολιτικών και θεσμών που πουλάνε τη ζωή μας με το κομμάτι για να επιβιώσουν τα κέρδη του κεφαλαίου.
Επιβάλλεται να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας .
Να αποκτήσουν οι πρωτοβάθμιοι σύλλογοι επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ τους για να ενισχυθεί και να εμπλουτιστεί η δράση τους. Δράση που θα βοηθήσει και την ενίσχυση της λειτουργίας της Ένωσης Συλλόγων Γονέων σε αγωνιστική κατεύθυνση. Για να μη μείνουν αβοήθητοι αυτοί που θέλουν και μπορούν, για να μην αλωνίζουν αυτοί που το μόνο που θέλουν είναι να κωλυσιεργούν και να βοηθούν την καταστροφή.
Αφήστε μια απάντηση