«Η κρίση μεγαλώνει τον αριθμό των αυτοκτονιών: άνθρωποι γονατισμένοι από χρέη επιχειρούν το απονενοημένο. Στην Κρήτη ιδιαίτερα, τα κρούσματα αυξάνονται ολοένα και περισσότερο. Δεκατρείς αυτοκτονίες καταγράφηκαν μόνο μέσα στους τελευταίους 18 μήνες. Ειδικοί μιλούν για αύξηση κατά 70% των περιστατικών, κυρίως με απόπειρες αυτοκτονίας. Το 2008 καταγράφηκαν στην Ελλάδα 370 αυτοκτονίες, ενώ το 2009 ξεπέρασαν τις 400», γράφει καθημερινή φυλλάδα ενώ είναι σίγουρο ότι αυτό το φαινόμενο θα πάρει ποιο τραγικές διαστάσεις και λόγω πολιτικής «μνημονίου» που εφαρμόζει η κυβέρνηση Γιωργάκη Παπανδρέου-Τσολάκογλου.
Όπως σημείωνε σε Κυριακάτικο έντυπο ο Θάνος Θανόπουλος, ένας άνθρωπος που έχει ασχοληθεί αναλυτικά μ’ αυτό το θέμα: «Εχουμε περισσότερες από 3 αυτοκτονίες την βδομάδα που οφείλονται σε οικονομικούς λόγους. Οι άνθρωποι έχουν πολλά χρέη, δεν έχουν εισοδήματα για να πληρώσουν και με τις πιέσεις που ασκούνται από τις τράπεζες και τις εισπρακτικές εταιρείες εξαναγκάζονται σε αυτοκτονία. Εκβιάζουν με ανέντιμο τρόπο τους πάντες και τα πάντα. Το πιο συγκλονιστικό είναι πως τον Ιούλιο θα έχουμε πάνω από 5.000 πλειστηριασμούς και τον Σεπτέμβριο περισσότερους. Μετά τις 15 Σεπτεμβρίου αρχίζει ο … χορός και εκεί δυστυχώς, όλα όσα θα αντικρίσουμε θα είναι οδυνηρά».
Εγκλήματα του λευκού κολάρου, του καπιταλισμού καλύτερα, που για το πολιτικό σύστημα πρέπει να είναι «κοινωνικά αποδεκτά». Δεν υπάρχουν θύτες και ένοχοι, γιατί απλά … έτσι δουλεύει το σύστημα.
Πριν λίγες μέρες βγαίνει απολυμένη εργάτρια και δηλώνει σε ημερήσια εφημερίδα: «Είμαστε με χάπια και έχουμε ήδη δύο θανάτους στους κύκλους μας από την ανεργία και τη στενοχώρια».
Αλλοι θάνατοι που ουσιαστικά είναι δολοφονίες, που όμως δεν καταγράφονται σε καμιά στατιστική, δεν θα αναζητηθούν ποτέ οι δολοφόνοι…. Απλά γιατί έτσι δουλεύει το σύστημα.
Ιδια γεύση και όταν το εργοδοτικό κέρδος δολοφονεί εργάτες. Οι δολοφονίες ονομάζονται «εργατικά ατυχήματα» και ο ένοχος εντοπίζεται στην «κακιά στιγμή». Οι χήρες και τα ορφανά των εργατών του δολοφονήθηκαν θα μείνουν μόνοι τους να κλάψουν την «μαύρη μοίρα» τους. … Απλά γιατί έτσι δουλεύει το σύστημα.
Όταν όμως μια επαναστατική οργάνωση εκτελέσει έναν καπιταλιστή ή όργανο της αστικής δικτατορίας που βιώνουμε, για μέρες οι δημοσιοκάφροι θα μας πρήξουν με κηρύγματα για το «υπέρτατο αγαθό της ζωής», για τους «αιμοσταγείς δολοφόνους τρομοκράτες» και τα σχετικά.
Κι αν τυχόν οι «τρομοκράτες» συλληφθούν τότε θα υπάρξουν «ειδικά» δικαστήρια «ειδικοί νόμοι», «ειδικές ποινές» και συνθήκες φυλάκισης… Απλά γιατί έτσι δουλεύει το σύστημα.
Αφήστε μια απάντηση