* Γράφει ο Σταύρος Μανίκας
Όλοι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα έχουμε γίνει δέκτες μιας ανελέητης επίθεσης από κυβέρνηση- ΕΕ-ΔΝΤ μια επίθεση που έχει ρίξει στις μυλόπετρες των μνημονίων, κάθε εργατικό δικαίωμα και το αλέθει.
Η αστική εξουσία έχει παρατάξει απέναντι στους εργάτες όλο της το οπλοστάσιο. Τραπεζίτες, πουλημένοι πολιτικοί, γραφειοκράτες συνδικαλιστές, καλοπληρωμένα, ξεπουλημένα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας με μακρύ τους χέρι την φασιστική συμμορία της ΧΑ , όλοι προσανατολισμένοι στον ίδιο στόχο… το τσάκισμα της εργατικής τάξης.
Η μεγάλη τους προσπάθεια είναι να μην κατανοήσουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα ότι ο πόλεμος είναι ταξικός, κοινωνικός. Ας έρθουμε στην εκδοχή του πολέμου που ζούμε τώρα.
Ο πιο πλούσιος άνθρωπος των ΗΠΑ ο Warren Buffet στην εφημερίδα Βήμα τον 17/ 6/ 2012 λέει ότι «συντελείται ένας ταξικός πόλεμος. Αλλά είναι η δική μου τάξη, η τάξη των πλουσίων, που εξαπολύει τον πόλεμο και τον πόλεμο αυτόν τον κερδίζουμε»
Άραγε υπάρχει πιο αποκαλυπτική και αληθινή διατύπωση από αυτή;
Στην χώρα μας η άρχουσα τάξη ,ο ελληνικός καπιταλισμός συμφώνησε να γίνουμε πειραματόζωο, να δοκιμάσουν την κοινωνική αντοχή απέναντι στην επίθεση της λιτότητας και της βαρβαρότητας. Θέλουν να δουν πως θα εκφραστεί αυτή η αντοχή σε πολιτικούς όρους, πόσο πίσω μπορούν να πάνε την κοινωνία. Δεν υπάρχει τέλος σ’ αυτήν την επίθεση και οι ίδιοι είναι ανελέητοι. Ο μόνος τρόπος για να σταματήσει αυτή η επίθεση, είναι η αντίσταση και ο ξεσηκωμός του λαού. Μόνο έτσι θα αντιστρέψουμε τους όρους.
Το μεγάλο τους όπλο εναντίον των εργατών είναι η ανεργία.
Δημιουργώντας ένα τεράστιο όγκο ανέργων ( 40 % στο σύνολο και 70% στους νέους ) δημιουργούν τις προϋποθέσεις ώστε να πάει κάποιος να δουλέψει με ελάχιστο μισθό κάτω από τις χειρότερες συνθήκες ασφάλειας και υγιεινής με οποιοδήποτε ωράριο τους επιβληθεί. Με το μεγάλο λοιπόν όπλο της ανεργίας βυθίζουν το οικοδόμημα των μισθών και των εργατικών σχέσεων το οποίο όλοι θεωρούσαμε στέρεο και δεδομένο.
Το οικοδόμημα ήδη είναι έτοιμο να καταρρεύσει και ο λόγος είναι πολύ απλός:
Μας λείπει το συνδετικό υλικό για να το κρατήσουμε όρθιο και συνδετικό υλικό είναι η μαχητικοί και ανυποχώρητοι ταξικοί αγώνες, είναι η μνήμη και οι θύμησες για τους παλιούς εργάτες αγωνιστές που ζύμωσαν αυτό το υλικό με το ίδιο τους το αίμα. Αυτό λοιπόν πρέπει να ξαναφτιάξουμε, αυτό το συνδετικό υλικό. Φτιάχνοντας το θα σταματήσουμε την εκμετάλλευση της εργασίας, την λεηλασία του κοινωνικού πλούτου και της δημόσιας περιουσίας.
Μόνο με ταξική συνείδηση θα σταματήσουμε τα φιλόδοξα, πρόθυμα και ιδιοτελή τομάρια των Σαμαράδων, των Βενιζέλων , των Κουβέληδων οι οποίοι στο όνομα της δήθεν σωτηρίας της πατρίδας, τσακίζουν τα λαϊκά στρώματα.
Πάντα στην κοινή μας πατρίδα, υπήρχε σύγκρουση δύο πατρίδων, η φτωχή πατρίδα των εργατών και η πλούσια πατρίδα της άρχουσας τάξης που σαν βδέλλα ρούφαγε από το σώμα της φτωχιάς πατρίδας, το αίμα της. Όπως όλοι καταλαβαίνουμε η μοναδική λύση, είναι να «ξαναπάρει μπροστά» το επαναστατικό εργατικό κίνημα για να φτιαχτεί η κοινωνία που όλοι οι εργάτες ονειρεύονται. Δεν μπορεί ο εργάτης να κάθεται στο κατώφλι του σπιτιού του και να παρακολουθεί τη νεκρική πομπή του καπιταλισμού χωρίς να επαναστατεί, χωρίς να χρησιμοποιεί κάθε μορφή αγώνα ενάντια σε αυτούς που του καταστρέφουν τη ζωή. Για να αλλάξουμε τη σημερινή κοινωνία στην οποία ξέρουμε όλοι ότι δεν επικρατεί ειρήνη, ισότητα και δικαιοσύνη.
Εργάτες, σε καλπασμό μέχρι να τους πετάξουμε στη θάλασσα!
*Ο Σταύρος Μανίκας είναι μέλος ΔΣ συνδικάτου εργαζομένων ΕΘΕΛ εκλεγμένος με την Ενωτική Αγωνιστική συνεργασία
Αφήστε μια απάντηση