Απάντηση σε άρθρο του Α. Καρακούση

Αναγνώστης

Να προσέγγιση τις αιτίες προέλευσης της «Σέχτας Επαναστατών» επιχειρεί μέσα από την στήλη του στο «Βήμα» ο δημοσιογράφος Αντώνης Καρακούσης. Είναι εντυπωσιακό πόσο απλοϊκά στέκεται σ’ αυτό το θέμα ο αστός δημοσιογράφος.

Γράφει στην στήλη του: «Παραμένει αδιερεύνητο πώς από τις πρώτες ειρηνικές αναρχικές γκρούπες φθάσαμε στα νευρικά πιστόλια της “Σέχτας”. Ορισμένοι, ωστόσο, θεωρούν ότι τα πάντα ρει και ότι η μετάπτωση είναι αποτέλεσμα της μεταβολής των πολιτικών και κοινωνικών συνθηκών.

Είναι η υποχώρηση της οργανωτικής ικανότητας της επίσημης Αριστεράς, η κούραση και η βαρεμάρα επίσης από την επαναστατική γυμναστική της Αλέκας και του Αλέξη αλλά και των αριστερών συνθημάτων η ακαμψία και η εξάντληση που δεν συγκινούν εδώ και χρόνια τη νέα γενιά και ύστερα ήταν η αντιπαράθεση διαρκείας μετά το 1995 των
Εξαρχείων με την Αστυνομία που έφτιαξε κλίμα σύγκρουσης, το οποίο κλιμακούμενο στον χρόνο έφερε τον Δεκέμβρη και αυτός με τη σειρά του έσπειρε τα κουμπούρια δεξιά και αριστερά. Κακά τα ψέματα, αυτή την εποχή ένα κομμάτι της νεολαίας δεν αναγνωρίζει τα κόμματα, εχθρεύεται την επίσημη Αριστερά και έλκεται από τις πολλές και διαφορετικές εκδοχές του αντιεξουσιασμού που ανθούν στους σκοτεινούς περιθωριακούς κήπους της αεργίας, της κοινωνικής αποξένωσης και της απομόνωσης. Από αυτούς τους κήπους ξεπήδησε η «Σέχτα», που μοιάζει να έχει μεγαλώσει σε τηλεοπτικό δωμάτιο που μίσησε βαθιά και τώρα εκδικείται».

Κι ενώ ξεκινάει σωστά γράφοντας περί «μεταβολής των πολιτικών και κοινωνικών συνθηκών», εν τούτοις την μεταβολή αυτή την εντοπίζει στα όσα διαδραματίζονται στον χώρο της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς!!!!

Δεν μπορεί, πιθανόν και να μην θέλει να δει δυο βασικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί στην ελληνική κοινωνία και κυρίως στην νεολαία.
Την στιγμή που υπήρξε η μεγαλύτερη επίθεση για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων σε παγκόσμιο επίπεδο και πέρασε χωρίς καθόλου ή με ελάχιστες αντιστάσεις, είναι επόμενο κάποια άτομα όπως αυτά που αποτελούν την «Σέχτα Επαναστατών» να μιλούν τόσο απαξιωτικά για την εργατική τάξη και τα πλατειά λαϊκά στρώματα.
Να έχουν κάνει το δικό τους θεωρητικό κατασκεύασμα και να μην ενδιαφέρονται καθόλου τι απήχηση θα έχει στον κόσμο οι ενέργειες τους.

 Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βλέπει ότι δεν έχει το παραμικρό περιθώριο να ενδώσει στον ρεφορμιστικό διεκδικητισμό, όπως γινόταν μέχρι τώρα, και η αντίληψη της «αναποτελεσματικότητας των αγώνων» με τον τρόπο που γίνονται σήμερα, κάνει την σκέψη κάποιων να περνάει σε άλλους ατραπούς.

Ένα άλλο πολύ βασικό καινούργιο στοιχείο, είναι ότι στα μάτια πολλών νεολαίων έχει απενοχοποιηθεί η ένοπλη πάλη σε σχέση με το παρελθόν. Κι αυτό γιατί μπροστά στο αβέβαιο μέλλον που αντικρίζουν και βλέποντας ότι οι όποιες κινητοποιήσεις γίνονται για να αναστραφεί η κατάσταση δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα, δεν αντιμετωπίζει αυτούς που κάποιοι θέλουν να τους παρουσιάζουν σαν «αιμοσταγείς τρομοκράτες» με απέχθεια, αλλά με θαυμασμό. Δεν ξέρω σε τι ποσοστό είναι αυτή η μερίδα, στον κύκλο μου όμως πάντως γνωρίζω πολλούς.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την σύλληψη των ατόμων που η ασφάλεια παρουσίασε ως μέλη της 17 Νοέμβρη, σ’ όλο τον «χώρο» υπήρξε ένα μούδιασμα και χρειάστηκαν να μεσολαβήσουν αρκετοί μήνες για να υπάρξει μαζική κινητοποίηση γ’ αυτούς τους πολιτικών κρατουμένους. Τώρα συνέβη το πρωτοφανές. Αμέσως μετά την δολοφονία από μπάτσους του Λάμπρου Φούντα υπήρξαν καταλήψεις τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών όπως και δημοσίων κτηρίων. Σε διαδηλώσεις εμφανίστηκαν πανό με συνθήματα υπέρ του Λ. Φούντα κ.α.

Αντί λοιπόν ο κ. Καρακούσης να ψάχνει να βρει την μήτρα που γεννάει αυτές τις οργανώσεις στις ουσιαστικές αιτίες που δημιουργούν αυτό το φαινόμενο, αναζητεί τον αίτιο … στα όσα διαδραματίζονται στους χώρους της Αριστεράς.

ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ: Οι απόψεις εκφράζουν τον αναγνώστη που μας έστειλε το e-mail.