Μπροστά σε μια δυσκολοχείριστη περίσταση

1mai Του Νεκτάριου Χατζηανδρέου

Όλες και όλοι μας θα θέλαμε μιαν αδιατάρακτη καθημερινότητα με τις μικροχαρές και τους μικροκαϋμούς της. Να είμαστε καλά,να διδάσκουμε, να βλέπουμε τους μαθητές μας να προκόβουν, να συνεργαζόμαστε, να κάνουμε παρέα, καλαμπούρι, να δίνουμε και να παίρνουμε καλά πράγματα στο χώρο της δουλειάς μας.

Μας το χαλάσανε όμως!

Συμπιέζουν ασφυκτικά τις μικρές –αγαπημένες- ατομικές μας διαδρομές και τις μονοδρομούν οδηγώντας τες σε σταυροδρόμια συλλογικών συγκρούσεων.

Όρεξη που την είχαμε τώρα να συγκρουστούμε με την κυβέρνηση! Να εξηγούμε το δίκηο μας στον καθένα που έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου απ’ τα συστημικά Μ.Μ.Ε ,να κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη!

Δεν έχουμε, όμως, και καμιά διάθεση να μας αυξάνουν τον φόρτο εργασίας, έχοντας μας, ταυτόχρονα, μειώσει τις αποδοχές, απειλώντας  να μας πετάξουν σα σκουπίδια, προβάλλοντας την αξίωση να τα θεωρούμε όλα αυτά από αναπόφευκτα έως και φυσιολογικά, λοιδορώντας μας και –το κυριότερο-συνενοχοποιώντας μας στην επιδίωξή τους να κάνουν συναδέλφους μας να μην έχουν στον εκπαιδευτικό ήλιο εργασιακή μοίρα.Αυτό…πώς καταπίνεται;;;

Ξέρετε ,στη θέση που έχουμε βρεθεί, με ποιον φαντάζομαι ότι συμπάσχω; Με τον Έκτορα! Ναι, ναι, μη γελάτε! Τον ομηρικό ήρωα!
Εξηγούμαι

Τι αντιπροσωπεύει ως διαχρονικό αρχετυπικό σύμβολο ο ¨Εκτορας; Τον γεννημένο ήρωα; Τον δεξιοτέχνη του πολέμου; Τον λάτρη των μαχών;

Κάθε άλλο. Αντίθετα και ανόμοια με τον οξύθυμο,τον νταή, τον τσαμπουκά Αχιλλέα,αυτόν που εκ φύσεως ήταν μια πολεμική μηχανή, ο ¨Εκτορας είναι πολύ… «πληκτικός» τύπος. Προτιμά να είναι ένας συνηθισμένος καθημερινός άνθρωπος,να περνάει τον καιρό του με τη γυναίκα του και το παιδί του, ειρηνικά, χωρίς συγκρούσεις και εντάσεις, να μην πειράζει κανέναν μήτε να τον πειράζουν.
Αλλά…

όταν δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, όταν η ανάγκη το καλεί,όταν άλλοι δρόμοι συνδιαλλαγής δεν υπάρχουν,τότε…θα πολεμήσει,θα σηκώσει στις πλάτες του το βάρος του αγώνα μέχρις εσχάτων!
Και μάλιστα…

Πρώτον, έχοντας  αμφιβολίες, ίσως,  ενστάσεις του για τη σκοπιμότητα του αγώνα και βέβαιος ότι πληρώνει αμαρτίες αλλονών,ενώ ο ίδιος δεν ενέχεται. Δεύτερον έχοντας επίγνωση ότι οι οιωνοί είναι..δυσοίωνοι!

Ὁ νοῶν νοείτω!

Αναμετριόμαστε επίσης ,τέτοιες στιγμές, με το διαχρονικό ηθικό  αποτύπωμα της Αντιγόνης. Αξίωσε την τήρηση απαρασάλευτων άγραφων νόμων.Βρέθηκε αντιμέτωπη με την αυταρχία της εξουσίας που, καινά νομοθετώντας, επιδίωξε να προεκτείνει τη δικαιοδοσία της πέρα απ’τα ορισμένα,απ’το δίκαιο και την ηθική, όρια. Και, στην προσπάθειά της η εξουσία να κονιορτοποιήσει την απολύτως ηθικά νομιμοποιημένη αντίσταση της Αντιγόνης επικαλείται μια τυπική νομιμότητα και αποπειράται να την απομονώσει, να στρέψει εναντίον της τους συμπολίτες της, να την παρουσιάσει απειλή κατά του νόμου και της τάξης!

Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω!

Αν ο Έκτορας αντιστάθηκε στην επιβουλή των εισβολέων, υπερασπιζόμενος την πατρίδα και τον λαό του, εμείς καλούμαστε να  υπερασπιστούμε, στο συλλογικό μας πρόσωπο, τον κόσμο της εργασίας.

Αν η Αντιγόνη αντιτάχθηκε στην αυθαιρεσία των τυράννων, υπερασπιζόμενη στο πρόσωπο του νεκρού αδελφού της την κοινή και διαρκή σε όλους μας ανθρώπινη ιδιότητα –απογυμνωμένη απ’ τις πρόσκαιρες (του καλού ή κακού, του φίλου ή εχθρού, του πατριώτη ή προδότη), εμείς καλούμαστε να υπερασπιστούμε, στο συλλογικό μας πρόσωπο, το κοινό και παραμόνιμο για όλες και όλους (αναπληρώτριες και αναπληρωτές, συναδέλφους ολιγόωρων ειδικοτήτων) δικαίωμα στη δουλειά και την αξιοπρεπή διαβίωση, χωρίς ανασφάλεια και με ανθρώπινες συνθήκες.

Πειραιάς 14/5/2013

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *