O αγώνας των καθηγητών πέτυχε γιατί άνοιξε καινούργιους ελπιδοφόρους δρόμους για τους αγώνες που έρχονται.
Η κατάληξη της απεργιακής κινητοποίησης στην εκπαίδευση με τις άθλιες μεθοδεύσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας έβαλαν την ταφόπλακα στο συνδικαλιστικό κίνημα της ανάθεσης και της αντιπροσώπευσης, όπως το γνωρίσαμε και λειτουργούσε μέχρι σήμερα. Το αστικό κοινοβουλευτικό μοντέλο διακυβέρνησης δεν έχασε απλά ένα υποστηρικτικό του δεκανίκι. Απαξιώθηκε μαζί και απόλυτα στη συνείδηση των εργαζόμενων, αφού πίσω από τις κομματικές συνδικαλιστικές παρατάξεις αποκαλύφθηκαν οι κομματικοί μηχανισμοί με τις μεθοδεύσεις και τους σχεδιασμούς τους, ανεξάρτητα από τις προθέσεις που μπορεί να προβληθούν προκειμένου να περιορίσουν την αναπότρεπτη ζημιά που θα τους προκαλέσει αυτή η εξέλιξη.
Η άθλια μεθόδευση στη συνέλευση των ΕΛΜΕ δεν έχει ανάλογο προηγούμενο: Η βάση ψηφίζει απεργία. Οι αντιπρόσωποι/πρόεδροι των ΕΛΜΕ συνέρχονται για να υλοποιήσουν τις αποφάσεις. Αντί γι’ αυτό, στο παρά πέντε, μέσα στα άγρια μεσάνυχτα που βγαίνουν τα φαντάσματα, οι παρατάξεις της τρικομματικής χούντας μαζί με αυτή του ΣΥΡΙΖΑ προτείνουν ψηφοφορία με το σχιζοφρενικό (;) ερώτημα «εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις για απεργία» και εισηγούνται την αναστολή της. Η βάση απουσιάζει. Οι «αντιπρόσωποι» οργιάζουν. Όχι δεν πληρούνται αποφασίζουν με συντριπτική πλειοψηφία!
Τέλος εποχής για την αντιπροσώπευση. Οι αγώνες που έρχονται ή θάναι από τα κάτω ή δεν θα γίνουν ποτέ. Τα κινήματα που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια με οργανωτικές δομές στο αντίποδα αυτών που λειτουργούν μέχρι σήμερα κόμματα και συνδικάτα απόδειξαν ότι μπορούν να γίνονται αγώνες χωρίς καθοδηγητές και επαγγελματίες «κινηματίες». Οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση κι όλοι οι άλλοι που εμπνεύστηκαν από τον αγώνα τους και στήριξαν τις ελπίδες τους για ανατροπές, που θάρχονταν με μαθηματική βεβαιότητα από την εκπαιδευτική μάχη, τώρα ξέρουν καλά τι πρέπει να κάνουν για νάχουμε νικηφόρους λαϊκούς αγώνες στο μέλλον. Αυτοργάνωση, οριζόντια επικοινωνία και συντονισμό απο τα κάτω, αιρετότητα και ανακλητότητα, αμεσοδημοκρατική λειτουργία. Η απεργία των καθηγητών πέτυχε γιατί άνοιξε καινούργιους ελπιδοφόρους δρόμους για τους αγώνες που έρχονται. Έσπασε τις αλυσίδες, απελευθέρωσε και χειραφέτησε συνειδήσεις, διέλυσε μύθους, θα κλείσει τα φαντάσματα και τους εφιάλτες του λαϊκού κινήματος στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Μια νέα ελπιδοφόρα εποχή ξημερώνει.
Αφήστε μια απάντηση