Καλωσήλθατε στην έρημο του πραγματικού

Σύντροφοι,

(ναι, είμαστε σύντροφοι ακόμα και αν δεν το ξέρετε ακόμα. Ξέρετε τι θα πει σύντροφος; Αυτός που τρέφεται μαζί με έναν άλλο. Εσείς τι λέτε; Δεν είμαστε σύντροφοι όσοι τρεφόμαστε με τη σταθερή δίαιτα του τίποτα, της φούσκας, των απατηλών φαινομένων, εδώ και δεκαετίες; Δεν ήπιαμε από το ίδιο γάλα);
Χθες το απόγευμα σας έγραψα, ανάμεσα σε άλλα, το εξής:

τα χρόνια της υποτιθέμενης παγκόσμιας ευημερίας του φιλελεύθερου καπιταλισμού ήταν, σύμφωνα με όλα τα στοιχεία, χρόνια εντονότατης παρακμής και κάμψης της οικονομίας, που όμως φτιασιδώθηκε για όσο άντεξαν οι κυβερνήσεις με μια σειρά επίπλαστων και επισφαλών μεθόδων εξασφάλισης της περίφημης “κίνησης της αγοράς.” Με απλά λόγια: Η περίοδος 1990-2008 ήταν περίοδος συλλογικής υποβολής σε ένα χωρίς τέλος Matrix, το οποίο έφτασε η ώρα να αναγκαστούν οι κυβερνήσεις να βγάλουν απ’ την πρίζα.

1. Ναι, ξέραμε ότι η Ελλάδα θα αντιμετώπιζε σοβαρό ενδεχόμενο χρεοκωπίας εδώ και χρόνια αλλά συνεχίσαμε να της δανείζουμε.
2. Το κάναμε επειδή με αυτό τον τρόπο στηρίζαμε τις Γαλλο-Γερμανικές εξαγωγές στη χώρα.
3. Ο χρόνος να γίνει κάτι με το πρόβλημα του χρέους παρήλθε εδώ και μια τριακονταετία (γύρω στο 1980 δηλαδή).

Τα βασικά στοιχεία αυτού που δεν ομολογήθηκε και δεν μπορεί ακόμα να ομολογηθεί από κανένα κύριο Juncker:

1. Η συντριπτική πλειοψηφία των οικονομιών του κόσμου στηρίζεται σε εξίσου σαθρές βάσεις.
2. Απτή απόδειξη τούτου το γεγονός ότι γίνεται παραδεκτό ότι Γαλλία και Γερμανία δάνειζαν ποσά σε δανειολήπτη που ήξεραν ότι δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει μόνο και μόνο για να έχουν αγοραστές τα προϊόντα τους (και φυσικά να αντλήσουν όσο κέρδος γινόταν από τα επιτόκια των δανείων).
3. Είναι ήδη αργά για όλους εδώ και μια τριακονταετία· όχι μόνο για την Ελλάδα.
Σύντροφοι, το Μάτριξ που μας έτρεφε με ψευδαισθήσεις, που μας έκανε να φανταστούμε τον εαυτό μας ως φερέλπιδες επιχειρηματίες, στελέχη επιχειρήσεων, τραγουδιστές-μοντέλους και μοντέλα, γενικούς εξυπνάκηδες της μηντιοκρατίας, σνομπαρία της δεκάρας μεγαλωμένη με ΚΛΙΚ και free-press, αποστειρωμένους και ανέραστους καταναλωτές μιας άδειας και ανέφικτης εικόνας του εγώ μας, ψευδο-συνειδητοποιημένους πολίτες με οικολογικές και αισθητικές ανησυχίες, ανθρώπινες ενσαρκώσεις προκάτ, “πολιτικά ορθών” επιλογών–το σύμπαν όλο του ψευδούς μας, αυτάρεσκου, επηρμένου, αδιέξοδου κόσμου–καταρρέει.
Ανοίξτε τα μάτια, ατενίστε την έρημο του πραγματικού. Καλωσήλθατε. Κάποιοι από μας, που κόψαμε τη διαίτα, σας περιμένουμε χρόνια πολλά, άλλοι λιγότερα. Δεν μας γνωρίζατε. Μιλούσαμε με λίγους, για να μην μας πάρετε για τρελούς και μας κλείσετε μέσα. Τώρα μιλάμε μαζί σας. Καλωσήλθατε λοιπόν, κοιτάξτε γύρω σας, τι όμορφα που καίγεται ο κόσμος που σας (και μας) έφτιαξε. Μα μη φοβάστε. Εδώ θα ζήσουμε, εδώ θα κατοικήσουμε, εδώ θα ξαναχτίσουμε τον κόσμο απ’ την αρχή.
Μη φοβάστε. Όταν ο ήλιος πέφτει πάνω στα αποτρόπαια συντρίμμια, στο ρήμαγμα του κόσμου, θα ανάβουμε φωτιές για να μη φοβόμαστε στο σκοτάδι. Θα τραγουδάμε για να διώχνουμε τους εφιάλτες. Θα ξαναγίνουμε, σιγά-σιγά, επίπονα, με μόχθο, αντάξιοι όσων ξεχάσαμε. Θα συνηθίσουμε ξανά στο ανηλεές φως, στην εξαφάνιση των σκιών, στην προφάνεια των πραγμάτων. Θα ξαναφτιάξουμε πολιτισμό. Θα μάθουμε να συν-τρεφόμαστε με άλλο γάλα, άλλο αέρα, άλλο νερό.

Σύντροφοι, ήρθε η ώρα να αποσυνδεθείτε. Ακούστε ξανά τον κύριο Bob Zimmerman: “let’s overturn these tables/Disconnect these cables/This place don’t make sense to me no more/Can you tell me what we’re waiting for, senor?”

Αναδημοσίευση από “Radical Desire

0 απαντήσεις στο “Καλωσήλθατε στην έρημο του πραγματικού”

  1. Δύο εντιμότατοι και διαπρεπείς εκπρόσωποι της βαριάς βιομηχανίας εξαπάτησης του λαού συζητούν στην τηλεόραση:

    Ο ένας πολυχρήματος (και με πολλά ΜΜΕ) δημοσιογράφος και ο άλλος πολυκτήμονας πολιτικός.

    Και αποφαίνονται για ένα τρίτο πολυκτήμονα και πολυχρήματο πολιτικό ότι πρόκειται για εντιμότατο άνθρωπο.

    Για να θυμίζουν τον Πολύβιο Δημητρακόπουλο, που έλεγε: «Αν κλέψεις εκατό δραχμές σε λένε άτιμο, ενώ αν κλέψεις εκατό εκατομμύρια, σε λένε μεγάτιμο»!..

    Και, ασφαλώς με την ίδια λογική και το ίδιο πνεύμα ήταν εντιμότατοι στους παλιούς, κακούς καιρούς και οι εξοχότατοι κόμητες και δούκες και βαρώνοι. Και προπάντων οι μεγαλειότατοι βασιλιάδες.

    Που είχαν σαν έμβλημά τους το «ισχύς μας η αγάπη του λαού». Του λαού, που τον είχαν καταδικασμένο στη φτώχεια και τη δυστυχία.

    Και των οποίων τα υπόγεια ήταν γεμάτα απ’ τα κουφάρια δολοφονημένων πολιτών, που έπεφταν στη δυσμένειά τους.

    Με τις Βαστίλες τους και τα Παλαμήδια τους και τα Γεντί Κουλέ τους, τα γεμάτα από ανθρώπους, που κι αν ακόμη ήταν εγκληματίες, ήταν, σε σύγκριση με τους εντιμότατους και μεγαλειότατους, αγγελούδια.

    Για να μην ξεχνούμε βέβαια ότι οι εντιμότατοι αυτοί κακούργοι δεν δίσταζαν να κλείσουν στη φυλακή και ήρωες, όπως τον Κολοκοτρώνη, το Μακρυγιάννη, κλπ. Και άγιους και σοφούς. Επειδή τολμούσαν να πουν κάποιες αλήθειες ή να διεκδικήσουν κάποια δικαιώματα για το λαό.

    Και το πάντων θλιβερό και αποκαρδιωτικό είναι ότι το αφελές και εύπιστο κοπάδι του όχλου «έπινε νερό στ’ όνομά τους». Σε σημείο, που να μείνει παροιμιώδες το χαρακτηριστικό εκείνο για την ηλιθιότητά τους σλόγκαν. Δηλαδή το «ελιά -ελιά και Κώτσιο βασιλιά»!

    Που δυστυχώς δεν έχει αλλάξει καθόλου και στις μέρες μας. Όπου τα κοπάδια θαυμάζουν και τρέχουν ξωπίσω από ανάλογους απατεώνες, που μας ξεπουλάνε και μας υποδουλώνουν. Όχι περιστασιακά και επιλεκτικά. Αλλά συλλήβδην. Κι εμάς και τη χώρα μας…

    Ακολουθώντας, βέβαια, και θαυμάζοντας τα δόγματα πίστεως των, από τηλεοπτικής καθέδρας αποφαινομένων, αλάθητων και εντιμότατων παπών της πολιτικής και δημοσιογραφικής απατεωνίας ….

    Παπα-Ηλίας

    http://papailiasyfantis.wordpress.com

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *