Η συγκυβέρνηση του τρίο ξεφτίλα καταρρέει υπό το βάρος της οικονομικής και πολιτικής κρίσης, που δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τον προπαγανδιστικό φερετζέ του success story. Καθώς, όμως, πασχίζει να καθυστερήσει την κατάρρευση και να μείνει γαντζωμένη στην εξουσία, η οποία εξασφαλίζει άφθονο «μέλι» για τους κομματικούς μηχανισμούς των τριών, η συγκυβέρνηση σωριάζει σε ερείπια ό,τι απέμεινε από κοινωνικές κατακτήσεις και εργασιακά δικαιώματα.
Αυτό είναι το συμπέρασμα που βγαίνει από τις εξελίξεις του τελευταίου δεκαπενθήμερου, που πολιτογραφήθηκαν ως «κρίση της ΕΡΤ». Το τρίο ξεφτίλα, μέσα από επώδυνες για το ίδιο διαδικασίες παζαριών, οδηγείται προς έναν καινούργιο συμβιβασμό για τη νομή της κυβερνητικής εξουσίας, αφήνοντας πίσω του τα ερείπια της ΕΡΤ και τα «πτώματα» 2.656 εργαζόμενων που απολύθηκαν με μια υπογραφή.
Η τελική συμφωνία αναμένεται μετά από μερικές ώρες. Θα προηγηθούν οι συνεδριάσεις των ηγετικών οργάνων και των κοινοβουλευτικών ομάδων του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, καθώς Βενιζέλος και Κουβέλης θέλουν να οχυρώσουν τα νώτα τους μέσα στα ίδια τα κόμματά τους. Ολα όμως είναι πεντακάθαρα. Το μόνο ουσιαστικό που μας λείπει είναι η τελική ρύθμιση για τον «μεταβατικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα». Συμφώνησαν ότι η ΕΡΤ θεωρείται οριστικά διαλυμένη με την ΚΥΑ των Στουρνάρα-Κεδίκογλου. Γι’ αυτό, άλλωστε, Βενιζέλος και Κουβέλης απέφυγαν να προφέρουν τη λέξη «ΕΡΤ» στις δηλώσεις τους αργά το βράδυ της Τετάρτης (ενώ τη Δευτέρα έπιναν νερό στο όνομα της ΕΡΤ). Το ερώτημα είναι πόσους εργαζόμενους θα προσλάβουν στο μεταβατικό φορέα, με τι συμβάσεις, με τι αμοιβές. Και τι συνέπειες θα παράξει αυτό σε σχέση με την προηγούμενη εργασιακή τους σχέση. Το σίγουρο είναι πως δε θα είναι όλοι που θα προσληφθούν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου (ή έργου). Το σίγουρο είναι πως και οι 2.656 είναι ήδη απολυμένοι από την ΕΡΤ.
Αυτοπαγίδευση
Ηταν πολύ δυσάρεστη η έκπληξη που δοκίμασε ο Σαμαράς, το πρώτο κιόλας διήμερο μετά το αιφνιδιαστικό λουκέτο στην ΕΡΤ και την απόλυση των 2.656 εργαζομένων της. Η έκπληξη δεν ήρθε από την ετεροχρονισμένη αντίδραση των άθλιων συνεταίρων του Βενιζέλου και Κουβέλη, τους οποίους άλλωστε είχε ενημερώσει σε μυστική (τρίωρη μάλιστα!) συνάντηση στο πατρικό του στη Μουρούζη. Ηξερε πολύ καλά, μετά απ’ αυτή τη συνάντηση, ότι οι δυο κολαούζοι του στη συγκυβέρνηση δεν έχουν τον κώλο να ρίξουν την κυβέρνηση, γιατί τρέμουν τις εκλογές. Αν τους φοβόταν έστω και λίγο, θα τους έδινε στη διάρκεια εκείνης της τρίωρης μυστικής συνάντησης αυτά που αναγκάστηκε να τους δώσει την περασμένη Δευτέρα.
Η έκπληξη του Σαμαρά προήλθε από την αντίδραση που ξεσηκώθηκε στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Πίστευε ότι θα ενεργοποιούσε τον «κοινωνικό αυτοματισμό» και βρέθηκε μπροστά σ’ ένα λαό που αντιμετώπισε το κατέβασμα των διακοπτών της ΕΡΤ ως βαθιά αντιδημοκρατική πράξη, χουντικού τύπου. Ακόμα και ο Σίμος Κεδίκογλου, αυτό το ασπόνδυλο που από βοηθός της Ρούλας Κορομηλά βρέθηκε κυβερνητικός εκπρόσωπος του Σαμαρά, τρόμαξε τόσο πολύ που έλεγε ότι η κατάπτυστη ανακοίνωση που διάβασε δεν γράφτηκε από τον ίδιο, αλλά από τον Μουρούτη, και αυτός ήταν υποχρεωμένος να τη διαβάσει.
Αν στο εσωτερικό ο Σαμαράς αντιμετωπίστηκε από ευρύτατα λαϊκά στρώματα ως δικτάτορας, στο εξωτερικό τον παρομοίασαν με τον Ερντογάν. «Ούτε η χούντα δεν έκανε τέτοια πράγματα» έγραψε η Mon-de. Με μαύρο πρωτοσέλιδο κυκλοφόρησε η Liberation. Με την αλαζονεία του Ερντογάν παρομοίαζε τη στάση του Σαμαρά το Reuters. Ολα τα μεγάλα ευρωπαϊκά δίκτυα είχαν εκτεταμένα ρεπορτάζ που ήταν καταπέλτης για τον Σαμαρά. Οι διεθνείς δημοσιογραφικές ενώσεις, που δεν είναι δα και… ριζοσπαστικές οργανώσεις, άρχισαν να στέλνουν αντιπροσωπείες στην Ελλάδα για να διαμαρτυρηθούν.
Ψήλωσαν οι νάνοι
Ακόμη και να ήθελε να πάει σε εκλογές ο Σαμαράς ή να μη φοβόταν τις εκλογές, έτσι που είχε γυρίσει το κλίμα μόνο να χάσει είχε. Ασε που οι αρχικά περιδεείς μπροστά στην εκλογική απειλή Βενιζέλος και Κουβέλης «μυρίστηκαν» ότι το κλίμα γύρισε σε βάρος του Σαμαρά και βγήκαν αμέσως στα κεραμίδια, θέλοντας να πιστωθούν την υποχώρηση που είχε αρχίσει να διαφαίνεται. Οι νάνοι ξαφνικά ψήλωσαν. Τα ρεντίκολα απέκτησαν φωνή και πολιτική δύναμη.
Φυσικά, Βενιζέλος και Κουβέλης δε δίνουν δεκάρα τσακιστή για τους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Να ξεφορτωθούν έναν επαρκή αριθμό τους (πάνω από τους μισούς) θέλουν και αυτοί. Γι’ αυτό και ανέδειξαν με τις τοποθετήσεις τους ένα γενικό ζήτημα δημοκρατίας («δεν επιτρέπεται να σιγήσει ούτε λεπτό η δημόσια τηλεόραση») και ένα ειδικό ζήτημα λειτουργίας της συγκυβέρνησης («η κυβέρνηση είναι τρικομματική και δεν μπορεί ο Σαμαράς ν’ αποφασίζει για σοβαρά ζητήματα μόνος του»). Πήρε τόσο αέρα ο κώλος τους που δε δέχτηκαν να συνομιλήσουν καν με τον Σταμάτη, τον οποίο ο Σαμαράς έστειλε ως κήρυκα συμβιβαστικής πρότασης. Αυτό ήθελαν να το παζαρέψουν με τον ίδιο τον Σαμαρά κι όχι μ’ έναν από τους κολαούζους του. Μάλιστα, εκδικούμενοι για το ξεφτίλισμα που τους είχε κάνει ο Σαμαράς δημοσιοποιώντας τη μυστική συνάντηση της Μουρούζη, φρόντισαν να δημοσιοποιήσουν κι αυτοί την απόπειρα του κήρυκα Σταμάτη να τους προσεγγίσει και το «φτύσιμο» που του έριξαν.
Κατόπιν όλων αυτών, η λύση που είχε ο Σαμαράς ήταν μία. Ν’ ανοίξει το πλαίσιο του παζαριού με τους συνεταίρους του, προσπαθώντας να κάνει την αναμφισβήτητη ήττα του να φαίνεται μικρή. Από Βοναπάρτης να γίνει αγαπησιάρης και ν’ ανοίξει την ατζέντα με τρόπο που να μην εγκλωβιστεί στο ζήτημα της ΕΡΤ, το οποίο φρόντιζε να ρυθμίσει καλυπτόμενος πίσω από την απόφαση του προέδρου του ΣτΕ. Μια απόφαση που έλεγε ότι πρέπει να ξαναλειτουργήσουν τα κανάλια της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, όχι όμως με επανασύσταση της ΕΡΤ και την επαναπρόσληψη του προσωπικού της, αλλά με τον ορισμό ενός διαχειριστή, ο οποίος θα προσλάβει και όσο προσωπικό κρίνει ότι χρειάζεται και όχι απαραίτητα μόνο από τους 2.656 απολυμένους. Ανοίγοντας την ατζέντα, ο Σαμαράς έβαλε στο τραπέζι και τα χρονίζοντα αιτήματα των εταίρων του, τα οποία μέχρι τώρα πετούσε στα σκουπίδια: ανασχηματισμός, όργανο συντονισμού του κυβερνητικού έργου (εξωθεσμικό προφανώς), επικαιροποίηση της προγραμματικής συμφωνίας των τριών κομμάτων. Θεώρησε ότι βάζοντας αυτά τα θέματα μπροστά τους, θα τους έτρεχαν τα σάλια και θα έσπευδαν αμέσως να συμβιβαστούν.
Σκληρό παζάρι
Και σ’ αυτό έπεσε έξω ο Σαμαράς. Ούτε ο Βενιζέλος ούτε ο Κουβέλης είναι πρωτάρηδες. Είδαν ότι ο Σαμαράς έχει αναλάβει υποχρεώσεις και έφυγαν από τη σύσκεψη της Δευτέρας με ανοιχτό το παζάρι. Ταυτόχρονα, συνέχισαν να επιτίθενται στον Σαμαρά εκμεταλλευόμενοι την Αχίλλειο πτέρνα του, το ζήτημα της ΕΡΤ. Προφανώς, ο Σαμαράς δεν τους έδωσε όλα όσα ζητούσαν, ούτε τις εγγυήσεις ότι θα τα εφαρμόσει, ενώ και στο ζήτημα της ΕΡΤ δεν προσέφερε μια λύση που να βολεύει και τη δική τους προπαγάνδα. Δεν είναι τυχαίο ότι στις δηλώσεις τους, ανοιχτά ο Βενιζέλος και πιο καλυμμένα ο Κουβέλης, είπαν ότι η ΕΡΤ δεν ήταν το μείζον στην κρίση που επήλθε στον κυβερνητικό συνασπισμό. Το μείζον ήταν η βοναπαρτιστική συμπεριφορά του Σαμαρά.
Πέραν του ότι δεν ήθελε να τεθεί υπό την επιτροπεία τους, ο Σαμαράς είχε και έναν επιπλέον λόγο να μην τους τα δώσει όλα τη Δευτέρα. Οσο συνεχιζόταν το παζάρι, αυτό δρούσε διαλυτικά στο μέτωπο που είχε δημιουργηθεί γύρω από τους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Φρόντιζαν γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ και τα παπαγαλάκια του (που άρχισαν να χαρακτηρίζουν την απόφαση του ΣτΕ «νίκη»!), αλλά και τα κυρίαρχα αστικά ΜΜΕ, που κατέστησαν πλέον κύριο θέμα το «εκλογές τώρα θα ήταν εθνική καταστροφή».
Στο παζάρι της Τετάρτης, που όλες οι πλευρές φρόντισαν να περιβάλουν με δραματική ένταση (άλλο που δεν ήθελαν τα αστικά ΜΜΕ), τα πράγματα ήταν πιο ώριμα και ουσιαστικά τα συμφώνησαν. Ο Σαμαράς «πήρε» το κλείσιμο της ΕΡΤ και την απόλυση όλων των εργαζόμενων (άφησαν για την Πέμπτη το πώς θα οργανωθεί ο μεταβατικός φορέας και πόσους θα πάρουν προσωρινά σ’ αυτόν) και οι Βενιζέλος και Κουβέλης «πήραν» μεγαλύτερο μερίδιο στην άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας. Οι 2.656 απολυμένοι εργαζόμενοι χρησιμοποιήθηκαν ως λάφυρο για μια νέα μοιρασιά της κυβερνητικής εξουσίας ανάμεσα στα συστατικά μέρη του τρίο ξεφτίλα.
Ισοπεδώνουν καταρρέοντας
Εφτασαν κάποια στιγμή στο όριο της πλήρους ρήξης και της διάλυσης της συγκυβέρνησης; Δεν ήμασταν εκεί για να ξέρουμε, αλλά για μας δεν έχει και καμιά σημασία. Το βέβαιο είναι ότι υπέρ της επανασυγκόλλησης έδρασε παρασκηνιακά και ο «ξένος παράγων» και ο «εγχώριος παράγων». Βρυξέλλες, Βερολίνο, Παρίσι, Αθήνα δούλεψαν σαν ένα τετράγωνο «κατευνασμού». Με παραινέσεις, αλλά και απειλές, ιμπεριαλιστές πολιτικοί, τεχνοκράτες των Βρυξελλών, μιντιακοί παράγοντες της Αθήνας και εκπρόσωποι μεγάλων καπιταλιστικών τζακιών πέρασαν το μήνυμα ότι πρέπει οπωσδήποτε να τα βρουν. Και τα βρήκαν, έστω και μέσα από επώδυνες διαδικασίες. Για πόσο καιρό, όμως;
Μετρώντας τα πράγματα με τη μεζούρα της αστικής παραπολιτικής, μπορούμε να πούμε ότι ο μεγάλος χαμένος είναι ο Σαμαράς, διότι όχι μόνο δεν του βγήκε ο βοναπαρτισμός, αλλά αναγκάστηκε να δώσει πράγματα στους συνεταίρους του που μέχρι χθες αντιμετώπιζε ως θλιβερούς βαστάζους του θρόνου του. Το γυαλί, όμως, ράγισε κι αυτό δεν έχει να κάνει με τις προσωπικές σχέσεις των μελών του τρίο ξεφτίλα, αλλά με τη σοβούσα οικονομική κρίση (καμιά σχέση με success story και άλλες τέτοιες παπάρες), που θα προξενεί συνεχείς παροξυσμούς μιας πολιτικής κρίσης διαρκούς παρούσας. Πότε θα είναι το επόμενο επεισόδιο και με ποια αφορμή;
Αυτό μπορεί να αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, που έχει απλώσει την ποδιά του και περιμένει να πέσει η κυβερνητική εξουσία σαν ώριμο φρούτο, δεν πρέπει να αφορά όμως τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Μπορεί το τρίο ξεφτίλα να βγαίνει λαβωμένο ως σύνολο από την «κρίση της ΕΡΤ», όμως πιο λαβωμένος βγαίνει ο ελληνικός λαός. Οχι γιατί η «καλή» ΕΡΤ θ’ αντικατασταθεί από την «κακή» ΝΕΡΙΤ (αυτό μόνο ως ανέκδοτο μπορεί ν’ ακουστεί), αλλά γιατί με μια υπογραφή απολύθηκαν 2.656 εργαζόμενοι, εγκαινιάζοντας μια νέα περίοδο στην εποχή της «κινεζοποίησης».
Αυτός ο εφιάλτης ήταν από την αρχή το μείζον, αλλά δυστυχώς οι «φίλοι» των εργαζόμενων φρόντισαν να το θάψουν κάτω από τόνους υποκριτικής προπαγάνδας για την «ελεύθερη ενημέρωση» (η οποία ουδέποτε υπήρξε). Μείζον παραμένει και τώρα και απαιτεί πρακτικές απαντήσεις. Ιδού η Ρόδος…
ΥΓ1. Είχε γραφτεί αυτό το άρθρο, όταν έφτασε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της «Κόντρας» νέα ΚΥΑ των Στουρνάρα-Κεδίκογλου, με την οποία μεταφέρονται όλα τα δικαιώματα της διαλυμένης ΕΡΤ σε Ειδικό Διαχειριστή. Οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να θεωρούνται αυτοδίκαια απολυμένοι. Όλοι τους. Επομένως, το τρίο ξεφτίλα τα έχει συμφωνήσει όλα από χτες το βράδυ.
ΥΓ2. Με την ίδια ΚΥΑ αναστέλλεται το τέλος υπέρ ΕΡΤ μέχρι να δημιουργηθεί ο νέος φορέας. Νομίζουν ότι απευθύνονται σε Χαχόλους, πετώντας μας αυτό το «τυράκι» για να το καταπιούμε μαζί με 2.656 απολύσεις εργαζόμενων.
Διαβάστε επίσης: Ολη η αλήθεια για την απόφαση του ΣτΕ
Εστάλη από: “Κόντρα”
Αφήστε μια απάντηση