Του Μάκη Γεωργιάδη
Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα, έγραψε κάποτε ο Ευγένιος Ο’ Νηλ. Τέτοια έργα έγιναν κάποτε γνωστά και προσβάσιμα μέσα από τις συχνότητες της δημόσιας ραδιοφω νίας. Όπως έγιναν γνωστά και προσβάσιμα εκατοντάδες ποιητικά, λογοτεχνικά ή μουσικά έργα. Ψιλά γράμματα για τους σημερινούς κυβερνώντες. Μην απορείς όμως. Ο ανατριχιαστικός βόμβος της σιωπής στα δημόσια ραδιόφωνα και το μαύρο στις συχνότητες της δημόσιας τηλεόρασης από το βράδυ της 11ης Ιουνίου, είναι ότι πιο συμβατό, ότι πιο ταιριαστό με τη νοοτροπία και τη φυσιογνωμία της νεόκοπης ακροδεξιάς του Α. Σαμαρά. Η Σαμαρική Δεξιά σήμερα δεν έχει ανάγκη να κάψει τα βιβλία όπως έκανε ο Χίτλερ. Κλείνουν απλώς διακόπτες. Με τη σιγουριά του αδαούς ο οποίος πιστεύει ότι όλη η κοινωνία είναι πλασμένη καθ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση με το είδωλο τους. Με τη βεβαιότητα ότι στα σαράντα χρόνια της μεταπολίτευσης έχουν καταφέρει αυτό που δεν έγινε κατορθωτό επί αιώνες. Να επικρατήσει το σκοτάδι. Η φτήνια και ο πολιτιστικός ξεπεσμός. Ότι έχει θριαμβεύσει η Ελλάδα του Σφακιανάκη που έκαιγε τα πεντοχίλιαρα στο τσακίρ κέφι και σήμερα κλαίει τη μοίρα της σχεδιάζοντας μαιάνδρους και παρακολουθώντας τηλεοπτικά παραληρήματα αρχαιολατρίας αναμεμιγμένα με μπόλικη ορθοδοξία και πινελιές παραδοξολογίας με πρωταγωνιστές τα Ελωχίμ, τα Νεφελίν και τον Άδωνι. Μην απορείς λοιπόν γιατί επέλεξαν το μαύρο. Ένα χρώμα που τους ταιριάζει. Ταιριάζει σε κάποιους νεόκοπους αντιγραφείς του Γκαίμπελς. Νεόκοπους αριβίστες που πλασάρουν το δικό τους sucess story με παρακαταθήκη τη θητεία τους στα πρωϊνάδικα της Ρούλας Κορομηλά και την άκρως επιτυχημένη παρουσία τους σε ανταγωνιστικά κανάλια τα οποία είχαν τηλεθέαση της τάξεως του 1/8 από την τηλεθέαση του χειρότερου από τα τρία δημόσια κανάλια που κλείνουν.
Έτσι όπως έχουν μάθει λοιπόν η «ενημέρωση» που πρεσβεύουν να είναι η προπαγάνδα και οι κραυγές αλλοφρόνων σε τηλεοπτικά παράθυρα παράλληλων μονολόγων, έτσι και ο πολιτισμός που πρεσβεύουν δεν είναι τίποτα παραπάνω από ακατάληπτες άναρθρες κραυγές με μότο το τρίπτυχο «ανταγωνιστικότητα = επιχειρηματικότητα – κέρδος». Αν μοιάζει αυτό το κείμενο με ένας μικρός λίβελος είναι ίσως από αδυναμία. Σκέψου όμως την περίπτωση και να λέει την αλήθεια. Να λέει δηλαδή ότι κάποια πράγματα δεν αποτιμώνται σε ευρώ, σε δολάρια, σε ανταλλακτικές αξίες. Ότι το δικαίωμα στον πολιτισμό και την ενημέρωση είναι δικαίωμα όλων ανεξαιρέτως και δεν καθορίζεται από ποσοτικά κριτήρια ακροαματικότητας και θεαματικότητας. Ποιόν ανταγωνιζόταν ο Σαίξπηρ όταν έγραφε; Μήπως το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Βιβάλντι τον ώθησε να συνθέσει τις τέσσερις εποχές ή ο Σεφέρης και ο Εμπειρίκος όταν έγραφαν ποίηση μετρούσαν κέρδη στο πίσω μέρος του μυαλού τους; Με ποιο δικαίωμα και βάσει ποιας συνταγματικής επιταγής απαγορεύεται πλέον να εξηγούνται όλα αυτά; Γιατί, μην απορείς, και αυτά έπαιζαν και ακούγονταν από τις συχνότητες της ΕΡΤ και της ΕΡΑ. Και αν το θέμα ήταν όντως η αξιοκρατία, η διαφάνεια και η αξιοσύνη και γι αυτό έβαλαν λουκέτο για να την φτιάξουν βάσει αυτών των κριτηρίων το ερώτημα παραμένει. Ποιος και πως εγγυάται ότι θα το πραγματοποιήσουν; Αυτοί που διόριζαν διοικητές και διευθυντές; Λογόκριναν εκπομπές και δημοσιογράφους και διόριζαν υποχείρια και τσιράκια των κεφαλαιοκρατών όπως ο Αιμ. Λιάτσος; Ας μη γελιόμαστε λοιπόν. Η Σαμαρική ακροδεξιά έχει ως στόχο μια ρεβάνς σε βάρος όσων υπερασπίζονται τα ίχνη ενός άλλου πολιτισμού. Επιδιώκει μια συνολική ρεβάνς σε βάρος του πολιτισμού αυτού του τόπου και αυτής της κοινωνίας και είναι ντροπή και μόνο να σκέφτεται κανείς ότι ο σημερινός πρωθυπουργός έχει διατελέσει και υπουργός πολιτισμού όπως εξίσου ντροπή είναι να σκέφτεται κανείς ότι σήμερα αρμόδιος για τα θέματα αυτά είναι κάποιος Κ. Τζαβάρας. Όλοι αυτοί δεν είναι απλώς υπεύθυνοι για την οικονομική και την εν γένει δραματική κατάσταση του ελληνικού λαού. Είναι οι πνευματικοί του στραγγαλιστές. Είναι αδίστακτοι δολοφόνοι. Οικονομικοί και πνευματικοί καθώς και ηθικοί αυτουργοί μιας επιχειρούμενης πολιτιστικής γενοκτονίας. Είναι αυτοί που κλείνουν σχολεία και σχολικές βιβλιοθήκες. Είναι αυτοί που ξεπουλάνε δάση, βουνά και θάλασσες για να φτιάξουν εμπορικά κέντρα, ξενοδοχειακά συγκροτήματα και τάφους από χρυσό. Αυτή είναι η ανάπτυξη που θέλουν με το λαό υποταγμένο να σέρνεται στα σκοτάδια της σιωπής και της τύφλωσης της ενημέρωσης.
Η σήψη και η παρακμή της ελληνικής αστικής τάξης αποτυπώνεται με τον πιο ξεκάθαρο και ανάγλυφο τρόπο στα πρόσωπα του Σαμαρά και της αλητοπαρέας του. Στη χυδαιότητα και τη φτήνια του κηφηναριού που έχει το θράσος μετά από δεκαετίες λεηλασίας του ιδρώτα και των κόπων του ελληνικού λαού, να τον λοιδορεί και να τον δείχνει με το δάχτυλό. Οι δήθεν γενναίοι μεταρρυθμιστές φορτώνουν τα δικά τους ανομήματα καθημερινά και ανέξοδα στις πλάτες κάθε πληττόμενης κοινωνικής ομάδας. Αν και η μοναδική πράξη αξιοπρεπείας που τους απομένει είναι το πολιτικό χαρακίρι, αυτοί επιμένουν να λιθοβολούν ότι δεν μοιάζει με την εικόνα του τέρατος που βλέπουν στον καθρέφτη τους. Ίσως γι αυτό ρίχνουν γέφυρες και τείνουν χείρα φιλίας σε μορφώματα σαν τη Χρυσή Αυγή. Η ιστορία επιχειρείται να επαναληφτεί και μάλιστα στη πιο σκοτεινή της εκδοχή. Γι αυτό και το μαύρο στις οθόνες ταιριάζει στη ΝΔ του Σαμαρά και όχι μόνο σε αυτή. Όσο κι αν το θέλουν όμως ούτε η ιστορία επαναλαμβάνεται ούτε ο δρόμος τους είναι στρωμένος με ρόδα. Αν οι ιδεολογικοί απόγονοι – και κάποιοι φυσικοί – των δοσίλογων, των χιτών και των ταγματασφαλιτών πιστεύουν ότι θα επιβληθούν εκ νέου και θα πάρουν και τη ρεβάνς για όσα οι ίδιοι είναι ανάξιοι να πράξουν, είναι μακριά νυχτωμένοι. Γιατί όταν ζεις και αναπνέεις μες στο μαύρο και στο σκοτάδι ετοιμάσου κάποια στιγμή να σε καταπιεί και τον ίδιο….
Αφήστε μια απάντηση