Γράφει ο kokkiniotis
Πότε αλήθεια έπεσε η δικτατορία; Στις 23 ή στις 24 Ιούλη του ’74; Διίστανται οι απόψεις…
-Όσοι έζησαν τα γεγονότα, θυμούνται πολύ καλά ότι η χούντα έπεσε στις 23 Ιούλη του ’74. Και μάλιστα με πάταγο. Τα τουρκικά στρατεύματα προέλαυναν στην Κύπρο, η κυβέρνηση ήταν εξαφανισμένη, ενώ τραγελαφικές σκηνές εκτυλίσσονταν με την επιστράτευση και τα περιπολικά της αστυνομίας μάταια να ψάχνουν να εντοπίσουν τον υπουργό Εξωτερικών Κωνσταντίνο Κυπραίο και τον ανεκδιήγητο πρωθυπουργό Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο.
Την ίδια ώρα συνεδρίαζαν οι ‘πολιτικοί αρχηγοί’ με τον Φαίδωνα Γκιζίκη, πρόεδρο της ‘Δημοκρατίας’ πριν αλλά και μετά την πτώση της δικτατορίας. Συμφώνησαν να σχηματίσει κυβέρνηση ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος και αποσύρθηκαν. Ο ακραιφνής δεξιός Π. Κανελλόπουλος, τελευταίος προδικτατορικός πρωθυπουργός, είχε από καιρό υποσχεθεί ότι θα κρεμάσει τους πραξικοπηματίες στο Σύνταγμα. Δεν πρόλαβε όμως να προχωρήσει στη σύνθεση της κυβέρνησής του. Ο Ευάγγελος Αβέρωφ έμεινε πίσω και τηλεφώνησαν με τον Γκιζίκη στον Καραμανλή, ο οποίος ήρθε με αεροπλάνο που του διέθεσε ο Γάλλος πρόεδρος Ζισκάρ ντ’ Εσταίν την επομένη, στις 24 Ιουλίου. Τον όρκισε το ίδιο βράδυ, παρουσία του Γκιζίκη, ο έμπειρος σε αυτά αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ…
-Έτσι, για σημειολογικούς λόγους, που έχουν οπωσδήποτε τη σημασία τους, έκτοτε η δεξίωση στο προεδρικό μέγαρο γίνεται στις 24 και όχι στις 23, γιορτάζοντας όχι την πτώση του λαομίσητου καθεστώτος της χούντας, αλλά την έλευση του Καραμανλή και την ‘αποκατάσταση’ της ‘Δημοκρατίας’…
Εντός εισαγωγικών βέβαια, τόσο η «αποκατάσταση» –αν θυμηθεί κανείς το είδος της ‘δημοκρατίας’ που ανθούσε στην Ελλάδα του 1950-1967- όσο και η «δημοκρατία», αν αναλογισθεί κανείς το τι ακολούθησε. (Μια γεύση παίρνουμε από το απόσπασμα της εξαιρετικής ταινίας του Νίκου Καβουκίδη «Μαρτυρίες» που παραθέτουμε. Πρόκειται για αυθεντικά πλάνα από την δυναμική διαδήλωση των οικοδόμων στις 23 Ιούλη του 1975, όπου βλέπουμε σε δράση τις αύρες του καθεστώτος που εξαπέλυσε κατά των διαδηλωτών ο ακροδεξιός υπουργός Δημοσίας Τάξεως του Καραμανλή στρατηγός Σόλων Γκίκας. «Και Καραμανλής και τανκς», σχολίασε άγνωστος μεγαλύτερης ηλικίας διαδηλωτής…)
Ο Καραμανλής, πέρα από τις –προφανούς τρέχουσας πολιτικής σκοπιμότητας- ωραιοποιήσεις και εξιδανικεύσεις που πρόσφατα έκπληκτοι παρακολουθήσαμε, ήταν ο εγγυητής του ατλαντισμού, της νατοϊκής πορείας της χώρας –«Ανήκομεν εις την Δύσιν», είχε πει- και της λεγόμενης ‘ομαλότητας’, όπως κομψά ονομαζόταν τότε η θωράκιση της αστικής κυριαρχίας, η συνέχιση και η εμπέδωση της εξουσίας του κεφάλαιου. Κι αυτό, σε μια εποχή που έρχονταν στην επιφάνεια ένας πρωτόγνωρος αναδυόμενος κοινωνικός ριζοσπαστισμός.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι υπουργός του Καραμανλή ήταν ο Κωνσταντίνος Λάσκαρης που, ως πρώιμος Φράνσις Φουκουγιάμα, κατάργησε την …πάλη των τάξεων! («Δεν θα επιτρέψω την πάλην των τάξεων»…). Σημαίνοντας έτσι, άθελά του, και το τέλος της Ιστορίας…
Την πτώση της δικτατορίας πάντως, ο ελληνικός λαός την πληροφορήθηκε από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρυ Κίσινγκερ που προανήγγειλε «σημαντικές αλλαγές στην κορυφή του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα». Φαίνεται πως είχε καλή πληροφόρηση…
Τι ήταν όμως η ‘μεταπολίτευση’; «Αλλαγή νατοϊκής φρουράς», όπως δήλωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου που γύρισε τον Αύγουστο; «Βαθειά τομή στο πολιτικό εποικοδόμημα», όπως δήλωσε ο Γραμματέας του ΚΚΕ εσωτερικού Μπάμπης Δρακόπουλος; Ή μήπως η παροιμιώδης έκφραση «τι λάχανα, τι μπρόκολα» αποδίδει καλύτερα το νόημα; Το σίγουρο είναι ότι, πολιτικά, όλο το χαρτί το μάζεψε η δήλωση του υποψήφιου της Ενωμένης Αριστεράς Μίκη Θεοδωράκη: «Ή Καραμανλής ή τανκς»… 54% περίπου πήρε η Νέα Δημοκρατία του Καραμανλή στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου –άλλος συμβολισμός και αυτός…
Μια ενδιαφέρουσα απάντηση στο ερώτημα έδωσε τότε, το ίδιο εκείνο βράδυ, η οργάνωση ΜΑΧΗΤΗΣ με την παρακάτω προκήρυξή της (από το αρχείο του συντρόφου Τάσου Κατιντσάρου τον οποίο και ευχαριστούμε)
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Ντοκουμέντο: προκήρυξη του ΜΑΧΗΤΗ της 24ης Ιουλίου του 1974
(Προκήρυξη που μοιράστηκε στο κέντρο και τις συνοικίες της Αθήνας, καθώς και στα στρατόπεδα Μάντρας, Ελευσίνας, Αγρινίου, Διόνυσου, και αεροπορίας στο Φάληρο, το βράδυ της 23ης Ιουλίου 1974)
ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ
Ν’ ΑΝΤΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.
Ελληνικέ λαέ!
Ο Αμερικάνικος Ιμπεριαλισμός και οι ντόπιοι πλουτοκράτες αποφάσισαν:
Η Χούντα να “πέσει”.
Αφού τούς υπηρέτησε πιστά 7 χρόνια πατώντας το λαό στο λαιμό, αφού έσφαξε τον Κυπριακό Λαό και μας έσυρε στα πρόθυρα μιας πολεμικής καταστροφής, αποσύρεται στα παρασκήνια.
Τώρα είναι η σειρά των λαοπλάνων “εθνοσωτήρων” να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Αφού έστρωσαν το δρόμο στη Χούντα, ξανάρχονται με τον κουρελιασμένο δημοκρατικό τους μανδύα να σκεπάσουν το απαίσιο πρόσωπο της δικτατορίας. Τη στρατιωτική Χούντα διαδέχεται η πολιτική Χούντα.
Ελληνικέ λαέ!
Ρίξε μια ματιά στους αυτόκλητους σωτήρες και ΘΥΜΗΣΟΥ.
Τους υμνητές της Μακρόνησου, την αμαρτωλή οκταετία, τους “αρχιτέκτονες” των συμφωνιών της Ζυρίχης και του Λονδίνου, τα Ιουλιανά, τους δολοφόνους του Λαμπράκη και του Πέτρουλα.
Θυμήσου τα παιδιά σου που πέσαν στο Πολυτεχνείο. Μην ξεχνάς ποιοι ήταν.
Μην τους αφήσεις να χαλκέψουν νέα δεσμά.
Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΟΡΓΑΝΩΝΕΤΑΙ ΝΙΚΑ.
ΚΑΤΩ ΟΙ ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΕΣ ΛΑΟΠΛΑΝΟΙ.
ΖΗΤΩ Ο ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟΣ-ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ-ΑΝΤΙΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ.
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ
24 Ιούλη ’74
ΜΑΧΗΤΗΣ
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Αφήστε μια απάντηση