Τηλεοπτική χούντα;

Από την “Αυγή”:

Τηλεοπτική χούντα;

Μεγάλα ιδιωτικά κανάλια, με πρώτο αυτό που διαφημίζεται ως το μεγαλύτερο, αγνόησαν προκλητικά στα δελτία ειδήσεων των “8” χθες τις κινητοποιήσεις δεκάδων χιλιάδων πολιτών σε ολόκληρη τη χώρα, με αποκορύφωμα την πορεία στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα για την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Άλλα σοβαρά ή ακόμη και ελαφρά θέματα της επικαιρότητας μονοπώλησαν τα δελτία ειδήσεων. Προφανώς, γι’ αυτά τα κανάλια, η “νέα μεταπολίτευση” σημαίνει ακύρωση της παλιάς. Άλλωστε, οι τηλεαστέρες των “8” πολλές φορές έχουν μιλήσει για τους “μύθους της μεταπολίτευσης”.

Μακριά από αυτούς οποιαδήποτε βλάσφημη σύνδεση των αγώνων για τη Δημοκρατία, για “ψωμί-παιδεία-ελευθερία”, με όσα συμβαίνουν σήμερα, που επιχειρείται η ανατροπή πολιτικών και κοινωνικών κατακτήσεων της μεταπολίτευσης. Άλλωστε, οι χθεσινές πορείες ήσαν ειρηνικές, δεν ήσαν της δικαιοδοσίας του αστυνομικού ρεπορτάζ, δεν προσέφεραν εικόνες με επεισόδια για να τρομάξουν τους “φυλακισμένους” τηλεθεατές. Και καλά τα κανάλια, έχουν ειδικευθεί στην εικονική πραγματικότητα, δηλαδή στην παραποίηση της πραγματικότητας. Πώς συνέβη, όμως, δύο έγκυρες εφημερίδες, όπως η “Καθημερινή” και το “Βήμα”, να “ξεχάσουν” την επέτειο του Πολυτεχνείου όχι μόνον από τα πρωτοσέλιδά τους, αλλά ουσιαστικά από όλες τις σελίδες τους; Ψιλά γράμματα, θα μου πείτε. Ίσως όμως κι αυτό να είναι μια από τις εξηγήσεις για την κρίση του πολιτικού συστήματος, που μέρος του είναι τα ΜΜΕ και ο Τύπος.

Δε ξέρω ακριβώς τι έγινε Αθήνα, ή σε οποιαδήποτε άλλη πόλη, εγώ πάντως ξέρω πως, άσχετα με το τι (δε) λένε τα κυρίαρχα ΜΜΕ, χθες στην Πάτρα όπου βρισκόμουν εγώ τα ΜΑΤ είχαν διαταγές να σπάσουν την πορεία, και αυτό έκαναν: Η πορεία ήταν μεγάλη σε όγκο, και τα ΜΑΤ έριξαν ένα σωρό δακρυγόνα (μάλιστα πολλά εξ αυτών έσκασαν στο αμέσως μπροστινό μπλοκ απ’ αυτό του ΑΝΤΑΡΣΥΑ όπου βρισκόμουν εγώ, και το μπλοκ αυτό ήταν..μαθητικό), με αποτέλεσμα η πορεία να σπάσει σε κομμάτια, καθώς μερικοί προχώρησαν μπροστά, μερικοί έμειναν πίσω διότι δε μπορούσες να περάσεις από τα δακρυγόνα, μερικοί άλλοι αναγκάστηκαν να φύγουν σε παράδρομους (ανάμεσα τους και εγώ) και ενώθηκαν αργότερα με την πορεία. Γενικώς, ψιλοχάος, με το κράτος να δείχνει ότι, όπως αναμενόταν, θα καταφύγει σε μεγάλη καταστολή. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι μετά το τέλος της πορείας, πιθανόν και σε συμπλοκές με μερικούς “μπάχαλους”, τα ΜΑΤ άρχισαν να επιτίθενται ξανά, και πολύς κόσμος κατέφυγε σε πολυκατοικίες ή σε γειτονικά μαγαζιά, καφετέριες, κτλ, ώστε να γλιτώσει.

Τα μέτρα βλέπετε έχουν αρχίσει να εξαντλούν τα περιθώρια ανοχής της κοινωνίας – ο κόσμος πλέον δεν αντέχει άλλο. Όμως, η κινεζοποίηση “πρέπει” να συνεχιστεί, ως εκ τούτου, το κράτος “πρέπει” να καταστείλει τις όποιες κινητοποιήσεις, να φοβίσει τον κόσμο και να περάσει με αυτόν τον τρόπο τα μέτρα. Αφού το ξέρουν και οι ίδιοι ότι δεν πείθουν. Άρα, θα επιβάλλουν ταμέτρα με το άγριο, ή τουλάχιστον αυτό θα προσπαθήσουν. Όπως λέγαμε και σε προηγούμενη ανάρτηση, καταστάσεις “Φαρ Ουέστ” από εδώ και πέρα, και θα δούμε ποιος θα επικρατήσει…

Μία απάντηση στο “Τηλεοπτική χούντα;”

  1. Κάπως άσχετο αλλά δεν βρήκα να ταιριάζει σε κάποια άλλη ενότητα.

    —————

    Το “Tea Party”
    και το προτσές της ανισόμερης και συν-δυασμένης ανάπτυξης του καπιταλισμού

    Η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού έχει οδηγήσει σε τρία αλληλένδετα φαινόμενα:

    α) Τα βοναπαρτιστικά καθεστώτα τύπου Τσάβεζ και Μοράλες στη Λατινική Αμερι-κή.
    β) Την ένταση των αγώνων στην ευρωπαϊκή ήπειρο, χωρίς ωστόσο να μαζικοποιείται η αριστερά.
    γ) Το φαινόμενο “Tea Party” στις ΗΠΑ.

    Τα φαινόμενα αυτά είναι εκδηλώσεις του προτσές της ανισόμερης και συνδυασμένης ανάπτυξης της κρίσης του καπιταλισμού σε παγκόσμια κλίμακα, και σαν τέτοια πρέ-πει να κατανοηθούν, δηλαδή σαν μέρη ενός Όλου που αναπτύσσονται αντιφατικά.

    Παρόλο που το φαινόμενο “Tea Party” καθοδηγείται σαφώς από συγκεκριμένες μερί-δες της μεγαλοαστικής τάξης έχει βρει ρίζες στα μικρομεσαία αμερικάνικα στρώμα-τα. Αν και δεν θα περιμέναμε μια μαζικοποίηση της αριστεράς (για ιστορικούς λό-γους και αιτίες που έχουν την υλική τους βάση στο συνδικαλιστικό κίνημα και το κί-νημα των μαύρων) εντούτοις τα καθεστώτα τύπου Τσάβεζ και Μοράλες δεν άσκησαν επιρροή στις αμερικάνικες μάζες. Αν αυτό γινόταν θα σηματοδοτούσε μια βαθειά το-μή στη συνείδηση της εργατικής τάξης. Αντίθετα τα μικρομεσαία στρώματα πείστη-καν γρήγορα από τη νέο-φιλελεύθερη ρητορική του “Tea Party” και αντέδρασαν στα «σοσιαλιστικά» μέτρα του Ομπάμα ή καλύτερα στις προθέσεις του, αν υπήρχαν καν. Λιγότερη φορολογία, λιγότερες κρατικές δαπάνες και ισοσκελισμένος προϋπολογι-σμός είναι η συνθηματολογία – πανάκεια του “Tea Party” που φαίνεται να έχει απο-δοχή από τα μικρομεσαία στρώματα –αποδοχή ενισχυμένη με αρκετά εκατομμύρια δολάρια από οργανωμένα μεγαλοαστικά συμφέροντα.

    (….)

    Για περισσότερα βλ. ___________________________________ Μαρξιστική Θεωρία και Πράξη
    http://www.theorystudies.blogspot.com

Γράψτε απάντηση στο Κ. Παυλάτος Ακύρωση απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *