“Μπανανίες”: Ο καπιταλισμός επιστρέφει στη φεουδαρχία που κάποτε ανέτρεψε

Σε συνέχεια αυτού:

Οι Ηνωμένες Πολιτείες των κερδοσκόπων
Το πλουσιότερο 10% των Αμερικανών ελέγχει περισσότερο από το 70% του συνολικού πλούτου της χώρας

NICHOLAS D. KRISTOF, New York Times

Νωρίτερα αυτόν τον μήνα πρόσβαλα κάποιους αναγνώστες με ένα άρθρο που υπαινισσόταν ότι αν θέλετε να δείτε ληστρική ανισότητα σε εισοδήματα δεν χρειάζεται πλέον να πάτε σε μια μπανανία, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά γύρω σας, στις ΗΠΑ.

Αυτό που ήθελα να πω ήταν ότι σήμερα οι πιο πλούσιοι της πλουτοκρατίας ελέγχουν ουσιαστικά μεγαλύτερο μέρος της πίτας στις ΗΠΑ παρά σε ιστορικώς ασταθείς χώρες όπως η Νικαράγουα, η Βενεζουέλα και η Γουιάνα.

Αλλά υπήρξαν αναγνώστες που διαμαρτυρήθηκαν ότι η θέση μου ήταν εύκολη και άδικη, και αφού ξαναέριξα μια ματιά στα στοιχεία ομολογώ με λύπη μου ότι έχουν κάποιο δίκιο.

Σωστά: Ισως αδίκησα τις μπανανίες.

Βλέπετε, κάποιοι Λατινοαμερικανοί αγανάκτησαν με μια σύγκριση που στα μάτια τους ήταν προσβλητική και επιζήμια. Η αλήθεια είναι ότι τις τελευταίες δεκαετίες η Λατινική Αμερική έχει ωριμάσει και έχει αποκτήσει περισσότερη ισότητατην ώρα που η αναδιανομή στις ΗΠΑ γινόταν όλο και πιο άνιση.

Η καλύτερη σειρά από στοιχεία που μπόρεσα να βρω είναι για την Αργεντινή. Στη δεκαετία του ΄40 το πλουσιότερο 1% ήλεγχε περισσότερο από το 20% των εισοδημάτων.

Από τότε οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Το μερίδιο που ελέγχεται από το πλουσιότερο 1% στην Αργεντινή έχει μειωθεί σε κάτι περισσότερο από 15%. Στο μεταξύ, η ανισότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει εκτοξευτεί σε επίπεδα συγκρίσιμα με εκείνα της Αργεντινής πριν από έξι δεκαετίες – το 1% ήλεγχε το 24% των αμερικανικών εισοδημάτων το 2007.

Σε καιρούς τέτοιας συγκλονιστικής ανισότητας πρέπει το Κογκρέσο να θέτει ως προτεραιότητα δαπάνες 700 δισ. δολ. για την επέκταση της μείωσης της φορολογίας του Μπους σε εκείνους με εισοδήματα άνω των 250.000 δολ. τον χρόνο; Ή μήπως πρέπει να επεκτείνει τα επιδόματα ανεργίας σε Αμερικανούς που θα τα χάσουν από τις αρχές του άλλου μήνα;

Ενας τρόπος να εξετάσουμε αυτή την απόφαση είναι να βάλουμε στην άκρη κάθε σκέψη περί ηθικής και να κοιτάξουμε απλώς πού θα πιάσουν περισσότερο τόπο για να ξαναβάλουν μπρος την οικονομία τα δολάρια από τους φόρους.

Εκεί το συμπέρασμα είναι σαφές: Δίνεις μεγαλύτερη ώθηση στην οικονομία με λεφτά στα χέρια των ανέργων, επειδή θα τα ξοδέψουν αμέσως. Πρώτα θέλουν να “κινεζοποιήσουν” τους εργάτες, ώστε να αυξήσουν έτσι το ποσοστό κέρδους τους, και μετά βλέπουμε για καπιταλιστική ανάπτυξη στη “δύση”. Εως ότου επιτευχθεί αυτό, είτε δε θα επενδύουν καθόλου, είτε θα επενδύσουν στην Κίνα, Ινδία, κτλ

Ο Εμάνουελ Σάεζ, οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ, και ένας από τους κορυφαίους ειδικούς σε ζητήματα ανισότητας παγκοσμίως, σημειώνει ότι στο μεγαλύτερο μέρος της αμερικανικής ιστορίας υπήρχε σημαντικά μεγαλύτερη ισότητα στη διανομή του εισοδήματος απ΄ ό,τι σήμερα. Και άλλες καπιταλιστικές χώρες δεν μαστίζονται από ανισότητες τόσο μεγάλες όσο οι δικές μας. «Αύξηση στην ανισότητα υπήρξε στις περισσότερες βιομηχανοποιημένες χώρες, αλλά όχι τόσο ακραία όσο στις ΗΠΑ», είπε ο καθηγητής Σάεζ.

Τρομάζω από αυτό το αυξανόμενο χάσμα του πλούτου στις ΗΠΑ, επειδή στα ταξίδια μου βλέπω τι συμβαίνει σε δυσλειτουργικές χώρες όπου οι πλούσιοι δεν νοιάζονται παρά μόνο για τον εαυτό τους. Το αποτέλεσμα είναι έθνη χωρίς κοινωνική συνοχή ή αίσθηση εθνικής ενότητας. Η τεράστια συγκέντρωση πλούτου στα χέρια λίγων διαβρώνει την ψυχή όλων των εθνών. Εννοεί ότι πλέον η άρχουσα τάξη έχει γίνει τόσο παρασιτική, και τόσο αυθάδης, που δεν ενδιαφέρεται καν να “κρατάει τα προσχήματα”, με αποτέλεσμα οι κατώτερες τάξεις να το βλέπουν ξεκάθαρα το ότι είναι θύματα εκμετάλλευσης, και προφανώς να φουντώνει μέσα τους η επιθυμία ανατροπής της άρχουσας τάξης

Και μετά βλέπω μέλη του Κογκρέσου, στην ίδια μου τη χώρα, να ισχυρίζονται ότι θα ήταν οικονομικώς ανεύθυνο να επεκτείνουμε τα επιδόματα ανεργίας στη διάρκεια μιας τρομερής ύφεσης, και να επιμένουν στις φοροαπαλλαγές των 370.000 δολαρίων για τους πλουσιότερους Αμερικανούς.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid…&dt=19/11/2010

Οι Βρετανοί «δεν ήταν ποτέ καλύτερα» λέει βοηθός του Κάμερον και παραιτείται

Πολιτική «θύελλα» προκάλεσε ανώτατος συνεργάτης του Βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον, λέγοντας ότι για τους Βρετανούς «τα πράγματα δεν ήταν ποτέ καλύτερα», τη στιγμή που οι πολίτες βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανεργία και περικοπές στα επιδόματα πρόνοιας εξαιτίας της περιστολής των δαπανών. Ναι, αλλά η άρχουσα τάξη ΟΝΤΩΣ τα περνά “καλύτερα από ποτέ”, έτσι δεν είναι;

Ο Ντέιβιντ Γιανγκ, σύμβουλος του Ντέιβιντ Κάμερον για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, είναι… παρελθόν μετά τη «θύελλα» που προκάλεσε σε πολιτικά γραφεία και μέσα ενημέρωσης, εξαιτίας της υποβάθμισης της σοβαρότητας της χειρότερης οικονομικής κρίσης που πλήττει τη χώρα εδώ και δεκαετίες.


Τα λεει και η Wall Street Journal – οι τράπεζες είναι χρεωκοπημένες, διότι τα δάνεια δεν μπορούν να αποπληρωθούν, και τώρα ο Μπέρνακι απλά τυπώνει τρις $ για χατήρι τους και μόνο.

What’s Really Behind Bernanke’s Easing?
My guess is that the Fed chairman knows that we still have too many banks overstuffed with toxic real estate loans and derivatives.

Federal Reserve Chairman Ben Bernanke’s $600 billion quantitative easing program has been roundly criticized in this country and around the world. So why is he doing it? Does he know something the rest of us don’t?

Mr. Bernanke claimed earlier this month in a Washington Post op-ed that “higher stock prices will boost consumer wealth and help increase confidence, which can also spur spending.” But, as Mr. Bernanke must know, the Japanese have been trying to influence their stock market for 20 years, with little effect on their economy. It is also unlikely, as some claim, that the Fed chairman is whipping up a stealth stimulus or orchestrating a currency devaluation. He knows these have been tried and are more likely to destroy jobs than create them.

I have a different explanation for the Fed’s latest easing program: Without another $600 billion floating through the economy, Mr. Bernanke must believe that real estate (residential and commercial) would quickly drop, endangering banks. Αυτό ακριβώς συμβαίνει: Όσο φτωχότερος γίνεται ο κόσμος, τόσο περισσότερα δάνεια δε θα αποπληρωθούν, και άρα τόσο περισσότερα λεφτά θα χρειαστούν οι τράπεζες για να μη χρεωκοπήσουν

In other words, real estate is at risk again. But Mr. Bernanke would create a panic if he stated publicly that, if not for his magic dollar dust, real estate would fall off a cliff.

Και κάτι “από τα παλιά” που μου ήρθε στο μυαλό -πιστεύω ότι ταιριάζει, διότι όντως μερικά “φράγματα” σπάνε σήμερα, αλλά ΔΕΝ πρόκειται βέβαια για “φυσική καταστροφή”:


When The Levee Breaks – Led Zeppelin

Spoiler:
If it keeps on rainin’, levee’s goin’ to break, (X2)
When The Levee Breaks I’ll have no place to stay.

Mean old levee taught me to weep and moan, (X2)
Got what it takes to make a mountain man leave his home,
Oh, well, oh, well, oh, well.

Don’t it make you feel bad
When you’re tryin’ to find your way home,
You don’t know which way to go?
If you’re goin’ down South
They go no work to do,
If you don’t know about Chicago.

Cryin’ won’t help you, prayin’ won’t do you no good,
Now, cryin’ won’t help you, prayin’ won’t do you no good,
When the levee breaks, mama, you got to move.

All last night sat on the levee and moaned, (X2)
Thinkin’ about me baby and my happy home.
Going, going to Chicago… Going to Chicago… Sorry but I can’t take you…
Going down… going down now… going down….

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *