Πηγή: Indymedia
Πέμπτη 7 Οκτώβρη 2010 ώρα 20.40.Μετά από καταδίωξη ενός περίπου χιλιομέτρου από τέσσερις μπάτσους της ΔΙ.ΑΣ και λόγω λανθασμένης στροφής μου σε αδιέξοδο δρόμο ακινητοποιούμαι με τη μοτοσυκλέτα μου και προσάγομαι στο κοντινό Α/Τ Μπουρναζίου για εξακρίβωση στοιχείων, καθώς η βροχή που πέφτει καθιστά αδύνατο τον επιτόπιο έλεγχο. Εκεί κατόπιν σωματικής έρευνας βρίσκουν επάνω μου εμπρηστικό μηχανισμό μικρής ισχύος.
Το σκηνικό που ακολουθεί είναι πάνω-κάτω γνωστό, απειλές, συμβουλές και προσπάθειες για “φιλικές συζητήσεις” από συνοικιακούς μπατσούληδες κάθε βαθμίδας που έτυχε να έχουν βάρδια εκείνη την ώρα, αυτά μέχρι τις 23.00 που μεταφέρθηκα στη Γενική Ασφάλεια στον 6ο όροφο της Γ.Α.Δ.Α . Σχεδόν ταυτόχρονα με την εκεί προσαγωγή μου οδηγήθηκα στο γραφείο του Διευθυντή της υπηρεσίας όπου ο ίδιος μαζί με έναν ακόμα υψηλόβαθμο αξιωματικό μου πρότειναν ευθέως συνεργασία׃ Να ρουφιανέψω με αντάλλαγμα την μη δίωξη και την άμεση απελευθέρωσή μου. Αφού πήραν την απάντηση που τους άξιζε, δεν μου ξαναμίλησαν,ενώ η συμπεριφορά όλων άλλαξε ύφος προς το πιο “άγριο”.
Ακολούθησε έρευνα, παρουσία αντιεισαγγελέα, στο πατρικό μου σπίτι και με 20περίπου ασφαλίτες ξαμολυμένους τόσο μέσα στο σπίτι όσο και στους εξωτερικούς γύρω χώρους. Τελικά καταλήξαμε πίσω στην Γ.Α.Δ.Α. οπότε και στις 02.10 μου γνωστοποιήθηκε η σύλληψή μου. Να σημειώσω πως κατά την διάρκεια όλων αυτών των ωρών της κράτησής μου ήμουν δεμένος πισθάγκωνα, σε απόλυτη απομόνωση υπό συνεχή επιτήρηση και παρά τις συνεχείς πιέσεις μου κανείς δεν μου γνωστοποίησε το καθεστώς κάτω από το οποίο βρισκόμουν εκεί μέσα ενώ η επικοινωνία με συνήγορο μου επιτράπηκε στις 04.00.
Παρέμεινα στα κρατητήρια του 7ου ορόφου της Γ.Α.Δ.Α. μέχρι και το μεσημέρι της Δευτέρας 11ηςτου Οκτώβρη όταν κι οδηγήθηκα, συνοδεία μεγάλου αριθμού ασφαλιτών και ΕΚΑΜιτών, στην Ευελπίδων για να περάσω ανακριτή και εισαγγελέα. Αυτοί διαφώνησαν μεταξύ τους για το αν έπρεπε να προφυλακιστώ αφήνοντάς με προσωρινά ελεύθερο και παραπέμποντας την υπόθεσή μου σε τριμελές συμβούλιο δικαστών. Αρκετές μέρες μετά, το τριμελές έβγαλε την απόφαση׃ προφυλακιστέος ως επικίνδυνος για την δημόσια ασφάλεια. Στις 17 Νοέμβρη οδηγήθηκα στις φυλακές Κορυδαλλού όπου και κρατούμαι πλέον.
Δεν τρέφω καμία αυταπάτη σχετικά με το τί συνέβαλε στο να συγκλίνει η απόφαση των δικαστών προς αυτή την κατεύθυνση κι αυτό σίγουρα δεν ήταν η ύπαρξη επαρκών στοιχείων, αλλά η από χρόνια γνωστή στις αστυνομικές αρχές συμμετοχή μου στον αντιεξουσιαστικό χώρο. Απ’ το κίνημα των μαθητικών καταλήψεων του 1998 ενάντια στην εκπαιδευτική αποβλάκωση και την πορεία του Πολυτεχνείου της ίδιας χρονιάς μέχρι και τις σημερινές ημέρες των ακριβών αγαθών και των φτηνών ιδανικών έχω λάβει μέρος στα περισσότερα γεγονότα σταθμούς του μαζικού κοινωνικού αγώνα. Για την συμμετοχή μου αυτήν μάλιστα έχω υποστεί αρκετές “τυχαίες” και στοχευμένες προσαγωγές στη Γ.Α.Δ.Α. ακόμα και μέσα από το ίδιο μου το σπίτι. Σε συνδυασμό δε με το “κουσούρι” μου να συχνάζω κατά το μεγαλύτερο μέρος αυτών των χρόνων στα Εξάρχεια -και στην παρούσα τρομολαγνική συγκυρία- πληρώ όλες τις προϋποθέσεις για να διωχθώ με βάση το νέο Ιδιώνυμο που ποινικοποιεί πολιτικές ιδέες και φιλικές σχέσεις με μία εκδικητικότητα που μόνο μισάνθρωπα καθάρματα μπορούν να νομοθετήσουν και να εφαρμόσουν.
Τα παραπάνω θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια επαρκή ανάλυση στα βαθύτερα αίτια της προφυλάκισης, το ουσιαστικό πρόταγμα όμως της υπόθεσης, για εμένα, είναι άλλο. Οι νομικίστικες μπουρδολογίες είναι η κυρίαρχη γλώσσα που θέλει να υποτάξει την ριζοσπαστική ρητορική σε ένα χαμηλότερο επίπεδο εντελώς ξένο προς αυτήν ώστε να την απονευρώσει ουσιαστικά, αφήνοντας την έρμαια στην αποστειρωμένη ανάλυση του “ειδικού”.
Επιβάλλοντας τους όρους που αποσκοπούν στο να προσδιορίσουν την προσωπικότητα ή/και την πρακτική ενός ατόμου η επιστημονική διαστροφή της Δικαιοσύνης καταδικάζει την υποκειμενική διαλεκτική στην κακομοιριάτης προαναφερθείσας κυρίαρχης γλώσσας-η οποία εξʼ ορισμού ετεροκαθορίζει και αποκλείει οτιδήποτε ξένο προς την ορολογία της ως ανάξιο αναφοράς.
Με βάση το παραπάνω σκεπτικό το οποίο ανέκαθεν θεωρούσα αδιαπραγμάτευτο δεν πρόκειται να αναφερθώ περεταίρω στο νομικό κομμάτι της υπόθεσης και ούτε θα κάνω χρήση όρων όπως “αθώος”, ”ένοχος”, ”σκευωρία” κι άλλων που θα άφηναν χώρο στον λόγο της εξουσίας να εδραιωθεί ως εξουσία πάνω στον λόγο μου.
Διεκδικώ ενεργά και θα διατηρήσω μέχρι τέλους τον προσωπική μου βάση αξιών στην οποία τοποθετούμαι ως αγωνιστής κι όχι ως παραβάτης κάποιων παραγράφων της “από τα πάνω” επιβεβλημένης νόρμας συμπεριφορών που αποκαλείται και Ποινικός Κώδικας. Δε νομιμοποιώ κανέναν να με κρίνει με Δίκαιο διαφορετικό από αυτό που υπαγορεύει η διαχρονική επαναστατική πάλη, κι αυτό δεν είναι άλλο από το δίκιο του Αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική γάγγραινα, το δίκιο όλων αυτών που συμβάλλουν με τον τρόπο τους στην κατεύθυνση της κατάργησης της εξουσιαστικής υποδούλωσης και δρουν για την λαϊκή χειραφέτηση.
Ως απόρροια όλων αυτών θεωρώ τον εαυτό μου πολιτικό κρατούμενο, όχι για να ξεχωρίσω από τους “ποινικούς” μα επειδή στηρίζω την άποψη πως βρίσκομαι εδώ εξ’ αιτίας των πολιτικών και των τακτικών μου επιλογών, που είναι συνειδητά εχθρικές προς ένα εκ θεμελίων αντίπαλο σε αυτές κατεστημένο. Ταυτόχρονα πληρώνω τις συνέπειες ενός λάθους (που το αντιλαμβάνονται οι αρκετοί που έχω την χαρά να θεωρώ συντρόφους και οι λιγοστοί που είχα την χαρά να με θεωρήσουν φίλο) στο οποίο δεν θα ήθελα να επεκταθώ.
Όσον αφορά στο γενικότερο έντονα κατασταλτικό κλίμα της εποχής, πρέπει να θεωρείται παραπάνω από σίγουρο πως το κράτος προετοιμάζει τις άμυνες του απέναντι στην συνεχώς ογκούμενη λαϊκή οργή που προκαλείται από την έντονη, οικονομική κυρίως, καταπίεση που ασκείται σε όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού και το καλύτερο πεδίο άσκησης των μεθόδων καταστολής είναι ο χώρος της αντιεξουσίας. Άλλωστε το παρελθόν έχει δείξει πως εκεί ελλοχεύει ο πραγματικός “κίνδυνος” δημιουργίας κυριολεκτικά ανατρεπτικών καταστάσεων.
Από την άλλη αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει αφορμή για απραξία ή εφαλτήριο για την έναρξη μίας καμπάνιας θυματοποίησης και ηττοπάθειας από μέρους των εξεγερμένων. Τώρα περισσότερο από ποτέ απαιτείται ανασύνταξη σε ένα αρραγές μέτωπο επίθεσης ενάντια στο σαθρό οικοδόμημα της Τάξης που καταδυναστεύει την καθημερινότητά μας. Ο Αγώνας πάντα συνεχίζεται ακόμα και μέσα από τα κελιά, ο καθένας από το μετερίζι του μπορεί να προσφέρει. Ο Δρόμος θα είναι πάντα το πεδίο για την ζύμωση των ανατρεπτικών ιδεών και κυρίως για την απελευθερωτική προβολή τους πάνω στο βίωμα μα και η φυλακή μπορεί να αποτελέσει τόπο μίας, υπό ειδικές συνθήκες, αντίστασης για την διατήρηση της Αξιοπρέπειας ενάντια στην βαρβαρότητα του εγκλεισμού.
Δηλώνω τη συμπαράστασή μου σε κάθε αυτοοργανωμένο συλλογικό εγχείρημα στήριξης των κρατούμενων συντρόφων, όπως το Ταμείο και η Συνέλευση Αλληλεγγύης, καθώς και σε κάθε ομαδοποίηση ή μεμονωμένο άτομο που με λόγο και πράξη επιθυμεί να εκφράσει τη συμπαράσταση του, όποιον τρόπο κι αν επιλέγει για να την εκφράσει, εφ’ όσον βέβαια δεν στέκεται εχθρικά απέναντι στον θεωρητικό πυρήνα της ευρύτερης αντιεξουσιαστικής επαναστατικής διαδικασίας.
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς από τα κελιά της “Δημοκρατίας”
Παναγιώτης Γιάννος
Δʼ Πτέρυγα Φυλακών Κορυδαλλού
19 Νοέμβρη 2010
Αφήστε μια απάντηση