Η «Νεογλώσσα» Των Συνεργαζόμενων Κινήσεων (ΣΥΝΕΚ[i]) και ο καφές

kolotoumpaΔεν έχω πρόχειρο κάτι από Sun Tzu, γι’ αυτό καταφεύγω στο νόμο του Rogers: Τα κενά αέρος εμφανίζονται πάντα όταν η αεροσυνοδός αρχίζει να σερβίρει τον καφέ. Η εξήγηση του Davis στο νόμο του Rogers: Το σερβίρισμα του καφέ προκαλεί κενά αέρος.

 Γράφει ο Νίκος Δινόπουλος

Το μέλος της γραμματείας των ΣΥΝΕΚ Ζαφείρης Ανδρέας στο μακροσκελές άρθρο του («Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΦΟΡΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΜΙΑ (ΑΚΟΜΗ;) ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ), δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα iskra του «αριστερού ρεύματος» του ΣΥΡΙΖΑ, καταθέτει την θέση των ΣΥΝΕΚ[ii] για την απεργία του κλάδου των καθηγητών. Σ’ αυτό διαβάζουμε:

 «Ο ΧΡΟΝΟΣ»

«Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει». Δεν το λέει ο Jacques Deval, αλλά η λαϊκή σοφία.

 «Η επιλογή του κατάλληλου χρόνου για μια σύγκρουση δεν αποτελεί δευτερεύον στοιχείο. Το αντίθετο. Μπορεί να αποβεί καθοριστικός παράγοντας– σημείο από το οποίο μπορεί να εξαρτηθεί και η έκβαση. Είναι σωστή η άποψη ότι η μάχη δεν μπορεί να αναβληθεί και πρέπει να δοθεί τώρα».

Αφού ο κλάδος των καθηγητών μετά την οδυνηρή εμπειρία «απεργία διαρκείας μέσα στις εξετάσεις», εν μέσω θέρους βρέθηκε και βρίσκεται αντιμέτωπος με τελεσίδικες αποφάσεις της κυβέρνησης με οδυνηρά τετελεσμένα και συνέπειες για τους καθηγητές: «διαθεσιμότητες – υποχρεωτικές μετατάξεις – απολύσεις, διάλυση της τεχνικής εκπαίδευσης μέσα από την απλήρωτη, φτηνή μαθητεία χωρίς δικαιώματα, και το ξεπούλημα κάθε δημόσιου αγαθού». Μ’ αυτά  τα μέτρα η αντιεκπαιδευτική «μεταρρύθμιση» κάνει ένα ακόμα μεγάλο άλμα για τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης και δεν αφήνει άλλα περιθώρια «ανοχής – αντοχής(;)» όχι μόνο στους καθηγητές αλλά και στους μαθητές και στους γονείς. Οι επιλογές; Ή θα εφαρμοστούν τα μέτρα και οι εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς θα υποστούν τις συνέπειες ή θα αντιδράσουν και θα αγωνιστούν να τα ανατρέψουν.

Σήμερα όλοι καταλαβαίνουν πως στον κοινωνικό εμφύλιο πόλεμο που έχει κηρύξει το αστικό μπλοκ εξουσίας, η άρχουσα αστική τάξη και το κεφάλαιο κανένας δεν εξαιρείται από την ολοκληρωτική επίθεση που έχουν εξαπολύσει ενάντια στην εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, τη νεολαία και στα εργατικά λαϊκά στρώματα. Ουδετερότητα και ανοχή σημαίνει στήριξη, αποδοχή και θέση υπέρ του αστικού μπλοκ εξουσίας. Τώρα όλοι μας θέλουμε δε θέλουμε επιλέγουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε. Ή με το μπλοκ των δυνάμεων της εργασίας ή με το αστικό μπλοκ εξουσίας. Ο συσχετισμός είναι εναντίον μας, πλην όμως τη μάχη τη δίνεις με τα μέσα και τις δυνάμεις που έχεις και όχι με ότι θα επιθυμούσες να έχεις…

Κι όμως, παρά τη κατηγορηματική θέση του στελέχους των ΣΥΝΕΚ πως «είναι σωστή η άποψη ότι η μάχη δεν μπορεί να αναβληθεί και πρέπει να δοθεί τώρα», διαβάζοντας τη συνέχεια στην ίδια παράγραφο, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη «νεογλώσσα» των ΣΥΝΕΚ:

 «Το τώρα όμως στον πολιτικό χρόνο που διανύουμε, σε ένα χρόνο δηλαδή που έχει επιμηκυνθεί και ταυτόχρονα συμπιεστεί τρομακτικά πώς ορίζεται;»

Διαβάζοντάς το ένοιωσα αμηχανία. Προσπάθησα να συλλάβω το μήνυμα του αρθρογράφου. Κομμάτι δύσκολο. Αναρωτήθηκα «τι θέλει να πει ο ποιητής» μ’ αυτό το τσιτάτο; Κατέφυγα στο λεξικό[iii] και ιδού το αποτέλεσμα της «νεογλώσσας» του στελέχους των ΣΥΝΕΚ:

 «Στον πολιτικό χρόνο που διανύουμε, σε ένα χρόνο δηλαδή που έχει γίνει μακρύτερος ή που έχει αυξηθεί η διάρκειά του και ταυτόχρονα έχουν περιοριστεί οι διαστάσεις του πώς ορίζεται [το τώρα[iv]]; «Είδα φως»! Θυμήθηκα το νόμο της αποφασιστικότητας και επιθυμώντας να συμβάλω στον προβληματισμό τον καταθέτω: «1. Η αποφασιστικότητα δεν είναι αρετή. 2. Το να αποφασίσεις να μην πάρεις καμία απόφαση, αποτελεί απόφαση. Το να αποφύγεις να πάρεις μια απόφαση, αποτελεί αποτυχία». Για όσους έχουν απορία: Όχι δεν τον διατύπωσε ο Sun Tzu, είναι νόμος του Μέρφυ.

Αυτή όμως είναι η εύθυμη πλευρά, γιατί στη συνέχεια η «νεογλώσσα» του μέλους της γραμματείας των ΣΥΝΕΚ είναι αποκαλυπτική και καθόλου εύθυμη. Κι αυτό γιατί προβλέποντας τις δυσκολίες κατανόησης που θα αντιμετωπίσουμε όσοι διαβάσουμε το άρθρο του, σπεύδει ασμένως στη συνέχεια του κειμένου να μας λύσει κάθε απορία.

Παρ’ ότι «είναι σωστή η άποψη ότι η μάχη δεν μπορεί να αναβληθεί και πρέπει να δοθεί τώρα», στην συνέχεια του άρθρου μαθαίνουμε πως «η μάχη δεν μπορεί να δοθεί τώρα και πρέπει να αναβληθεί», κι αυτό γιατί:

«Μια απεργία που θα ξεκινήσει  άμεσα (16/9) μετά τον αγιασμό εμπεριέχει τους εξής κινδύνους:

Α) Να χαρίσει πολύτιμο χρόνο στην κυβέρνηση». Σε όλους εμάς που δεν καταλαβαίνουμε μας εξηγεί το γιατί: «η πολιτική διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης των μαθητευόμενων μάγων του Υπουργείου θα βρει τα σχολεία με τα περισσότερα λειτουργικά προβλήματα των τελευταίων 30 χρόνων. Ειδικά σε συγκεκριμένες κατηγορίες σχολείων (ειδικά, μουσικά, σχολεία απομακρυσμένων περιοχών) θα υπάρχει εικόνα απόλυτης απορρύθμισης και διάλυσης. […] Μια απεργία με σημείο εκκίνησης την 16/9 υπάρχει ο κίνδυνος όχι απλά να επιτρέψει στην κυβέρνηση να κρύψει τα προβλήματα “κάτω από το χαλί” αλλά κάτι ακόμη χειρότερο: να μετακυλήσει την ευθύνη στους εκπαιδευτικούς».

 Συμπέρασμα: Α) Να μην απεργήσει ο κλάδος των καθηγητών για να δούμε όλοι στο δια ταύτα την έκταση της καταστροφής που προκαλούν τα μέτρα της κυβέρνησης και για να μη χρεωθούν τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης οι καθηγητές…

 «Β) «Η αναντίρρητη αναγκαιότητα δημιουργίας ενός μεγάλου Μετώπου (όχι μόνο παιδείας αλλά και πανεργατικού-παλλαϊκού) για να μετατραπεί σε δυνατότητα, προϋποθέτει – εκτός από πολιτικούς και συνδικαλιστικούς όρους- και χρόνο. Πολιτικό χρόνο. […] Το Μέτωπο δεν θα χτιστεί στη βάση της Αλληλεγγύης αλλά στη βάση της Ανάγκης. Η επιλογή του χρόνου λοιπόν θα πρέπει να συμπεριλάβει και τον συγχρονισμό με άλλους κλάδους  που αντικειμενικά θα βρεθούν στο μάτι του κυκλώνα στα μέσα ή τέλη του Σεπτέμβρη (πρώτος και δεύτερος κύκλος διαθεσιμοτήτων) αλλά και το σύνολο της κοινωνίας (διάλυση ταμείων, μείωση συντάξεων, πρώτη κατοικία)».

 Συμπέρασμα: Β) Εφόσον στο μέλλον η κυβέρνηση θα πλήξει κι άλλο τους καθηγητές, αλλά και άλλους κλάδους και κοινωνικές ομάδες μπορούμε να περιμένουμε «δουλεύοντας» για το «συγχρονισμό» και το «χτίσιμο του μεγάλου πανεργατικού παλλαϊκού μετώπου». Γι’ αυτό λέμε όχι στην απεργία του κλάδου των καθηγητών.

 «Γ) Οι μαθητές του Λυκείου θα πρέπει να ενημερωθούν μέσα σε ανοιχτά σχολεία για το νέο νομοσχέδιο. […] Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνεται και στην ταξικότητα του νέου σχολείου. […] Αντίστοιχα θα πρέπει να ενημερωθούν οι μαθητές της τεχνικοεπαγγελματικής για την προοπτική της «Πακιστανοποίησης» και τη μετατροπή τους, μέσω της μαθητείας, σε Γενιά των 300 ευρώ. Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Χωρίς το μαθητικό κίνημα στο πλευρό μας (ή μάλλον χωρίς κοινό μέτωπο με τους μαθητές)  η συζήτηση για τον αγώνα διαρκείας θα τελειώσει νωρίς. […] Και αυτό ειδικά το μέτωπο δεν μπορεί να χτιστεί μέσα σε ένα  τριήμερο: (11, 12 και 13/9). Θα χρειαστούμε επιπλέον χρόνο (ποσοτικά αλλά κυρίως ποιοτικά)».

 Συμπέρασμα: Γ) Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Αν απεργήσουμε -χωρίς τους μαθητές(;)-, «η συζήτηση για τον αγώνα διαρκείας θα τελειώσει νωρίς». Για να χτίσουμε κοινό μέτωπο με τους μαθητές θέλουμε «επιπλέον χρόνο (ποσοτικά αλλά κυρίως ποιοτικά)» και «ανοιχτά σχολεία». Γι’ αυτό λέμε όχι στην απεργία και ενημερώνουμε τους μαθητές για τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης και πως το μέλλον τους είναι μια εργασιακή ζούγκλα με αμοιβή 300 ευρώ και βάρκα την ελπίδα… για τις επόμενες εκλογές και την αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ…

 «Δ) Οι γερμανικές εκλογές (22/9) έχουν παγώσει τον πολιτικό χρόνο στην Ελλάδα (στο προσκήνιο βέβαια γιατί στο παρασκήνιο…). Μετά τις γερμανικές εκλογές όμως […]».

 Συμπέρασμα: Δ) Δεν έχω υπόψιν κάτι σχετικό από Sun Tzu, γι’ αυτό καταφεύγω στο «νόμο του Deazen για την αποκατάσταση: Ο χρόνος που απαιτείται για να διορθωθεί κάτι, είναι αντιστρόφως ανάλογος του χρόνου που χρειάστηκε για να γίνει η ζημιά».

Δε έχει νόημα -και δεν προσθέτει κάτι περισσότερο- η συνέχιση της κριτικής στο μακροσκελές άρθρο του μέλους της γραμματείας των ΣΥΝΕΚ. Όσοι θέλουν μπορούν να το διαβάσουν ολόκληρο εδώ. Γι’ αυτό και ένα κείμενο «που έχει επιμηκυνθεί» μόνο και μόνο για να θολώσει τα νερά, θα το «συμπιέσω τρομακτικά»:

 Το μέλος της γραμματείας των ΣΥΝΕΚ και οι ΣΥΝΕΚ αυτό που θέλουν να μας πουν, μπορούν να μας το πουν με ακόμα λιγότερα λόγια: Είναι μάταιος κάθε αγώνας, καθήστε φρόνιμα, μην αντιδράτε στα μέτρα της κυβέρνησης, και απολαύστε το όσο μπορείτε μέχρι να γίνουν οι εκλογές. Τότε θα ψηφίσουμε όλοι ΣΥΡΙΖΑ, θα σχηματιστεί αριστερή κυβέρνηση η οποία θα μας λύσει όλα τα προβλήματα…

[i] Η συλλογική μας ταυτότητα

«Τέκνο της ανάγκης και ώριμο τέκνο της οργής» είναι οι Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές  Κινήσεις (ΣΕΚ), με χώρο αναφοράς το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Οι ΣΕΚ απαρτίστηκαν από τις παρατάξεις «Αγωνιστική Συνεργασία Καθηγητών», «Εργατική Αριστερά Εκπαιδευτικών» και «Κίνηση Εκπαιδευτικών ‘Δ. ΓΛΗΝΟΣ’». Επίσης στις ΣΕΚ συμμετέχουν ανένταχτοι αριστεροί καθηγητές και καθηγήτριες, καθώς και μια σειρά από τοπικά ενωτικά σχήματα που δημιουργήθηκαν από εκπαιδευτικούς που εργάζονται σε κάθε περιοχή. Η συλλογική μας ταυτότητα πήρε σάρκα και οστά μέσα από τον αδιάλειπτο αγώνα για μια καλύτερη εκπαίδευση σε μια καλύτερη κοινωνία.

Οι ΣΕΚ, ως συνεργασία διαφορετικών συνδικαλιστικών κινήσεων,  ευρύτερων τοπικών σχημάτων και ανεξάρτητων συνδικαλιστών του ευρύτερου χώρου της εκπαιδευτικής αριστεράς, αποτελούν ήδη ένα συγκροτημένο συνδικαλιστικό χώρο με ιδιαίτερη δυναμική και καθοριστικό ρόλο στο συνδικαλιστικό κίνημα των καθηγητών της Δ.Ε.

[ii] Διαβάστε ακόμα: «Λειτουργικές Καταλήψεις Διαρκείας», και εδώ «Λειτουργικές Καταλήψεις Διαρκείας, ΔΕΝ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ – ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΡΓΟΥΜΕ»

[iii] επιμήκυνση (η) [l891] [-ης Κ. –ύνσεως |-ύνσεις. –ύνσεων] 1. η αύξηση της διάστασης του μήκους, το να γίνεται (κάτι) μακρύτερο 2. (για χρόνο) η αύξηση της διάρκειας.

επιμηκύνω ρ. μετβ. [επιμήκυ-να, -νθηκα, -σμένος] (λόγ.) 1. αυξάνω το μήκος: ~ γραμμή ΣΥΝ. μακραίνω 2. (για χρόνο) αυξάνω τη διάρκεια.

συμπίεση (η) [-ης κ. -έσεως |-έσεις. –έσεων] 1. η άσκηση πίεσης (σε ένα σώμα), ώστε να περιορίζονται οι διαστάσεις του: η ~ του περιεχομένου ενός σωλήνα με έμβολο 2. ο περιορισμός του όγκου ενός σώματος με ειδική θερμοδυναμική διεργασία, με άσκηση μηχανικής πίεσης ή με έκθεση του σώματος σε συγκεκριμένη ηλεκτρομαγνητική διάταξη.

[iv] τώρα επίρρ. 1. αυτή τη στιγμή: είμαι απασχολημένος ~ || θα του τηλεφωνήσω ~|| φεύγω ~ αμέσως || το θέλω εδώ και ~! ΦΡ. (α) (εμφατ.) τώρα δα αυτήν ακριβώς τη στιγμή (β) από τώρα; τόσο νωρίς;: ~ θα φύγεις; Κάθισε λίγο ακόμη! 2. αυτή τη χρονική περίοδο. το παρόν: μέχρι ~ ήμουν λίγο ιδεαλιστής πρέπει όμως να αλλάξω αντιλήψεις! || ~ που ανθίζουν τα κλαριά || (ως ουσ.) με ενδιαφέρει το ~. όχι το παρελθόν· ΦΡ. από τώρα και στο εξής βλ. λ. εξής 3. σήμερα και στο εξής: από ~ πρέπει να αρχίσεις την προετοιμασία σου 4. (+που) για να δείξουμε ότι έχει συντελεστεί, ολοκληρωθεί πλέον κάτι και το θεωρούμε δεδομένο: ~ που σε ξέρω πια, μπορώ να σου πω ένα μυστικό… || ~ που γνωριστήκαμε, ας μιλάμε στον ενικό || ~ που τα είπαμε. κατάλαβα ότι δεν είχα δίκιο 5. αμέσως, χωρίς καθυστέρηση: ~ φέρ’ το μου. όχι αύριο! || (απολύτως) -Πότε θα μου φέρεις αυτό τον καφέ; – ~! (έρχεται, είναι έτοιμος) || (παροιμ.) «άντρα θέλω. ~ τον θέλω» 6. για χρονικόσημείο πολύ κοντά στη στιγμή που μιλάμε (λίγο πριν ή μετά): ~ το είπε. δεν το άκουσες; || ~ φεύγουμε. μη φωνάζεις. || Είναι μια βδομάδα – κλεισμένος στο σπίτι του και δεν θέλει να δει άνθρωπο. ΦΡ. (α) τώρα μάλιστα! (i) για να δείξουμε απογοήτευση: ~! Μόνο αυτό μας έλειπε! (ii) για να δείξουμε ικανοποίηση για κάτι που στο τέλος γίνεται σωστά: ~ έτσι είναι σωστό. όχι όπως το είχες πριν! (β) έλα τώρα! για να δείξουμε σε κάποιον ότι δεν ευσταθούν αυτά που λέει ή κάνει ή ότι υπερβάλλει: ~, τι είναι αυτά που μας λες; || ~. μην κάνεις σαν μωρό! 7. υπ’ αυτές τις προϋποθέσεις. εν τοιαύτη περιπτώσει κ.λπ., έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα: Κακώς του έδωσες λεφτά χωρίς απόδειξη. ~, μην τον είδατε!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *