Αμείλικτα ερωτήματα για την τραγωδία

SΝέες διαστάσεις παίρνει η υπόθεση της εξαφάνισης των τριών Σύρων στο Ακρωτήρι της Σάμου, μετά τα ανατριχιαστικά ευρήματα της Παρασκευής

*Του Δημήτρη Αγγελίδη

Συγκίνηση, ερωτήματα και διενέξεις έχει προκαλέσει στην κοινωνία της Σάμου η τραγική κατάληξη της υπόθεσης εξαφάνισης τριών Σύρων στις 22 Ιουλίου στην περιοχή Ακρωτήρι του νησιού, όπου είχε ξεσπάσει πυρκαγιά, της 30χρονης Λαμίς με τα δύο παιδιά της, τον Οντάι, τριάμισι ετών, και τη Λαϊγιάλ, εννιά μηνών.

Η επιμονή του πατέρα, του Ουασίμ Αμπουνάι, Παλαιστίνιου από τη Συρία, να συνεχίσει τις έρευνες μέχρι να βρει μιαν άκρη, μόνος, μαζί με τον ανιψιό του και λίγα αλληλέγγυα μέλη της τοπικής κοινωνίας που τον πίστεψαν, έφερε όσους ανέβηκαν το βράδυ της Παρασκευής στο βουνό μπροστά σε ανατριχιαστικά ευρήματα: λίγα οστά και χρυσαφικά, ανάμεσα στα οποία ένα κόσμημα με χαραγμένο πάνω του το όνομα της μικρής Λαϊγιάλ. Ο πατέρας αναγνωρίζει ότι τα χρυσαφικά ανήκουν στους δικούς του. Για τα οστά θα πραγματοποιηθεί εξέταση DNA.

Ακόμη και μετά από αυτή την τραγική κατάληξη, η υπόθεση συνεχίζει να βρίσκεται στο επίκεντρο μιας διαμάχης με εθνικιστικές προεκτάσεις. Δημοσιεύματα έσπευσαν να διαψεύσουν την είδηση που δημοσίευσε την Παρασκευή η ιστοσελίδα της «Εφ.Συν.» και να αμφισβητήσουν τον πατέρα, σημειώνοντας ότι τάχα «δεν επιβεβαιώνουν, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, σε καμία περίπτωση τους ισχυρισμούς του Σύρου και των συγγενών του τα ευρήματα». Έκαναν λόγο για «τυχόν απανθρακωμένα πτώματα» και για «ισχυρισμούς λαθρομετανάστη», αμφισβητώντας ακόμα και την ιδιότητα του πρόσφυγα στον άνθρωπο που ξέφυγε από έναν πόλεμο για να βρεθεί κρατούμενος για ένα μήνα στο Α.Τ. Ασφαλείας και στο κέντρο υποδοχής αλλοδαπών του νησιού, την ώρα που είχε χάσει γυναίκα και παιδιά.

Από νωρίς, δημοσιεύματα τοπικών μέσων ενημέρωσης, που αναπαρήχθησαν από ακροδεξιά μέσα ενημέρωσης της Αθήνας, έσπευσαν να κατηγορήσουν για τη φωτιά άλλους δύο Σύρους, που είχαν φτάσει στο νησί μαζί με την οικογένεια του Ουασίμ και είχαν χαθεί εκείνη τη μοιραία μέρα στα δύσβατα μονοπάτια της περιοχής. «Κλασική περίπτωση πρακτόρων με πλαστά χαρτιά» αποφάνθηκε η γνωστή για την αξιοπιστία της ιστοσελίδα olympia.gr (η ίδια που στην υπόθεση των ρατσιστικών συνθημάτων των ΟΥΚ στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, για τα οποία καταδικάστηκαν οι δράστες, είχε αποφανθεί, με χρήση επιστημονικών μεθόδων κιόλας, ότι το βίντεο με τα συνθήματα ήταν πλαστό). Στη συνέχεια μας… ενημέρωνε ότι «είχε βρεθεί άλλος ένας ομοεθνής τους, ο οποίος δήλωνε ότι είχε μαζί του μια γυναίκα με δύο παιδιά, προφανώς για να αποπροσανατολίσει την έρευνα».
Ο μόνος αποπροσανατολισμός που φαίνεται να υπάρχει είναι αυτός των ίδιων δημοσιευμάτων και πολλοί αναρωτιούνται αν στόχος τους είναι να καλύψουν την τραγική ολιγωρία της αστυνομίας. Γιατί, αντί η αστυνομία να ανοίξει αμέσως φάκελο εξαφάνισης, γεγονός που θα ενεργοποιούσε όλες τις διαδικασίες έρευνας και διάσωσης, το έκανε 25 μέρες μετά τη σύλληψη του Ουασίμ, ύστερα από ενέργειες της δικηγόρου του Μαριάννας Τζεφεράκου, η οποία πληροφορήθηκε για την υπόθεση από συγκρατούμενούς του.

«Γιατί τον κράτησαν ένα μήνα, ενώ δεν κρατούνται όσοι πρόσφυγες προέρχονται από τη Συρία; Είχε ενημερωθεί για την κράτησή του στο Α.Τ. Ασφαλείας η Ύπατη Αρμοστεία, που βρίσκεται στο υποτιθέμενο κέντρο υποδοχής; Γιατί κατέγραψαν την εξαφάνισή του με τόσες εβδομάδες καθυστέρηση; Γιατί τον κρατούσαν στην αρχή απομονωμένο στο Τμήμα; Ποιο ρόλο έπαιξαν όσοι έχουν επιφορτιστεί με την υποδοχή, την περίθαλψη, την ενημέρωση των κρατούντων στο κέντρο; Τι έκανε μόλις πληροφορήθηκε την εξαφάνιση ο εισαγγελέας; Γιατί όταν τελικά τον άφησαν ελεύθερο, δεν τον παρέπεμψαν σε αρμόδιο ψυχολόγο, παρ’ όλο που του έδιναν ισχυρή ψυχοφαρμακευτική αγωγή όταν ήταν μέσα; Φαίνεται τελικά ότι δεν είναι για όλους ίδια η αξία της ανθρώπινης ζωής», λέει στην «Εφ.Συν.» η κ. Τζεφεράκου.

Σε επικοινωνία μας πριν από το προηγούμενο δημοσίευμα της «Εφ.Συν.» στις 26 Αυγούστου, η αστυνομία δεν είχε απαντήσει στις αιτιάσεις για καθυστέρηση. Η νέα προσπάθειά μας να επικοινωνήσουμε χτες δεν απέδωσε καρπούς. Είναι πάντως χαρακτηριστικό ότι ακόμα και δέκα μέρες μετά αφότου άνοιξε ο φάκελος της εξαφάνισης, η αστυνομία δεν είχε ενημερώσει το Χαμόγελο του Παιδιού, που πληροφορήθηκε για την υπόθεση από το δημοσίευμά μας.

Οταν ο Ουασίμ αφέθηκε ελεύθερος, ήρθε στην Αθήνα, συνάντησε τον ανιψιό του Αμπντάλα, που είχε έρθει για να τον συνδράμει από τη Σουηδία, όπου ζει ως πρόσφυγας, και κατέβηκαν πάλι στη Σάμο για να συνεχίσουν τις έρευνες. Εκεί συνάντησε και πάλι την καχυποψία αρκετών αλλά και την αλληλεγγύη κατοίκων που ανέβηκαν στο βουνό για να ψάξουν. Μαζί τους, έψαξαν μέλη του Χαμόγελου του Παιδιού και η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης Σάμου.

Οι διασώστες της Ομάδας είχαν πραγματοποιήσει τετραήμερη έρευνα από το πρωί μέχρι το βράδυ, αμέσως μετά τη σύλληψη του Ουασίμ, ενώ στο Ακρωτήρι μαινόταν η πυρκαγιά (λανθασμένα, η «Εφ.Συν.» είχε αναφέρει στο προηγούμενο δημοσίευμα ότι οι έρευνες ξεκίνησαν τέσσερις μέρες μετά τη σύλληψή του). Τη δεύτερη μέρα μαζί με τον Ουασίμ, την τρίτη με τον Σύρο που κρατούταν για την υπόθεση του εμπρησμού.

«Για τη συγκεκριμένη υπόθεση, έγιναν έρευνες πολύ παραπάνω από ό,τι συνηθίζεται σε μια εξαφάνιση, εξαιτίας του ότι υπήρχε σε εξέλιξη πυρκαγιά. Υπήρχε πολύς κόσμος που έψαχνε στο έδαφος, αεροπλάνα που πετούσαν, κάτι που, με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα, θα αποκλειόταν σε άλλη περίπτωση. Μετά την τετραήμερη έρευνα, πήγαμε ξανά στις 8 Αυγούστου, για να ανιχνεύσουμε πιθανή ύπαρξη πτωμάτων. Ούτε από κει βγήκε κάτι. Συνεργαστήκαμε την περασμένη εβδομάδα με το Χαμόγελο του Παιδιού, πάλι δεν βρήκαμε τίποτα. Από την αρχή μέχρι το τέλος, δεν υπήρξε μια ιστορία συγκεκριμένη, τα δεδομένα συνεχώς μάς τα άλλαζαν. Μέχρι και το Σάββατο που πήγαμε για να βρούμε τα ευρήματα, υπήρξε και πάλι διαφορετική ιστορία. Ηταν για μας τροχοπέδη. Η περιοχή είναι εξαιρετική δύσκολη και κάθε νέα εκδοχή απαιτεί πολύωρη έρευνα σε νέα περιοχή», λέει στην «Εφ.Συν.» ο Δημήτρης Καλαντζής από την Ομάδα.

Ωστόσο, τα ερωτήματα παραμένουν, με επίκεντρο τον ρόλο της αστυνομίας. «Γιατί η αστυνομία αδιαφόρησε στις απεγνωσμένες εκκλήσεις του πατέρα αμέσως μετά τη σύλληψή του, όταν ήταν πολύ πιθανό η φωτιά να μην είχε φτάσει στο σημείο που βρισκόταν η γυναίκα με τα παιδιά της; […] Πού τελειώνουν η αδιαφορία και η αναλγησία και πού αρχίζουν η συγκάλυψη και η συνενοχή, πόσους πρόσφυγες θα σκοτώσουν ακόμα η “θωράκιση των συνόρων” και η “αποτρεπτική πολιτική”;», αναφέρουν σε αναλυτική ανακοίνωσή τους με το ιστορικό της υπόθεσης το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα και το Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών.
«Γύρω μας συμβαίνουν πολλά. Ανθρωποι πεθαίνουν στη θάλασσα, στην Τουρκία, στη Συρία. Πολλές ιστορίες, τι να σου πω; Το σύστημα προσπαθεί να μας κάνει να χάσουμε την ανθρώπινη ιδιότητά μας. Πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε, να ανοίξουμε τα μυαλά μας, να αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλο. Ολοι κάνουμε λάθη. Το σωστό είναι να τα παραδεχόμαστε και να τα διορθώνουμε», μας λέει κάτοικος του νησιού που βρέθηκε κοντά στον Ουασίμ.

*Δημοσιεύτηκε στην Εφημερία των Συντακτών τη Δευτέρα 9/9/2013

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *