Ελληνική Δικαιοσύνη: “Χρυσές” σελίδες μιας πολύ αμαρτωλής ιστορίας

«…Σε όλα τα κατεχόμενα εδάφη βλέπω τους ανθρώπους να ζουν εκεί μπουκωμένοι στο φαΐ, ενώ ο δικός μας λαός πεινάει. Για τ’ όνομα του Θεού, δεν σας στείλαμε εκεί για να δουλέψετε για την ευημερία των λαών που σας εμπιστευτήκαμε, αλλά για να πάρετε όσο περισσότερα μπορείτε ώστε να μπορέσει να ζήσει ο γερμανικός λαός. Περιμένω από εσάς να αφιερώσετε τις δυνάμεις σας σ’ αυτό. Αυτή η συνεχής έγνοια για τους ξένους πρέπει να τελειώνει μια για πάντα … Καρφί δεν μου καίγεται όταν μου λέτε ότι οι άνθρωποι της ζώνης ευθύνης σας πεθαίνουν από την πείνα. Αφήστε τους να πεθαίνουν, εφόσον έτσι δεν λιμοκτονεί κανένας Γερμανός..».

Ο Γκαίρινγκ προς τους Αρμοστές του Γ’ Ράιχ και τους Στρατιωτικούς διοικητές των κατεχόμενων εδαφών, 6 Αυγούστου 1942.

Για τους σκεπτόμενους στοιχειωδώς πολιτικά, δεν υπάρχει δικαιοσύνη, είτε ελληνική, είτε γερμανική, είτε πακιστανική… Υπάρχει μόνο δικαστική εξουσία, η οποία σ’ αυτόν εδώ τον τόπο το τελευταίο χρονικό διάστημα δίνει “ρεσιτάλ” “φρονήματος”, “αποφασιστικότητας” και “νηφαλιότητας!” Απ’ την προφυλάκιση του Μάριου Ζέρβα και του φοιτητή με τα πράσινα παπούτσια, ως την άνετη φυγή των Χριστοφοράκου και Γιουνκ από τη χώρα. Από την εφαρμογή ενός εντελώς γελοίου και “αντι-νομικού” κουκουλονόμου, από τις αποφάσεις -καρμπόν των αισχρών, ψευδών και πολλές φορές κωμικών αστυνομικών καταθέσεων, έως και την ουσιαστική αθώωση Τσουκάτου για την μεταφορά μαύρου χρήματος.

Η ανακοίνωση όμως της
Ένωσης Δικαστικών Λειτουργών του Συμβουλίου της Επικρατείας στις 30/12/2010, με την οποία καταδίκαζε τη βομβιστική επίθεση στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθήνας, τονίζοντας μάλιστα ότι “τέτοιου είδους ενέργειες δεν μπορούν να κάμψουν το φρόνημα και την αποφασιστικότητα ούτε να επηρεάσουν τη νηφαλιότητα των λειτουργών της δικαιοσύνης και των δικαστηρίων που αυτοί στελεχώνουν.” μας έφερε στη σκέψη μερικές απ’ τις “λαμπρότερες” σύγχρονες σελίδες του…φρονήματος, της…αποφασιστικότητας και…της νηφαλιότητας των λειτουργών της δικαιοσύνης και των δικαστηρίων που αυτοί στελεχώνουν….Ξεκινάμε λοιπόν:
………………………………………………………………………………………….

Χρυσή σελίδα 1

Οι δίκες των βασανιστών της Χούντας διεξήχθησαν πριν από 35 χρόνια, έναν χρόνο δηλαδή μετά την πτώση της χούντας, σε Αθήνα, Πάτρα και Χαλκίδα, με τους περισσότερους κατηγορουμένους να πέφτουν «στα μαλακά» και μερικούς να αθωώνονται. Μεταξύ των αθωωθέντων και οι -γνωστοί από πολλές καταγγελίες βασανισθέντων- αστυνόμοι Ευάγγελος Μάλλιος και Πέτρος Μπάμπαλης, που έπεσαν νεκροί λίγο αργότερα – ο πρώτος τον Δεκέμβριο του 1976 από τα όπλα της οργάνωσης «17 Νοέμβρη» και ο δεύτερος τον Ιανουάριο του 1979 από τα όπλα της οργάνωσης «Ιούνης ’78».
…………………………………………………………………………………………………..

Χρυσή σελίδα 2

Για τη δολοφονία του 15χρονου Μ. Καλτεζά, ο
Μελίστας καταδικάστηκε από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο (του οποίου ο πρόεδρος…κοιμόταν πάνω στην έδρα σε πολλές φάσεις της διαδικασίας, όπως κατήγγειλε η μητέρα του Καλτεζά) σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή, παρά κι αντίθετα προς την πρόταση του Εισαγγελέα Δέτση, ο οποίος είχε προτείνει την ποινή των οκτώ ετών φυλάκισης για το αδίκημα της υπέρβασης της άμυνας από πρόθεση! Ο Εισαγγελέας Δέτσης μάλιστα, θεωρώντας την απόφαση αυτή εξαιρετικά ΕΠΙΕΙΚΗ άσκησε Ο ΙΔΙΟΣ ΕΦΕΣΗ κατά της απόφασης …

Στο δευτεροβάθμιο (Εφετείο) δικαστήριο ο Μελίστας τελικά
αθωώθηκε, με ψήφους 6-1 (!!!) στις 25/1/1990 (με δικηγόρο τον Α. Λυκουρέζο), καθώς του αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό το ότι ήταν «εν βρασμώ ψυχής», όπως ανέφερε και στην πρότασή του ο Εισαγγελέας της έδρας του δευτεροβάθμιου Εφετείου, Παναγιώτης Ζαβολέας. Η αθώωσή του Μελίστα-ως γνωστόν-προκάλεσε την πρώτη μίνι μεταπολιτευτική εξέγερση.
…………………………………………………………………………………………………

Χρυσή σελίδα 3

Το Δεκέμβρη του 2008 οι δράστες αστυνομικοί της ΖΑΡΝΤΙΝΙΕΡΑΣ είχαν καταδικαστεί από το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, ωστόσο είχαν πέσει στα “μαλακά”. Ενδεικτική- μετά την ανακοίνωση της απόφαση-ς ήταν η δήλωση του τότε υπεύθυνου του ΠΑΣΟΚ για θέματα Εσωτερικών και νυν υπουργού Δικαιοσύνης, Χάρη Καστανίδη είχε δηλώσει : “Η απόφαση του δικαστηρίου για την περιβόητη υπόθεση της ζαρντινιέρας επιβεβαιώνει ότι πράγματι η Δικαιοσύνη είναι τυφλή.
Επιβραβεύει πανηγυρικά την κυβερνητική πολιτική που μετέτρεψε την Ελληνική Αστυνομία, από Σώμα που υπηρετεί τον πολίτη σε Σώμα πραιτόρων. Οι επικοινωνούντες καθεστωτικοί μηχανισμοί πέταξαν στα σκουπίδια τον σεβασμό στην ανθρώπινη προσωπικότητα και την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων».

Οι ποινές «χάδι» αποτέλεσαν άλλη μία ένδειξη της ατιμωρησίας προς τους αστυνομικούς, καθώς τους επιβλήθηκαν εξαγοράσιμες ποινές κι όλοι τους επέστρεψαν κανονικά στα καθήκοντά τους. Η εκδίκαση της υπόθεσής τους σε δεύτερο βαθμό εκκρεμεί.
Σημειωτέον, πως οι 8 πανεπιστημιακοί – αυτόπτες μάρτυρες της “ζαρντινιέρας”, είχαν καταθέσει, τρεις ημέρες μετά τον ξυλοδαρμό, μηνυτήρια αναφορά προς τον εισαγγελέα πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης, στην οποία περιέγραφαν αναλυτικά το περιστατικό ζητώντας να αποδοθούν οι ποινικές ευθύνες στους δράστες. Επιπλέον, παρότι το θύμα της ζαρντινιέρας ζήτησε την κλήση κι εξέταση -ως μαρτύρων- των προαναφερόμενων πανεπιστημιακών, κατά την προανακριτική διαδικασία κλήθηκαν τελικά μονάχα οι αστυνομικοί!
……………………………………………………………………………… ….

Χρυσή σελίδα 4

Στην Αθήνα, στις
26-02-2010 δικάζεται στο Εφετείο Κακουργημάτων ο πρώην βουλευτής, Πέτρος Μαντούβαλος, μαζί με άλλους τέσσερις για πράξεις σχετικές με τη δράση παραδικαστικού κυκλώματος. Με το άκουσμα της ΟΜΟΦΩΝΗΣ δικαστικής κρίσης για αθώωση του Π. Μαντούβαλου και δύο δικηγόρων πρώην συνεργατών του, αλλά την ενοχή του πρώην προέδρου Πρωτοδικών Ευάγγελου Καλούση και του επιχειρηματία Ι. Μπολέτση, ο Μπολέτσης άρχισε να βρίζει -σχεδόν γηπεδικά-τον πρόεδρο του δικαστηρίου με ακατονόμαστες φράσεις και συγκεκριμένα: «Αλήτη, εκβιαστή, θα σε βάλω φυλακή! Εσύ πας να λύσεις το παραδικαστικό; ».

Ο Μπολέτσης υποστήριξε ότι του ζητήθηκαν 60.000 ευρώ από τον πρόεδρο και ότι ενδιάμεσος σε αυτή τη συζήτηση ήταν ο αρχιμανδρίτης Γιοσάκης, ενώ συνέχισε απευθυνόμενος σε όλη τη σύνθεση: «Ζητώ την εξαίρεση όλων σας. Θέλατε να μου τα πάρετε! Θα πάτε φυλακή εσείς προσωπικά». Μάλιστα παρέδωσε στο δικαστήριο ένα CD από το οποίο προκύπτει, όπως υποστήριξε, η προσπάθεια να του αποσπάσουν χρήματα και υπέβαλε αίτηση εξαίρεσης στην οποία αναφέρει: «Ενώπιόν μου τηλεφώνησε ο Ιάκωβος Γιοσάκης τέσσερις φορές στον πρόεδρο της έδρας και εκβιαστικά μου ζητούσαν 60.000 ευρώ. Ζητώ από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου την εξαίρεση του προέδρου διότι δεν πληροί κανένα εχέγγυο για δίκαιη δίκη, αλλά και της λοιπούς σύνθεσης, γιατί με μια αντιφατική αιτιολογία με κρίνουν ομόφωνα ένοχο. Επιπλέον ζητώ την επανάληψη της διαδικασίας».
Κατόπιν τούτων,
το δικαστήριο κατέβηκε «άρον άρον» από την έδρα προκειμένου ν’ αλλάξει η σύνθεση, ενώ βιαστικά έφυγε από την αίθουσα και ο Π. Μαντούβαλος, αφήνοντας τους συνηγόρους του κκ. Ι. Ηρειώτη και Κ. Ντάλτα να τον πληροφορήσουν για τις εξελίξεις, ενώ ο Ι. Μπολέτσης μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.
……………………………………………………………………………………….

Χρυσή σελίδα 5 και πιο χρυσή

Η πιο…χρυσή σελίδα πάντως, στη σύγχρονη ιστορία της Ελληνικής Δικαιοσύνης γράφτηκε στην υπόθεση των πολεμικών αποζημιώσεων από τη δράση των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής στην Ελλάδα.
Ως γνωστόν, στην υπόθεση του ολοκαυτώματος του Διστόμου, η ολομέλεια του Αρείου Πάγου, με την υπ. αρ. 11/2001 απόφασή της και με συντριπτική πλειοψηφία (15-5), είχε κρίνει ότι το γερμανικό δημόσιο δεν μπορεί να επικαλεστεί την κρατική ασυλία (ετεροδικία) και έδινε το δικαίωμα στα ελληνικά δικαστήρια να εκδικάσουν τις υποθέσεις με τις γερμανικές αποζημιώσεις των θυμάτων της -εν Ελλάδι-ναζιστικής κατοχής.

Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, συζητήθηκε στο Α΄ Τμήμα του Αρείου Πάγου, στο οποίο προήδρευε ο τότε πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Στ. Ματθίας, αίτηση του γερμανικού δημοσίου για αναίρεση εφετειακής απόφασης, που είχε δικαιώσει κάτοικο του Λιδορικίου Φωκίδας και του είχε επιδικάστει το ποσό των 61,4 εκατ. δραχμών για ηθική βλάβη και αποζημίωση από την καταστροφή περιουσιακών του στοιχείων (δύο σπιτιών και κινητής περιουσίας), που έγινε κατά την επιδρομή των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής τον Αύγουστο του 1944 στο Λιδορίκι.

Το Α’ Τμήμα με μια απόφασή του, που από πολλούς χαρακτηρίστηκε «δικαστικό πραξικόπημα», παρέκαμψε την παραπάνω απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου (11/2000), η οποία δικαίωνε τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, και παρέπεμψε του Λιδορικίου Φωκίδας την υπόθεση στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο. Τι έκανε ο “πολύς” κι “αξιότιμος” Ματθίας; Ανέβαλε την έκδοση οριστικής απόφασης και παρέπεμψε την υπόθεση στο ΑΕΔ προβάλλοντας ότι, τάχα, υπάρχει θέμα αμφισβήτησης σχετικά με το δικαίωμα ετεροδικίας της Γερμανίας, παρόλο που το ζήτημα είχε ήδη διευθετηθεί απ’ την ολομέλεια του Αρείου Πάγου (11/2011)!

Η εισήγηση του συμβούλου Επικρατείας Π. Χριστόφορου στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ) την Τετάρτη 21/11/2001, δέχτηκε ότι αρμόδια να δικάσουν τις υποθέσεις αποζημίωσης των θυμάτων της Ελλάδας, οι οποίες πρέπει να οδηγηθούν δεν είναι τα ελληνικά δικαστήρια, αλλά τα γερμανικά!
Έτσι το ΑΕΔ, ανέτρεψε την ιστορική απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου (11/2000) που δικαίωνε τους συγγενείς των θυμάτων του Διστόμου, οι οποίοι -μετά την απόφαση του ΑΕΔ- αναδείχθηκαν ως οι τελευταίοι έλληνες, που πρόλαβαν να διεκδικήσουν τις αποζημιώσεις τους ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων!

Η ουσία είναι ότι για ένα θέμα που είχε καταλήξει οριστικά η απόφαση του Αρείου Πάγου και δικαίωνε τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, με ευθύνη και ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΗ συμπεριφορά του τότε προέδρου του Αρείου Πάγου, Στ. Ματθία, σε αγαστή συνεργασία με τους…αδέκαστους και…αποφασιστικούς δικαστές του ΑΕΔ, οδηγήθηκε στην ΑΠΩΛΕΙΑ της υπόθεσης των πολεμικών αποζημιώσεων, αφού-μετά την εν λόγω απόφαση του ΑΕΔ- όσοι θέλουν να διεκδικήσουν πολεμικές αποζημιώσεις, θα πρέπει να ξεκινήσουν απ’ τα γερμανικά δικαστήρια!. Που έγκειται το πραξικόπημα;

1) Ο Ματθίας δεν είχε δικαίωμα να προεδρεύσει ούτε να συμμετάσχει στη συνεδρίαση του Α` Τμήματος λόγω κωλύματος, καθόσον προήδρευσε και στην ολομέλεια του Αρείου Πάγου, που εξέδωσε την υπ. αρ. 11/2001 απόφαση. Και αυτό γιατί -βάσει νόμου- δεν μπορεί ένας δικαστής να κρίνει το ίδιο θέμα για δεύτερη φορά, ενώ είχε μετάσχει σε άλλη σύνθεση του ίδιου δικαστηρίου.

2) Ο Ματθίας παρέπεμψε την υπόθεση στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ), με το σκεπτικό ότι υφίσταται «σύγκρουση διιστάμενων απόψεων» και πως «δημιουργείται ασάφεια δικαίου». Ωστόσο, η σύγκρουση αυτή υφίσταται μεταξύ Α` Τμήματος και Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, δηλαδή μεταξύ “τμημάτων” του ιδίου δικαστηρίου , ενώ η Πολιτική Δικονομία (όπως έχει πολλές φορές τονίσει ο καθηγητής του ποινικού δικαίου και μέλος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Α. Μαγκάκης) προβλέπει ότι παραπέμπεται μια απόφαση στο ΑΕΔ, όταν υπάρχει διαφορετική γνώμη μεταξύ των ανωτάτων δικαστηρίων (Αρειος Πάγος, ΣτΕ και Ελεγκτικό Συνέδριο) και όχι μεταξύ του Α` Τμήματος του Αρείου Πάγου και της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, δηλαδή του ίδιου δικαστηρίου!

Αποτέλεσμα της παραπάνω…άτεγκτης…αδέκαστης και…έντιμης στάσης του ανεκδιήγητου Ματθία; Η όλως…παράξενη παράταση της θητείας του, στη θέση του προέδρου του Αρείου Πάγου. Συγκεκριμένα, με την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος η θητεία των προέδρων των τριών ανωτάτων δικαστηρίων και του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου δε μπορεί να υπερβαίνει τα τέσσερα (04) έτη.

Όμως, κατά την ανωτέρω διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος και μάλιστα στο «παραπέντε» και αφού είχε εκδοθεί η απόφαση του Α΄ Τμήματος του Αρείου Πάγου για παραπομπή των γερμανικών αποζημιώσεων στο ΑΕΔ, ψηφίστηκε μεταβατική διάταξη (η οποία δεν υπήρχε στην αρχική διατύπωση του σχεδίου Αναθεώρησης) που επέτρεψε στο Ματθία να παραμείνει στη θέση του προέδρου του Αρείου Πάγου, παρόλο που έχει παρέλθει η τετραετία.

Eν αναμονή λοιπόν της απόφασης του άλλου ανώτατου δικαστηρίου, του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), για την υπόθεση του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα συνέντευξης του πρόεδρου του, Παναγιώτη Πικραμμένου, στο ΒΗΜΑ, στις 03/12/2010, το οποίο μας…προιδεάζει: “Άλλωστε, καθ΄ όλη τη διάρκεια της λειτουργίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, οι δικαστές του έχουν αποδείξει επανειλημμένως ότι μπορούν να διακινδυνεύσουν τη φήμη τους, τη δουλειά τους και την ελευθερία τους προκειμένου να διασφαλίσουν ότι θα τηρηθεί η νομιμότητα, αδιαφορώντας ακόμη και για απειλές κατά της ίδιας τους της ζωής. Το ίδιο πιστεύω ότι θα συμβεί και τώρα, είτε το δικαστήριο αποφασίσει την ακύρωση του μνημονίου, είτε όχι”

Αντί επιλόγου, αφιερώνω στους- πλήρης…φρονήματος, αποφασιστικότητας και νηφαλιότητας- δικαστές μας, το σπαρταριστό σχόλιο παρευρισκόμενου σε δικαστική αίθουσα, σχετικά με τον Πρόεδρο του δικαστηρίου, ο οποίος εκείνη την ώρα “πουλούσε” αγριάδα σε κάποιον φτωχοδιάβολο, κατηγορούμενο για κλοπές συσκευών κινητών τηλεφώνων: “Ήταν σκληρός και τον έλεγαν…Βιτάμ” είπε για τον…σκληρό πρόεδρο.

askordoulakos