Το κίνημα ενάντια στο χαράτσι των διοδίων που δείχνει μια δυναμική ανυπακοή στους νόμους και τα διατάγματα του αστικού κράτους έχει αναστατώσει πολλούς.
Ανατέθηκε, λοιπόν στις δημοσιοκαφρικές πυροβολαρχίες του συστήματος αφού δεν μπορεί να το καθυποτάξουν, να το διασύρουν, να το «χαϊδέψουν» να το προσανατολίσουν σε άλλη κατεύθυνση που μπορούν να το ελέγχουν.
Αυτόν τον χαβά τον βλέπουμε μέρες τώρα από το συγκρότημα ΜΜΕ που ελέγχει ο Αλαφούζος, αλλά και από τον ΔΟΛ. Χαρακτηριστικό άρθρο από τα ΝΕΑ»:
«Παλαιότερα ήταν ένα σύνθηµα σε διαδηλώσεις: “Νόµος είναι το δίκιο του εργάτη”. Υπερβολή “συνδικαλιστική αδεία”, θα λέγαµε. Στις δηµοκρατίες νόµος είναι ό,τι ψηφίζει η Βουλή. Αν είναι καλός ή κακός νόµος συνιστά άλλη υπόθεση.
Το τελευταίο διάστηµα πληθύνονται τα περιστατικά που υποδηλώνουν ότι νόµος µπορεί και να είναι η κατάργηση του νόµου διά της βίας. Χθες ένας νεοεκλεγείς δήµαρχος έβαλε τα µηχανήµατα του δήµου του και ξήλωσαν έναν σταθµό διοδίων στην περιοχή του. Κατ’ επανάληψη το τελευταίο διάστηµα οµάδες πολιτών οργανώνουν την πλήρη κατάργηση των διοδίων στους δρόµους. Οι εργαζόµενοι στα µέσα µεταφοράς αποφασίζουν να καταργήσουν το εισιτήριο! Σε µερικές περιπτώσεις διαδηλωτές απεφάνθησαν για την ενοχή πολιτικών και τους επιτέθηκαν µε άγριες διαθέσεις.
Σε αρκετές περιοχές της χώρας κάτοικοι και τοπικοί φορείς αναλαµβάνουν να ξαναγράψουν µε δικά τους κριτήρια τη νοµοθεσία που τοποθετεί στην περιοχή τους µια εγκατάσταση για τα απορρίµµατα, ένα κέντρο αποτοξίνωσης, ακόµη και µια κολόνα της ∆ΕΗ. Να αποσαφηνίσουµε προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, ότι σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις το δίκιο επί της ουσίας µπορεί να είναι µε το µέρος των πολιτών. Σε µια οργανωµένη κοινωνία όµως, όποιος µπορεί να έχει δίκιο δεν µπορεί και να αναλάβει την ευθύνη της εφαρµογής του διά της βίας.
Οποιος δεν θεωρεί δίκαιο έναν νόµο δεν µπορεί να τον καταργεί αυτοβούλως. Υπάρχουν νόµιµες και εν τέλει πιο αποτελεσµατικές µέθοδοι για να ζητήσει µια οµάδα πολιτών να αλλάξει η νοµοθεσία. Για παράδειγµα, οι πολίτες µπορούν να διαδηλώσουν, να καταγγείλουν, να προσφύγουν στην εγχώρια και την κοινοτική ∆ικαιοσύνη, να απευθυνθούν στη Βουλή, στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τους διεθνείς οργανισµούς για να βρουν το δίκιο τους. Αυτό που δεν µπορούν να κάνουν είναι να αναλαµβάνουν µόνοι τους να αντικαταστήσουν έναν νόµο µε µια αυθαίρετη πρακτική που τους εξυπηρετεί κατά την κρίση τους.
Αυτή η πρακτική, αλλά και η ανοχή που ενδεχοµένως δείχνει ένα τµήµα της κοινωνίας στην περιστασιακή εφαρµογή της, µπορεί στο τέλος να οδηγήσει σε ζούγκλα. Είναι θεµιτές οι διεκδικήσεις, οι αγώνες, οι επιδιώξεις, οι ευαισθησίες, ακόµη και η οργή των πολιτών. Αλλά δεν είναι θεµιτό να καταλήγουν σε αυτοδικία. Γιατί τότε απλώς υπονοµεύουν αυτό που θέλουν να πετύχουν».
Είναι φανερός ο τρόμος του συστήματος ότι αυτή η λαϊκή ανυπακοή στο χαράτσι των διοδίων μπορεί να μεταφερθεί και σε άλλους τομείς (να μην πληρώνει μαζικά ο κόσμος την ΔΕΗ, τις αστικές συγκοινωνίες κλπ) γ’ αυτό βάζει τα δημοσιοκαφρικά του φερέφωνα –οι κατασταλτικοί μηχανισμοί στην προκειμένη περίπτωση ελάχιστη αποτελεσματικότητα μπορεί να έχουν- να αντικαταστήσουν με την πένα του καλαμαρά το γκλομπ του μπάτσου, επιδιώκοντας πάντα το ίδιο αποτέλεσμα.
Ελα όμως που μια τέτοια επιδίωξη δεν τους βγαίνει. Στο σημερινό «Ριζοσπάστη» διαβάζουμε: « Σε κινητοποίηση με άνοιγμα των διοδίων σε όλη την Ελλάδα, την Παρασκευή 14 του Γενάρη, προχωρούν οι δυνάμεις του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ), της Πανελλαδικής Αντιμονοπωλιακής Συσπείρωσης των ΕΒΕ (ΠΑΣΕΒΕ), της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης (ΠΑΣΥ), του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ) και της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ). Με κοινό δελτίο Τύπου οι Γραμματείες καλούν τους εργαζόμενους, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, «να δυναμώσουμε τη λαϊκή πάλη και αντεπίθεση». Ταυτόχρονα, εξέδωσαν ψήφισμα με θέμα την κατάργηση των διοδίων».
(Δεν θα σχολιάσουμε γιατί οι δυνάμεις συνδικαλιστικών φορέων που ελέγχονται από το ΚΚΕ δεν συμμετέχουν μαζί με τον «χύμα» κόσμο» που συσπειρώνεται σε άλλες παρόμοιες συλλογικότητες).
Παραθέτουμε ένα σχετικό e-mail που μας ήρθε:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ της 12/1/2011
Την ίδια μέρα στις 18:00 ανοίγουμε τα διόδια Πελασγίας.
Το Σάββατο 15 Ιανουαρίου θα γίνει η 3η συνέλευση του Πανελλαδικού Συντονιστικού Επιτροπών Αγώνα Κατά των Διοδίων. Η κυβέρνηση και οι εταιρείες συνεχίζουν να προκαλούν : αυξήσεις διοδίων, σύλληψη Δήμαρχου Στυλίδας, απειλές για νομοθετικές μεταρρυθμίσεις…Μετά την τεράστια επιτυχία της πανελλαδικής κινητοποίησης της 9ης Γενάρη είναι πλέον φανερό ότι είμαστε χιλιάδες και μπορούμε να νικήσουμε!
Συντονίζουμε το βηματισμό μας, σχεδιάζουμε τις επόμενες κινήσεις μας στην ανοιχτή πανελλαδική συνέλευση του κινήματος κατά των διοδίων.
Οι επιτροπές που έχουν μέχρι στιγμής δηλώσει συμμετοχή:
1. Κίνηση πολιτών Ξάνθης ενάντια στα Διόδια της Εγνατίας
2. Επιτροπές Ακρίβεια – Stop Καβάλας
3. Επιτροπές Ακρίβεια – Stop Θεσσαλονίκης
4. Μέλη της επιτροπής κατά των διοδίων Κοζάνης
5. Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας
6. Επιτροπή Αγώνα κατά των Διοδίων του Αιγινίου
7. Επιτροπή Νότιας Πιερίας κατά των Διοδίων
8. Πρωτοβουλία Πολιτών Γιαννίνων για ελεύθερους χώρους, δρόμους και δημόσια αγαθά
9. Επιτροπή Καρδίτσας κατά των Διοδίων
10. Επιτροπή Τρικάλων κατά των Διοδίων
11. Πολίτες Λάρισας ενάντια στα Διόδια
12. Επιτροπή Αγώνα Κατοίκων και Φορέων Λαμίας κατά των Διοδίων
13. Συντονιστική Επιτροπή Φορέων & Κατοίκων Β. Α. Αττικής ενάντια στα Διόδια
14. Επιτροπές Ακρίβεια – Stop Αθήνας
15. Κάτοικοι Κορινθίας ενάντια στα Διόδια
16. Επιτροπές Ακρίβεια – Stop Πάτρας
17. Επιτροπές για μια γέφυρα που ενώνει (Ρίο)
18. ΕΚΠΟΙΖΩ
19. Προσωρινή Συντονιστική Επιτροπή Πελοποννήσου ενάντια στα Διόδια
Για περισσότερες πληροφορίες και δήλωση συμμετοχής:
Αττική: 6974072825, 6972738059, Αφίδνες: 6944298970, Γιάννενα: 6972255216, Θεσσαλία: 6976864058, Θεσσαλονίκη: 6974479243, Πάτρα: 6973426334, Πελοπόννησος: 6936730668, Πιερία: 6973380700, Φθιώτιδα: 6944749515, 6979115156, Ξάνθη: 6944729569, 6973824308, Καβάλα: 6937226098
diodiastop@gmail.com, www.diodiastop.com
Οι αρσιμπαρίστες της Εθνικής
Tου Παντελη Μπουκαλα
Για τα διόδια γκρινιάζαμε από χρόνια. Για την υψηλή συχνότητα με την οποία φυτεύονται στο εθνικό δίκτυο, για το ύψος του αντιτίμου, για το γεγονός ότι πληρώναμε για δρόμους που παρέμεναν σκοτώστρες ή προπληρώναμε για άλλους που θα κατασκευάζονταν κάποτε κάπου αλλού, γινόμασταν, δηλαδή, αθέλητοι χρηματοδότες της «ανάπτυξης» άπληστων ιδιωτικών κορβανάδων. Και γκρινιάζαμε ο καθένας μόνος του, μετρώντας τα ψιλά μας, ή στην παρέα μας.
Το παράπονο όμως έσβηνε γρήγορα, επειδή δεν έσμιγε με των άλλων, των αγνώστων, ώστε να αποκτήσει όγκο, βαρύτητα, συνέχεια και να έχει κάποια ελπίδα ότι θα ακουστεί από μια πολιτεία που μοίραζε και μοιράζει τα δημόσια έργα με βάση τους νόμους της αγοράς, ο εστί μεθερμηνευόμενον, τους νόμους της διαπλοκής. Αντιμετωπίζαμε, δηλαδή, την ιδιωτικοποίηση του εθνικού δικτύου όπως ακριβώς την ιδιωτικοποίηση των δημοσίων παραλιών, που με μια περίφραξη κι ένα ακριβό εισιτήριο «αναβαθμίζονται» σε «πλαζ» · μουτρώναμε και περιμέναμε να αναλάβει δράση, ανθ’ ημών, κάποιο κόμμα ή δήμαρχος, την ώρα μάλιστα που συνεχίζαμε το τροπάριο πως «όλοι οι πολιτικοί ίδιοι είναι, κι όλοι οι δήμαρχοι».
Κι επειδή στην πολιτική, πέρα από τις κινούσες ιδέες, χρειάζεται κι ένας υλικός λόγος για να αναπτυχθούν αγώνες, όταν κλονίστηκε η υλική μας βάση, ατομική και συλλογική, όταν το τρίευρο έφτασε να μετράει σαν κάτι περισσότερο από φιλοδώρημα, η διάχυτη μεμψιμοιρία έγινε διαμαρτυρία και μάλιστα όλο και περισσότερο μαζική και οργανωμένη. Ο αρχικός αυθορμητισμός έδωσε τη θέση του στον διαδικτυακό συντονισμό κι αυτό που έμοιαζε ακίνδυνο παιχνίδι έγινε ρεύμα, ιδίως σε όσες περιοχές πλήττονται περισσότερο από το κόστος των διοδίων. Η κυβέρνηση, με ευήκοο πάντοτε ους, ανταποκρίθηκε αμέσως: αποφασίζοντας ό, τι της υπαγόρευσαν οι κοινοπραξίες, αύξησε αφ’ ενός τις μπάρες ανά την Ελλάδα, αφ’ ετέρου την τιμή του «διαβατηρίου». Λογικό. Αφού απολαμβάνουμε την υψηλότερη τιμή της βενζίνης πανευρωπαϊκά, πρέπει να έχουμε και τα ακριβότερα διόδια. Στο κάτω κάτω, έχουμε και τους καλύτερους δρόμους και τα λιγότερα τροχαία, ακριβώς επειδή οι δρόμοι μας είναι μια χαρά.
Πήραμε, λοιπόν, αμπάριζα και από το κάποτε εθνικό σύνθημα «κάτσε κάτω από την μπάρα», της εποχής που η άρση βαρών ικανοποιούσε τον εθνικό μας εγωισμό και δεν παρανοιαζόμασταν για την καθαρότητα όλων της των μεταλλίων, μετακινηθήκαμε στο «κάτω η μπάρα». Αυτό συμβαίνει, λένε μερικοί, επειδή έχουμε το μικρόβιο της ανομίας μέσα μας, φυλετικώς, με αποτέλεσμα να αρρωσταίνουμε μια στο τόσο. Οι… αρσιμπαρίστες, όμως, θα ήταν παράνομοι αν ήταν νόμιμοι οι διοδιάδες. Μόνο που ούτε οι ίδιοι δεν εμφανίζονται βέβαιοι για την εισπρακτική τους νομιμότητα. Αν πίστευαν πως είναι απολύτως συνταγματικοί, θα είχαν στήσει ολόκληρο ιδιωτικό στρατό στα διόδια.
«Μπλα μπλα» και λαϊκοί αγώνες
Οποιος είχε ανοιχτή την τηλεόραση χθες το μεσημέρι στο Alter και άκουγε το «Πολύ μπλα μπλα», χωρίς όμως να βλέπει εικόνα, θα νόμιζε ότι έχουν συμβεί έκτακτες και δραματικές πολιτικές εξελίξεις, αφού η συζήτηση αφορούσε την κοινωνική διαμαρτυρία, τα δικαιώματα του πολίτη, τους θεσμούς, τους λαϊκούς αγώνες! Αφορμή γι’ αυτή τη στροφή στάθηκε η χθεσινή σύλληψη του ηθοποιού και δημάρχου Στυλίδας Απόστολου Γκλέτσου στα διόδια της Πελασγίας. Τα γεγονότα είναι γνωστά, ας μην τα επαναλάβουμε.
Οι περισσότεροι απ’ όσους συμμετείχαν, μέσω τηλεφώνου, στη συζήτηση παραδέχτηκαν ότι το αίτημα των κατοίκων είναι δίκαιο, όμως κάποιοι διαφώνησαν με τον τρόπο που αντέδρασε ο κ. δήμαρχος. «Σ’ αυτή τη χώρα, όπου η αδικία κυριαρχεί, δεν μπορεί ο κάθε αδικημένος να παίρνει τον νόμο στα χέρια του», λέει η παρουσιάστρια Σταματίνα Τσιμτσιλή, ενώ, σύμφωνα με την ηθοποιό και δημοτική σύμβουλο Βάσια Τριφύλλη, «ο Απόστολος δεν πήρε ούτε νόμο ούτε όπλα στα χέρια του, μια έντονη διαμαρτυρία έκανε».
Σύντομα η συζήτηση μετατοπίζεται από τον «παρορμητικό Απόστολο» στη νομιμότητα αυτής της μορφής κοινωνικής διαμαρτυρίας. Ναι μεν η τοπική κοινωνία βρίσκεται στο πλευρό του κ. Γκλέτσου, όμως αυτό δεν δικαιολογεί τις ενέργειές του, υποστηρίζει ένα μέλος του πάνελ: «Αν μαζευτούμε 10.000 Ελληνες και κλέψουμε μια τράπεζα, δεν θα ’μαστε εγκληματίες επειδή είμαστε πολλοί; Χρειάζεται ηρεμία και σύνεση!» Ομως, ο ηθοποιός και πρώην βουλευτής Γιώργος Βασιλείου απαντά ότι «με ηρεμία και σύνεση δεν γίνεται τίποτα!» και παροτρύνει και τους τριακόσιους της Βουλής «να βγουν στο πεζοδρόμιο, να ακούσουν τον κόσμο!» (Το να βγουν μια κουβέντα είναι…)
Είναι αυτονόητο ότι, αν ο δήμαρχος της Στυλίδας δεν ανήκε στην κατηγορία των «σελέμπριτις», η συζήτηση αυτή δεν θα γινόταν ποτέ. Εδώ και δύο χρόνια αναπτύσσεται –και μάλιστα από τα κάτω, χωρίς κομματική κηδεμονία– το κίνημα κατά της πληρωμής διοδίων, όμως πρώτη φορά αυτό εκτόπισε, προσωρινά βεβαίως, τους παίκτες του «Βig Brother» ή τους τηλεοπτικούς μαγείρους και τα επίδοξα top models από μια μεσημεριανή εκπομπή!
Το ζήτημα υπερβαίνει και τον (επώνυμο) «αντάρτη δήμαρχο» (αυτός ήταν ο τίτλος στην οθόνη) και το «Πολύ μπλα μπλα». Ανεξάρτητα από τη γνώμη του καθένα από εμάς είτε για τον κ. Γκλέτσο είτε για το κίνημα των διοδίων, αυτή η αναπάντεχη μεσημβρινή συζήτηση είναι μια ένδειξη ότι οι καιροί και οι συνειδήσεις των ανθρώπων αλλάζουν με ρυθμούς και κατευθύνσεις που δεν ζητούν την έγκρισή μας και τους οποίους δεν μπορούμε να προβλέψουμε.
Να λοιπόν που και τα «κουτσομπολάδικα» ασχολούνται με θέματα που μέχρι χθες αποτελούσαν αποκλειστική αρμοδιότητα των πολιτικών αρθρογράφων και σχολιαστών. Στο τέλος, η κυρία Τσιμτσιλή άφησε ένα στεναγμό ανακούφισης: «Πώς τα βγάζουν πέρα οι παρουσιαστές σαν τον Χατζηνικολάου με τόσους πολιτικούς στο πάνελ; Eδώ εγώ με τρεις δημοτικούς συμβούλους δεινοπάθησα!»
Σχετικά
[..Η μεγάλη απειλή είναι φυσικά το ποινικό έγκλημα που έχει φουντώσει και αποθρασυνθεί, αλλά και οι άλλες διαβαθμίσεις όσων καταφεύγουν στην άσκηση βίας δεν απέχουν πολύ. Οι «χούλιγκαν» που διαλύουν τα πάντα μέσα και έξω από τα γήπεδα ή μακελεύονται μεταξύ τους, οι διαδηλωτές που ψάχνουν να βρουν ευκαιρία για να συγκρουστούν με την αστυνομία και να τα σπάσουν, οι αναρχοαυτόνομοι που τα κάνουν «μπάχαλο» για να αλλάξουν την κοινωνία και στην κορυφή οι τρομοκράτες και οι επίδοξοι τρομοκράτες με τα συγκεκριμένα ή τυφλά χτυπήματα και τις απειλές κατά προσώπων.
Ολοι αυτοί και οι ενέργειές τους έχουν καταφέρει να σπείρουν τον φόβο. Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν και απλοί πολίτες που καταφεύγουν σε μορφές βίας και παραβίαση νόμων, για να εκδηλώσουν την αντίθεσή τους σε μέτρα και καταστάσεις και δεν εννοούμε τους ειρηνικούς διαδηλωτές. Είναι υποκίνηση σε άσκηση βίας οι αυτοκόλλητες ανακοινώσεις που σημαδεύουν συγκεκριμένους δημοσιογράφους. Είναι μορφή βίας η παραβίαση των διοδίων στις εθνικές οδούς, ανάλογη εκείνης του ξεχαρβαλώματος των παρκόμετρων στους δρόμους της Αθήνας στο παρελθόν. Ναι, οι σταθμοί των διοδίων έχουν πολλαπλασιαστεί και τα διόδια έχουν αυξηθεί παράλογα, αλλά υπάρχουν άλλοι τρόποι και άλλα μέσα διαμαρτυρίας, προκειμένου να πειστεί το κράτος να υπαναχωρήσει..]
Η κορυφή του παγόβουνου
Πρέπει να αναλογιστούμε για ποιο λόγο, πολίτες, που πριν από 2 – 3 χρόνια θα έσπευδαν να χαιρετήσουν(ακόμα και δουλοπρεπώς) έναν ισχυρό πολιτικό, σήμερα φθάνουν στο σημείο να τον λιντσάρουν. Η απάντηση, βεβαίως, βρίσκεται στο οικονομικοκοινωνικό κραχ που περισσότερο ή λιγότερο βιώνουν τα μικρομεσαία στρώματα. Είναι αυτό το κραχ που μετέτρεψε την προϋπάρχουσα έλλειψη εμπιστοσύνης προς τις πολιτικές ελίτ σε απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος.
Στην πρώτη φάση της κρίσης κυριάρχησαν ο φόβος της χρεοκοπίας και η ελπίδα πως το Μνημόνιο θα οδηγούσε σε υπέρβαση της κρίσης. Είναι ακριβώς αυτό το δίδυμο του φόβου και της ελπίδας, που καθόρισαν και την πολιτική συμπεριφορά της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών το προηγούμενο διάστημα. Η φάση αυτή, όμως, βαίνει προς το τέλος της. Η διόγκωση της ανεργίας και η μαζική καταστροφή μικρομεσαίων παράγουν με ταχύ ρυθμό απόγνωση. Η απόγνωση υπερβαίνει πια το πλαίσιο της οικογένειας. Οσο προσλαμβάνει διαστάσεις μαζικού κοινωνικού φαινομένου, τόσο είναι εύκολο (όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν) να μεταλλαγεί σε τυφλή οργή.
Το τοπίο γίνεται ολοένα και πιο εύφλεκτο. Σε λίγο, μια ασήμαντη αφορμή θα είναι ικανή να προκαλέσει κοινωνική έκρηξη. Το γεγονός ότι για πρώτη φορά μεταπολεμικά απειλείται η αναπαραγωγή της υφιστάμενης κοινωνικής δομής, καθιστά σχεδόν αναπόφευκτη την αναγόρευση του «πεζοδρομίου» σε βασική παράμετρο της συνάρτησης των πολιτικών εξελίξεων..]
Οι καπιταλιστές διαγράφουν τα χρέη τους, το δημόσιο ποτέ
Πάμε να δούμε τι κάνουν οι καπιταλιστές όταν χρωστάνε και εμείς δεν μαθαίνουμε σχεδόν τίποτα.
Wind: Οι αναδιαρθρώσεις χρέους στο προσκήνιο
@ciaoant1 – giorgis
Επίκαιρο
Οι καπιταλιστές διαγράφουν τα χρέη τους, το δημόσιο ποτέ
Η περίπτωση Wind, ΕΘΕΛ και ΟΣΕ
Παραθέτω μέρος της δημοσίευσης
[.. Οι εργαζόμενοι στην ΕΘΕΛ είναι περίπου 7000 και στον ΟΣΕ 6500. Η ετήσια μισθοδοσία συνολικά είναι γύρο στο μισό δις. 300 εκ. η ΕΘΕΛ σύμφωνα με τα αποτελέσματα χρήσης του 2008 ή 11 εκ καθαρά το μήνα (Ημερησία 1/7/10) και 263 εκ. ο ΟΣΕ. Περίπου 35000 μεικτά κατά μέσο όρο ανά εργαζόμενο. Η ΕΘΕΛ υποτίθεται ότι εμφάνισε το 2009 έλλειμμα 220 εκ.
Ο ΟΣΕ θα εμφανίσει φέτος πάντα κατά τα λεγόμενα της οικονομικής του υπηρεσίας 1 δις. Κοιτώντας όμως αναλυτικά στις προβλέψεις των δαπανών παρατηρούμε τα εξής περίεργα: "οι καθαρές ταμειακές ανάγκες για το έτος 2010 θα διαμορφωθούν στα 2,12 δις ευρώ. Από αυτά το 1,5 δις είναι οι τρέχουσες δαπάνες και τα υπόλοιπα 621 εκατ είναι για την πληρωμή δανείων. Αναλυτικά το 1,5 δις προκύπτει από τις εξής δαπάνες: α) Μισθοδοσίας 263 εκατ β) Λειτουργικές 190 εκατ γ) Επενδύσεις 593 εκατ δ) Χρηματοοικονομικά 457 εκατ Στο 1,5 δις έχουν προβλεφθεί εισπράξεις 200 εκατ ευρώ από την ΤΡΕΝΟΣΕ για τα τέλη χρήσης του δικτύου και από το Υπουργείο Οικονομικών 250 εκατ ευρώ για επιστροφές φόρου. Αν λοιπόν εισπραχθούν αυτά τα χρήματα μένει 1,05 δις συν 621 εκατ για τις πληρωμές δανείων". (skai.gr) Επαναλαμβάνουμε: Επενδύσεις 593 εκατ, Χρηματοοικονομικά 457 εκατ, 621 εκατ για πληρωμές δανείων. Σύνολο 1,5 δις. Μήπως μπορούν να μας εξηγήσουν τα πάσης φύσεως λαμόγια τι σημαίνουν όλα αυτά; Για ποιες επενδύσεις μας λένε όταν ετοιμάζονται να κλείσουν τις μισές γραμμές της χώρας. Τι είναι αυτά τα "χρηματοοκοικονομικά" των 457 εκ και τα 621 δάνεια; Πως μιλάνε για έλλειμμα χρήσης 1 δις (;) όταν αυτά τα ποσά είναι προφανές ότι δεν μπορούν να αφορούν λειτουργικά έξοδα αυτής της χρονιάς. Ούτε είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι αφορούν έξοδα για την εξυπηρέτηση δανείων. Εκτός κι αν ο ΟΣΕ πληρώνει επιτόκια πιστωτικής κάρτας και δεν μας το λένε. Είναι προφανές λοιπόν ότι για τα ελλείμματα του ΟΣΕ αλλά και της ΕΘΕΛ δεν ευθύνονται επ' ουδενί οι εργαζόμενοι, ούτε αυτά τα ελλείμματα αφορούν λειτουργικά έξοδα.
Που το πάνε λοιπόν; Θα φορτώσουν το χρέος του ΟΣΕ και της ΕΘΕΛ στον κρατικό προϋπολογισμό και μετά θα ξεπουλήσουν το συγκοινωνιακό δίκτυο σε κάποιον καρχαρία για να έχουμε λεωφορεία και τρένα όποτε του καπνίσει, να τον πληρώνουμε χρυσαφί και να του λέμε και ευχαριστώ. Το σκάνδαλο αυτό πρέπει να ανοίξει σε όλη του την έκταση…]
http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=12/1/2011&id=13007&pageNo=32&direction=1
Και απάντηση στα αμερόληπτα άρθρα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ,ΝΕΩΝ ΚΛΠ