A.ZΕΡΒΟΣ : ΚΑΙ ΝΕΑ ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ ΣΤΑ ΤΙΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΔΕΗ!
ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ ΗΛΕΚΤΡΟΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΤΗΣ ΔΕΗ!
ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ!
 |
O πρόεδρος της επιχείρησης Α.Ζερβός, πριν ‘’αλέκτωρ λαλήσει τρείς’’ και πριν στεγνώσει το μελάνι των νέων αυξήσεων στα τιμολόγια της ΔΕΗ , ανήγγειλε νέες αυξήσεις στα ηλεκτρικά τιμολόγια. Ως διάτρητο άλλοθι για αυτές τις αυξήσεις χρησιμοποίησε την απελευθέρωσης της ηλεκτρικής ενέργειας αλλά και των δικαιωμάτων ρύπων τα οποία υποτίθεται η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να αγοράσει εξολοκλήρου για διάστημα έως το 2020 ,με κόστος 800 εκάτ. ευρώ.
Αυτό μεταφράζεται ,πάντα κατά τους ισχυρισμούς του κ. Ζερβού ,σε 12 ευρώ ανά κιλοβατώρα και το οποίο η ΔΕΗ μπορεί να απορροφήσει σε ένα βαθμό αλλά είναι δεδομένο πως το υπόλοιπο κόστος θα μετακυλιστεί στα νοικοκυριά και τους καταναλωτές. Ο πρόεδρος της ΔΕΗ όμως δεν στάθηκε μόνο σε αυτό αλλά προχώρησε σε μια σειρά αναλύσεις σχετικά με την ανταλλαγή ηλεκτρικής ενέργειας αλλά και το ‘’άνοιγμα’’ αγοράς του λιγνίτη προς τους Ιδιώτες ,φέροντας στην επιφάνεια θέματα για τα οποία η ΙΣΚΡΑ ,από τους καλοκαιρινούς μήνες είχε προειδοποιήσει τους αναγνώστες της ,με συνεχή ρεπορτάζ, αναλύσεις και άρθρα υπογραμμίζοντας τους κινδύνους αυτών των εγχειρημάτων και το ξεπούλημα κατ’ ουσία σημαντικών λειτουργιών της ΔΕΗ ,που μόνο σκοπό έχουν την διευκόλυνση της εισόδου Ιδιωτικών εταιρειών στο χώρο της ηλεκτρικής ενέργειας . Η κυβέρνηση και διοικητής της ΔΕΗ, με αυτούς τους προσανατολισμούς υποβαθμίζει τη ΔΕΗ και τη μετατρέπει σε μία εμπορική εταιρεία κερδοσκοπικού χαρακτήρα ,απεμπολώντας κάθε έννοια κοινωφελούς προσφοράς και πολιτικής ,την στιγμή μάλιστα που ήδη τα τιμολόγια και μετά την πρόσφατη αύξηση είναι δυσβάσταχτα για τα λαϊκά νοικοκυριά ,σε σημείο, να παρουσιάζουν μεγάλες καθυστερήσεις ως προς την έγκαιρη εξόφληση τους ,φέρνοντας σε απόγνωση τους καταναλωτές που μετά τις πολλαπλές μειώσεις ων εισοδημάτων ,τις συνεχώς αυξανόμενες ανατιμήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης ,βλέπουν πλέον με τρόμο τις εξελίξεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ να μοιάζουν με λαιμητόμο του μηνιαίου προϋπολογισμού τους, μιας και γνωρίζουν πολύ καλά πως όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά και πως οι δηλώσεις του κ. Ζερβού είναι σαφές πως είναι η αναγγελία ενός νέου και προφανώς δυσβάσταχτου γι’ αυτούς ‘’χαρατσιού’’ σε σύντομο χρονικό διάστημα, υπό τον ‘’ απειλητικό ‘’ μάλιστα ορίζοντα ακόμη και πώλησης παραγωγικών μονάδων της επιχείρησης προς όφελος των ιδιωτικών εταιρειών. Σήμερα ,περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαία η δημιουργία ενός κινήματος αντίστασης και διαφύλαξης της λαϊκής περιουσίας ,ενός κινήματος που θα αγωνίζεται για μια ενιαία, 100% δημόσια και κάθετοποιημένη ΔΕΗ που θα υπηρετεί τις ανάγκες του λαού για φθηνό ρεύμα ,αντίθετο σε όσους θέλουν μια ΔΕΗ διεσπασμένη και διελυμένη, έρμαιο στα ιδιωτικά αρπακτικά συμφέροντα. |
 |
Για το θέμα της “αγοράς ρύπων” που δημιούργησαν ως ένα νέο πεδίο κερδοφορίας οι καπιταλιστές, έχουμε αναφερθεί σε παλαιότερα άρθρα, πχ:
Η συμφωνία για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου τελικά επιτεύχθηκε, και μάλιστα εύκολα. «Υes we can, and yes you can», αναφώνησε ο καθ΄ όλα θλιβερός Μπαρόζο, ενώ ο Σαρκοζί μίλησε για «ιστορικό γεγονός». Η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική. Η Γερμανία, η Πολωνία και η Ιταλία απέσπασαν μια μαζική ποσότητα δωρεάν «δικαιωμάτων ρύπανσης». Θεωρητικά, ένα μέρος αυτών των δικαιωμάτων θα πρέπει από το 2013 να αρχίσει να αγοράζεται. Από τον κανόνα αυτόν, όμως, θα εξαιρούνται οι βιομήχανοι που θα αποδεικνύουν ότι αντιμετωπίζουν ανταγωνισμό από το εξωτερικό. Μα υπάρχει σοβαρός βιομηχανικός τομέας στην Ευρώπη που να μην αντιμετωπίζει διεθνή ανταγωνισμό- ή που να μη χρησιμοποιεί αυτό το επιχείρημα προκειμένου να εκβιάζει για ευνοϊκή μεταχείριση;
Το περίφημο Σύστημα Ανταλλαγής Εκπομπών αποτελεί μια μεγάλη απάτη- και ένα εργαλείο για να αυξάνουν τα κέρδη τους οι βιομηχανίες. Το 90% των αδειών παραγωγής διοξειδίου του άνθρακα παραχωρείται- και θα συνεχίσει να παραχωρείται- στους μεγαλύτερους ρυπαντές, πολλοί από τους οποίους μεταβιβάζουν το υποτιθέμενο κόστος αυτών των αδειών στους πελάτες τους. Πρόκειται για μια τέλεια αντιστροφή της περιβαλλοντικής δικαιοσύνης, γράφει ο Τζορτζ Μόνμπιοτ στην Γκάρντιαν. Ο ρυπαίνων επιβραβεύεται. Κι όσο μεγαλύτερη είναι η ρύπανση, τόσο μεγαλύτερη και η επιβράβευση.
Ποιος βρίσκεται πίσω από αυτή τη διαστροφή; Η πρώην υπουργός Περιβάλλοντος και σημερινή καγκελάριος της Γερμανίας. Η Άνγκελα Μέρκελ, γνωστή πλέον και ως Φράου Νάιν, είναι ο νέος «βρωμιάρης της Ευρώπης». Την ώρα που δαπανά δισεκατομμύρια ευρώ για προγράμματα που αποφέρουν κέρδη στις γερμανικές βιομηχανίες (όπως η κατασκευή μισού εκατομμυρίου ηλιακών οροφών που αντιστοιχούν στο 0,4% της ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας), στυλώνει τα πόδια της σε οποιοδήποτε πρόγραμμα μείωσης των αερίων του θερμοκηπίου που θα είχε κάποιο κόστος για τις βιομηχανίες αυτές. Τέτοια προγράμματα άλλωστε, το είπαμε, είναι είδη πολυτελείας.
Και επίσης:
ΜΟΝΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΩΦΕΛΗΣΕ ΤΟ ΦΙΛΟΔΟΞΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΓΟΡΑΠΩΛΗΣΙΑΣ ΡΥΠΩΝ
Κέρδη για το λόμπι των ρυπογόνων βιομηχανιών
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΙΝΤΙΚΑΚΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008Παρά τις διακηρύξεις, τις συμφωνίες, τα πρωτόκολλα και τις «απειλές» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι ρύποι που εκλύουν σήμερα οι πιο ενεργοβόρες επιχειρήσεις της Ευρώπης αυξάνονται, αντί να μειώνονται. Και μαζί με τις εκπομπές, αυξάνονται και τα κέρδη τους.
Το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που, για να περιορίσει τη μόλυνση του περιβάλλοντος, δημιούργησε μια αγορά- ένα είδος Χρηματιστηρίου- στην οποία οι ρυπογόνες εταιρείες (όπως η ΔΕΗ) θα πλήρωναν για να αγοράσουν τα λεγόμενα δικαιώματα ρύπων, σήμερα φαίνεται να έχει αποτύχει πλήρως.
Τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη λειτουργία του, το 2005, το μόνο που κατάφερε το σύστημα ήταν να αποφέρει κέρδη δισεκατομμυρίων ευρώ στις πλέον «[βρώμικες» βιομηχανίες της Ευρώπης. Τα οφέλη για το περιβάλλον ήταν ελάχιστα ή και μηδενικά.Και ποιος είπε ότι αυτός δεν ήταν ο στόχος από τη αρχή? Εταιρείες ενέργειας από την Ισπανία, τη Βρετανία και την Πολωνία αύξησαν τα τιμολόγια του ρεύματος, ώστε να αντανακλούν τις τιμές με τις οποίες θα είχαν αγοράσει τα δικαιώματα (αν τα είχαν αγοράσει και δεν τους τα είχαν δώσει δωρεάν οι κυβερνήσεις τους, όπως έγινε στην πραγματικότητα). Και δεν σταμάτησαν εκεί. Κάποιες εταιρείες χρέωσαν τους καταναλωτές τους με κόστος εντελώς δυσανάλογο από το πραγματικό κόστος που θα σήμαινε για τις ίδιες η αγορά των δικαιωμάτων. Κερδοσκόπησαν, δηλαδή, εις βάρος των καταναλωτών με την ανοχή (ελέγχεται) ακόμη και κάποιων κυβερνήσεων.
Κέρδισε 5 δισ. ευρώ σε 3 χρόνια
Το πιο χαρακτηριστικό ίσως παράδειγμα, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Ιnternational Ηerald Τribune», ήταν αυτό της γερμανικής εταιρείας ηλεκτρισμού RWΕ, που έχει παραδεχθεί ότι είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός διοξειδίου του άνθρακα στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τραπεζικούς αναλυτές, κατά τα 3 πρώτα χρόνια εφαρμογής του συστήματος κέρδισε 5 δισ. ευρώ με την παραπάνω μέθοδο- περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη εταιρεία στην Ευρώπη. Η ίδια αντέκρουσε τις κατηγορίες που της αποδόθηκαν, υποστηρίζοντας ότι για τα ακριβότερα τιμολόγια ευθύνονται οι αυξήσεις του άνθρακα και του φυσικού αέριου. Εντούτοις, σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας, έκθεση της Γερμανικής Επιτροπής Ανταγωνισμού κάνει λόγο για «καταχρηστική τιμολογιακή πολιτική» της RWΕ προς τους καταναλωτές.
Μάχη στις Βρυξέλλες
Το χειρότερο, ωστόσο, είναι ότι η Ευρώπη δεν μοιάζει να διδάχθηκε από τα λάθη του παρελθόντος. Στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών που ολοκληρώθηκε χθες με κεντρικό θέμα την οριστικοποίηση του επόμενου- και πιο αυστηρού- σταδίου του συστήματος εμπορίας ρύπων, αυτού της περιόδου 2013 και μετά, οι Ευρωπαίοι ηγέτες εμφανίστηκαν απρόθυμοι να υιοθετήσουν τους στόχους που τέθηκαν το 2007 για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Υπό τις πιέσεις του πανίσχυρου ενεργειακού λόμπι αλλά και με άλλοθι την οικονομική κρίση, ο ένας μετά τον άλλον έδειξαν διαθέσεις υπαναχώρησης από την αρχική συμφωνία, με το επιχείρημα ότι το κόστος για την επίτευξή της θα πλήξει την απασχόληση και τις επενδύσεις. Και όμως τον Μάρτιο του 2007 και οι «27» είχαν συμφωνήσει ότι μέχρι το 2020 οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου πρέπει να έχει μειωθεί κατά τουλάχιστον 20% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Το τότε σχέδιο προέβλεπε ότι για να γίνει αυτό, από το 2013 και μετά η βαριά βιομηχανία, όπως η ηλεκτροπαραγωγή, θα πρέπει να αγοράζει τις άδειες εκπομπής ρύπων από τα λεγόμενα χρηματιστήρια ρύπων, αντί να τις μοιράζεται δωρεάν όπως σήμερα. Εφόσον ισχύσει αυτό στην περίπτωση της Ελλάδας, η ΔΕΗ θα επιβαρυνθεί από το 2013 και μετά με ένα αστρονομικού ύψους ποσό, μεταξύ του ενός και των 2,2 δισ. ευρώ κάθε χρόνο.
Η αρχική ωστόσο πρόθεση της Ε.Ε. προκάλεσε αντιδράσεις εν μέσω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Η Πολωνία και επτά ακόμα χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες εξαρτώνται από τον λιθάνθρακα για την κάλυψη των αναγκών τους σε ηλεκτρισμό, υποστηρίζουν ότι θα υποστούν σημαντική οικονομική ζημιά. Λίγες ημέρες πριν από τη Σύνοδο ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι προειδοποίησε ότι δεν θα δεχθεί μέτρα που απειλούν τη βιομηχανία, ενώ και η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ εμφανίστηκε απρόθυμη να δεχθεί περιβαλλοντικούς στόχους που θα μπορούσαν, όπως υποστήριξε, να πλήξουν την απασχόληση. Ακόμα και η Βρετανία, η οποία πρωτοστατεί στον διεθνή αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής, αρνήθηκε την ιδέα ενός ξεχωριστού ταμείου για τη χρηματοδότηση μέτρων κατά των ρύπων στη φτωχότερη Ανατολική Ευρώπη.
Υπονομεύθηκε πριν καν αρχίσει
Το σύστημα αγοραπωλησίας ρύπων, όταν πρωτοεφαρμόστηκε, βασίστηκε στην εξής ιδέα: κάθε ρυπογόνος βιομηχανία θα ήταν υποχρεωμένη να αγοράζει άδειες για το μεγαλύτερο μέρος, αν όχι για όλους τους ρύπους που εκπέμπει κάθε χρόνο. Αν παρήγαγε περισσότερους ρύπους από τα δικαιώματα που της είχαν παραχωρηθεί δωρεάν από την κυβέρνησή της, τότε θα έπρεπε να αγοράσει και άλλα. Αν πάλι εξέπεμπε λιγότερους ρύπους, θα μπορούσε να πουλήσει τα επιπλέον δικαιώματα σε κάποιο από τα χρηματιστήρια ρύπων που θα δημιουργούνταν.
Το πλαίσιο όμως που προέκυψε απείχε τελικά πολύ από το αρχικό μοντέλο. Το 2005, χρονιά έναρξης εφαρμογής του συστήματος, η μία μετά την άλλη οι κυβερνήσεις της Ε.Ε., υπό τις έντονες πιέσεις των βιομηχανιών τους, μοίρασαν απλόχερα δικαιώματα εκπομπών στις επιχειρήσεις, προκειμένου οι τελευταίες να αποφύγουν το κόστος που θα είχαν αν προέβαιναν σε επενδύσεις αντιρρυπαντικής τεχνολογίας. Γρήγορα σχηματίστηκε υπερπροσφορά δικαιωμάτων, με συνέπεια η τιμή τους στα χρηματιστήρια να καταρρεύσει, φτάνοντας και… το 1 ευρώ/ τόνο CΟ2. Με τις τιμές σε αυτά τα επίπεδα συνέφερε τις επιχειρήσεις να αγοράσουν μαζικά δικαιώματα- για να τα πουλήσουν αργότερα- παρά να προβούν σε επενδύσεις αντιρρυπαντικής τεχνολογίας, που ήταν και απ΄ την αρχή ο σκοπός του όλου εγχειρήματος. Τα κέρδη πάνω απ’ όλα. Αν και όταν βρίσκουν τρόπο να βγάλουν λεφτά από την οικολογία, την υιοθετούν. Αλλιώς…
Κάποιες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις πλούτισαν αυξάνοντας τα τιμολόγια στο ρεύμα, επικαλούμενες το κόστος των δικαιωμάτων τα οποία όμως τους είχαν παραχωρηθεί δωρεάν!
Η αποτυχία του συστήματος α λα ελληνικά
Για να αντιληφθεί κανείς την παταγώδη αποτυχία του συστήματος, αρκεί να σημειωθεί ότι τα δικαιώματα που μοίρασε το 2005 η ελληνική κυβέρνηση στα 152 ενεργοβόρα εργοστάσια που συμμετέχουν σε αυτό (τα περισσότερα είναι μονάδες της ΔΕΗ) ήταν συνολικά 71,13 εκατ. τόνοι, όταν όλα μαζί εξέπεμψαν λιγότερους ρύπους, της τάξης των 71,03 εκατ. τόνων. Τους έδωσε, δηλαδή, δικαιώματα εκπομπής ρύπων για 100.000 τόνους περισσότερους από τις πραγματικές τους ανάγκες, με συνέπεια ελάχιστες επιχειρήσεις να προβούν σε επενδύσεις αντιρρυπαντικής τεχνολογίας, αφού χωρίς το παραμικρό κόστος μπορούσαν να καλύψουν τον στόχο. Τα δικαιώματα που περίσσευαν, οι ελληνικές επιχειρήσεις- όπως έκαναν άλλωστε και οι ξένες – τα πούλησαν στα χρηματιστήρια ρύπων.
Αφήστε μια απάντηση