Παραθέτουμε τρία κείμενα που αφορούν τον Μ. Χρυσοχοϊδη και τις αποκαλύψεις που έγιναν από τα έγγραφα που δημοσιοποίησε στο διαδίκτυο η WikiLeaks.
Τα δύο πρώρα κείμενα προέρχονται από την εφημερίδα «Πριν» -τα υπογράφουν Γ, Δελαστίκ και Λεωνίδας Βατικιώτης- ενώ το τρίτο είναι από την εφημερίδα «Κόντρα».
Εφριξε όλη η Ελλάδα διαβάζοντας το τηλεγράφημα – αναφορά του τέως πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα Ντανιέλ Σπέκχαρντ για συνάντηση που είχε στις 22 Ιανουαρίου του 2010 με τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, το οποίο αποκαλύφθηκε από τα έγγραφα που δημοσιοποίησε στο διαδίκτυο η WikiLeaks.
Η απίστευτη δουλοφροσύνη με την οποία δίνει αναφορά στον αμερικανό πρέσβη ο έλληνας υπουργός επιβεβαιώνει με τον πιο εφιαλτικό τρόπο αυτά που πιστεύει η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων για τη φύση της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Ένα αποπνικτικό κλίμα εθελόδουλης αμερικανοκρατίας αναδύεται, τόσο αηδιαστικό που η χώρα μας δεν το έχει ξαναζήσει από τη δεκαετία του 1950. Ο Σπέκχαρντ ανακοινώνει στον Μ. Χρυσοχοΐδη ότι έχει ήδη κάνει απευθείας ο ίδιος πρόταση στον αρχηγό της ΕΛΑΣ για τη συγκρότηση …κοινής αντιτρομοκρατικής ομάδας υπουργείου και αμερικανικής πρεσβείας! Ο Μ. Χρυσοχόίδης, αντί να θιγεί έστω και τυπικά επειδή ένας ξένος πρεσβευτής συναντά τους υφισταμένους του και τους υπαγορεύει γραμμή κατά το τηλεγράφημα, «εξέφρασε πλήρη υποστήριξη στην πρόταση του πρεσβευτή»! Διαβεβαίωσε ότι «θα καλέσει στο εγγύς μέλλον την πρεσβεία για να αρχίσει η υλοποίηση της ιδέας», αλλά δεν σταμάτησε εκεί. «Δήλωσε με ρωμαλέο τρόπο ότι ήθελε εξαιρετική συνεργασία με τις ΗΠΑ και ότι το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δεν ήθελε να έχει οποιαδήποτε μυστικά από την αμερικανική πλευρά», όπως αναφέρει το τηλεγράφημα του Σπέκχαρντ!
Με μια πρωτοφανή κίνηση, η οποία πιθανότατα του στοίχισε και τη θέση του υπουργού Ασφαλείας, ο Μ. Χρυσοχοΐδης δηλώνει στον αμερικανό πρέσβη ότι «η ΕΥΠ είναι ένα τίποτα», ότι «στην πραγματικότητα είναι επικίνδυνη για την εθνική ασφάλεια {!)» και ότι προτίθεται «να την κατεδαφίσει και να την ξαναχτίσει» μέσω νομοσχεδίου που ετοίμαζε.
Αγνοούμε αν πρόλαβε να φτιάξει το νόμο που υποσχέθηκε στον αμερικανό πρεσβευτή πριν φύγει άρον άρον από το υπουργείο…
Το ζήτημα δεν είναι η αμερικανοδουλεία του Μ. Χρυσοχοϊδη, του οποίου οι πρωθυπουργικές βλέψεις δέχτηκαν μοιραίο πλήγμα από τη διαρροή όσων είπε στον Σπέκχαρντ. Αυτό μας είναι αδιάφορο. Αφορά κυρίως το ΠΑΣΟΚ. Το ζήτημα για μας και ολόκληρο τον ελληνικό λαό είναι ότι ολόκληρη η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου στελεχώνεται από υπουργούς παρόμοιας φύσης με εκείνη του Μ. Χρυσοχοΐδη, πράγμα που κάνει εξαιρετικά πιεστική την ανάγκη της άμεσης απομάκρυνσης της από την εξουσία. Όσο γρηγορότερα τους διώξουμε, τόσο μικρότερη ζημιά θα προλάβουν να κάνουν σε όλους τους τομείς.
Το παρήγορο είναι ότι η βαθύτατα αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου υποχρεώνει ολοένα και περισσότερους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ να αποστασιοποιούνται από αυτήν. Έστω και σε φραστικό επίπεδο, αυτό υποχρεώθηκε να κάνει ακόμη και η ηγεσία της… ΠΑΣΚΕ! Και δεν μιλάμε για κάποια αριστερή φράξια, αλλά για τη δεξιά, καθεστωτική κυρίαρχη τάση της συνδικαλιστικής παράταξης του κυβερνώντος κόμματος με επικεφαλής τον… πρόεδρο της ΓΣΕΕ Γιάννη Παναγόπουλο και δεκάδες μέλη της διοίκησης της ΓΣΕΕ, προέδρους των μεγαλύτερων εργατικών κέντρων της χώρας και των μεγαλύτερων κλαδικών συνδικάτων, ιδίως των ΔΕΚΟ.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι κορυφαίοι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ προσπαθούν με τη διακήρυξη που έβγαλαν να συγκρατήσουν την οργισμένη κατά της κυβέρνησης βάση της ΠΑΣΚΕ. Επιδιώκουν επίσης να εναρμονιστούν φραστικά με τις διαθέσεις των εργαζόμενων ώστε να μπορούν κάπως να κυκλοφορούν στους δρόμους χωρίς να τους δέρνουν, ενώ ο Γ. Παναγόπουλος με την κίνηση αυτή προχωρεί σε επίδειξη ισχύος απέναντι στο Μαξίμου που είχε θέσει σε κίνηση «πληροφορίες» περί καθαίρεσης του από τη θέση του προέδρου της ΓΣΕΕ, επειδή ο πρωθυπουργός και το περιβάλλον του τον θεωρούν πλέον «καμένο χαρτί» και θέλουν να τον πετάξουν σαν «στυμμένη λεμονόκουπα».
Με δεδομένες τις προθέσεις των καθεστωτικών στελεχών της ΠΑΣΚΕ, στη διακήρυξη τους λένε πράγματα που οπωσδήποτε κάνουν ζημιά στην κυβέρνηση Παπανδρέου και συρρικνώνουν δραστικά την εργατική της βάση. «Η κατ’ εφαρμογήν του Μνημονίου ασκούμενη οικονομική και κοινωνική πολιτική δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές, τις ιδέες και τις αξίες του ΠΑΣΟΚ» καταγγέλλουν. «Οι έχοντες και κατέχοντες εξακολουθούν να πίνουν στην υγεία των κορόιδων» προσθέτουν, χαρακτηρίζοντας «ηθικά αντισοσιαλιστική πολιτική να επιχειρείται η διάσπαση των εργαζομένων σπέρνοντας το ζιζάνιο του “κοινωνικού αυτοματισμού” – δηλαδή να στρέφεται ο ένας εναντίον του άλλου», όπως κάνει η κυβέρνηση Παπανδρέου.
Γελοιοποιούν επίσης τις υποκριτικές δηλώσεις υπουργών ότι δήθεν «κάνουν αγώνα για να βελτιώσουν τους όρους του Μνημονίου».
«Είναι αδιανόητο κάθε επικαιροποίηση του Μνημονίου (…) να φέρει πιο επαχθή, πιο αντικοινωνικά και πιο άδικα μέτρα. Αλήθεια, τι είδους διαπραγμάτευση είναι αυτή που φέρνει τη χώρα και τους Έλληνες σε δυσχερέστερη θέση;» αναφέρει σαρκαστικά η διακήρυξη της ΠΑΣΚΕ, καταγγέλλοντας εμμέσως ότι «οι διαπραγματευόμενοι σε κάποια ζητήματα υπερακόντισαν και τις απαιτήσεις της τρόικας» επειδή πιστεύουν ότι αυτή είναι η σωστή πολιτική. Αν λέει τέτοια πράγματα ακόμη και η ΠΑΣΚΕ, λίγα είναι τα ψωμιά της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Δεν κατάφερε να κρύψει το ξεμπρόστιασμά του ο Μιχ. Χρυσοχοϊδης, υποκρινόμενος ότι οι εκμυστηρεύσεις του στον αμερικανό πρέσβη, ήταν κάτι συνηθισμένο και πέρα για πέρα φυσιολογικό. Οι αποκαλύψεις του WikiLeaks εξέθεσαν ανεπανόρθωτα τον (τότε) υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχ. Χρυσοχοϊδη, τον αρχηγό της αστυνομίας Λ. Οικονόμου και, φυσικά, όλη την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Τα τρία συγκεκριμένα τηλεγραφήματα της αμερικανικής πρεσβείας που έφερε στην επιφάνεια αυτή η εκπληκτική «μηχανή της αλήθειας» του Τζουλιάν Ασάνζ ισοδυναμούσαν με πολιτική βόμβα, γιατί έδειξαν την απίστευτη υποτέλεια των ανθρώπων του ΠΑΣΟΚ απέναντι στο πρέσβη. Τα έλεγαν όλα! Ούτε οι βουλευτές του κόμματος τους, ούτε η Βουλή δεν ήξερε τόσα όσα γνώριζε ο πρέσβης. Κι αυτό δεν το κατάφερνε με υποκλοπές ή χρησιμοποιώντας τις γνωστές δόλιες μεθόδους που χρησιμοποιεί παντού η CIA. Οι Λ. Οικονόμου και Μ. Χρυσοχοΐδης του τα έλεγαν όλα «χαρτί και καλαμάρι», πείθοντας και τον πιο αδαή πως από την κρίση του πρέσβη εξαρτιέται το πολιτικό και υπηρεσιακό τους μέλλον.
Η υποτακτικότητα των γραικύλων του ΠΑΣΟΚ προκαλεί οργή επειδή οι ίδιοι αυτοί πολιτικοί που γλείφουν τον Σπέκχαρντ και κάθονται μπροστά του σαν νέοι φαντάροι στην αναφορά είναι που διατάσουν το όργιο καταστολής και τη… βροχή από δακρυγόνα απέναντι σε κάθε εργαζόμενο που αγωνίζεται για τα δικαιώματα του, ενάντια στη φτώχεια και τις περικοπές.
Ας δούμε τι έλεγαν οι αναφορές των υφισταμένων προς τον προϊστάμενο τους. Εν αρχή είναι η πάλη των μηχανισμών, η ίντριγκα που βασιλεύει στο σκοτεινό κόσμο των υπηρεσιών: «Η ΕΥΠ είναι ένα τίποτε» και επίσης «είναι επικίνδυνη για την εθνική ασφάλεια»! Τάδε έφη ο πολιτικός προϊστάμενος της υπηρεσίας προς τον πρέσβη των ΗΠΑ, ο οποίος τα μετέφερε αυτολεξεί στην Ουάσινγκτον. Προς επίρρωση της «ανικανότητας» της το γεγονός ότι «η αστυνομία γνωρίζει τις ταυτότητες σχεδόν όλων των μελών των υπαρχουσών τρομοκρατικών – αναρχικών οργανώσεων, αλλά της λείπουν επαρκή στοιχεία για τη σύλληψη και φυλάκιση τους». Στη συνέχεια ο Μ. Χρυσοχοΐδης υπόσχεται στον «αμερικάνο φίλο» αναδιοργάνωση των μηχανισμών καταστολής και στενότερη συνεργασία με τους Αμερικάνους. «Πρέσβη μου ιδού η αστυνομία σας» σαν να αναφώνησε ο Μιχ. Χρυσοχόίδης, 60 σχεδόν χρόνια μετά το «Στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας» του Παν. Κανελλόπουλου προς τον Βαν Φλιτ, ανανεώνοντας τη δουλικότητα και την υποτέλεια που από εποχής Φαναρίου χαρακτήριζε το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης.
Πολύ χαρακτηριστικό στοιχείο όμως για τη βαθιά και επικίνδυνη αντιδημοκρατική νοοτροπία του υπουργού Προστασίας και του αρχηγού της Αστυνομίας είναι η στάση τους απέναντι στην Αριστερά και στο συνδικαλισμό. Γιατί μία από τις αιτίες της ανικανότητας που περιγράφει για την ΕΥΠ, η σπουδαιότερη με τα δικά του λόγια, είναι ότι αποτελεί «συνδικαλιζόμενη δύναμη εργαζομένων». Εδώ ο βραβευμένος από το FΒΙ, για να μην ξεχνιόμαστε, Μ. Χρυσοχόίδης χαϊδεύει το μίσος που έχουν όλοι οι Αμερικάνοι απέναντι στο συνδικαλισμό, που τον θεωρούν προθάλαμο του κομμουνισμού.
Ρεσιτάλ έδωσε και το έτερο «βαθύ λαρύγγι», ο αρχηγός της αστυνομίας, για τον οποίο οι οργανώσεις της άκρας Αριστερας αποτελούν θάλαμο αναμονής τρόμοκρατικών οργανώσεων και του ποινικού εγκλήματος. Εδώ δεν δοξάζεται μόνο η θεωρία των «συγκοινωνούντων δοχείων», βάση της οποίας δεν υπάρχουν όρια μεταξύ της επαναστατικής Αριστεράς και των οργανώσεων της αδιέξοδης και συχνά εγκληματικής ατομικής βίας. Εδώ Μ. Χρυσοχοΐδης και Λ. Οικονόμου επαναφέρουν τη θεωρία του εσωτερικού εχθρού, στοχοποιούν μαζικούς πολιτικούς χώρους που δρουν μαζικά και στο φως της ημέρας και τους ταυτίζουν με το οργανωμένο έγκλημα, καθ’ υπέρβαση των αρμοδιοτήτων τους.
Καθόλου τυχαίο δεν ήταν το ξέσπασμα του Απ. Κακλαμάνη στη Βουλή, γνωστού για την αλλεργία του απέναντι στην αμερικανοδουλεία του νέου ΠΑΣΟΚ, ο οποίος δήλωσε απερίφραστα «έσφαλε ο κ. Οικονόμου». Από αλλού παίρνει εντολές όμως ο κ. Οικονόμου…
Εντύπωση προκαλεί η στάση που επιφ λαξε ο Τύπος της επίσημης Αριστεράς στα τηλεγραφήματα την επομένη των αποκαλύψεων. Κι αν η έλλειψη οποιασδήποτε αναφοράς από τις στήλες της Αυγής μπορεί να αποδοθεί στην παράλειψη – κάτι που μπορεί να συμβεί σε όλα τα Μέσα, πως μπορεί να ερμηνευθεί το θάψιμο της είδησης για τον Μιχ. Χρυσοχοϊδη από το Ριζοσπάστη στη 17η σελίδα, στην τρίτη θέση…
Τέλος, ιδιαίτερη πολιτική σημασία έχει, πως το κουτί της Πανδώρας μόλις άνοιξε. Η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Γ. Πεταλωτή ότι δεν σκοπεύει ν σχολιάσει στο εξής άλλα τηλεγραφήματα δείχνει ότι η κυβέρνηση ξέρει και φόβαται νέα τηλεγραφήματα που θα εκθέσουν κι άλλους κορυφαίους υπουργούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους σε νευραλγικές θέσεις, πρώην και νυν. Αναμένου με λοιπόν…
Υπήρξε μια εποχή που ο αρχιστράτηγος του ελληνικού μοναρχοφασιοτικού στρατού και μετέπειτα πρωθυπουργός Αλ. Παπάγος δεν δίσταζε να διακηρύσσει δημόσια, απευθυνόμενος στον αμερικανό στρατηγό Βαν Φλιτ, «στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας». Μια εποχή που οι υπουργοί χτυπούσαν προσοχή στον αμερικανό πρέσβη Πιουριφόι και που τις μυστικές υπηρεσίες διοικούσε ο πράκτορας της CIA Τομ Καραμεσίνης. Λίγο αργότερα, ο πρόεδρος Τζόνσον έλεγε στον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου (παρουσία του γιου του και υπουργού Α. Παπανδρέου) «στ’ αρχίδια μου το γαμημένο σύνταγμα σας». Κι αυτός το βούλωνε.
Από τότε κύλησε πολύ νερό οτ’ αυλάκι, μεσολάβησε η χούντα, ακολούθησε η μεταπολίτευση και ο αστικός πολιτικός κόσμος εκσυγχρονίστηκε. Η αμερικανοδουλεία παρέμεινε, όμως, δεν χρειάζονταν πια διακηρύξεις δουλικότητας όπως αυτή του Παπάγου. Οι αμερικανοελληνικές σχέσεις εκσυγχρονίστηκαν, τουλάχιστον στο επίπεδο της δημοσιότητας. Πίσω από τις κλειστές πόρτες, όμως, η ουσία παραμένει η ίδια. Ακόμα και μπινελίκια μπορείνα πέφτουν. Εξαρτάται από την κουλτούρα του αμερικανού παράγοντα και από τον έλληνα υπουργό που έχει απέναντί του.
Αλλωστε, στην ελληνική πολιτική παράδοση υπάρχει ένα ανέκδοτο, που κάθε άλλο παρά ανέκδοτο είναι: «δεν κάνεις κορυφαία πολιτική σταδιοδρομία, αν δεν δώσεις καλά διαπιστευτήρια στην αμερικάνικη πρεσβεία». Επ’ αυτού κάτι ξέρει ο Κ. Λαλιώτης, που τόλμησε κάποτε να πάει σε αντιαμερικανική διαδήλωση και έκτοτε τον έφαγε η μαρμάγκα.
Τι ήρθαν να μας αποκαλύψουν τα έγγραφα τουWikiLeaks , που δημοσιεύτηκαν σε βρετανική εφημερίδα; Τίποτα που δεν γνωρίζαμε. Ηρθαν, όμως, να επιβεβαιώσουν, πέραν κάθε αμφιβολίας, αυτό που γνωρίζαμε: ότι ο μέχρι πρότινος υπουργός Προ-Πο είναι εκ των εκλεκτών των Αμερικανών και ότι δεν δίσταζε να δίνει κανονικό ραπόρτο στον αμερικανό πρέσβη για θέματα της αρμοδιότητας του, ακόμα και για θέματα απ’ αυτά που θεωρούνται εθνικής ασφάλειας. Αυτά στον πρέσβη, γιατί σε άλλους, καθ’ όλην αρμόδιους για ζητήματα «ασφαλειας», σίγουρα το ραπόρτο ήταν πιο αναλυτικό.
Ο καυγάς που ξέσπασε ανάμεσα στον Χρυσοχοϊδη και το ΛΑΟΣ μας αφήνει παγερά αδιάφορους. Αλλωστε, αν διοικητής της ΚΥΠ την επίμαχη περίοδο δεν ήταν ο νυν βουλευτής του ΛΑΟΣ Κοραντής, είναι βέβαιο ότι ο Καρατζαφέρης και οι άνθρωποί του θα έσπευδαν να υπερασπιστούν τον Χρυσοχοϊδη (όπως έχουν κάνει πολλάκις στο παρελθόν, μαζί με την οικογένεια Μητσοτάκη).
Ο καυγάς αυτός βόλεψε και τον Χρυσοχοϊδη, γιατί περιόρισε το όλο θέμα στα της ΚΥΠ, αφήνοντας στην άκρη την ουσία. Αρχισε να μιλά με το γνωστό παραληρηματικό του τρόπο (αλλά με καθαρά απολογητικό ύφος), λέγοντας πως δεν είπε τίποτα περισσότερο απ’ αυτά που έχει καταγγείλει δημόσια! Κι αφού τα είχε καταγγείλει δημόσια, γιατί χρειάστηκε να τα επαναλάβει στον αμερικανό πρεσβευτή, σε συναντήσεις οι οποίες δεν ανακοινώθηκαν δημόσια; Και τι γύρευε ο αμερικανός πρεσβευτής τόσο συχνά στο γραφείο του υπουργού Προ-Πο; Γιατί δεν υπάρχουν φωτογραφίες απ’ αυτές τις συναντήσεις, όπως γίνεται στις εθιμοτυπικές συναντήσεις όλων των άλλων υπουργών;
Ο Χρυσοχοΐδης φιλοδόξησε πολλά. Μέχρι και για αρχηγός του ΠΑΣΟΚ πλασαρόταν κάποτε. Ο Γιωργάκης τον περιθωριοποίησε, τώρα τελειώνει.
Αφήστε μια απάντηση