Των Αφροδίτης Τζιαντζή, Ντάνι Βέργου
Τα οξύτατα προβλήματα που δημιουργούν οι περικοπές στη δημόσια υγεία φέρνει στην επιφάνεια η μαρτυρία στην «Εφ.Συν.» μητέρας οροθετικού, που νοσηλεύτηκε πρόσφατα στη Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων του Λαϊκού Νοσοκομείου κι εκδιώχθηκε άρον άρον μαζί με όλους τους νοσηλευόμενους στον θάλαμο λόγω της έλλειψης κλινών, αλλά και σε μια προφανή επίδειξη κοινωνικού ρατσισμού.
Το σχέδιο των μνημονιακών πολιτικών ηγεσιών του υπουργείου Υγείας έχει ως αποτέλεσμα το κλείσιμο 1.200 κρεβατιών φέτος. Ο σημερινός υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης, προς το παρόν, αφού έχει περιλάβει στο ψαλίδισμα μόνο το λεκανοπέδιο, έχει κλείσει 600 κρεβάτια καταργώντας πέντε νοσοκομεία της Αττικής: «Αγία Βαρβάρα», «Αμαλία Φλέμιγκ», Πατησίων, Πολυκλινική και Σπηλιοπούλειο «Η Αγία Ελένη».
Tα 600 αυτά κρεβάτια προστίθενται σε ακόμα 600 που διαγράφηκαν από τον χάρτη της υγείας τη χρονιά αυτή, από τον προκάτοχό του, Ανδρέα Λυκουρέντζο, με το κλείσιμο τεσσάρων Θεραπευτηρίων του ΙΚΑ. Σύνολο 1.200 λιγότερα κρεβάτια για τον Ελληνα πολίτη, ο οποίος καλείται να πληρώνει όλο και περισσότερο ή φοβάται να πλησιάσει το ΕΣΥ αν είναι άνεργος ή ανασφάλιστος.
Η Ελενα (τα πραγματικά της στοιχεία, στη διάθεση της εφημερίδας) είδε με έκπληξη τον επιμελητή της Μονάδας να αδειάζει απροειδοποίητα τον θάλαμο, με τη φράση «Μαζέψτε τα και δρόμο. Περιμένουν κι άλλοι στη σειρά!». Το περιστατικό συνέβη στις 6 Νοεμβρίου, λίγες μέρες μετά τη δήλωση του υπουργού Υγείας Αδώνιδος Γεωργιάδη ότι «δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε την πρόσβαση όλων των πολιτών στην Υγεία». Η μητέρα δημοσιοποίησε το γεγονός μέσα από το μπλογκ «orothetika.blogspot.com» του ακτιβιστή για τα δικαιώματα των οροθετικών Ζακ Κωστόπουλου. Οπως καταγγέλλει, οι νοσηλευόμενοι που πήραν υποχρεωτικά «εξιτήριο», στην πλειονότητά τους χρήστες ουσιών και οροθετικοί ή νοσούντες με ΑIDS, δεν ήταν σε θέση να φύγουν μόνοι τους, κάποιοι δεν μπορούσαν καν να μετακινηθούν, ούτε είχαν συνοδό. Ζητήθηκε μάλιστα η συνδρομή της κοινωνικής υπηρεσίας του νοσοκομείου στην περίπτωση άστεγου ασθενή, προκειμένου να δοθεί χρονικό περιθώριο μέχρι να μεταφερθεί σε ξενώνα.
Ελλείψεις σε ΜΕΘ
Την ίδια ώρα κινδυνεύουν καθημερινά δεκάδες συμπολίτες μας οι οποίοι χρήζουν νοσηλείας σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) αλλά δεν υπάρχει διαθέσιμο κρεβάτι. Διακόσια κρεβάτια παραμένουν κλειστά λόγω έλλειψης προσωπικού. Μόνο στο λεκανοπέδιο περιμένουν καθημερινά 40 ασθενείς για κρεβάτι σε ΜΕΘ. Σε 70 νοσοκομεία του Εθνικού Συστήματος Υγείας είναι ανοιχτές 634 κλίνες ΜΕΘ, Μονάδων Εντατικής Νεογνών και Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας. Για να πληροί τις διεθνείς προδιαγραφές, η χώρα μας θα έπρεπε να διαθέτει τουλάχιστον διπλάσιο αριθμό κλινών ΜΕΘ από αυτές που διαθέτει.
Συναντήσαμε την Ελενα από κοντά. Ο γιος της ο Αλκης, 28 ετών, οροθετικός και τοξικοεξαρτημένος, έχει επιστρέψει σπίτι, χωρίς να έχει θεραπευτεί. «Είναι κατάκοιτος. Δεν μπορεί καν να αλλάξει πλευρό. Η λοίμωξη στο πόδι του για την οποία νοσηλεύτηκε όχι μόνο δεν έχει υποχωρήσει, αλλά είναι χειρότερη. Χρειάζεται επειγόντως νέα νοσηλεία. Μας λένε ότι δεν έχουν κρεβάτια. Είναι αλήθεια. Ομως πώς πετάνε ασθενείς στον δρόμο; Εκτός από τον γιο μου, εκείνη τη μέρα τους έδιωξαν όλους, με εξαιρετικά απότομο τρόπο. Μεταξύ τους μια κοπέλα οροθετική, από αυτές που διαπομπεύτηκαν, που δεν είχε καν ρούχα να φορέσει για να φύγει. Τους παρακαλούσαμε να περιμένουμε άλλη μια μέρα να μας μεταφέρει ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ. Ηταν ανένδοτοι. “Δεν με νοιάζει, πάρ’ τον με αεροπλάνο…” έλεγαν».
Η διακομιδή του γιου της Ελενας έγινε με ιδιωτικό ασθενοφόρο, που κοστίζει περίπου 100 ευρώ για κάθε διαδρομή. «Πολλοί, όταν ακούνε για οροθετικό ασθενή, ζητάνε τα διπλάσια. Αλλοι αρνούνται να τον μεταφέρουν». Οπως λένε οι συγγενείς του Αλκη, οι συνθήκες νοσηλείας στη ΜΕΛ του Λαϊκού είναι εξαιρετικά αντίξοες και οι ευθύνες δεν βαραίνουν το προσωπικό, που κάνει τιτάνιες προσπάθειες. «Οι χρήστες είναι δύσκολοι ασθενείς. Χρειάζονται ειδική μεταχείριση και ψυχολογική υποστήριξη την οποία δεν έχουν. Δεν υπάρχει συνεργασία με φορείς που ασχολούνται με τις εξαρτήσεις, ώστε να διευκολυνθεί το έργο των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού. Ιδιαίτερα οι νοσηλεύτριες είναι ηρωίδες. Αυτές και οι καθηγητές κρατάνε τη ΜΕΛ».
Οπως παραδέχονται οι εργαζόμενοι στο «Λαϊκό», η έλλειψη κλινών και η υποστελέχωση είναι τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει το νοσοκομείο. «Πράγματι δεν χωράνε οι ασθενείς. Πώς να χωρέσουν όταν υπάρχουν μόνο 8 κρεβάτια στη ΜΕΛ και η ζήτηση έχει έως και τριπλασιαστεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια;» λέει στην «Εφ.Συν.» ο πρόεδρος εργαζομένων στο «Λαϊκό», Τάσος Αντωνόπουλος. «Τη συγκεκριμένη περίπτωση τη γνωρίζω. Ο επιμελητής της μονάδας προσέφερε τα πάντα. Ο ασθενής έπρεπε όντως να πάρει εξιτήριο. Καμιά φορά οι συγγενείς, επειδή αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά προβλήματα, είναι υπερευαίσθητοι», λέει καλύπτοντας τον γιατρό. «Η ΜΕΛ τείνει να γίνει μονάδα μόνιμης νοσηλείας, αλλά το νοσοκομείο δεν είναι σπίτι. Ειδικά όσοι είναι άστεγοι δεν θέλουν να πάρουν εξιτήριο. Ομως τα 8 κρεβάτια δεν γίνονται 18. Ο υπουργός Υγείας, αντί να βάζει λουκέτα, να ανοίξει μονάδες, όπως το Σπηλιοπούλειο ή το Νοσοκομείο Πατησίων, για να φιλοξενηθούν και ασθενείς με πιο μόνιμες ανάγκες».
Η τρόικα και ο Αδωνις όμως δεν είναι ικανό άλλοθι για τον κοινωνικό ρατσισμό. «Οι χρήστες και οι οροθετικοί αντιμετωπίζονται ως πολίτες Β΄ κατηγορίας. Σίγουρα υπάρχει πίεση από τις διοικήσεις που μεταφέρεται στο προσωπικό. Οταν έχουν δεκάδες ίσως και εκατοντάδες ασθενείς στην αναμονή, αναγκάζονται να κάνουν επιλογές σκληρές, έως και απάνθρωπες. Ως ένα βαθμό τους κατανοώ. Ομως αυτό που αντίκρισα εγώ είναι ο τρόμος στα μάτια του γιου μου που αρνείται πια να πάει στο νοσοκομείο, γιατί φοβάται ότι θα τον διώξουν. “Κι αν δεν με κρατήσουν;” ρωτάει. Τι να του απαντήσω;»
ΕφΣυν 26/11/2013
Αφήστε μια απάντηση