Ήδη από τον Δεκέμβριο του 2008, και μέχρι σήμερα, η επίσημη κυβερνητική στάση για την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από το οπλισμένο χέρι ενός «ειδικού φρουρού», υπήρξε ότι επρόκειτο για «ένα μεμονωμένο γεγονός». Οι μαζικές κινητοποιήσεις που ακολούθησαν, με ιδιαίτερα αισθητή, όσο και αγωνιστική, τη συμμετοχή χιλιάδων μαθητών, έδειξαν ότι ο θανατηφόρος πυροβολισμός του 16χρονου μαθητή υπήρξε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για μια νεολαία που δεν συμμεριζόταν την κυβερνητική εκδοχή, για μια νεολαία που μπορούσε να συνειδητοποιήσει τη βαθύτερη ουσία του γεγονότος: η δολοφονία του Αλέξη ήταν το αποκορύφωμα μιας πολιτικής που στερεί από τους νέους και τις νέες της χώρας, την εκπαίδευση, την εργασία, την προοπτική μιας αξιοπρεπούς ζωής.
Συμπληρώνοντας 5 χρόνια από το τραγικό περιστατικό, η ελληνική νεολαία, όσο και ο ελληνικός λαός γενικότερα, μετρούν μια μακρά σειρά από «μεμονωμένα» περιστατικά κρατικής βίας και τρομοκρατίας, με τη συχνότητα των περιστατικών να πυκνώνει σταθερά, ευθέως ανάλογα προς την ένταση της επίθεσης που έχουν εξαπολύσει οι τελευταίες (συγ-)κυβερνήσεις και η τρόικα, σε βάρος κοινωνικών κατακτήσεων δεκαετιών.
Αν η κρατική τρομοκρατία είναι ιδιαίτερα ορατή και σαφής σε περιπτώσεις όπως αυτή της δολοφονίας του 16χρονου μαθητή, το βέβαιο είναι ότι διαθέτει πολλά ακόμη πρόσωπα, και πολλά ακόμη επίπεδα:
από το φετινό 65% της ανεργίας των νέων και την εξώθηση δεκάδων χιλιάδων σε μετανάστευση, μέχρι τη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων τους και τα νομοθετημένα 426 ευρώ μηνιαίως ειδικά για νέους κάτω των 25 ετών,από την κατάλυση των εκπαιδευτικών δικαιωμάτων μαθητών και φοιτητών, με 1.200 σχολεία και 155 τμήματα σχολών καταργημένα μέσα σε μία τριετία, μέχρι τη γενικευόμενη σήμερα απλήρωτη μαθητεία και τα πτυχία-διαβατήρια ανεργίας,από τα μαθητοδικεία και τους εισαγγελείς στα σχολεία, μέχρι τις επιδεικτικά ρεβανσιστικές «τιμωρίες» στους φοιτητές με οριστική απώλεια του εξαμήνου και της εξεταστικής τους,από τη διαμόρφωση ενός μελανού κοινωνικού πλαισίου μέσα στο οποίο θα έρθει να ζήσει και να λειτουργήσει η νέα γενιά, μέχρι την κυβερνητική και μιντιακή καλλιέργεια της απάθειας (έως ηττοπάθειας), της μισαλλοδοξίας και του ατομικού δρόμου για κάθε νέο και νέα του τόπου,ένα μαύρο πλέγμα στήνεται σε βάρος της ελληνικής νεολαίας, η οποία βιώνει το κυριολεκτικό σάρωμα των δικαιωμάτων της.
Αυτήν την περίοδο, η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων που ετοιμάζεται να συμπληρώσει ένα συνεχές τρίμηνο αγώνα και ελπίδας, έχει μετατραπεί σε πολύ σημαντικό πολιτικό γεγονός, σε άξονα πάλης για την προάσπιση της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Οι φοιτητές καλούνται να σπάσουν τις απειλές και τους εκβιασμούς του υπουργείου Παιδείας, να λειτουργήσουν συλλογικά και αγωνιστικά, κόντρα σε όλους τους κυβερνητικά καλλιεργούμενους κοινωνικούς αυτοματισμούς, να προστατέψουν τις σπουδές και τις σχολές τους, να σταθούν αλληλέγγυοι στον αγώνα των διοικητικών. Το μαύρο μέλλον που ετοιμάζουν για την ελληνική νεολαία οι υποτελείς ελληνικές κυβερνήσεις, υπό τις ευλογίες της τρόικας, θα ανατραπεί μέσα από τον δρόμο των μαζικών, ενωτικών αγώνων.
Η Πορεία καλεί όλους τους φοιτητές-σπουδαστές να βαδίσουμε αυτόν τον δρόμο.
Αφήστε μια απάντηση