“Ευκαιρία για αλλαγή ατζέντας” και “ενεργοποίηση ρατσιστικών και ακροδεξιών αντανακλαστικών”;
Ο Συνασπισμός παρόλο που στελέχη της νεολαίας του στήριζαν ανοιχτά τη Νομική, υιοθέτησε την ίδια άποψη περί αλλαγής ατζέντας. Ο Τσίπρας στις 26/01/2011 δήλωνε ότι «η α.π. των μεταναστών μέσα στη Νομική Σχολή της Αθήνας, έχει δώσει αφορμή σε ακραίους κύκλους να ξεδιπλώσουν μια επίθεση συκοφαντίας απέναντι σε όσους συμπαραστέκονται στα αιτήματά τους. Έδωσε την ευκαιρία στην κυβέρνηση να αλλάξει καθώς την συμφέρει την πολιτική ατζέντα. Έδωσε μάλιστα την ευκαιρία σε ορισμένους να βάλουν για μια ακόμη φορά στο στόχαστρο ακόμη και το ακαδημαϊκό άσυλο». Σίγουρα στις δηλώσεις του Τσίπρα και στις ανακοινώσεις του ΚΚΕ υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά. Ο Τσίπρας πουθενά δεν μιλάει για “καλοστημένο σχέδιο” όπως το ΚΚΕ. Ωστόσο είναι ξεκάθαρος. Η επιλογή της νομικής είναι λάθος και δίνει πάτημα σε “ακραίους κύκλους” και στην κυβέρνηση να επιτεθούν στους μετανάστες και να βάλουν στο στόχαστρο το άσυλο. Εδώ υπάρχει απόλυτη συμφωνία με το ΚΚΕ.
Κακό που μας βρήκε πάλι
Κάθε τι μη κανονικό η αριστερά μας το εσωτερικοποιεί με τρόμο και πανικό. Τρέμει τις αντιδράσεις του αντιπάλου. Το είδαμε αυτό το Δεκέμβρη. Το βλέπουμε σε κάθε τι που αγγίζει τα όρια της αστικής νομιμότητας. Το βλέπουμε τώρα ακόμα και με αφορμή την πλέον παθητική μορφή αγώνα που είναι η α.π.. Όμως ακόμα κι αυτό προκάλεσε τον τρόμο καταρχήν στο ίδιο το καθεστώς και κατ’ επέκταση στην αριστερά. Γιατί άραγε; Τι ακριβώς φοβήθηκαν όλοι αυτοί και αντέδρασαν με τόση σφοδρότητα;
“Εκθέτουν τους μετανάστες σε κίνδυνο”;
“Λάθος τόπος; Γιατί όχι στα γραφεία της Ε.Ε.; “
Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Η αριστερά θέλει το πανεπιστημιακό άσυλο, αλλά μπροστά στις απειλές περί κατάργησής του, είναι έτοιμη να δεχτεί ορισμένους περιορισμούς. Ο Κουβέλης έχει ήδη πει το ναι. Άσυλο μόνο για τη στενή ακαδημαϊκή κοινότητα χωρίς δικαίωμα να το χρησιμοποιούν εξωπανεπιστημιακά στοιχεία. Το ΚΚΕ και Ο ΣΥΝ δεν το λένε στα ίσα αλλά όταν τίθεται επί του πρακτέου το όλο ζήτημα, προτιμούν να ικανοποιήσουν τα ρατσιστικά αντανακλαστικά και να ξαποστείλουν τους μετανάστες παρά να υπερασπιστούν έμπρακτα την ουσιαστική πλευρά του πανεπιστημιακού ασύλου. Και μιας και σ’ αυτή την αριστερά η κουβέντα για τους συσχετισμούς είναι πολύ ενδιαφέρουσα, φανταζόμαστε ότι κατανοούν ότι ύστερα από την άρση ασύλου και την εκδίωξη των απεργών πείνας από τη Νομική έχει ήδη δοθεί μια νέα ερμηνεία γύρω από τη χωρητικότητα του ασύλου. Είναι προφανές ότι οι μετανάστες δεν χωράνε ούτε στη χώρα, αλλά ούτε και στο πανεπιστημιακό άσυλο. Έγινε αυτό ακριβώς που απαιτούσαν οι καρατζαφέρηδες. Η αριστερά τους πήρε σχεδόν στο σπίτι της. Οι μετανάστες δεν μπορούν να χρησιμοποιούν δημόσιους χώρους για να διαμαρτύρονται. Αν αυτό δεν είναι απαρτχάιντ τότε πως αλλιώς λέγεται;
Μετά την εκκένωση της Νομικής
Επειδή η μάχη αυτή είναι σε εξέλιξη θα πούμε μόνο περιληπτικά και όσα ίσως θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στα επόμενα βήματα.
Όταν καταλάβουμε ότι διάφοροι προβοκάτορες ανά πάσα στιγμή οδηγούν τμήματα της αριστεράς σε αυτοχειριασμό με λάθος επιλογές τότε θα είναι πολύ καλύτερα!
Πολλές αλήθειες που καίνε για το …συνάφι μας αναφέρει το άρθρο. Δυστυχώς έτσι είναι. Μια αριστερά των ….νοικοκυραίων και φιλική στο καθεστώς είναι καταδικασμένη σε ρόλο δοσμένο.
Συντροφε, αν δεν βαριέσαι, ανεβασέ το ξανά, γιατί του έβαλα δύο υπότιλους που βοηθούν στο διάβασμα και ένα λινκ επιπλέον.
Ευχαριστώ
Σφε Μαραγκέ
Μία παρατήρηση: Τα οργανωτικά και τα πολιτικά καθήκοντα είναι αλληλένδετα.
Χρειαζόμαστε κόμμα της εργατικής τάξης. Κόμμα που να διδάσκει τις μάζες αλλά και να διδάσκεται από αυτές. Κόμμα με πολιτική αντίληψη. Και πολιτικό θάρρος που θα προβάλει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Aσχέτως αν οι "πολιτικοί άνεμοι" μπορεί και να πνέουν και αντίθετα.
Εκεί είναι η αδυναμία μας. Και αυτό ανέδειξε η Νομική.
Όχι την οργανωτική ανετοιμότητα αλλά και την διαλεκτικά αλληλένδετη πολιτική ανάλυση που με την σειρά της να αποτελεί οδηγό για την πράξη.
σωστή ή λάθος η επιλογή του χώρου, σκόπιμα ή όχι, νομίζω ότι τελικά ήταν και η αιτία να είναι πρώτη και κυρίαρχη είδηση επί τόσες μέρες. Θεωρώ ότι το αποτέλεσμα δικαίωσε την επιλογή κι ας μην είμαι σίγουρη ότι ήταν η σωστή.Η κοινωνική δικαιοσύνη θα αποδοθεί, μόνο που σκέφτομαι, ότι οι ταξικοί μας αδελφοί, ίσως έπρεπε να έχουν και την συμμετοχή μας στην πράξη της απεργίας πείνας. Στο κάτω-κάτω υποτίθεται ότι είναι και δική μας απαίτηση και είμαστε και πιο καλοταισμένοι.
Ειρήνη Νταουντάκη