ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΑΝΥΠΑΚΟΗ στις γειτονιές των Αμπελοκήπων και της Μενεμένης
Ιδρυτική Διακήρυξη
η εποχή μας…
4 χρόνια τώρα κυβέρνηση, Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. έχουν εξαπολύσει την πιο σκληρή επίθεση στα δικαιώματα των εργαζόμενων και των ανέργων, των συνταξιούχων και της νεολαίας, της κοινωνικής πλειοψηφίας
– από τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις μέχρι τους μισθούς των 400€
– από την κατάργηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων μέχρι την απελευθέρωση των απολύσεων, την 4ωρη ή περιστασιακή εργασία
– από το κλείσιμο σχολείων, νοσοκομείων και άλλων δημόσιων υπηρεσιών μέχρι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας
– από τα χαράτσια και τους νέους μεγαλύτερους φόρους μέχρι τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις σπιτιών και μισθών
ο στόχος τους…
Ένας και μοναδικός: να ξεπεράσει το μεγάλο κεφάλαιο την κρίση του και να οδηγηθεί και πάλι στην κερδοφορία με την “παλιά καλή συνταγή”, τη μείωση του εργατικού κόστους και την υφαρπαγή κοινωνικών υπηρεσιών και δημόσιου πλούτου ως νέες πηγές άντλησης κερδών.
τα αποτελέσματα…
– δημόσιο χρέος που όχι μόνο δε μειώνεται αλλά συνεχώς διογκώνεται
– απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, κλείσιμο μαγαζιών και μικρών επιχειρήσεων κι ανεργία που ξεπερνά το 27% (και το 60% στη νεολαία)
– φτώχεια, πείνα και εξαθλίωση για μεγάλα ποσοστά του λαού
– μετανάστευση (ειδικά της νεολαίας) με ρυθμούς που μας γυρίζουν δεκαετίες πίσω κι αυτοκτονίες σε αριθμούς πρωτοφανέρωτους για τη χώρα
– διόγκωση των φαινομένων ρατσισμού και ξενοφοβίας
– απόλυτη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής για την κοινωνική πλειοψηφία
η γειτονιά μας…
– Η πόλη μας γίνεται όλο και πιο γκρίζα, τσιμεντένια κι αποπνικτική. Το πράσινο μειώνεται αντί ν’ αυξάνεται, οι χώροι περιπάτου, αναψυχής και παιχνιδιού για τα παιδιά παραμένουν ελάχιστοι κι εγκαταλειμμένοι… .
– Οι τελευταίοι εναπομείναντες ανοικοδόμητοι χώροι γίνονται φιλέτα, βορά κι αυτοί στα νύχια τραπεζιτών και μεγάλων τεχνικών εταιριών. Ο χώρος του πρώην στρατοπέδου «Μ. Αλεξάνδρου, αφού έμεινε τόσα χρόνια αναξιοποίητος, τώρα πέρασε στο ΤΑΙΠΕΔ κι ετοιμάζονται να τον ξεπουλήσουν για «την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους της χώρας»…
– Οι υπηρεσίες παιδείας, υγείας, πρόνοιας συνεχώς συρρικνώνονται, γίνονται όλο και λιγότερο δημόσιες και δωρεάν ενώ και οι όποιες πολιτιστικές και αθλητικές δράσεις στο Δήμο γίνονται εμπορεύματα παρεχόμενα έναντι αντιτίμου για τους (λίγους πια) που έχουν να πληρώσουν…
– Τα προβλήματα κυκλοφορίας και στάθμευσης οξύνονται αντί να λύνονται, περιορίζοντας ακόμη περισσότερο τις δυνατότητες παιχνιδιού για τα παιδιά ή περιπάτου για όλους…
– Κοινωνικά φαινόμενα όπως τα ναρκωτικά στέλνουν όλο και περισσότερους ανθρώπους στο θάνατο ενώ την ίδια στιγμή το φαινόμενο των άστεγων κάνει αισθητή την παρουσία του και στη γειτονιά μας…
– Η ζωή γενικά στην πόλη γίνεται όλο και πιο απάνθρωπη, χάνει κάθε ομορφιά και υποτάσσεται μαζί με το περιβάλλον στις ανάγκες της κερδοφορίας…
η ζωή στη γειτονιά, η ζωή στη χώρα…
-Αν τα σχολεία μας δεν έχουν δασκάλους και καθηγητές, αν τα νηπιαγωγεία μας κι οι παιδικοί σταθμοί δε δέχονται τα παιδιά μας, αυτό οφείλεται στο ότι κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ένωση και Δ.Ν.Τ., μέσα από μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, αντί να φτιάξουν τ’ αναγκαία, κλείνουν σχολεία και δημοτικές υπηρεσίες κι απολύουν τους εργαζόμενους.
-Αν κάθε δεύτερο μαγαζί βλέπουμε την επιγραφή «ενοικιάζεται» είναι επειδή η πολιτική των μνημονίων, που άδειασε τις τσέπες μας και ίσα- ίσα καταφέρνουμε τα «προς το ζην», κατάστρεψε τις μικρές επιχειρήσεις κι έστειλε χιλιάδες μικρομαγαζάτορες στη φτώχεια και την ανεργία.
-Αν χρειάζονται μήνες για να κλείσουμε ένα ραντεβού στο ΙΚΑ-ΕΟΠΠΥ, αν δε βρίσκουμε γιατρό και νοσοκομείο, αν χρειάζεται να πληρώσουμε για τις απαραίτητες εξετάσεις και τα φάρμακα, αυτά είναι στοιχεία της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που ζούμε, όπου η υγεία και η ζωή μας καμιά αξία δεν έχουν και με τόση ευκολία κλείνουν νοσοκομεία και καταστήματα του ΙΚΑ-ΕΟΠΠΥ για να φυτρώσουν στη θέση τους ιδιωτικά ιατρικά και διαγνωστικά κέντρα.
-Αν ο ρατσισμός κι ο φασισμός έχει αρχίσει να φωλιάζει στα μυαλά κάποιων ανθρώπων και να σπέρνει τη βία και την μισαλλοδοξία στις γειτονιές μας, είναι επειδή αυτό συμφέρει στο κεφάλαιο, για να μετατοπίσει την ευθύνη για τις ασκούμενες πολιτικές σε ανύπαρκτους εχθρούς.
“Καποδίστριας” και μετά “Καλλικράτης” και μετά…
Με το “Σχέδιο Καποδίστριας” παλιότερα και το “Σχέδιο Καλλικράτης”, πριν από τέσσερα χρόνια, το κεντρικό κράτος έχει απαλλαγεί από το κόστος ενός μεγάλου μέρους των υπηρεσιών που όφειλε στους πολίτες, κατακτήσεων της εργαζόμενης πλειοψηφίας με αγώνες πολλών χρόνων, αλλά και ενός μεγάλου μέρους των εργαζόμενων σε Δήμους και δημοτικές επιχειρήσεις με κατάργηση υπηρεσιών, απολύσεις και διαθεσιμότητες. Τώρα πια το ίδιο το κεφάλαιο αναλαμβάνει την –επί πληρωμή φυσικά– παροχή τους…
Αυτήν ακριβώς την πολιτική ήρθαν να εφαρμόσουν με πολύ πιο αποφασιστικό τρόπο τα μνημόνια και η δανειακή σύμβαση: Οι Δήμοι μπήκαν κάτω από την εποπτεία της τρόικα, που έχει τον απόλυτο έλεγχο των οικονομικών τους και απαγορεύει ουσιαστικά την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών στους δημότες, αν δεν ξεπληρώσουν τα ληστρικά δάνεια που εξαναγκάστηκαν να πάρουν από τις τράπεζες.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση ούτε τοπική είναι πια, ούτε και αυτοδιοίκηση! Έχει μετατραπεί σε ένα συγκεντρωτικό αυταρχικό γραφειοκρατικό μηχανισμό, με δημοτικούς άρχοντες πλήρως αποξενωμένους από τις ανάγκες και τα προβλήματα των κατοίκων, «σούζα» στην κεντρική εξουσία και τις βλέψεις του κεφαλαίου . Ο (ελάχιστος) διεκδικητικός χαρακτήρας των Δήμων πάει περίπατο.
Κι έρχονται νέα “σχέδια”, νόμοι που τυπικά μεν αλλάζουν απλά τον τρόπο εκλογής των Δημάρχων και των Δημοτικών Συμβουλίων, στην πραγματικότητα όμως δίνουν νέες υπερεξουσίες στους Δημάρχους και δημιουργούν μια κατάσταση όπου ο δήμαρχος αποφασίζει, το Δημοτικό Συμβούλιο εγκρίνει τις αποφάσεις του και ο λαός είναι υποχρεωμένος να τις υποστεί…
είναι πια φανερό ότι…
Κάθε τοπικό πρόβλημα συνδέεται με τη γενικότερη πολιτική συγκυρία.
Όσο κι αν κάποια Δημοτική Αρχή θα μπορούσε, αν δεν εξαρτιόταν από συγκεκριμένους κομματικούς μηχανισμούς και ιδέες, να διεκδικήσει μαζί με τους Δημότες και να λύσει αρκετά από τα πιο πάνω προβλήματα, η κατάσταση δεν θα αλλάξει ουσιαστικά, αν δεν αγωνιστούμε για τη συνολική ανατροπή της αντεργατικής αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. που παράγει αυτά τα τοπικά προβλήματα.
Γιατί δεν μπορούμε να σώσουμε το χώρο του πρώην στρατοπέδου «Μ. Αλεξάνδρου» από το μηχανισμό ξεπουλήματος για την “εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους”, το ΤΑΙΠΕΔ, αν δεν αρνηθούμε το ίδιο το χρέος. Δεν μπορούμε να σταματήσουμε το κλείσιμο των σχολείων και των άλλων κοινωνικών υπηρεσιών και τις απολύσεις των εργαζόμενών τους, αν δεν καταργήσουμε μνημόνια και δανειακή σύμβαση. Δεν μπορούμε να έχουμε δημόσια και δωρεάν για όλους παιδεία, υγεία, κοινωνική πρόνοια, όσο τεράστια κονδύλια χαρίζονται στους τραπεζίτες αντί της κρατικοποίησης του τραπεζικού συστήματος. Δεν μπορούμε να περιμένουμε να ξαναζωντανέψει η αγορά μας, να ανοίξουν τα μαγαζιά κι οι μικρές επιχειρήσεις αν δεν πούμε όχι στο ευρώ και την ευρωζώνη. Δεν μπορούμε να ελπίζουμε τίποτα αν δεν ανατρέψουμε συνολικά αυτή την αντιλαϊκή πολιτική, δεν έρθουμε σε ρήξη με τους καπιταλιστικούς θεσμούς που την επιβάλουν, όπως η Ε.Ε.
σε μια τέτοια περίοδο είναι περισσότερο παρά ποτέ αναγκαίο…
ένα μαζικό και δυναμικό εργατικό λαϊκό κίνημα που όχι μόνο θα αντισταθεί στην συνέχιση αυτής της πολιτικής αλλά και θα θέσει το ζήτημα της συνολικής ανατροπής της και της διαμόρφωσης μιας άλλης κοινωνίας που δε θα στηρίζεται στους νόμους της αγοράς και του κέρδους. Ένα δυναμικό εργατικό λαϊκό κίνημα που –μακριά από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, τις ξεπουλημένες ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, μακριά από κομματικές εξαρτήσεις και συμφέροντα– δε θα διαπραγματεύεται απλά για το «μικρότερο κακό» αλλά με συντονισμένους ανυποχώρητους αποφασιστικούς αγώνες θα διεκδικήσει μια ζωή που όλοι αξίζουμε να ζήσουμε!
η νεολαία…
Η νεολαία αγωνιά. Ίσως σκέφτεται να αλλάξει γειτονιά, πόλη ίσως και χώρα… Με ή χωρίς πτυχία, η μόνη η σίγουρη προοπτική, είναι η …ανεργία. Για κάποιους ο δρόμος δυστυχώς τραβάει προς την κατάθλιψη και την απόγνωση… Ήρθε η ώρα το ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ να γίνει δύναμη. Ήρθε η ώρα να χαράξουμε έναν άλλο δρόμο.
και το κίνημα γειτονιάς…
Απαραίτητη συνιστώσα ενός τέτοιου κινήματος είναι και το τοπικό κίνημα, το κίνημα της γειτονιάς. Ένα κίνημα που θα στηρίζεται στη συμμετοχή όλο και περισσότερων κατοίκων με διαδικασίες βάσης, με πρωτοβουλίες (π.χ. ενάντια στους πλειστηριασμούς, τα χαράτσια και τις διακοπές ρεύματος, για δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης, για τη διεκδίκηση των ελεύθερων χώρων κ.ά.), με λαϊκές συνελεύσεις που συζητούν, αποφασίζουν, σχεδιάζουν λύσεις κι οργανώνουν διεκδικητικούς αγώνες. Ένα τέτοιο κίνημα άμεσης δημοκρατίας μπορεί να αποτελέσει και τη βάση για τη λύση των μικρών ή μεγαλύτερων καθημερινών μας προβλημάτων.
Γιατί εμείς οι ίδιοι οι κάτοικοι κάθε γειτο¬νιάς μπορούμε…
Να αναδείξουμε τα πραγματικά μας προβλήματα και μαζί με όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική που τα παράγει και να απαιτήσουμε:
παύση πληρωμών και διαγραφή του δημόσιου χρέους και όχι νέα χρέη στις πλάτες του λαού
εθνικοποίηση των τραπεζών και φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου
αποδέσμευση από την Ε.Ε. και το ευρώ
μονιμοποίηση των συμβασιούχων – προσλήψεις μόνιμου προσωπικού κι όχι απολύσεις σε Δήμους και Δημόσιο – απαγόρευση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα – δουλειά για όλους
αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις – όχι μειώσεις και περικοπές
κοινωνική ασφάλιση και πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους ενάντια στη διάλυση των ταμείων μας και του ΕΟΠΠΥ
δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλα τα παιδιά και τους νέους ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, την υποβάθμιση της παιδείας και το κλείσιμο σχολείων
διαγραφή των χρεών των ανέργων, χαμηλοσυνταξιούχω και ευπαθών ομάδων προς τράπεζες, κράτος και δημόσιους οργανισμούς
γίνεται να πετύχουμε τίποτα;
Ναι, γίνεται! Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι:
– Αν έχουμε κάποια μεγάλα σχολικά συγκροτήματα στη γειτονιά μας, αυτά χτίστηκαν σε χώρους που με μακροχρόνιους αγώνες των κατοίκων καταχτήθηκαν.
– Αν κλείσαν τα παλιά ρέματα κι έχουμε ανθρώπινη αποχέτευση σήμερα στους Αμπελόκηπους οφείλεται στους λαϊκούς αγώνες παλιότερων εποχών.
εντάξει παλιότερα, σήμερα όμως;
Τα τελευταία χρόνια έκανε ξανά την εμφάνισή του ένα μαζικό και αποφασιστικό (και σε κάποιες περιπτώσεις νικηφόρο) τοπικό κίνημα. Από την Κερατέα μέχρι τα διόδια, από το ΣΜΑ στην Ευκαρπία μέχρι τις Σκουριές της Χαλκιδικής, από τις Πρωτοβουλίες κι Επιτροπές Κατοίκων ενάντια στα χαράτσια και τους πλειστηριασμούς μέχρι τις πιο ποικιλόμορφες δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης (κοινωνικά ιατρεία και τα φροντιστήρια, αγορές χωρίς μεσάζοντες κ.ά.) ένας απέραντος γαλαξίας πολιτικής ανυπακοής που δείχνει το δρόμο για το πώς μπορούμε να κάνουμε πράξη το σύνθημα:
Η ζωή μας πάνω από τα κέρδη τους!
Τα δικαιώματα και οι ανάγκες μας μπροστά!
Για ποια αυτοδιοίκηση;
Ένα τέτοιο τοπικό κίνημα είναι σήμερα παρά ποτέ αναγκαίο στους Αμπελόκηπους και τη Μενεμένη, όπως και σε κάθε συνοικία, σε κάθε Δήμο. Ένα τοπικό κίνημα που, δίπλα στα αιτήματα που τίθενται από τη συγκυρία, θα αγωνιστεί:
για την κατάργηση του “Καλλικράτη” και όλου του αυταρχικού-αντιλαϊκού νομοθετικού πλαισίου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση
για μια τοπική αυτοδιοίκηση με διεκδικητικό χαρακτήρα, ενάντια σε λογικές συν-διαχείρισης
για αυτοδιοίκηση που θα συζητά με τους κατοίκους σε αμεσοδημοκρατι¬κές διαδικασίες για τα τοπικά και κοινωνικοπολιτικά προβλήματα, θα σχεδιάζει λύσεις και θα οργανώνει-συμμετέχει στους αγώνες για την επίλυσή τους
για τη στήριξη θεσμών αυτοργάνωσης των κατοίκων, του κινήματος γειτονιάς και των δράσεων πολιτικής ανυπακοής στις αντιλαϊκές πολιτικές και κοινωνικής αλληλεγγύης
ενάντια στη μετατροπή των Δήμων σε επιχειρήσεις, για να μην περάσει καμιά ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών. Για τη δωρεάν κάλυψη των αναγκών των κατοίκων σε υπηρεσίες πρόνοιας, πολιτισμού κι αθλητισμού και διεꬬ¬δίκηση των χώρων για την ανάπτυξη των αναγκαίων υποδομών παιδείας, υγείας, πρόνοιας κ.ά.
για ένα Δήμο που δε θα σπαταλά τα χρήματα των δημοτών σε έργα βιτρίνας, δεξιώσεις και παράτες και έντυπα προβολής του έργου των δημοτικών αρχόντων αλλά για την παραγωγή πραγματικού έργου που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες των κατοίκων
ενάντια στις απολύσεις δημοτικών υπαλλήλων, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζόμενους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, με τακτική και αξιοπρεπή αμοιβή της και άμεση πληρωμή όλων των δεδουλευμένων
για την άμεση απόδοση των κονδυλίων που χρωστά το κράτος στους δήμους ώστε να μπορούν να προσφέρουν δωρεάν τις κοινωνικές υπηρεσίες της αρμοδιότητάς τους και διαγραφή των χρεών των Δήμων που δημιουργήθηκαν με τα ληστρικά δάνεια από τις τράπεζες
ενάντια στην τσιμεντοποίηση των λίγων ελεύθερων χώρων και για την περιβαλλοντική αναβάθμιση της περιοχής και την προστασία της υγείας των κατοίκων από κεραίες τηλεφωνίας και ρυπογόνες βιομηχανίες.
για τη σωτηρία από το ξεπούλημα του στρατοπέδου «Μ. Αλεξάνδρου» και την κοινωνική αξιοποίησή του
* * * * *
Η Δημοτική Κίνηση «ΑΝΥΠΑΚΟΗ στις γειτονιές των Αμπελοκήπων και της Μενεμένης» θέλει να υπηρετήσει αυτήν ακριβώς την ανάγκη ανάπτυξης ενός τέτοιου τοπικού κινήματος. Αποτελούμενη από εργαζόμενους και ανέργους, νέους και συνταξιούχους κι αρνούμενη κάθε κομματικό εναγκαλισμό και ιδεολογική ασφυξία, κάθε διαχειριστική λογική, φιλοδοξεί να συσπειρώσει όλους εκείνους που χρόνια τώρα βρισκόμαστε στους δρόμους του αγώνα, ενάντια σε κάθε αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική αλλά κι όλους αυτούς που μέρα με τη μέρα κατανοούν την πηγή των μικρών και μεγάλων προβλημάτων μας κι αναζητούν δρόμους για να εκφράσουν την αγανάκτηση και τη διάθεση τους για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Αρνούμενοι κάθε ηγεμονισμό, κάθε παραγοντισμό, λειτουργούμε με βάση την ολομέλεια, στην οποία ο καθένας έχει λόγο στη διαμόρφωση των θέσεων και των προτάσεων. Με όργανα την ανοιχτή σε κάθε κάτοικο και εργαζόμενο της περιοχής Συνέλευση και το εκλεγμένο, ανακλητό κι απολογούμενο σ’ αυτήν Συντονιστικό, συγκροτούμε μια τοπική κίνηση που θα παρεμβαίνει με ένα μόνιμο και συνεχή τρόπο στην περιοχή, θα ενημερώνει-συσπειρώνει-οργανώνει τους κατοίκους, θα συμβάλει στην οργάνωση λαϊκών συνελεύσεων και την ανάπτυξη του τοπικού κινήματος και των αναγκαίων αγώνων και θα συντάσσεται με τα συμφέροντα της πλα¬τιάς κοινωνικής πλειοψηφίας που ζει και εργάζεται στην περιοχή.
Για να βαδίσουμε μαζί με το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα, το κίνημα πολιτικής ανυπακοής στις γειτονιές και κάθε συλ¬λογικότητα που αντιστέκεται στην επίθεση του κεφαλαίου και να στείλουμε κάθε αντιλαϊκή πολιτική στα αζήτητα της ιστορίας…
ΑΝΥΠΑΚΟΗ σ’ ό,τι μας κλέβει τη ζωή!
Αγώνας για μια καλύτερη, ανθρώπινη ζωή στη γειτονιά και τον τόπο μας!
Μπορούμε να τη διεκδικήσουμε και να την κερδίσουμε!
Αμπελόκηποι, 15/12/2013
Αφήστε μια απάντηση