Νεότερα από την ευρωζώνη

European Central Bank President Jean-Claude Trichet rejected Bundesbank President Axel Weber’s call to end the bond purchase program that has provided a lifeline for European governments and banks trying to shore up their finances.

Weber, who also sits on the ECB’s 22-member decision-making council, said the risk of “exiting too late” from the emergency measures was greater than pulling out too soon. The remarks, the strongest from any ECB official advocating a removal of stimulus, came as governments and banks in Ireland, Portugal and Greece struggle to convince investors they can control their finances in the aftermath of this year’s sovereign debt crisis.

Prior to taking the helm of the Bank of Italy, he was vice chairman and managing director of Goldman Sachs International and a member of the firm-wide management committee (2002-2005). He was director general of the Italian Treasury (1991-2001), chairman of the European Economic and Financial Committee, a member of the G7 Deputies, and chairman of OECD Working Party 3. He was appointed chairman of the Italian Committee for Privatisations in 1993, and, from 1984 to 1990, was an executive director of the World Bank.

The latest revelations regarding the Goldman-Greece relationship (on the Senate floor, no less) clearly indicate that Goldman was a lead manager of Greek debt issues in spring 2002, i.e., when Mr. Draghi was on board.

This raises three entirely reasonable and straightforward questions.

-Was Mr. Draghi involved in the Goldman-Greece relationship? Sources indicate that this was very much part of his set of responsibilities, but this may be disputed.

-If Mr. Draghi was involved in marketing Greek debt, did he at that time know the true Greek debt numbers – i.e., was he aware of the “debt swap” arrangement? Perhaps his Goldman colleagues concealed that information from him.

-And when/if Mr. Draghi became aware of the inherent misrepresentation involved this transaction, did he take steps to fully informed investors (and any relevant regulatory bodies)? Again, it is entirely possible he learned of this matter only recently and from the newspapers.

Μόλις τρεις εβδομάδες κράτησε τελικά η αποχώρηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από την αγορά ομολόγων της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Η ΕΚΤ υποχρεώθηκε να παρέμβει ξανά σήμερα με αγορές ομολόγων, προκειμένου να στηρίξει τα χαρτιά της Πορτογαλίας καθώς το κόστος δανεισμού της χώρας εκτοξεύονταν σε νέα ιστορικά υψηλά.

Ο ίδιος ο Πορτογάλος πρωθυπουργός Καβάκο Σίλβα δήλωσε – για πολλοστή φορά – ότι η χώρα του μπορεί να αποφύγει την ευρωπαϊκή διάσωση όσο μπορεί να εκδίδει εκδόσεις ομολόγων. «Η ΕΚΤ παρεμβαίνει προκειμένου να διατηρήσει τις τιμές χαμηλά πριν από κάθε δημοπρασία και η ζήτηση παραμένει ισχυρή», είπε. «Όσο υπάρχει ζήτηση η Πορτογαλία δεν χρειάζεται βοήθεια». Σύμφωνα με τον ίδιο, οι εκδόσεις ομολόγων που έχουν γίνει μέχρι σήμερα καλύπτουν τις ανάγκες αναχρηματοδότησης του χρέους της Πορτογαλίας ως τα μέσα Απριλίου.

Οι Πορτογάλοι τραπεζίτες, από την πλευρά τους, φοβούνται ότι η ενδεχόμενη ευρωπαϊκή διάσωση της Λισσαβόνας θα πλήξει την οικονομική ανάπτυξη, ανεβάζοντας το κόστος δανεισμού των επιχειρήσεων και συρρικνώνοντας ακόμη περισσότερο τα εισοδήματα των νοικοκυριών. Ο Ρικάρντο Σαλγκάντο, διευθύνων σύμβουλος της κορυφαίας πορτογαλικής τράπεζας Banco Espirito Sancto παρατήρησε ακόμη ότι οι περιπτώσεις της Ελλάδας και της Ιρλανδίας υποδεικνύουν πως ένα πακέτο διάσωσης μπορεί να οδηγήσει σε μείωση των τραπεζικών καταθέσεων και φυγή των κεφαλαίων προς το εξωτερικό, ενώ η Τεοντόρα Καρντόζο, μέλος του ΔΣ της Τράπεζας της Πορτογαλίας υποστήριξε ότι το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας δεν αποδίδει και δεν είναι βιώσιμο.

Οι χρηματοπιστωτικές αγορές, ωστόσο, επισημαίνουν ότι η Πορτογαλία καταγράφει φέτος αρνητική ανάπτυξη, έχει νέο ιστορικό υψηλό κόστος δανεισμού και το βάρος αναχρηματοδότησης του χρέους που θα αντιμετωπίσει στο δεύτερο τρίμηνο ίσως να την αφήσει χωρίς επιλογές. «Η πορτογαλική οικονομία έχει έλλειμμα ανταγωνιστικότητας κι εμφανίζει στασιμότητα, ενώ η χώρα έχει να παλέψει με την αναχρηματοδότηση εκδόσεων ομολόγων ύψους 10 δις ευρώ που λήγουν κατά τους επόμενους μήνες. Πώς θα τα βγάλει με όλα αυτά χωρίς διάσωση;», παρατηρούν κύκλοι αναλυτών, ενώ ο διευθυντής οικονομικής έρευνας στη Goldman Sachs Φραντσέσκο Γκαρνταζέλι, προσθέτει: «Η Πορτογαλία θα χρειαστεί κεφάλαια διάσωσης γιατί αντιμετωπίζει πρόβλημα πληρωμών. Η ευρωπαϊκή διάσωση είναι σίγουρη».

Ireland’s Fine Gael party is edging closer to forming a single-party government in the Feb. 25 general election, the first single-party government since 1977, according to a Red C opinion poll commissioned by the Sunday Business Post newspaper.

The Christian Democratic Fine Gael party scored 38% support among those polled, up three percentage points since the last Red C opinion poll published last week. The center-left Labour Party lost two points to 20%, while independent candidates gained three percentage points to 14%.

The governing center-right Fianna Fail party has just 15% support, down two percentage points according to the Red C poll. The left-wing Sinn Fein party fell three points to 10%, while the Green Party–Fianna Fail’s former junior coalition partner–gained one percentage point to 3%.
…
Fine Gael is a center-right party in the European Christian Democrat tradition, and is in the same group in the European Parliament as German Chancellor Angela Merkel’s Christian Democratic Union. Labour has a traditionally close relationship with the trade union movement.

Fine Gael has said if elected, it would be forced to “unilaterally” restructure the debt of insolvent Irish banks if agreement can’t be reached with Europe on senior bond holders, and has said it wants to renegotiate Ireland’s EUR67.5 billion EU/International Monetary Fund rescue package.

«Μόνο μια μειοψηφία των Γερμανών βλέπει ακόμη το μέλλον της στην Ευρώπη» αναφέρουν π.χ. οι τίτλοι της συντηρητικής, φιλοκυβερνητικής εφημερίδας «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» σε μια ανάλυση των ευρημάτων σφυγμομέτρησης των διαθέσεων της γερμανικής κοινής γνώμης απέναντι στην Ευρώπη, που πραγματοποίησε το ινστιτούτο δημοσκοπήσεων Αλενσμπαχ.

«Δραματικά και προκαλούντα συναγερμό» χαρακτηρίζει τα ευρήματα η εφημερίδα, κάνοντας λόγο για κλίμα «ευρωσκεπτικισμού, δυσαρέσκειας και απόρριψης εκ θεμελίων» της πολιτικής της ΕΕ. «Η δημόσια συζήτηση για τη σταθερότητα του ευρώ απειλεί να προκαλέσει βλάβη στον στόχο της πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης… Χάνεται γενικά η εμπιστοσύνη προς την ΕΕ» επισημαίνει η εφημερίδα. «Το κύρος της ΕΕ βυθίστηκε στο χαμηλότερο σημείο του το τελευταίο διάστημα σύμφωνα με τα στοιχεία του ινστιτούτου Αλενσμπαχ» τονίζει.

Δεν έχει άδικο, αν κρίνει κανείς από τα νούμερα: μόλις το 41% των ερωτηθέντων Γερμανών πολιτών «βλέπει το μέλλον του στην Ευρώπη». Το υπόλοιπο 60%, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δεν βλέπει το μέλλον του στην ΕΕ!

Αλλη δημοσκόπηση, του ινστιτούτου Εμνιτ, αυτή τη φορά για λογαριασμό της «Χάντελσμπλατ», της μεγαλύτερης ημερήσιας οικονομικής εφημερίδας της Γερμανίας, έδειξε ότι μόνο το 43% των Γερμανών προτιμά το ευρώ, ενώ το 56% των συμπατριωτών τους τάσσεται υπέρ της επιστροφής στο μάρκο!

Οταν στην ηγεμονική δύναμη της ΕΕ εμφανίζεται τόσο μεγάλη απόρριψη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, είναι προφανές ότι υφίσταται μεγάλο θέμα που αφορά στο ίδιο το μέλλον και στις προοπτικές της ευρωπαϊκής οικοδόμησης.

«Είναι ολοφάνερο ότι στην ευρωπαϊκή πολιτική το χάσμα ανάμεσα στους πολιτικούς με την εμμονή τους σε θεσμούς και στον πληθυσμό, είναι μεγάλο» υπογραμμίζει η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γκίντο Βεστερβέλε είχε τονίσει ότι η διαρκώς μειούμενη συναίνεση του γερμανικού πληθυσμού προς την ΕΕ συνιστά «συστημικό κίνδυνο».

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η διαπίστωση του ινστιτούτου Αλενσμπαχ κατά την έρευνά του ότι οι πολίτες έχουν την άποψη πως «όλες οι μεγάλες, θεμελιώδεις αποφάσεις για την ευρωπαϊκή ενοποίηση των τελευταίων είκοσι ετών έχουν επιβληθεί εναντίον της θέλησης του γερμανικού πληθυσμού – από την εισαγωγή του ευρώ ως την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία.

Η επαίσχυντη προπαγάνδα της γερμανικής κυβέρνησης και των γερμανικών μέσων ενημέρωσης ότι δήθεν οι «τεμπέληδες Ευρωπαίοι του νότου», προεξαρχόντων φυσικά των Ελλήνων, ζουν εις βάρος των Γερμανών φορολογουμένων, ενίσχυσε ραγδαία τις αντι-ΕΕ διαθέσεις του γερμανικού πληθυσμού.

Επιπροσθέτως, έχει αυξηθεί η εθνική αυτοπεποίθηση των Γερμανών. «Η ΕΕ δεν υπερεξυψώνεται πλέον. Η Ευρώπη δεν συνιστά πια το πολιτικό υποκατάστατο μιας ανεξάρτητης πολιτικής και μιας ιδιαίτερης ταυτότητας της Γερμανίας» υπογραμμίζει χωρίς περιστροφές η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».

Εύλογο το ερώτημα που ανακύπτει: αν ο λαός της ηγεμονικής χώρας της ΕΕ απορρίπτει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με τον τρόπο που γίνεται, τότε ποιο μέλλον μπορεί να έχει η ΕΕ;