Ο τσελεμεντές του αντισημίτη

getFileA7689rchive1-1024x534Το πιο ξεφωνημένο αντισημιτικό δημιούργημα εξακολουθεί να κάνει καριέρα στη χώρα μας και μάλιστα βρίσκει υποστηρικτές σε όλο το πολιτικό φάσμα

 Πηγή: “Ιος” – Εφημερίδα των Συντακτών”

Μεθαύριο Δευτέρα 27 Ιανουαρίου η ελληνική πολιτεία τιμά την «Ημέρα μνήμης Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και θυμάτων του Ολοκαυτώματος». Δεν είναι πολλά χρόνια που έχει θεσπιστεί αυτή η ημέρα μνήμης. Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το αποφάσισε μόλις τον Νοέμβριο του 2005 και διάλεξε την 27η Ιανουαρίου, επειδή εκείνη τη μέρα το 1945 απελευθερώθηκε το Αουσβιτς από τον σοβιετικό στρατό. Δεν ήταν το τέλος του πολέμου, αλλά σημάδεψε το τέλος των στρατοπέδων εξόντωσης. Στην Ελλάδα αποφασίστηκε να τιμάται αυτή η μέρα ήδη από το 2004, με τον ν. 3218/27.1.2004, τον οποίο υπογράφουν ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος και ως υπουργός Εσωτερικών ο Κώστας Σκανδαλίδης.

Να λοιπόν που σε ένα ζήτημα που αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και την πάλη ενάντια στον ρατσισμό η χώρα μας έμοιαζε να πρωτοπορεί ή τουλάχιστον να συμβαδίζει με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μόνο που η εικόνα αυτή δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Μας το υπενθύμισε με δραματικό τρόπο η μαζική απήχηση δύο ανοιχτά αντισημιτικών κομμάτων. Πρώτα του ΛΑΟΣ και στη συνέχεια της Χρυσής Αυγής. Αλλά υπάρχουν και χειρότερα.

Η απήχηση των «Πρωτοκόλλων»

37375678ve

Αν θέλει να κρίνει κανείς τον βαθμό που συνεχίζουν να διακινούνται αντισημιτικές ιδέες σε μια χώρα μπορεί να μετρήσει τη διάδοση ενός μικρού βιβλίου, το οποίο έχει μεταφραστεί σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου και εξακολουθεί να αποτελεί το ευαγγέλιο των αντισημιτών. Πρόκειται για τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών», ένα μικρό βιβλιαράκι που πρωτοεκδόθηκε στη Ρωσία το 1903 και υποτίθεται ότι είναι τα πρακτικά κάποιας μυστικής σύναξης Εβραίων με στόχο την παγκόσμια επικράτησή τους. Ηδη από το 1921 είναι γνωστό ότι τα «Πρωτόκολλα» είναι ένα πλαστογράφημα, το οποίο συντάχθηκε προκειμένου να δικαιολογήσει τα πογκρόμ εναντίον των Εβραίων στην τσαρική Ρωσία, αλλά και να πείσει τον ίδιο τον τσάρο ότι εξυφαίνεται εναντίον του μια συνωμοσία, η οποία με τον μανδύα του εκσυγχρονισμού θα κλονίσει το χριστιανικό αυτοκρατορικό καθεστώς. Για το ιστορικό του βιβλίου γράφουμε σε άλλη σελίδα. Γνωρίζουμε ότι χρησιμοποιήθηκε στην αρχή για να δυσφημήσει τη Ρωσική Επανάσταση (ως «εβραιομπολσεβίκικη συνωμοσία») και στη συνέχεια για να δικαιολογήσει τις διώξεις των Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς. Μετά τον πόλεμο και την αποκάλυψη της φρίκης του Ολοκαυτώματος ήταν στην αρχή λίγο δύσκολο βέβαια να μιλά κανείς για τα «Πρωτόκολλα». Αλλά από τη δεκαετία του 1960 που επανεμφανίζονται στην Ευρώπη νεοναζιστικά και νεοφασιστικά κινήματα και κυρίως μετά τους αραβοϊσραηλινούς πολέμους, τα «Πρωτόκολλα» ξεφυτρώνουν στην αρχή σε αραβικές χώρες και αργότερα σε ορισμένες χώρες του ανατολικού συνασπισμού μετά την κατάρρευση των καθεστώτων.

Ε, λοιπόν, αυτό το πλαστογράφημα είδαμε πριν από λίγες βδομάδες να διαφημίζεται από τη Δημόσια (τρομάρα της) Τηλεόραση! Ηταν η κυριακάτικη προσφορά μιας εφημερίδας που επιδίδεται τον τελευταίο καιρό σε αναπαραγωγή κάθε αντισημιτικού κηρύγματος και κάθε συνωμοσιολογικής μπουρδολογίας που μπορεί να αποδοθεί σε Εβραίους («Ελεύθερη Ωρα»). Αγνοια ή αδιαφορία, δεν έχει σημασία. Γεγονός είναι ότι η δημόσια τηλεοπτική συχνότητα έγινε το όχημα για τη μετάδοση του πιο ακραίου αντισημιτικού μηνύματος. Το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, το οποίο μας είχε συνηθίσει σε ακαριαίες αντιδράσεις για ζητήματα εντελώς ήσσονος σημασίας, προφανώς δεν διαπίστωσε τίποτα περίεργο. Αυτό που επιβεβαιώθηκε για μία ακόμα φορά είναι το γεγονός ότι αντίθετα από ό,τι συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, στην Ελλάδα τα «Πρωτόκολλα» παραμένουν ένα δημοφιλές μπεστ σέλερ, ενώ ελάχιστοι ενοχλούνται από τη διάδοσή τους.

Διαθέτουμε πλέον έναν πολύ απλό, σχεδόν αυτόματο, τρόπο για να ελέγξουμε την ακρίβεια αυτού του ισχυρισμού. Ο μηχανισμός αναζήτησης φράσεων στο Διαδίκτυο επιβεβαιώνει την ελληνική εξαίρεση. Η φράση «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» στα ελληνικά υπολείπεται μόνο της αντίστοιχης αγγλικής. Αντίθετα υπερτερεί αισθητά της γαλλικής, της ιταλικής, της ισπανικής, ενώ είναι δεκαπλάσια της γερμανικής. Αν συνυπολογίσει κανείς τον αριθμό των ομιλητών κάθε γλώσσας, η σύγκριση είναι πραγματικά εντυπωσιακή.

Μια δεύτερη προσέγγιση του ίδιου θέματος μπορεί να περιλάβει την αναζήτηση των διαφορετικών εκδόσεων των «Πρωτοκόλλων» που κυκλοφορούν στις διάφορες χώρες. Κι εδώ πάλι μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι η Ελλάδα διαθέτει μια αξιοπερίεργη ποικιλία εκδόσεων που περιλαμβάνουν τα «Πρωτόκολλα», χωρίς αυτή η ποικιλία να δικαιολογείται από το περιεχόμενο, εφόσον κατά κανόνα πρόκειται για αντιγραφή ή μεταγραφή των ίδιων πρώτων ελληνικών μεταφράσεων του 1928 και του 1932.

Μια τρίτη ένδειξη της ειδικής υποδοχής που επιφυλάσσεται στην Ελλάδα για τα «Πρωτόκολλα» είναι το γεγονός ότι υπάρχουν τουλάχιστον τρία κόμματα τα οποία στηρίζουν την πολιτική τους επιχειρηματολογία στο περιεχόμενο των «Πρωτοκόλλων». Προηγήθηκε ο ΛΑΟΣ, που όχι μόνο δημιουργήθηκε το 2000 μέσα στο συνωμοσιολογικό αντισημιτικό κλίμα της πολιτικο-εκκλησιαστικής εκστρατείας κατά της απάλειψης του θρησκεύματος από τις νέες ταυτότητες, αλλά στηρίχτηκε και στην πολιτική καθοδήγηση ενός φανατικού εθνικοσοσιαλιστή και αντισημίτη, ο οποίος επιπλέον φροντίζει κάθε τόσο για την έκδοση και την επανέκδοση των «Πρωτοκόλλων», του Κωνσταντίνου Πλεύρη. Ο πρόεδρος του κόμματος Γεώργιος Καρατζαφέρης ήταν ο πρώτος πολιτικός αρχηγός που μέσα στη Βουλή επικαλέστηκε τα «Πρωτόκολλα» προκειμένου να περιγράψει την ευρωπαϊκή ενοποίηση ως «πραγμάτωση» της Νέας Τάξης Πραγμάτων και επιβεβαίωση των «Πρωτοκόλλων».

Ακολούθησε η Χρυσή Αυγή, η οποία από δεκαετίες αναφέρεται στα «Πρωτόκολλα» με κάθε ευκαιρία. Ο Αρχηγός της συνήθιζε επί χρόνια να ξεκινά τα άρθρα του με ένα εδάφιο από τα «Πρωτόκολλα», ενώ μια από τις πιο πρόσφατες εκδόσεις των «Πρωτοκόλλων» την υπογράφει ένας βουλευτής της ναζιστικής οργάνωσης, αυτός που δηλώνει εραστής της καραμπίνας του. Και βέβαια θα τα επικαλεστεί και ο Κασιδιάρης μέσα στη Βουλή. Αλλά τα στοιχεία των «Πρωτοκόλλων» θα τα συναντήσουμε στον πολιτικό λόγο και τρίτου κόμματος. Στο συνέδριο των Ανεξάρτητων Ελλήνων τον Απρίλιο του 1913 θα ακουστούν από δεκάδες συνέδρους κάθε λογής παραλλαγές των «Πρωτοκόλλων» σε «εξελληνισμένη» βέβαια μορφή. Υπάρχουν επιπλέον και άλλοι πολιτικοί που συνδέονται με την προβολή των «Πρωτοκόλλων», όπως ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος πρόβαλε και εξυμνούσε το βιβλίο του Πλεύρη που τα περιέχει, ή ο Μάκης Βορίδης, ο οποίος αρνήθηκε σε σχετική ερώτηση να τοποθετηθεί για τη γνησιότητα ή την πλαστότητά τους, προφανώς για να μην εκτεθεί στους υποστηρικτές του.

Τα «Πρωτόκολλα» και η Αριστερά

455678veΟ μύθος των «Πρωτοκόλλων», η αφήγηση δηλαδή μιας παγκόσμιας συνωμοσίας η οποία εξυφαίνεται στα παρασκήνια από μια κλειστή ομάδα ανθρώπων (τους «Σοφούς της Σιών» ή όποιους άλλους) επί δεκαετίες ήταν αποκλειστικό όπλο της εξουσίας κατά της Αριστεράς. Ομως σήμερα μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι το πλαστογράφημα θέλγει μεγάλα κομμάτια της ελληνικής Αριστεράς. Και είναι το όχημα μέσω του οποίου ο αντισημιτισμός εκπορθεί τις τάξεις της.

Η μετάλλαξη αυτή συντελείται στα μέσα της δεκαετίας του 1970 και συμπίπτει με τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Μέχρι εκείνη τη στιγμή η ελληνική Αριστερά ήταν λιγότερο επιρρεπής στα κηρύγματα του αντισημιτισμού από ό,τι η Αριστερά άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Ο ιδιαίτερος ρόλος της Εβραίων στο ελληνικό εργατικό κίνημα, η ταξική διάρθρωση της πολυπληθέστερης εβραϊκής κοινότητας στην Ελλάδα και βέβαια η χρήση της «εβραιομπολσεβίκικης συνωμοσίας» από την αντικομμουνιστική προπαγάνδα του Μεσοπολέμου δεν επέτρεπαν κάτι τέτοιο.

Σταθμός στην ελληνική διαδρομή των «Πρωτοκόλλων» είναι απ’ αυτή την άποψη η έκδοση Αναγνωστίδη το 1975. Πρόκειται, βέβαια, για εκδόσεις πολύ χαμηλής ποιότητας, με άθλιες μεταφράσεις. Αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ είναι ότι οι εκδόσεις αυτές εκείνη την περίοδο απευθύνονταν σχεδόν αποκλειστικά στο αναγνωστικό κοινό της Αριστεράς.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια καθυστερημένη εισαγωγή στην Ελλάδα της αντισημιτικής προπαγάνδας που αναπτύχθηκε στη Σοβιετική Ενωση από τη δεκαετία του 1960 και ιδίως μετά τον Πόλεμο των Εξι Ημερών τον Ιούνιο του 1967. Κάτω από τις νέες προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής της ΕΣΣΔ η λανθάνουσα εβραιοφοβία της «εκστρατείας κατά του κοσμοπολιτισμού» των προηγούμενων χρόνων θα δώσει τη θέση της στον ανοιχτό αντισημιτισμό του «αντισιωνιστικού πολέμου». Τα επίσημα σοβιετικά κείμενα εκείνης της περιόδου περιλαμβάνουν τόσο ανοιχτά αντισημιτικές θέσεις ώστε μπορεί σήμερα να τα επικαλείται η Χρυσή Αυγή. Ο θεωρητικός της ναζιστικής οργάνωσης Γ. Λύκος, σε βιβλίο που εξέδωσε το 2013 η Χρυσή Αυγή, καλεί τους αριστερούς να «αναζητήσουν την παλαιότερη αντισιωνιστική βιβλιογραφία του “σοσιαλιστικού” μπλοκ» και υποδεικνύει το έργο του Τροφίμ Κίτσκο «Ιουδαϊσμός και Σιωνισμός» (1968) και των Γιούρι Ιβάνοφ και Εβγκένο Εβσέγιεφ «Φυλαχθείτε! Σιωνισμός!» (1969), σχολιάζοντας ότι «ουσιαστικά ήταν μια εκσυγχρονισμένη παραλλαγή των πασίγνωστων “Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών”».

Η λαϊκή φιλολογία της περιόδου της Μεταπολίτευσης θα υιοθετήσει τον ερμηνευτικό μηχανισμό των «Πρωτοκόλλων» για να απαντήσει στα ερωτήματα της εποχής. Στα σχετικά αναγνώσματα αποδίδεται εξ ολοκλήρου σε κάποιους σκοτεινούς ξένους συνωμότες η πολύχρονη δικτατορία, ενώ η αυτονόητη έκρηξη των αντιιμπεριαλιστικών, αντιαμερικανικών και φιλοαραβικών αισθημάτων οδηγεί στη δαιμονοποίηση κάποιων πρωταγωνιστών της διεθνούς σκηνής με εβραϊκή καταγωγή. Πιο χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Χένρι Κίσινγκερ, ο οποίος στη μυθολογία της εποχής αναγορεύτηκε σε έναν από τους Σοφούς της Σιών.

Σ’ αυτές τις συνθήκες θα αποκτήσει και στην Ελλάδα υπόσταση μια νέα πολιτική οντότητα, ο «διεθνής σιωνισμός», διάδοχη παραλλαγή του «διεθνούς Εβραίου», ο οποίος μάλιστα προσωποποιείται, όπως συνέβαινε εξ αρχής με τα «Πρωτόκολλα». Για το πολιτικό κλίμα της εποχής μαρτυρά το γεγονός ότι στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, τον Νοέμβριο του 1975, κατά την οποία υιοθετήθηκε η εξίσωση του σιωνισμού με τον ρατσισμό η ελληνική κυβέρνηση δεν ακολούθησε τις άλλες δυτικές κυβερνήσεις που καταψήφισαν την πρόταση, αλλά απείχε. (Η απόφαση ανακλήθηκε το 1991, με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας.)

Στην εισαγωγή της έκδοσης των «Πρωτοκόλλων» από τον Αναγνωστίδη θα διαβάσουμε ότι το Ολοκαύτωμα οφείλεται στις «φιλοδοξίες και τα εγκληματικά σχέδια μιας χούφτας κομπλεξικών σιωνιστών», ενώ αντιστρέφεται η παλιά αντιμπολσεβίκικη προπαγάνδα που συνόδευε τα «Πρωτόκολλα» σχετικά με τον ιδιαίτερο ρόλο των Εβραίων στη Ρωσική Επανάσταση. «Ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Φορντ και Ροκφέλερ είναι εβραϊκής καταγωγής», αναφέρει ο πρόλογος. «Ο υπουργός Αμύνης της ίδιας χώρας Σλέσινγκερ και ο μεγάλος εμπρηστής Κίσινγκερ είναι επίσης Εβραίοι». Και παρακάτω: «Ο σιωνιστικός ιμπεριαλισμός έχει υποτάξει μια μεγάλη και πλούσια χώρα με αγαθό, αλλά πολιτικά ανώριμο λαό – τις Ενωμένες Πολιτείες».

Η εβραϊκή ανθελληνική συνωμοσία θα βρει την περίοδο εκείνη ποικίλους υποστηρικτές. Η πιο αναπάντεχη συνηγορία θα έρθει από έναν συγγραφέα που έχει σημαδευτεί όσο ελάχιστοι από το Ολοκαύτωμα, τον Ιάκωβο Καμπανέλλη. Διαμαρτυρόμενος για την κυβερνητική απόφαση να θέσει οικονομικές δυσκολίες στην παρουσία φοιτητών από αραβικές χώρες στα ελληνικά πανεπιστήμια, ο συγγραφέας του «Μαουτχάουζεν» θα υιοθετήσει σε επιφυλλίδα του όλη τη σύγχρονη προπαγάνδα των «Πρωτοκόλλων». Μιλά για «συστηματικές, για οργανωμένες αγορές εκτάσεων στην Κρήτη και άλλα νησιά από Εβραίους, όχι Ελληνοεβραίους, αλλοδαπούς», για «αγρία διείσδυση του διεθνούς εβραϊκού κεφαλαίου σε ελληνικές επιχειρήσεις», για «διαρκή άφιξη στη χώρα ξένων τραπεζών που ελέγχονται από διεθνή εβραϊκά οικονομικά κυκλώματα», για «την ανησυχία πολιτικών κύκλων, ότι ο διεθνής σιωνισμός επηρεάζει κυβερνητικούς θαλάμους και θέσεις-κλειδιά της κρατικής μηχανής» και θεωρεί την κυβερνητική απόφαση «ύποπτης έμπνευσης» και «ελληνοανθελληνική». «Λυπάμαι», καταλήγει ο Καμπανέλλης, «που σαν να μη μας έφταναν οι άλλες ξενηλασίες του τόπου, ως φαίνεται αποκτήσαμε και νέα, την εβραϊκή» («Τα Νέα», 7.12.1978).

Λίγους μήνες αργότερα, η πρώτη ερώτηση του δημοσιογράφου της ίδιας εφημερίδας προς τον Μιχάλη Κακογιάννη ύστερα από μια μεγάλη θεατρική του επιτυχία ήταν η παρακάτω: «Κύριε Κακογιάννη, έχω ακούσει για σας ότι σας επιβάλλει ο διεθνής σιωνισμός». Ενδιαφέρον έχει ο τρόπος που υποχρεώνεται να απαντήσει ο σκηνοθέτης: «Εβραίος δεν είμαι, χωρίς αυτό να σημαίνει πως υποτιμώ το δαιμόνιο πνεύμα αυτού του λαού. Διασυνδέσεις δεν είχα ποτέ. Ούτε ταιριάζει στον χαρακτήρα μου. Το ερώτημα είναι γιατί θα με υποστήριζαν οι σιωνιστές. Δε θυμάμαι ποτέ να πήρα κάποια θέση στα πολιτικά τους προβλήματα» («Τα Νέα», 11.9.1979).

Ο ρατσιστικός «αντιρατσισμός»

Πέρα από τις εκδόσεις Αναγνωστίδη και οι άλλες επανεκδόσεις των «Πρωτοκόλλων» τη δεκαετία του ’70 εντοπίζονται κυρίως στον «αντιδικτατορικό» και «αντισιωνιστικό» χώρο. Είναι ο Νίκος Ψαρουδάκης, ο Κυριάκος Διακογιάννης και ο Γιάννης Φουράκης που αναλαμβάνουν να εξαπλώσουν το αντισημιτικό μήνυμα. Σκληροί αντιδεξιοί και οι τρεις, θα αποδώσουν ακόμα και τη δικτατορία σε «σιωνιστική συνωμοσία». Ο Διακογιάννης και ο Φουράκης θα πρωταγωνιστήσουν για χρόνια στο ρεύμα του «αυριανισμού» και θα μπολιάσουν την ερευνητική τηλε-δημοσιογραφία είκοσι χρόνια αργότερα.

Στις 29 Νοεμβρίου 1979 θα συγκληθεί στην Αθήνα «Συμπόσιο για τον Ρατσισμό». Μετείχαν βουλευτές και εκπρόσωποι από όλο το πολιτικό φάσμα, από τη Νέα Δημοκρατία μέχρι το ΚΚΕ. Στην κεντρική του Διακήρυξη το συμπόσιο κατέληξε ότι «ο σιωνισμός είναι μια νοσηρότατη μορφή φυλετικής καταπίεσης». Σε ομιλίες του συμποσίου θα ακουστεί ανοιχτή συνηγορία υπέρ της έννοιας της «φυλής», με διατυπώσεις όπως «η φυλή έχει χαρακτήρα, ατομικότητα, ειδικά χαρίσματα, κλίσεις, ακόμα και ελαττώματα» και διέπεται «από τη νομοτέλειά της», είναι επομένως φυσικό «η φυλή-οντότητα να θέλει να αυτοσυντηρείται, να διαιωνίζεται, να αναπτύσσεται και να προκόβει μέσα στη διεθνή κοινωνία». Ακολουθώντας τη λογική του διαφοριστικού ρατσισμού, οι θέσεις αυτές συνοδεύονται από τη διακήρυξη για μια «αρμονική συνύπαρξη των φυλών, με ένα βλέμμα ανάλογο προς εκείνο που έχουμε για τα διάφορα είδη της ζωολογίας».

Στο ίδιο συμπόσιο θα αναλυθεί ο σιωνισμός ως «έντονη αντιχριστιανική ιδεολογία», ενώ θα υποδειχθεί και διαφορά των Ελλήνων από τους Εβραίους της διασποράς: «[Εμείς] παρά το γεγονός ότι αναρίθμητοι συμπατριώτες μας έφτασαν μέχρι τα ύπατα αξιώματα σε πολλές χώρες, δεν δημιουργήσαμε εχθρότητες, οι λαοί μάς σεβάστηκαν και μας σέβονται και δεν γίναμε ποτέ και πουθενά θύματα “πογκρόμ”. Είναι μήπως τυχαίο αυτό;» («Μεσογειακή Αλληλεγγύη», τχ. 49-51, Δεκέμβριος 1979).

Σιωνισμός, ρατσισμός και ιμπεριαλισμός θα γίνουν σιγά σιγά ισοδύναμοι και στη συνέχεια ταυτόσημοι όροι, κάτω μάλιστα από την κυριαρχία του σιωνισμού. Με τίτλο «Σιωνισμός-ρατσισμός, δύο παρόμοιες μορφές του ιμπεριαλισμού», ο «Ριζοσπάστης» μεταφέρει την άποψη της «Πράβντα» ότι «ο σιωνισμός και ο ρατσισμός, παρά τις εξωτερικές διαφορές τους, έχουν το ίδιο περιεχόμενο» και ότι «η συμμαχία σιωνισμού και ρατσισμού αποτελεί μέρος της ιμπεριαλιστικής συνωμοσίας ενάντια στα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και τις προοδευτικές κυβερνήσεις των αφρικανικών και αραβικών κρατών».

Δεν θα λείψει και η ταύτιση του σιωνισμού με τον καρκίνο, σύμφωνα με τη σύγχρονη αντισημιτική μεταφορά που έχει περιγράψει η Σούζαν Σόνταγκ: «Ο σιωνισμός αποτελεί την πιο επικίνδυνη αρρώστια», θα διαβάσουμε σε μια επιστολή αναγνώστριας του «Ριζοσπάστη». «Σκοπός της επιστολής μου είναι να σου ζητήσω να βοηθήσεις τον κόσμο να μάθει περισσότερα για τον καρκίνο που λέγεται σιωνισμός». Ακόμα και για τις πυρκαγιές του 1982 θα θεωρηθούν υπεύθυνοι «πράκτορες του σιωνισμού» («Ριζοσπάστης», 25.2.1982).

Από τότε έχουν τεθεί οι βάσεις για την αναπαραγωγή κάθε λογής αντισημιτικών μύθων στον δημόσιο διάλογο. Οι νέοι διεθνείς συσχετισμοί που προέκυψαν μετά την κατάρρευση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης και η λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση» συνέπεσαν στην Ελλάδα με τον εθνικιστικό πυρετό των αρχών της δεκαετίας του 1990 και τη σκοταδιστική αναδίπλωση της μάχης των ταυτοτήτων το 2000. Αυτός είναι ο λόγος που είχε τόση επιτυχία στην Ελλάδα ο διεθνής μύθος για τους 4.000 Εβραίους οι οποίοι είχαν τάχα ειδοποιηθεί για την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους το 2001. Και, βέβαια, αν ο Κίσινγκερ δεν ήταν ένας από τους Σοφούς της Σιών δεν θα μπορούσε να γίνει τόσο εύκολα πιστευτή η χοντροκομμένη «ανθελληνική» δήλωση που του αποδόθηκε και να αναπαράγεται επί χρόνια από το περιοδικό «Νέμεσις» της Λιάνας Κανέλλη και την «Ελεύθερη Ωρα» μέχρι το «Βήμα». Και από τον Χρήστο Σαρτζετάκη και τον Χρήστο Γιανναρά μέχρι τον Μάριο Πλωρίτη και τον Γιάννη Μαρίνο. Και αν ο Σόρος δεν ήταν κι αυτός άλλος ένας Σοφός της Σιών, δεν θα θεωρούσε κανείς Δούρειο Ιππο την προσφορά του να πληρώσει το πετρέλαιο για τη θέρμανση κάποιων ελληνικών σχολείων.

Στη σύγχρονη ελληνική εκδοχή του ο μύθος των «Πρωτοκόλλων» συνδέεται με τη θεωρία της παγκόσμιας ανθελληνικής συνωμοσίας, της προαιώνιας σύγκρουσης ελληνισμού και εβραϊσμού. Και στην ύπαρξη κάποιου διεθνούς κέντρου, το οποίο απεργάζεται την καταστροφή της Ελλάδας, με όχημα την αμφισβήτηση της ιστορικής της συνέχειας.

Τα «Πρωτόκολλα» είναι το πιο βολικό όχημα του αντισημιτισμού μετά το Ολοκαύτωμα, καθώς δεν απαιτεί την ύπαρξη Εβραίων στο εσωτερικό μιας χώρας, εφόσον στηρίζεται στην ύπαρξη μιας διεθνούς συνωμοσίας ενός κλειστού κύκλου, των «Σοφών της Σιών» δηλαδή, οι οποίοι μπορεί να έχουν έδρα οπουδήποτε. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Ιαπωνίας, όπου σταδιοδρόμησαν τα «Πρωτόκολλα» χωρίς να υπάρχει εβραϊκή κοινότητα στη χώρα. Οσο για τους «Σοφούς», αυτοί αναζητούνται σε όλους τους υπερεθνικούς οργανισμούς. Οι περισσότεροι τους εντοπίζουν σε κλειστές διεθνείς ομαδοποιήσεις προσωπικοτήτων, κυρίως τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Και είδαμε τον Μάιο του 2009 που συνεδρίαζε στην Ελλάδα η Μπίλντερμπεργκ, να οργανώνουν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στον Αστέρα της Βουλιαγμένης με διαφορά μιας μέρας η Νεολαία του ΛΑΟΣ και η ΚΝΕ.

……………………………………………………

Τα «Πρωτόκολλα» στην Ελλάδα

Από το 1921 γνωρίζουμε ότι τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» είναι ένα κατασκεύασμα. Τότε ήταν που αποκαλύφτηκε ότι πρόκειται για προϊόν λογοκλοπής. Είναι δηλαδή σε μεγάλο βαθμό μια μεταγραφή ενός βιβλίου που είχε εκδοθεί 40 χρόνια νωρίτερα, χωρίς να αναφέρεται καθόλου σε Εβραίους.

Ξέρουμε ότι τα «Πρωτόκολλα» πρωτοεμφανίστηκαν στην τσαρική Ρωσία, τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα. Ομως ακόμα και σήμερα δεν είναι γνωστό ποιος ακριβώς είναι ο συντάκτης του αντισημιτικού πλαστογραφήματος, ούτε καν οι ακριβείς συνθήκες κάτω από τις οποίες συντάχθηκε. Αυτό το κενό, το οποίο έχουν επιχειρήσει πολλοί να καλύψουν, αλλά με αμφισβητούμενη επιστημονική εγκυρότητα, βοηθά να διατηρείται μέχρι σήμερα ένα μυστήριο γύρω από το βιβλίο και βέβαια να γονιμοποιούνται κάθε λογής συνωμοσιολογικές υποθέσεις.

Τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» έχουν από την πρώτη στιγμή συνδεθεί με συμπατριώτες μας. Ο άνθρωπος που τα δημοσίευσε για πρώτη φορά το 1903, ο Παβολάκι (Πάβελ) Κρούσεβαν είχε στενό συνεργάτη τον Παντελεήμονα Συναδινό, πρόεδρο της ελληνικής κοινότητας του Κίσινεβ στη Βεσσαραβία, ο οποίος μάλιστα θεωρείται σήμερα «εθνικός ευεργέτης». Οι δυο τους ήταν βουλευτές της Δεύτερης Δούμας. Ο Κρούσεβαν ευθύνεται για πολλά αντιεβραϊκά πογκρόμ. Στο πογκρόμ του Κίσινεβ (τη σημερινή πρωτεύουσα της Μολδαβίας Κισινάου) που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 1903, Κρούσεβαν και Συναδινός συνεργάστηκαν μαζί με άλλους αντισημίτες της περιοχής.

Στην Ελλάδα τα «Πρωτόκολλα» τα μετέφερε ο Αριστείδης Ανδρόνικος, με αρθρογραφία στις αθηναϊκές εφημερίδες «Ελεύθερος Τύπος» και «Σκριπ» το 1925. Ο Ανδρόνικος, επικαλούμενος την παρουσία του στην ελληνική διπλωματική αντιπροσωπεία στη Ρωσία την περίοδο της Επανάστασης, χρησιμοποίησε τα «Πρωτόκολλα» στην προπαγάνδα κατά του κομμουνιστικού κινήματος που είχε εκείνη την περίοδο αναδειχτεί σε εχθρό του καθεστώτος.

Μετά την Αθήνα ήταν η σειρά των εφημερίδων της Θεσσαλονίκης να δημοσιεύσουν τα «Πρωτόκολλα». Το έκαναν η «Μακεδονία» και το «Φως» το 1928. Αυτή τη φορά η δημοσίευση δεν θα μείνει χωρίς συνέπειες. Κάτω από το αντισημιτικό κλίμα που δημιουργήθηκε στην πόλη, τον Ιούνιο του 1931 θα πραγματοποιηθεί ένα πραγματικό πογκρόμ, ο εμπρησμός του Κάμπελ, μιας φτωχογειτονιάς της Θεσσαλονίκης όπου ζούσαν Εβραίοι. Θα πρωταγωνιστήσει η οργάνωση Εθνική Ενωσις Ελλάς (ΕΕΕ), η οποία είχε υιοθετήσει τον ρατσιστικό λόγο των «Πρωτοκόλλων», ενώ διατηρούσε ιδιαίτερες σχέσεις με παράγοντες του βενιζελισμού.

Για την ελληνική διαδρομή των «Πρωτοκόλλων» αρκεί να παρακολουθήσει κανείς τη σταδιοδρομία του ανθρώπου που τα εισήγαγε στη χώρα μας, του «ιατροφιλόσοφου» Αριστείδη Ανδρόνικου. Ο Ανδρόνικος τα προβάλλει στην Αθήνα το 1925 από εφημερίδες και βιβλία («Τι είναι ο μπολσεβικισμός» και «Ο Ιούδας διά μέσου των αιώνων»), τα υποστηρίζει με διαλέξεις στη Θεσσαλονίκη το 1931, σε συνεργασία με την ΕΕΕ και κατά τη δικτατορία του Μεταξά εκδίδει το περιοδικό «Φως», στο οποίο εξυμνεί τον Χίτλερ, αναδημοσιεύει κεφάλαια από το «Ο Αγών μου» και χρησιμοποιεί πάλι τα «Πρωτόκολλα». Κατά τη διάρκεια της Kατοχής ο Ανδρόνικος ξεδιπλώνει τα ανοιχτά ναζιστικά του αισθήματα, επανέρχεται στα «Πρωτόκολλα», και μετά την ανατίναξη των γραφείων της φιλοναζιστικής ΕΣΠΟ τον Σεπτέμβριο του 1942 στην Αθήνα, κατά την οποία σκοτώθηκε ο αρχηγός της Σπύρος Στεροδήμας, ο Ανδρόνικος αναλαμβάνει την ηγεσία της με τις ευλογίες, προφανώς, των κατοχικών αρχών.

………………………………

Διαβάστε

* Δημήτρης Ψαρράς «Το μπεστ σέλερ του μίσους. Τα “Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών” στην Ελλάδα, 1920-2013» (εκδ. Πόλις, Αθήνα 2013)

Η ελληνική διαδρομή του πλαστογραφήματος και η αναβίωση του αντισημιτικού κλίματος στις αρχές του 21ου αιώνα.

* Pierre-André Taguieff «Ο Μύθος των “Σοφών της Σιών”. Από τη “Διεθνή Εβραϊκή Συνωμοσία” στην “Παγκόσμια Σιωνιστική Επιβουλή”» (μτφρ. Αλέξανδρος Κιούπκιολης, Πόλις, Αθήνα 2006)

Το ιστορικό της δημιουργίας και της διάδοσης των «Πρωτοκόλλων» σε όλο τον κόσμο.

* Bernard Pierron «Εβραίοι και Χριστιανοί στη Νεότερη Ελλάδα» (μτφρ. Γιώργος Σαρατσιώτης, Πόλις, Αθήνα 2004)

Αναφορά στον ρόλο των «Πρωτοκόλλων» στην ανάπτυξη του αντισημιτισμού στην Ελλάδα.

* Ουμπέρτο Εκο «Το Κοιμητήριο της Πράγας» (μτφρ. Εφη Καλλιφατίδη, Ψυχογιός, Αθήνα 2011)

Μυθιστόρημα στηριγμένο σε μεγάλο βαθμό στην πραγματική ιστορία της κατασκευής των «Πρωτοκόλλων».

* Ιός «Το όνομα της τσουκνίδας» (Εψιλον, 17.9.1995)

http://www.iospress.gr/ios1995/ios19950917a.htm

 

 Δείτε

* «Protocols of Zion» Marc Levin (σκηνοθεσία, 2005, 95΄)

Ντοκιμαντέρ για την άνοδο του αντισημιτισμού στις ΗΠΑ μετά τις 11 Σεπτεμβρίου 2001, με βάση την απήχηση των «Πρωτοκόλλων».

ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: Τάσος Κωστόπουλος, Αντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράς ios@efsyn.gr

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *