Αφιέρωμα: «4 ταινίες που όρισαν τον νέο ελληνικό κινηματογράφο»

Πολιτική – Πολιτιστική Λέσχη “Εκτός Γραμμής”

Αφιέρωμα

«4 ταινίες που όρισαν τον νέο ελληνικό κινηματογράφο»

Παρασκευή, 07.02, 8:30 μ.μ.

Ο Δράκος

του Νίκου Κούνδουρου (1956)

Η δεύτερη ταινία του Κούνδουρου, σε σενάριο του Ι. Καμπανέλη και με μουσική του Χατζιδάκι (με τον Τσιτσάνη στο μπουζούκι), με τον Ν. Ηλιόπουλο στον μοναδικό, ίσως, ρόλο της καριέρας του, και με την πρώτη εμφάνιση του Θ. Βέγγου. Μια ταινία που φέρνει την κινηματογραφική γλώσσα στα όριά της, βουτώντας στο φιλμ νουάρ, τον εξπρεσιονισμό και – ταυτόχρονα! – τον νεορεαλισμό και στρίβει το μαχαίρι βαθιά μέσα στις ανεπούλωτες πληγές της μεταπολεμικής Ελλάδας. Δεν είναι περίεργο που αποδείχτηκε μια τεράστια εμπορική αποτυχία, κατηγορήθηκε ως ανθελληνική και σχεδόν απαγορεύτηκε. Ο ίδιος ο Κούνδουρος έχει πει ότι λόγω της αποτυχίας της καθυστέρησε την έλευση του νέου Ελληνικού κινηματογράφου. Σήμερα, εκ των υστέρων, εύκολα την κατατάσσουμε στα μεγάλα αριστουργήματα, ξεχνώντας συνήθως να ερμηνεύσουμε ταυτόχρονα το πόσο μεγάλη και πρωτοποριακή ταινία ήταν αυτή για εποχή της.

Παρουσίαση: Δημήτρης Λένης

Παρασκευή 14.02, 8:30 μ.μ.

Ουρανός

του Τάκη Κανελλόπουλου (1962)

Μετά την κατάρρευση του Αλβανικού μετώπου το 41, πέντε στρατιώτες ξεκινούν να γυρίσουν στα σπίτια τους. Η ιστορία τους πάει κόντρα στο εθνικοπατριωτικό πνεύμα της εποχής: δεν είναι η αφήγηση του έπους της Αλβανίας αλλά η τραγωδία της επιστροφής και της καταστροφής που είναι ο πόλεμος. Η πρώτη (και καλύτερη) ταινία του σκηνοθέτη, γυρισμένη στα βουνά της Μακεδονίας και (όχι τυχαία) στο Βίτσι, με απρόσμενες για Ελληνική ταινία τεχνικές αρετές (ειδικά υπέροχη φωτογραφία), παραμένει μια από τις καλύτερες αντιπολεμικές ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ.

Παρουσίαση: Δημήτρης Λένης

Παρασκευή 21.02, 8:30 μ.μ.

Μέχρι το πλοίο

του Αλέξη Δαμιανού (1966)

Μια ταινία με σπονδυλωτή δομή τριών – συνδεδεμένων μεταξύ τους – ιστοριών, που περιγράφει την πορεία των ηρώων της από τα απομονωμένα βουνά της επαρχίας μέχρι την πόλη και εν τέλει «μέχρι το πλοίο» της μετανάστευσης. Ενδεχομένως πιο σημαντική από την Ευδοκία (παρά το πολιτικό βάρος της τελευταίας), συνδυάζει μια πρωτοποριακή μορφή με ένα βαθύ σχόλιο για την κατάσταση της χώρας.

Παρουσίαση: Κώστας Ράπτης

 Πέμπτη 06.03, 8.30 μ.μ.

Αναπαράσταση

του Θόδωρου Αγγελόπουλου (1969)

Η ταινία θεωρείται άδικα, αλλά όχι αβάσιμα, η πρώτη ταινία του νέου Ελληνικού κινηματογράφου. Άδικα γιατί η τάση που ονομάστηκε νέος Ελληνικός κινηματογράφος, ένας κινηματογράφος του δημιουργού, που προσπαθούσε να αρθρώσει κριτικό λόγο με έντονο κοινωνικό σχόλιο και πολιτική θέση, είχε ήδη εμφανιστεί προδικτατορικά. Όχι αβάσιμα, επειδή αυτή ήταν η ταινία που έκανε ευρύτερα γνωστή αυτή την προβληματική, όταν προβλήθηκε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ήταν αυτή η ταινία που άνοιξε επομένως νέους δρόμους, όχι μόνο λόγω του αναμφισβήτητου ταλέντου του σκηνοθέτη της αλλά και λόγω της χρονικής στιγμής που εμφανίστηκε, τρία χρόνια μετά τη χούντα. Σε μια στιγμή επομένως που δεν ήταν προφανές ότι μπορούσε να υπάρξει μια κριτική καλλιτεχνική δημιουργία αλλά, εξίσου σημαντικό, σε μια στιγμή που ήταν πλέον περισσότερο από προφανής η παρακμή του εμπορικού ελληνικού σινεμά, άρα υπήρχε πλέον χώρος για το καινούργιο. Και μπορεί σε αυτήν την ταινία ο Αγγελόπουλος να μην έχει ακόμα ορίσει την θεματική και μορφολογική τομή που το έργο του αποτέλεσε (με πρώτο μεγάλης κλίμακας αριστούργημα τον «ιστορικό» θίασο, 5 χρόνια αργότερα), αλλά από την άλλη μεριά, όλα τα στοιχεία του ύστερου, κριτικού και συνειδητού μοντερνισμού του Αγγελόπουλου είναι ήδη εδώ.

Παρουσίαση: Παναγιώτης Σωτήρης

Σας περιμένουμε!

 

Πολιτική – Πολιτιστική Λέσχη Εκτός Γραμμής

Στρατηγοπούλου 7 & Μαυρικίου, Εξάρχεια, Αθήνα