« . . . Μια μεγάλη συντροφιά ανθρώπων μπήκαμε και πορευτήκαμε στο βουνό, για να μας αγκαλιάσει ο αέρας της άγριας ελευθερίας και να το υπερασπιστούμε ως σπίτι μας απέναντι στον καταστροφικό πολιτισμό του χρήματος και του τσιμέντου. Βρεθήκαμε εκεί, όχι σαν τουρίστες – θεατές τοπίων, αλλά με την πηγαία αγάπη μας για τη γη, αποφασισμένοι να αγωνιστούμε πάνω στο ίδιο έδαφος που αλλοιώνεται και αποικιοποιείται από την εξουσία, για την επανακειοποίησή του . . . Οι δεσμοί μιας μικρής κι εφήμερης κοινότητας αντίστασης έσφιξαν και έγιναν ο βράχος πάνω στον οποίο αργότερα συνθλίφθηκε η κατασταλτική επιχείρηση του κράτους . . .»
Ανακοίνωση των 27 διαδηλωτών που συνελήφθησαν μετά από πολύωρη καταδίωξη της αστυνομίας μέσα στο βουνό της Πάρνηθας στις 29/7/2007. (1)
Σε μια πόλη όπου, η ανεργία, η φτώχεια, τα λουκέτα, η μετανάστευση κι η έλλειψη ελπίδας για το μέλλον, συνθέτουν την πραγματικότητα χιλιάδων πολιτών, η εξουσία των εταιρειών (πολυεθνικές) αναδιαρθρώνεται κι αναπτύσσεται (μεγιστοποίηση κερδών, υπερσυσσώρευση κεφαλαίου) επιβάλλοντας την απόλυτη κυριαρχία της.
Κράτος και κεφάλαιο γνωρίζοντας ότι η κρίση κάνει τα οικολογικά προβλήματα να φαίνονται λιγότερο επείγοντα, με τα ιδεολογήματα της «ανάπτυξης» και της «εθνικής οικονομίας», επιβάλλουν τη λογική της ανηλεούς εκμετάλλευσης, της λεηλασίας, της εμπορευματοποίησης και της ιδιωτικοποίησης του φυσικών και ενεργειακών πόρων (γη, αέρας, νερό, ήλιος), φέρνοντας τον πλανήτη με ταχύτητα στο όριο της αντοχής του.
Η «ανάπτυξή» τους είναι στην πραγματικότητα μια μορφή ληστείας του πλούτου της φύσης και της εκμετάλλευσης των ανθρώπων (ανθρώπινη εργασία). Η φύση, γίνεται αντιληπτή μόνο ως πεδίο κερδοσκοπίας, μόνο ως εμπόρευμα. Ο κεντρικός πυρήνας της λογικής τους είναι η ακόρεστη δίψα για περισσότερα κέρδη και νέες «ελεύθερες» αγορές. Στον αγοραίο επεκτατισμό τους, τα δημόσια κοινωνικά αγαθά μετατρέπονται σε χυδαία εμπορεύματα. (2)
Διεξάγουν λοιπόν έναν διαρκή κι επιθετικό πόλεμο για απεριόριστη κυριαρχία και επέκταση επί της φύσης με σκοπό να εξασφαλίσουν το έδαφος, τους ενεργειακούς πόρους και τη φτηνή ανθρώπινη εργασία. Είναι ο πόλεμος των πολυεθνικών και του κράτους ενάντια στη φύση, στην κοινωνία και στην αξία της ζωής. Η ιστορία καθυπόταξης της φύσης, είναι ιστορία καθυπόταξης ανθρώπου από άνθρωπο.
Σ’ αυτή την καταστροφική επέλασή τους, η θέληση για ζωή έχει να αντιμετωπίσει τον ολοκληρωτισμό του εμπορεύματος, που την υποτιμά και τη σκοτώνει. (3)
Αυτόν τον πόλεμο των εταιρειών τον ζούμε καθημερινά στην Καβάλα, όλοι εμείς που βιώνουμε δεκαετίες τώρα την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και την απαξίωση της ζωής μας, εξαιτίας της λειτουργίας των δύο μεγάλων βιομηχανικών μονάδων (λιπάσματα, πετρέλαια). Τα στατιστικά στοιχεία για τις ασθένειες και τους θανάτους είναι αποκαλυπτικά. (4) Σήμερα πανίσχυρες πολυεθνικές στο ζήτημα της ενέργειας σε συνεργασία με την κυβέρνηση σχεδιάζουν να υλοποιήσουν και νέα «επενδυτικά» προγράμματα στην περιοχή.
Προβάλλοντας το μύθο της «ανάπτυξης» και θέτοντας μπροστά από αυτή τη μαγική λέξη, τους επιθετικούς προσδιορισμούς «εθνική», «τοπική», «πράσινη», «αειφόρα», «που σέβεται τον άνθρωπο και το περιβάλλον», παρουσιάζουν τα κερδοσκοπικά τους συμφέροντα, ως συμφέροντα της κοινωνίας, αποσπώντας τη συναίνεσή μας, ώστε να αποδεχτούμε τη βίαιη λεηλασία και καταστροφή του φυσικού πλούτου. Η μέθοδος του πολέμου αντικαθίσταται από την κατασκευή της συναίνεσης.
Πιο συγκεκριμένα, η ιδιωτικοποιημένη Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ) σχεδιάζει την εγκατάσταση ενός υπεράκτιου τερματικού σταθμού αποθήκευσης και αεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στον κόλπο της Καβάλας, ενώ από την περιοχή πρόκειται να περάσει ο αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου (ΤΑΡ). (5) Ακόμα σχεδιάζεται η αξιοποίηση του παλιού κοιτάσματος φυσικού αερίου «Νότιος Καβάλα», ως υπόγεια γεωλογική αποθήκη για την αποθήκευση, διαχείριση και μεταφορά μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου (Νότιος Διάδρομος Αερίου) απ’ την Ελλάδα στα Βαλκάνια και την Ευρώπη. (6)
Πρόγραμμα νέων γεωτρήσεων εξήγγειλαν οι εταιρείες που εκμεταλλεύονται τα κοιτάσματα πετρελαίου της περιοχής (Energean & Gas και Καβάλα Όιλ), με σκοπό το διπλασιασμό της παραγωγής, αξιοποιώντας τα νέα, αλλά και τα εναπομείναντα αποθέματα στην περιοχή του Πρίνου. Τέλος, η κυβέρνηση παραχώρησε στην Energean & Gas το αποκλειστικό δικαίωμα της πώλησης παραγόμενου πετρελαίου στον πετρελαϊκό κολοσό BP Όιλ, αλλά και το δικαίωμα συνέχισης της εξαντλητικής εκμετάλλευσης των πλούσιων κοιτασμάτων (νέες άδειες έρευνας κι εκμετάλλευσης στο Βόρειο Αιγαίο). (7)
Η Καβάλα λοιπόν ξανά στο επίκεντρο. Μετά τη επιχειρούμενη εγκατάσταση (2002-2007) δεξαμενών καυσίμων στη λιμνοθάλασσα της Βάσοβας (Δέλτα Νέστου) – το ζήτημα έχει παγώσει – και την ακύρωση της εγκατάστασης του εργοστασίου με καύση λιθάνθρακα (2008) κάτω από τη δυναμική αντίσταση της τοπικής κοινωνίας, οι εταιρείες επανέρχονται πάλι με σκοπό να υλοποιήσουν στο νομό τα νέα «αναπτυξιακά κι επιχειρηματικά» τους πλάνα.
Η πλωτή μονάδα αποθήκευσης κι αεροποίησης του υγροποιημένου φυσικού αερίου (υφα) ζητά να εγκατασταθεί στον κλειστό κόλπο της Καβάλας και σε απόσταση ενός μιλίου από τις ανατολικές ακτές της πόλης. Η εγκατάστασή της δηλαδή, σχεδιάζεται να γίνει σε μια ήδη κορεσμένη και επιβαρημένη περιβαλλοντικά περιοχή (ρύπανση αέρα, θάλασσας, ακτών) από τη λειτουργία της βιομηχανίας φωσφορικών λιπασμάτων (ΒΦΛ) και τις λιμενικές της εγκαταστάσεις, από την Καβάλα Όιλ, (δεξαμενές και εξέδρες άντλησης πετρελαίου στον Πρίνο) και από τις δεξαμενές καυσίμων (Ρεβόιλ, Καβάλα όιλ, BP) στο χερσαίο χώρο.(8)
Η εταιρεία κρατά κλειστά τα σχέδιά της, αλλά απ’ ότι διαβάσαμε στον Τύπο, η πλωτή μονάδα με μόνιμο αγκυροβόλιο, θα προέρχεται από τη μετασκευή υφιστάμενου δεξαμενόπλοιου (υφα) στο οποίο θα προσεγγίζουν άλλα για να αδειάσουν το φορτίο τους. Στο σταθμό θα αποθηκεύεται το (υφα) που στη συνέχεια θα αεριοποιείται και θα μεταφέρεται με υποθαλάσσιο αγωγό στην ξηρά και από εκεί στις τοπικές βιομηχανίες (ΒΦΛ και Καβάλα Όιλ), ή στους σχεδιαζόμενους νέους αγωγούς. Μια αντίστοιχη μονάδα υπάρχει στη Ρεβυθούσα, ενώ μια παρόμοια επένδυση (όμιλος Κοπελούζου) ζητά να εγκατασταθεί στην Αλεξανδρούπολη.
Η κατασκευή χερσαίων και υποθαλάσσιων αγωγών, σωληνώσεων, αγκυροβολίων και νησίδων φόρτωσης για τα δεξαμενόπλοια και τα πετρελαιοφόρα μέσα στον κλειστό κόλπο της Καβάλας θα δημιουργήσει συνωστισμό, επιπρόσθετη ρύπανση και μεγιστοποίηση των πιθανοτήτων στο να συμβεί ένα μεγάλο τεχνολογικό ατύχημα. Η περιβαλλοντική και κοινωνική καταστροφή θα είναι ανυπολόγιστη και μη αναστρέψιμη. (9)
Στο σχεδιασμό ενεργειακής πολιτικής εντάσσεται το σχέδιο όδευσης του αγωγού ΤΑΡ (Trans Adriatic Pipeline). Ο αγωγός, που πίσω του βρίσκονται πολυεθνικές εταιρείες ενέργειας, θα μεταφέρει το φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν μέσω Τουρκίας, Ελλάδας, Αλβανίας και Ιταλίας στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ο αγωγός, σύμφωνα με τον αποικιακό χαρακτήρα της συμφωνίας, θα διασχίσει το ελληνικό έδαφος (βόρεια Ελλάδα, 550 χμ.) και δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη για δικτύωση των αστικών κέντρων με απευθείας κατανάλωση του αερίου. (10)
Η πορεία διέλευσής του από το νομό Καβάλας (πεδιάδες Νέστου, Ν. Καρβάλης, Τεναγών) θα αλλοιώσει και θα τραυματίσει το φυσικό τοπίο, ενώ θα προξενήσει ανεπανόρθωτη καταστροφή στις πεδινές και δασικές εκτάσεις, στα υπόγεια, υπέργεια υδατικά συστήματα (ποταμοί, πηγές), στις προστατευόμενες περιοχές του δικτύου NATURA, στη χλωροπανίδα, στη βιοποικιλότητα, στο μοναδικό τυρφώνα των Τεναγών Φιλίππων και στην καλλιεργήσιμη αγροτική γη.
Ιδιαίτερα τα Τενάγη Φιλίππων, που είναι ένα οικολογικά ευαίσθητο οικοσύστημα με την ιδιομορφία του εδάφους (υψηλή περιεκτικότητα σε οργανική ουσία, δυνατότητα υπάρδευσης), να εγκυμονεί κινδύνους πυρκαγιάς (αυτοανάφλεξη), καθίζησης και πλημμυρικά φαινόμενα. Ταυτόχρονα είναι και ένας εξαιρετικής σημασίας οικότοπος με πεδινές και καλλιεργήσιμες εκτάσεις υψηλής παραγωγικότητας, εξαιτίας της τύρφης. Αποτελεί ακόμη ένα σπουδαίο φυσικό, ιστορικό και πολιτιστικό μνημείο (αρχαιολογικός χώρος Φιλίππων, βραχογραφίες, Βαπτιστήριο Αγίας Λυδίας, λασπόλουτρα) που χρήζει άμεσης κι απόλυτης προστασίας.
Η χωροθέτηση του αγωγού εγείρει θέματα ασφάλειας κατοικημένων περιοχών σε όλο το μήκος της διέλευσής του, (κίνδυνος ατυχήματος μεγάλης κλίμακας), όπως και η εγκατάσταση του εργοστασίου συμπίεσης νότια και πλησίον της πόλης των Σερρών, δημιουργεί επίσης περιβαλλοντικά προβλήματα (θόρυβος, ρύπανση) και αποτελεί μια επιπλέον απειλή για την περιοχή (υψηλός κίνδυνος ατυχήματος). (11)
Η αξιοποίηση (μέσω ΤΑΙΠΕΔ) του εξαντλημένου κοιτάσματος φυσικού αερίου (νότια Καβάλα), ως υπόγεια θαλάσσια αποθήκη είναι ένα έργο μεγάλης κλίμακας που ενισχύει τους σχεδιασμούς για την αποθήκευση, διανομή και μεταφορά του φυσικού αερίου από την Ελλάδα μέσω αγωγών ΤΑΡ και IGB στην Ευρώπη, αλλά και ταυτόχρονα εξυπηρετεί τα «επενδυτικά» προγράμματα της ΔΕΠΑ για την εγκατάσταση πλωτού τερματικού σταθμού (LNG) στην περιοχή.
Τέλος την αρμαγεδωνική προοπτική στον κόλπο της Καβάλας συμπληρώνει το πρόγραμμα νέων γεωτρήσεων και «βελτιστοποίησης της παραγωγής πετρελαίου» στις περιοχές εκμετάλλευσης Πρίνου, Βόρειου Πρίνου και (κοιτάσματος Έψιλον) από την Energean Oil & Gas. Στη γλώσσα των εταιριών «βελτιστοποίηση» ή «αξιοποίηση» σημαίνει τεράστια κέρδη και εξάντληση ακόμα και της τελευταίας σταγόνας πετρελαίου.
Τα εταιρικά λόμπι στην αγορά ενέργειας ασκούν την πιο επιθετική πολιτική κατά του περιβάλλοντος και της κοινωνίας θέλοντας να ανατρέψουν βίαια τον πολιτισμό, την ιστορία και την αισθητική αυτής της πόλης, διαρρηγνύοντας τον κοινωνικό της ιστό κι ανακόπτοντας τη σχέση των ανθρώπων με τη φύση (θάλασσα, λίμνες, δάση, ποτάμια, βουνά).
Η μετατροπή της περιοχής σε γκρίζα ζώνη (καταλήστευση φυσικών πόρων, ρύπανση θάλασσας, αέρα, εδάφους, υψηλός κίνδυνος ατυχήματος, συρρίκνωση του πρωτογενούς τομέα παραγωγής, κλπ.) γίνεται και με το χαρακτηρισμό της Καβάλας ως«ενεργειακό κέντρο της Βόρειας Ελλάδας», ως «νέα πύλη εισόδου φυσικού αερίου» κ.ά., γεγονός που εξυπηρετεί μόνο τον κερδοσκοπικό ενεργειακό σχεδιασμό των πολυεθνικών.
Η υλοποίηση των «επενδυτικών» τους σχεδίων αφορά την παγκόσμια ενεργειακή πολιτική με την επαναχάραξη, το μοίρασμα και τη διασφάλιση των νέων «διαδρόμων» μεταφοράς «ενεργειακών πόρων» από την Ανατολή στη Δύση.
Στο διεθνή ανταγωνισμό για τον έλεγχο των πετρελαιοπηγών και των δρόμων μεταφοράς φυσικού αερίου, η Ελλάδα έχει ταχθεί στην εξυπηρέτηση των αμερικανικών και ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, καθώς αποτελεί την εγγυήτρια δύναμη στα Βαλκάνια.
Στην τοπική κοινωνία τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης και οι έμμισθοι υπερασπιστές των εταιρικών συμφερόντων έχουν ξεκινήσει την επικοινωνιακή τους προπαγάνδα, μιλώντας για «success story στο διεθνή πετρελαϊκό στίβο», για νέες θέσεις εργασίας και φθηνό αέριο (!) που οι συγκεκριμένες επενδύσεις θα φέρουν στην περιοχή ! Ταυτόχρονα κυβέρνηση και τοπική εξουσία επιδιώκουν την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας παραχωρώντας την, μέσω ΤΑΙΠΕΔ σε ιδιώτες (λιμάνι Φίλιππος Β’, αεροδρόμιο, υποθαλάσσια αποθήκη, ακτές Ηρακλείτσα, Καλαμίτσα, Χρυσή Αμμουδιά, Θάσος).
Η πρόταση που διατυπώνεται από πολλούς για την ανάπτυξη του τουρισμού ως εναλλακτική λύση στις ρυπογόνες κι επικίνδυνες βιομηχανικές μονάδες είναι λάθος, επειδή κι ο τουρισμός είναι μια βιομηχανία που καταστρέφει το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον και διαλύει τις ανθρώπινες σχέσεις. Η περιοχή δυτικά της Καβάλας (Αμμόλοφοι, Ηρακλείτσα κλπ.) μάς το επιβεβαιώνει.
Η κοινωνία δείχνει εξαιρετικά αμήχανη μπροστά στην ανάγκη συγκρότησης κοινωνικής αντίστασης. Οι σοβαρότερες μέχρι σήμερα αντιδράσεις στην Καβάλα εστιάζονται μόνο στο ζήτημα της διέλευσης του αγωγού. Συγκεκριμένα, φορείς όπως το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο (ΓΕΩΤΕΕ) και το Τεχνικό Επιμελητήριο (ΤΕΕ -ΑΜΘ), πολιτιστικοί σύλλογοι, οικολογικές οργανώσεις και ο Αγροτικός Σύλλογος Δήμου Καβάλας ζητούν την αλλαγή όδευσης του αγωγού και του σταθμού συμπίεσης. Ο αγωγός δηλαδή να περάσει από ορεινές ή ημιορεινές περιοχές, ώστε να μην θιγούν καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Να υπάρξουν αντισταθμιστικά οφέλη και το αέριο να μην είναι τράνζιτ, αλλά να μπορεί να αξιοποιηθεί από τους κατοίκους των περιοχών. Την Κυριακή (7/1) οι σύλλογοι, οι αγρότες και τα σωματεία διοργανώνουν συλλαλητήριο στο θέατρο Φιλίππων, στις Κρηνίδες Καβάλας.
Το ζήτημα είναι να αντιληφθεί η κοινωνία ότι οι λύσεις δεν μπορούν να δοθούν από τους δημιουργούς των προβλημάτων (κυβέρνηση, εταιρείες), ούτε από αυτούς που αποδέχονται το παιχνίδι της θεσμικής διευθέτησής τους (επιστημονικοί, τοπικοί φορείς, κόμματα). Γιατί φύση, άνθρωπος και καπιταλισμός (χρήμα, συμφέροντα) δεν μπορούν να συνυπάρξουν.
Λόγο στα ζητήματα της διαχείρισης των φυσικών πόρων, της ενέργειας, του νερού, της προστασίας του περιβάλλοντος, της σωτηρίας του πλανήτη κλπ., μπορεί να έχει μόνο η κοινωνία συνειδητοποιημένα κι ενεργά, με άμεσες κινηματικές παρεμβάσεις και δράσεις, ενάντια στα συμφέροντα των εταιρειών και του κράτους. Τα ιδανικά της κοινότητας (αυτάρκεια, εμπιστοσύνη, συνεργασία, αλληλοβοήθεια) έρχονται σε σύγκρουση με τις λογικές του κέρδους.
Για παράδειγμα, οι ενεργειακές ανάγκες της κοινωνίας είναι τελείως διαφορετικές από τις ανάγκες των εταιρειών για χρήμα. Το πόση ενέργεια, τι ενέργεια και για πιο σκοπό θα πρέπει να το αποφασίζουν οι ίδιες οι τοπικές κοινωνίες μέσα από ανοικτές, ελεύθερες αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις και αντιιεραρχικές δομές, ως μια συνεχής δράση ενάντια στο υπάρχον.
Να διεκδικήσουμε το δικαίωμα της ενεργητικής, προσωπικής μας συμμετοχής σε προβλήματα οικολογικά και μη, που ταλανίζουν την περιοχή μας και την ελληνική κοινωνία. Να επαναφέρουμε τη σύγκρουση στο κέντρο της κοινωνίας. Ζητάμε το τέλος του καπιταλισμού.
Να θέσουμε τους όρους και τις προτάσεις προς την κατεύθυνση ενός βαθύτερου κοινωνικού μετασχηματισμού. Να αναζητήσουμε τον τρόπο με τον οποίο θα απεγκλωβιστούμε από το αδιέξοδο της αέναης ανάπτυξης των λίγων σε βάρος των πολλών και της φύσης. Να οραματιστούμε και να επανασχεδιάσουμε την κοινωνία.
Να προωθήσουμε τις ιδέες της αποανάπτυξης, της απομεγέθυνσης, με τη δημιουργία μικρών αυτόνομων οικονομιών, αντισυγκεντρωτικών, που θα στηρίζονται στη συλλογική δραστηριότητα και στο δημόσιο κοινωνικό έλεγχο της παραγωγής και της κατανάλωσης.
Η περίοδος είναι απαιτητική κι αναγκαιότητα ανάπτυξης διαλόγου, κριτικής και δράσης πιο έντονη από ποτέ. Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Να χτίσουμε σχέσεις, οριζόντιες δομές, να οργανώσουμε αντιστάσεις και να βγούμε στην αντεπίθεση. Σ’ αυτή την πορεία δεν είμαστε μόνοι/ες. Αγώνες ξεσπούν σε όλη την Ελλάδα (Σκουριές, εκτροπή Αχελώου) που αντιστέκονται στην οικολογική καταστροφή και αμφισβητούν το μονόδρομο μιας υποταγμένης ζωής.
Να ακυρώσουμε στην πράξη τα καταστροφικά σχέδια του κράτους και των εταιρειών στην περιοχή μας. Να αμφισβητήσουμε την ιδιοκτησιακή τους αντίληψη για τη φύση. Ο πόλεμος έχει ήδη κηρυχθεί και ο μόνος δρόμος είναι η ανατροπή του κυρίαρχου κόσμου της εξουσίας μέσα από τα κινήματά μας.
Το πρόταγμα ενός άλλου κόσμου αρμονίας ανθρώπου – φύσης, κοινωνικής δικαιοσύνης και ελευθερίας παραμένει ζωντανό.
Ομάδα συντρόφων από την Καβάλα
Σημειώσεις
1. Εφημερίδα, Βαβυλωνία, φ. 36
2. Βαβυλωνία, φ. 45
3. Όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει ο Βανεγκέμ, «τα απόλυτα όπλα ενάντια στην οικονομία, που για το κέρδος εκμεταλλεύεται τη ζωή του πλανήτη, τη ζωή των παιδιών, των γυναικών, των αντρών, είναι η θέληση για ζωή και η αλληλέγγυα συνείδηση του ζωντανού στοιχείου». Βαβυλωνία, φ. 70
4. Η ΒΦΛ αποχετεύει καθημερινά 30000 κ.μ. υγρά απόβλητα στη θάλασσα, ενώ η Καβάλα Όιλ 400 κ. μ. Δίπλα στο εργοστάσιο της ΒΦΛ υπάρχουν λόφοι από τοξικά απόβλητα (φωσφογύψος). Ακόμα δυστυχώς δεν υπάρχει στην περιοχή ένα μόνιμο σύστημα ελέγχου ρύπανσης που να μπορεί να μας δώσει μια εικόνα της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης.
5. Εφημερίδα, Ταχυδρόμος, 19/12/2013.
6. Εφημερίδα, Ταχυδρόμος, 17/12/2013.
7. Εφημερίδα, Καθημερινός Τύπος, 23/1/2014
8. Άραγε μετά το δυστύχημα στον Κόλπο του Μεξικού (20/4/2010), όπου 11 εργάτες έχασαν τη ζωή τους, οι εταιρείες πετρελαίου έχουν πάρει μέτρα για την ασφάλεια των εργαζομένων τους και για την οικολογική καταστροφή.
9. Σε περίπτωση ατυχήματος η συσσώρευση των εγκαταστάσεων στην ήδη επιβαρημένη περιοχή θα λειτουργήσει αθροιστικά με οδυνηρά αποτελέσματα για την ευρύτερη περιοχή και τους κατοίκους της.
10. Καθημερινός Τύπος, 28/9/2013.
11. Η κατασκευή του σταθμού συμπίεσης φυσικού αερίου με ισχύ 125 ΜW κοντά στην πόλη των Σερρών αυξάνει την πιθανότητα ατυχήματος. Τα μικρά ή μεγάλα ατυχήματα είναι στατιστικά αποδεδειγμένα και αναπόφευκτα σε τέτοιου είδους εγκαταστάσεις.
Αφήστε μια απάντηση