Τελικά, “λεφτά υπάρχουν”

Τελικά, “λεφτά υπάρχουν” – απλά (α) δεν τα έχουμε εμείς και (β) δεν επενδύονται από αυτούς που τα έχουν.

Άλλωστε, μόνοι τους οι καπιταλιστές δίνουν στατιστικές και μελέτες, που δείχνουν ότι αμύθητος πλούτος έχει συσσωρευτεί στα θησαυροφυλάκια “λίγων και εκλεκτών”, οι ανισότητες έχουν φτάσει σε σημείο ρεκόρ.

Αφού όμως υπάρχει πλούτος, γιατί δεν τον επενδύουν; Αν το έκαναν, θα έδιναν προφανώς μια ανακούφιση σε αμέτρητους εργάτες που τώρα είναι άνεργοι, ή ψομολυσσάνε, δουλεύουν part-time, κτλ.

Όμως, ο καπιταλισμός δε λειτουργεί με βάση τα συμφέροντα των εργατών, αλλά με βάση τα συμφέροντα των λίγων κεφαλαιοκρατών που μας εξουσιάζουν. Έτσι, για να επενδυθεί το κεφάλαιο που έχουν στη διάθεση τους, πρέπει πρώτα αυτοί να πειστούν πως έχουν καλές πιθανότητες να βγάλουν οι ίδιοι το επιθυμητό κέρδος από αυτή τους την επένδυση.

Στη σημερινή συγκυρία, αν επενδύσουν σε μια χώρα της Δύσης, θα πρέπει μετά τα προιόντα που παράγονται στο Χ ή το Ψ εργοστάσιο να ανταγωνιστούν στην παγκόσμια αγορά τα φτηνότερα made in China, ή τα ποιοτικότερα made in Germany. Επιπλέον, οι Κινέζοι εργάτες αμοίβονται με μισθό πείνας για την εργασία τους, ενώ στη Δύση οι εργάτες πλήττονται βάναυσα από τους καπιταλιστές, και δε μπορούν πλέον να καταναλώνουν όπως κατανάλωναν. Έτσι, με κάποιες μικρές εξαιρέσεις, οι καπιταλιστές κρίνουν ότι δεν τους συμφέρει να επενδύσουν κάπου παραγωγικά τα κεφάλαια που έχουν συσσωρεύσει, και προτιμούν να τα διατηρήσουν σε “ανενεργή” κατάσταση, να τα φυλάξουν δηλαδή για “όταν έρθουν καλύτερες μέρες” για αυτούς.

Για να έρθουν αυτές οι καλύτερες μέρες για τον κεφαλαιοκράτη, θα πρέπει να βρει έναν τρόπο να αυξήσει το ποσοστό κέρδους του, ώστε να γίνει πλέον συμφέρουσα για αυτόν η επένδυση του κεφαλαίου του.

Άρα, όπως έχουμε επανειλημμένα πει, επιτίθενται στους εργάτες για να μειώσουν μισθούς, δικαιώματα, κτλ. Αυτό βέβαια βραχυπρόθεσμα οξύνει το πρόβλημα του ποιος θα κάνει την κατανάλωση. Οι εργάτες στη δύση γίνονται φτωχότεροι, άρα δεν υπάρχουν αγοραστές για τα προιόντα, και άρα έχουμε ακόμα λιγότερη “κίνηση στην αγορά”, λουκέτα, ανεργία, κτλ, κτλ, κτλ (φαύλος κύκλος).

Μάλιστα, πέρα από πολλούς εργάτες που πλήττονται, πλήττονται επίσης και πολλοί μικροαστοί, ακόμα και κεφαλαιοκράτες που βάζουν λουκέτα σε επιχειρήσεις, τράπεζες, κτλ.

Μακροπρόθεσμα όμως, η άρχουσα τάξη, ειδικά το μεγάλο (πολυεθνικό) κεφάλαιο, θα βγει κερδισμένη – και αν έχει και αυτή μερικές απώλειες, “ας είναι”, διότι στο τέλος θα έχει “κινεζοποιήσει” τους εργάτες, και άρα στο μέλλον θα μπορεί να επενδύει τα κεφάλαια της κάπου, και θα κρατά σχεδόν όλα τα κέρδη για τον εαυτό της, καθώς οι εργάτες θα αμείβονται με ψίχουλα.

Άρα, προς το παρόν αφήνει τους εργάτες να ψοφήσουν, σαν τις πολιορκίες των κάστρων, όπου απλά περιμένεις αυτοί που υπερασπίζονται το κάστρο να πεινάσουν και να διψάσουν λόγω έλλειψης φαγητού/νερού. Τότε, θα συνθηκολογήσουν, μην έχοντας άλλη επιλογή – κάπως έτσι και οι εργάτες στο τέλος θα “συνθηκολογήσουν”, και θα αποδεχτούν να δουλέψουν για μισθούς πείνας, διότι έχουν μείνει χωρίς “φαγητό και νερό” (χωρίς δουλειά). Αυτό είναι το σχέδιο εν ολίγοις αν δεν καταπολεμηθούν, με στάση πληρωμών και ανάληψη της εξουσίας στην παραγωγή, και του παραγόμενου πλούτου, από τους εργάτες, αντί για τα παράσιτα που τώρα κουμαντάρουν τα πάντα προς όφελος τους.

Αυτοί μετράνε τα δισεκατομμύρια τους, και οι εργάτες ψοφάνε ο ένας μετά τον άλλο από την “έλλειψη φαγητού και νερού”. Και δε σκοπεύουν βέβαια να δείξουν έλεος – ίσα ίσα που αποθηκεύουν και τον πλούτο τους ολοένα και περισσότερο στο χρυσό, την κλασσικότερη δηλαδή αποθήκη πλούτου, μιας και τα νομίσματα υποτιμούνται. Χθες, για να μην ξεχνιόμαστε έκανε ένα ακόμα ρεκόρ στην ισοτιμία του με το δολάριο(όπως και το ασήμι βέβαια), που έφτασε τα $1,435:

Χρυσός

Ασήμι

Ο κόσμος που δημιουργούν: Είναι ξεκάθαρα πλέον εχθρικοί απέναντι μας, και άρα πρέπει να καταπολεμηθούν, να σταματήσει αυτός ο παραλογισμός και να αναλάβουμε εμείς την εξουσία. Η εξουσία στους εργάτες, όχι στα παράσιτα που μας ρημάζουν