Του Γ. Γ.
Πολύ μου την «δίνει» με τον υποκριτικό καθωσπεπισμό ορισμένων που «αρπάχτηκαν» από την λέξη «τσογλάνι» -όπως αποκάλεσε δημόσια η Λ. Κανέλλη τον Α. Τσίπρα- για να εξαπολύσουν ένα οχετό εναντίον της.
Αρχικά να το ξεκαθαρίσουμε. Δεν έχω και την καλύτερη άποψη για την συνεργαζόμενη με το ΚΚΕ βουλευτίνα. Είναι όμως ίσως η μόνη συνεργασία του κόμματος του Περισσού που του «βγήκε». (Ας μην αναφέρω ονόματα. Είναι γνωστά… απ’ τον Κώστα Ζουράρι μέχρι τον Απόστολο Γλέτσο). Από κει και πέρα, όπως έγραψα και σε σχόλιο σε ανάρτηση, δεν μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής –πολιτικά μιλάω πάντα- η Λ.Κ. Με χαλάει η θρησκοληψία της, ότι είχε διευθυντή στο περιοδικό της έναν δεδηλωμένη αντικομουνιστή – τον Γιώργο Μπαχά- ότι στην «Νέμεσις», αρθρογραφούσε για χρόνια ο πρώην βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ Κώστας Αϊβαλιώτης με το ψευδώνυμο «Κώστας Κυδωνιάτης» και ζύμωνε πολιτικοϊδεολογικά τους αναγνώστες του στον εθνικισμό και στην πατριδοκαπηλία. Επίσης αρνητική εντύπωση μου έκαναν οι δηλώσεις της ότι είχε επιλέξει να εργαστεί στον ραδιοφωνικό ραδιοσταθμό της Γιάννας Αγγελοπούλου «γιατί δεν της φτάνει η βουλευτική αποζημίωση»,…
Απ’ την άλλη αναγνωρίζω ότι διαθέτει ευφράδεια, ταχύτητα σκέψεις και γνώσεις σε ιστορικά θέματα (αυτό το λέω από προσωπική αντίληψη), άσχετα αν διαφωνώ με τον τρόπο που τα προσεγγίζει.
Και επανέρχομαι τώρα στο θέμα του λεξιλογίου αναφέροντας μια μικρή ιστοριούλα την οποία έχω ξαναγράψει στο μπλοκ μας.
Ας τα πάρω απ’ την αρχή για να γίνω κατανοητός. Πριν αρκετά χρόνια, τότε που Ιντερνέτ ήταν στα σπάργανα στην Ελλάδα -δεν υπήρχαν blog, f/b και τα σχετικά- μια παρέα συντρόφων είχαμε φτιάξει μια ιστοσελίδα από μια εταιρεία που έδινε free χώρο. www.altlinks.geociries.com ήταν η διεύθυνση της. Δεν θυμάμαι γιατί επιλέξαμε αυτό το όνομα. Μου έρχονται στο μυαλό κάποιοι σύντροφοι που έγραφαν εκεί με τα ψευδώνυμα «τραπεζίτης», «κακός μπελάς», «Ακης», «Μελωδία», «Αρετή» ….
Εκεί, λοιπόν, έγραφε και ένας σύντροφος οικοδόμος. Ο Νίκος. Μεσήλικας τότε, και η κόρη του, που ήταν φοιτήτρια, είχε πάρει υπολογιστή. Την καταέβρισκε ο σύντροφος, όταν της υπαγόρευε τις απόψεις του, τις έγραφε η κοπελιά του, μας τις έστελνε το μαιηλ της ιστοσελίδας και εμείς τις αναρτούσαμε.
Ελα όμως που ο λόγος του ήταν εντελώς «πεζοδρομιακός» και εγώ σαν «υπεύθυνος» της ιστοσελίδας, όπως μου είχαν αναθέσει, προσπαθούσα να σουλουπώσω τα κείμενα του.
Αυτό τον ενόχλησε.
«Ακου Γιώργη», μου λέει, «εγώ όταν πάω το πρωί στον καφενέ, περιμένοντας μήπως το αφεντικό περάσει να με πάρει για δουλειά και συζητάω με τα καρντάσια μου για το πώς τα περνάν δεν θα μου πουν άσχημα. “Γάμησε τα”, θα μου απαντήσουν. Μην μου ζητάς λοιπόν να γράφω διαφορετικά απ’ ότι μιλάμε στην καθημερινότητα μας».
Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι είναι άλλο τι λέμε στις ιδιωτικές συζητήσεις μας και άλλο τι γράφουμε δημόσια απευθυνόμενοι σε εντελώς άγνωστο κόσμο. Με άκουγε βερεσέ.
Μετά απ’ αυτή ας την συζήτηση δεν ξαναέγραψε στην ιστοσελίδα μας. Θεώρησε ότι τον λογοκρίναμε. Και τώρα μετά τόσα χρόνια θεωρώ ότι είχε δίκιο.
Και για να επανέλθουμε από κει που ξεκινήσαμε. Δεν μ απασχολεί στο ελάχιστο το λεξιλόγιο της Λ. Κανέλλη. Αλλωστε δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις αλλά μόνο βρόμικα μυαλά, όπως είχε πει κάποτε ένας μεγάλος κομμουνιστής παιδαγωγός. Ο Δ. Γληνός. Το πρόβλημα είναι αν η συνεργαζόμενη βουλευτίνα με το ΚΚΕ χρησιμοποιεί εγκεφαλικά της κατασκευάσματα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα για να βγάλει τα δικά της συμπεράσματα. Κι αυτό μένει να το δούμε.
Αφήστε μια απάντηση