Για τις εξελίξεις στην Κούβα

 Σε πολλά ΜΜΕ παρακολουθήσαμε τίτλους του τύπου «Τέλος εποχής για την Κούβα». «Χωρίς τον Φιντέλ Κάστρο στα ηγετικά κλιμάκια, για πρώτη φορά μετά από σχεδόν 50 χρόνια, το 6ο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας εξέλεξε την Τρίτη την ανώτατη κομματική ηγεσία και επικύρωσε τις ευρείες μεταρρυθμίσεις που είχε προτείνει ο Ραούλ Κάστρο για την αναζωογόνηση της χώρας», αναφέρουν τα ρεπορτάζ και τονίζουν ότι ο νέος γ.γ του ΚΚ Κούβας Ραούλ Κάστρο –αδελφός του Φιντέλ- θα προχωρήσει σε «νέο μοντέλο ανάπτυξης της οικονομίας» αφού «είχε ασκήσει σκληρή αυτοκριτική στα οικονομικά και πολιτικά πεπραγμένα του παρελθόντος».

Δεν γνωρίζουμε περισσότερα για τις προθέσεις του νέου ηγέτη της Κούβας. Παρακολουθήσαμε όμως το δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ που είχε καλεσμένο τον βουλευτή του ΚΚΕ, Νίκο Σοφιανό. Όταν η Ελλη Στάη τον ρώτησε σχετικά η απάντηση του στελέχους του ΚΚΕ ήταν επί λέξη: «Βλέπουμε με ανησυχία της αλλαγές στην Κούβα γιατί εισάγουν στην βάση της σοσιαλιστικής οικονομίας νόμους και κανόνες της αγοράς, και επειδή έχουμε βγάλει συμπεράσματα από τις ανατροπές που ζήσαμε στον 20ο αιώνα θεωρούμε ότι υπάρχουν κίνδυνοι για την προοπτική του σοσιαλισμού στην Κούβα».

Εδώ προκύπτει ένα ερώτημα. Δηλαδή σύμφωνα με τον βουλευτή του ΚΚΕ είχαμε σοσιαλισμό της τελευταίες δεκαετίες στην Κούβα και τώρα με την αλλαγή της ηγεσίας του ΚΚΚούβας «υπάρχουν κίνδυνοι» να ανατραπεί αυτός;
Θα παραθέσουμε ένα περασμένο  άρθρο από την εφημερίδα «Κόντρα» και οι αναγνώστες του μπλογκ μας ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους:

Σοσιαλισμός με απολύσεις και «αυταπασχολούμενους» καπιταλιστές δε γίνεται!

Τελικά, στην Κούβα θα γίνουν ή όχι απολύσεις; Σύμφωνα με το «Ριζοσπάστη» (15/9/10), ο οποίος επικαλείται τον κουβανό πρέσβη στην Αθήνα, Ερμες Ερέρα Ερνάντες, «στην Κούβα δε γίνονται απολύσεις. Οταν ένας εργαζόμενος δε χρειάζεται σε συγκεκριμένη δουλειά, μετακινείται χωρίς να χάνει τις απολαβές του». Η απάντηση του κύριου πρέσβη αφορούσε δημοσιεύματα (βοά ο παγκόσμιος Τύπος) για τις επικείμενες απολύσεις (συγνώμη… μετατάξεις) 500.000 Κουβανών από το Δημόσιο.

Σύμφωνα με τον ανταποκριτή του Αλ Τζαζίρα (13/9), το κράτος θα ολοκληρώσει τις απολύσεις μέχρι τα μέσα του επόμενου χρόνου και θα μειώσει τα εμπόδια για τη δημιουργία ιδιωτικών επιχειρήσεων, προκειμένου να διευκολύνει τους εργάτες να βρουν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα. Φυσικά, εμείς δεν ακούμε το… ιμπεριαλιστικό Αλ Τζαζίρα και εμπιστευόμαστε τον… επαναστατικό Περισσό (ο οποίος –σημειωτέον– ακούει απολύσεις και… του σηκώνεται η τρίχα, εκτός από την περίπτωση της… Τυποεκδοτικής η οποία αναγκάζεται να απολύσει αφού… έτσι κάνει όλος ο κλάδος). Παρά την… καλή μας πίστη, ήρθαν τα… ζιζάνια και μας άναψαν φωτιά στα μπατζάκια.

«Τεμπέληδες εργάτες

Δεν θα αναφερθούμε στο… ατυχές επεισόδιο που ο Φιντέλ εκμυστηρεύτηκε σε αμερικάνο δημοσιογράφο ότι «το μοντέλο δε δουλεύει». Γι’ αυτό θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι οφείλεται σε διαστρέβλωση αυτού που είπε ο Φιντέλ (αν και σύμφωνα με το Αλ Τζαζίρα επιβεβαίωσε ότι το είπε, αλλά ταυτόχρονα το πήρε πίσω ισχυριζόμενος ότι… εννοούσε ακριβώς το αντίθετο). Αλλα είναι τα… ζιζάνια και θα εξηγηθούμε ευθύς αμέσως. Την περασμένη Δευτέρα, η Εθνική Γραμματεία της Ομοσπονδίας Εργατών της Κούβας (Central de Trabajadores de Cuba –  CTC) εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία στηρίζει τα μέτρα και τις «μειώσεις προσωπικού», όμως δεν κατορθώσαμε να βρούμε περισσότερες λεπτομέρειες για την ανακοίνωση (αποσπάσματά της μόνο δημοσιεύονται στο διαδικτυακό τόπο του εθνικού πρακτορείου ειδήσεων της Κούβας http://www.cubanews.ain.cu/2010/0913-cuban-workers-confederation-reiterates-support-socialism.htm).

Ομως, υπάρχει ο λόγος του Ραούλ Κάστρο της πρώτης Αυγούστου, ο οποίος δημοσιεύτηκε ολόκληρος στην Granma (http://www.granma.cu/ingles/cuba-i/2agosto-discursoraul.html). Εκεί ο Ραούλ ήταν πιο συγκεκριμένος. Αφού κατακεραυνώνει όσους αναλυτές ανά τον κόσμο μιλούν για υιοθέτηση καπιταλιστικών πρακτικών στην οικονομία της Κούβας και αφού μας πληροφορεί ότι τα σχέδια των μεταρρυθμίσεων έγιναν μετά από πολλή μελέτη, προχωρά στο ψητό: «Κατά τη διάρκεια της αρχικής φάσης, η οποία θα ολοκληρωθεί στους πρώτους τρεις μήνες του επόμενου έτους, θα τροποποιήσουμε τους κανονισμούς μισθών και εργασίας των υπεράριθμων εργατών από μία ομάδα των υπηρεσιών της κεντρικής κυβέρνησης, καταστέλλοντας τις πατερναλιστικές προσεγγίσεις που αποθαρρύνουν την αναγκαιότητα να δουλεύεις για να ζήσεις και έτσι μειώνοντας τα αντιπαραγωγικά κόστη που προέρχονται από την εξίσωση των μισθών ανεξάρτητα από τα χρόνια εργασίας και από τον εξασφαλισμένο μισθό για μακρές περιόδους σε άτομα που δεν δουλεύουν»! Συγκρίνετε το παραπάνω απόσπασμα με όσα αναφέρει (ή μάλλον σκόπιμα παραλείπει) ο «Ριζοσπάστης» και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.

Αλήθεια, πότε ανακαλύφθηκαν «υπεράριθμοι» εργάτες και μάλιστα και τόσοι… τεμπέληδες στην Κούβα, για τους οποίους αξίζει να γίνεται λόγος από τον πρόεδρο της χώρας μισό αιώνα (για την ακρίβεια 52 χρόνια) μετά την επανάσταση; Για ποιο λόγο ο Ραούλ αναγκάζεται να βροντοφωνάξει: «Θα πρέπει να εξαλείψουμε μια για πάντα την αντίληψη ότι η Κούβα είναι η μόνη χώρα στον κόσμο στην οποία οι άνθρωποι μπορούν να ζουν χωρίς να δουλεύουν»; Πώς είναι δυνατόν ένας κομμουνιστής να ισχυρίζεται ότι ο «εξασφαλισμένος μισθός» μπορεί να γίνει «αντιπαραγωγικό κόστος», μιλώντας σαν όλους τους αστούς οικονομολόγους που θεωρούν την εργατική δύναμη σαν «κόστος»; Γιατί μιλά για τη «μεγάλη σημασία της συνεισφοράς στη βελτίωση της κοινωνικής και εργατικής πειθαρχίας, που θα προκύψει από την εφαρμογή αυτών των μέτρων»; Είναι προφανές (σε όσους δεν βλέπουν την πραγματικότητα με τα παραμορφωτικά γυαλιά των κονδυλοφόρων του Περισσού) ότι ο Ραούλ τα «ρίχνει» στους «τεμπέληδες» εργάτες για να προλειάνει το έδαφος για τις μαζικές απολύσεις και το άνοιγμα του ιδιωτικού καπιταλιστικού τομέα και προετοιμάζει την κοινωνία για τις κοινωνικές εκρήξεις που σίγουρα θα γεννηθούν.

«Αυταπασχολούμενοι» καπιταλιστές

Πριν μας κατηγορήσετε για… προβοκάτορες, διαβάστε και το παρακάτω απόσπασμα: «Το Συμβούλιο των Υπουργών συμφώνησε επίσης να επεκτείνει την άσκηση της αυταπασχόλησης και τη χρησιμοποίησή της σαν μία ακόμα εναλλακτική εργασία για τους πλεονάζοντες εργάτες, εξαλείφοντας διάφορες υπαρκτές απαγορεύσεις στην παροχή νέων αδειών και στο εμπόριο συγκεκριμένων προϊόντων, κάνοντας τις εργατικές συμβάσεις πιο ευέλικτες. Την ίδια στιγμή, η προαναφερθείσα σύνοδος της 16ης-17ης Ιούλη ενέκρινε την εφαρμογή ενός συστήματος φορολόγησης για τον τομέα της αυταπασχόλησης, που αντιστοιχεί στο νέο οικονομικό σενάριο και επίσης εξασφαλίζει ότι οι εργάτες που εμπλέκονται σ’ αυτή την δραστηριότητα θα πληρώνουν («make» στο αγγλικό κείμενο) τις εισφορές τους για την κοινωνική ασφάλιση, θα πληρώνουν φόρους επί του ατομικού τους εισοδήματος και των πωλήσεων και ότι αυτοί που θα προσλαμβάνουν προσωπικό θα πληρώνουν φόρους για τη χρήση εργατικής δύναμης»!!!

Αν ζούσε ο Μάρξ θα έσκιζε όλα του τα βιβλία, που πίστευε ότι η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης είναι προνόμιο μόνο του κεφαλαίου. Πού να ήξερε ότι μετά από μισό αιώνα «σοσιαλισμού» θα δημιουργούνταν η τάξη των «αυταπασχολούμενων» που θα εκμεταλλεύονται μεν εργατική δύναμη, όμως… δεν θα είναι καπιταλιστές γιατί… θα πληρώνουν τους φόρους τους! Αυτό μόνο τα διεστραμμένα μυαλά της κουβανικής ηγεσίας θα μπορούσαν να το σκαρφιστούν!

Ο πονηρός συντάκτης του «Ρ», για να ξεφύγει από το ρεζιλίκι, αναγνώρισε τους «κινδύνους» των νέων μέτρων, διαβεβαιώνοντας τους αναγνώστες του ότι το ίδιο αναγνωρίζουν και οι Κουβανοί «σύντροφοι», μιας και «ο μικροϊδιοκτήτης μαθαίνει να δουλεύει για τον ίδιο, να συσσωρεύει χρήμα, όπως έχει δείξει και η αρνητική εμπειρία της ΕΣΣΔ, αλλά και της Κίνας, που η μικρή ιδιοκτησία μεγάλωσε και ενισχύονται οι καπιταλιστικές σχέσεις, κάτι που όπως είπε ο Ερμες Ερέρα Ερνάντες είναι στην προσοχή τους». Και τι μ’ αυτό; Το γεγονός ότι η μικρή παραγωγή γεννά τον καπιταλισμό κάθε μέρα, κάθε ώρα και σε μαζική κλίμακα, όπως είχε πει ο Λένιν, δε μπορούν να το αποτρέψουν. Ομως στην Κούβα που ο «σοσιαλισμός» υπάρχει μόνο κατ’ όνομα δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα με αυτό…

Ανύπαρκτος σοσιαλισμός

Πώς εδραιώθηκε και με τη βοήθεια τίνος ο κουβανέζικος «σοσιαλισμός»; Δε μιλάμε για τα πρώτα χρόνια της επανάστασης (που ήταν πραγματικά λαϊκή, σε αντίθεση με τα πραξικοπήματα που βαφτίστηκαν επαναστάσεις, όπως στην Αιθιοπία και το Αφγανιστάν), αλλά για όλα αυτά τα χρόνια, από το ‘59 μέχρι το ’91, που τα έσπασαν με την ΕΣΣΔ, λίγο πριν αυτή διαλυθεί. 30 χρόνια δεν ήταν η Κούβα το μαντρόσκυλο των «σοβιετικών» σχεδόν σε κάθε ιμπεριαλιστική τους επιχείρηση; Και μην μας πείτε ότι προβοκάρουμε, γιατί θα σας ρωτήσουμε τι δουλειά είχαν τα κουβανέζικα στρατεύματα στην Αιθιοπία, με το πραξικόπημα του Μεγκίστου ενάντια στον αμερικανόδουλο Χαϊλέ Σελασιέ, που βαφτίστηκε «λαϊκή επανάσταση»; Τι δουλειά είχαν τα κουβανέζικα στρατεύματα στην Αγκόλα; Πώς μπορούσε να οικοδομηθεί σοσιαλισμός στην Κούβα, όταν αυτή εξαρτώνταν οικονομικά και πολιτικά από μια ιμπεριαλιστική υπερδύναμη όπως η «Σοβιετική» Ενωση των Χρουστσόφ, Μπρέζνιεφ και επιγόνων, που κατέληξε στην Περεστρόϊκα και την αυτοδιάλυσή της; Γίνονταν ή δεν γίνονταν το 80% των συναλλαγών της Κούβας με τις χώρες της τότε ΚΟΜΕΚΟΝ (τον αντίπαλο της ΕΟΚ οικονομικό σχηματισμό των ανατολικών χωρών εκείνη την εποχή), καταδικάζοντας την οικονομία της να μένει κυρίως αγροτική, για πολλά χρόνια μετά τη νίκη της επανάστασης;

Ας αφήσουμε όμως τα ερωτήματα κι ας δώσουμε το λόγο σε έναν άνθρωπο που κανείς (ούτε οι ίδιοι οι κουβανοί ηγέτες) δε μπορεί να καταδικάσει σαν πράκτορα των ιμπεριαλιστών:

«Πώς μπορεί κανείς να εφαρμόσει τον όρο “αμοιβαία οφέλη” στις πωλήσεις των πρώτων υλών με τις διεθνείς τιμές, όταν αυτές (σ.σ. οι πρώτες ύλες) κοστίζουν απεριόριστο ιδρώτα και βάσανα στις υπανάπτυκτες χώρες και στην αγορά (σ.σ. από τις υπανάπτυκτες χώρες) των προϊόντων της βιομηχανίας από τα σημερινά, μεγάλα αυτοματοποιημένα εργοστάσια; Εάν εφαρμόζουμε αυτό το είδος των σχέσεων μεταξύ των δύο ομάδων κρατών, πρέπει να συμφωνήσουμε ότι οι σοσιαλιστικές χώρες είναι, κατά κάποιο τρόπο, συνένοχες με την ιμπεριαλιστική βιομηχανική εκμετάλλευση. Μπορεί να αντιτάξει κανείς ότι το μέγεθος των συναλλαγών με τις υπανάπτυκτες χώρες είναι ένα σημαντικό τμήμα του εξωτερικού εμπορίου των σοσιαλιστικών χωρών. Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια, όμως δεν εξαφανίζει τον ανήθικο χαρακτήρα αυτής της συναλλαγής. Οι σοσιαλιστικές χώρες έχουν το ηθικό καθήκον να ξεφορτωθούν οριστικά την σιωπηρή συνενοχή με τις εκμεταλλευτικές χώρες της Δύσης. Το γεγονός ότι το εμπόριο σήμερα είναι μικρό δε σημαίνει πολλά. Το 1959, η Κούβα πουλούσε ζάχαρη μόνο περιστασιακά σε μια χώρα μέλος του σοσιαλιστικού μπλοκ, συνήθως μέσω Αγγλων μεσαζόντων ή μεσαζόντων από άλλες χώρες. Σήμερα το 80% του εμπορίου της Κούβας, είναι μ’ αυτή την περιοχή. Ολες οι ζωτικές της προμήθειες προέρχονται από το σοσιαλιστικό στρατόπεδο και στην πραγματικότητα εντάχθηκε σ’ αυτό. Δε μπορούμε να πούμε ότι αυτό έγινε μόνο από την αύξηση του εμπορίου, ούτε ότι σ’ αυτή την αύξηση στο εμπόριο επέδρασε η καταστροφή της παλιάς τάξης και η υιοθέτηση του σοσιαλιστικού πρότυπου ανάπτυξης, και τα δύο άκρα συγκοινωνούν και αλληλοσυσχετίζονται….

Δεν υπάρχει άλλος ορισμός του σοσιαλισμού πιο έγκυρος για μας από την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Οσο αυτό δεν επιτυγχάνεται, είμαστε στο στάδιο της οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Κι αν αντί να επιτυγχάνουμε αυτό το σκοπό, η καταστροφή της εκμετάλλευσης βαλτώσει ή χειρότερα αντιστραφεί, τότε είναι λάθος ακόμα και να μιλάμε ότι οικοδομούμε το σοσιαλισμό».

Αυτά ήταν τα λόγια του Τσε, στην Αφροασιατική Σύνοδο που έγινε στην Αλγερία στις 26/2/1965, λίγο πριν φύγει από την Κούβα και παραιτηθεί όλων των αξιωμάτων (ήταν υπουργός Βιομηχανίας) για να πάει στην Αφρική. Από τότε κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι. Η Κούβα όχι μόνο έγινε μαντρόσκυλο της «Σοβιετικής» Ενωσης, στέλνοντας στρατό στην άλλη άκρη της γης, αλλά παραχώρησε γην και ύδωρ και στο δυτικό κεφάλαιο (κυρίως το ευρωπαϊκό) με τις κακόφημες «ζώνες ελεύθερου εμπορίου». Αυτές δεν είναι παρά ένα σύστημα κινήτρων στο ξένο κεφάλαιο, που εγκαινίασε πριν αρκετά χρόνια ο Κάστρο, αντιγράφοντας τους θύλακες ελεύθερου εμπορίου που λειτουργούν ήδη στη Λατινική Αμερική και γίνονται για την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων, τεχνολογίας και τόνωση των εξαγωγών καθώς και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας (ή μάλλον μισθωτής σκλαβιάς). Για τους ξένους επενδυτές αυτό σημαίνει μηδενικά τέλη, εξαίρεση από εταιρικούς φόρους για 12 χρόνια και έκπτωση 50% για άλλα πέντε (οι φοροαπαλλαγές αυτές μπορεί μάλιστα να παραταθούν κατά περίπτωση, σύμφωνα με τη νέα νομοθεσία) και το σημαντικότερο, τζάμπα εργατικό δυναμικό (με μισθό που δεν ξεπερνά τα 150-200 δολάρια μηνιαίως). Οι ξένοι επενδυτές πληρώνονται σε σκληρό συνάλλαγμα, αλλά οι Κουβανοί εργάτες παίρνουν πέσος (κι η διαφορά απ’ το συνάλλαγμα κατατίθεται στα ταμεία του …σοσιαλιστικού κράτους).

Η δράση του ξένου κεφαλαίου γινόταν όλα αυτά τα χρόνια απροκάλυπτα και μάλιστα δεν ντρέπονταν να τη διαφημίζουν από την ίδια την Granma. Οπως σε άρθρο της 21/6/2002 με τίτλο «Οι γαλλικές εταιρίες ενισχύουν την παρουσία τους στο νησί», στο οποίο αναφέρεται ότι ο Ζαν-Ντομινίκ Κομολί, πρόεδρος της Κουβανέζικης Επιτροπής Δράσης των Γαλλικών Εταιριών (MEDEF), που αριθμεί 40 γαλλικές εταιρίες από διάφορους τομείς (από ηλεκτρισμό και ενέργεια, μέχρι τηλεπικοινωνίες, τράπεζες, κατασκευές, μεταφορές και τουρισμό), στην έκτη επίσκεψη αντιπροσωπείας της MEDEF στην Κούβα, δήλωνε: «Είμαστε αισιόδοξοι. Ξέρουμε ότι η Κούβα θα ξεπεράσει αυτές τις (σ.σ. οικονομικές) δυσκολίες που έχει και εμείς, στη γαλλική επιχειρηματική κοινότητα, θα ενισχύσουμε την παρουσία μας στο νησί, ελπίζοντας να ενθαρρύνουμε κι άλλους να έρθουν»!

Οι εταιρίες που έκαναν μπίζνες δεν ήταν κάποιες παρακατιανές αλλά κολοσσοί στον τομέα της ενέργειας και των μεταφορικών υποδομών, όπως η ALSTOM που –πάντα σύμφωνα με την Γκράνμα (στο ίδιο άρθρο της 21/6/02)– «πραγματοποιεί ένα από τα σημαντικότερα έργα: την ανάπτυξη της παραγωγής και μεταφοράς ενέργειας χρησιμοποιώντας ειδικά το ντόπιο πετρέλαιο». Γι’ αυτό και ο πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β’ δεν δίστασε να επισκεφτεί την Κούβα πριν από κάμποσα χρόνια (1998) για να καλέσει τους Αμερικάνους να άρουν το εμπάργκο, ενώ ανάλογη επίσκεψη έκανε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος (Φλεβάρης 2004) για τα εγκαίνια ενός ορθόδοξου ναού στην Αβάνα (εξ ου και η τοιχογραφία της φωτογραφίας που… διακοσμεί τον εξωτερικό της τοίχο). Η τελευταία επίσκεψη χαιρετίστηκε ακόμα και από τους έλληνες φασίστες, που σε ολοσέλιδο ρεπορτάζ της «Ελεύθερης Ωρας» (8/2/2004) περιγράφουν αναλυτικά τις αβρότητες που αντάλλασσαν ο Κάστρο και ο Βαρθολομαίος!

Στην Κούβα δεν ανησυχούν για τον κίνδυνο να ανατραπεί ο ανύπαρκτος σοσιαλισμός τους. Για άλλο ανησυχούν οι κρατούντες. Για τις κοινωνικές εκρήξεις που σιγοβράζουν και θα είναι ιδιαίτερα έντονες σε συνθήκες παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης που αγγίζει και την «σοσιαλιστική» Κούβα. Να δούμε τότε τι γαργάρες θα κάνουν οι χαμαιλέοντες του Περισσού…

12 απαντήσεις στο “Για τις εξελίξεις στην Κούβα”

  1. Εισαγωγή ευφιείας στον Σοφιανό πότε θα γίνει σύντροφε; Νίκη των μικροαστών υπάρχει στην Κούβα

    Ναι έγινε οπισθοχώρηση στην Κούβα αλλά με εμπάργκο και μέσα στην μύτη των ΗΠΑ λίγο δύσκολο να τα βγάλουν πέρα. Και πάλι είναι θαύμα που δεν έχει πέσει εδώ και 50+ χρόνια..

  2. Ρε παιδιά βοηθήστε με να καταλάβω σε ποιον επιτίθεστε. Στο αρχικό κείμενο διαβάζω δυο τοποθετήσεις. Αυτή του ΚΚΕ, με τον Σοφιανό να λέει ότι "οι αλλαγές στην Κούβα εισάγουν στην βάση της σοσιαλιστικής οικονομίας νόμους και κανόνες της αγοράς" και παρακάτω μια γενικότερη αναφορά σ' αυτή την χώρα από ένα άρθρο της εφημερίδας "Κόντρα". Η μόνη διαφορά που έχουν αυτά τα δυο κείμενα είναι ότι το ΚΚΕ λέει ότι τώρα η Κούβα προχωράει για να υιοθετήση το καπιταλιστικό μοντέλο και η "Κόντρα" ότι αυτό έχει ξεκινήσει από πιο παλιά. Λάθος κάνω;

    Το ότι η Κούβα από μπορδέλο των Αμερικανών που ήταν επί εποχής Μπατίστα μετά την Κουβανική επανάσταση έχει κάνει τεράστιες επιτυχίες για τον λαό της Κούβας αυτό δεν το αμφιβάλλει κανείς.

  3. ΚΑΛΑ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΑΝ ΕΣΑΣ ΑΝΤΙΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕ "ΦΙΛΟΛΑΙΚΟ" ΚΑΙ ΚΑΛΑ "ΑΡΙΣΤΕΡΟ" ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΜΠΕΣ ΤΗΣ.
    ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΛΕΩ ΕΓΩ ΤΟ ΚΚΕ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ, Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΣΑΝ ΕΣΑΣ.

  4. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι στη Κούβα δεν επιχειρήθηκε Σοσιαλιστική οικοδόμηση. Όποιος το πει είναι ή ανιστόρητος ή βλάκας.
    Το ΚΚΕ που κάποτε είχε κλειστά τα μάτια στις εκπτώσεις πάνω σε ζητήματα σοσιαλιστικής οικοδόμησης και υπεράσπιζε αναφανδόν τον Κουβανέζικο δρόμο, σήμερα δεν μπορεί να συνεχίσει την άκριτη υποστήριξη.
    Πάντως όποιος έχει έστω και ελάχιστα κατανοήσει τι σημαίνει διεθνιστική αλληλεγγύη, δεν μπορεί να κατηγορήσει το ΚΚΕ για εθελοτυφλία.
    Τα όσα κατάφερε ο Κουβανέζικος λαός, που υπήρξε δούλος για ένα μεγάλο διάστημα της ιστορίας του, θα μείνουν γραμμένα με χρυσά γράμματα στο βιβλίο της συνεισφοράς των λαών στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση του ανθρώπου.
    visinokipos.blogspot.com

  5. Ας αρχίσουμε λοιπόν(και με λίγο συναίσθημα επιτρέψετε μου'το)
    δεν ειναι η πρωτη φορά που διάφοροι "αριστεροί"
    χρησιμοποιούν τα ίδια υπαινίχτηκα σχόλια (σχόλια και οχι επιχειρήματα και ανάλυση λαμβάνοντας υπόψη σου και τον διεθνή παράγοντα)
    με αυτα των αθλίων ιμπεριαλιστών δήγμα της ανυπαρξίας άρχων (απέναντι σε αυτούς που τόλμησαν)
    ΝΑΙ ο σοσιαλισμός στην κουβα δεν είχε καταφέρει να ολοκληρωθεί
    και πως θα μπορούσε αλώστε υπήρχαν οι αντικειμενικές συνθήκες η ποιος
    ξέρει να μας πει πόσα χρόνια θα χρειαζόντουσαν? (υπάρχει κάποιο μανιουαλ)
    είσαστε επίσης τοσο αστιοι που κάνετε ασκήσεις επί χάρτου απέναντι
    σε πραγματικά γεγονότα εδω στο έδαφος με πραγματικούς αντίπαλους
    και σχεδόν σε πολεμικές συνθήκες στα μούτρα ενος απίστευτα ισχυρού
    και βάρβαρου εχθρού που λίγοι τον κοιτούν στα ματια ενω οι ήρωες σύντροφοι
    κουβανοι πολλές φορές τον εχουν εξεφτελησει..
    και είστε τοσο άθλιοι πολυλογάδες που δεν θέλετε να θυμάστε πολύ γνωστά γεγονότα οπως
    το εμπάργκο τους ψεκασμούς την απουσία σύμμαχων ακόμα και πριν λίγα χρόνια την απαγόρευση
    των ΗΠΑ σε χώρες επιρροής τους την ύπαρξη διπλωματικών σχέσεων(μέσα σε αυτες και η χωρά μας)
    πήγες ρε κονδυλοφόρε της συμφοράς ποτε για εθελοντική εργασία στην Κούβα στην Νικαράγουα
    η είχες κάποια δράση σε συνθήκες παρανομίας ώστε να δικαιούσαι να κρίνεις αυτους που το έκαναν
    ενω εσυ καθόσουν στον καναπέ σου πίνοντας κόκα-κόλα.
    θέλω να σε φτυσω στη μούρη(έχω και επιχειρηματα)

  6. Αλήθεια τι εστί Περισσός?
    Επειδή μένω στον Περισσό, είμαι κάτοικος του Περισσού δεν μπορώ να εξηγήσω τίποτε απο όλα αυτά.
    Φταίω εγώ , ή μήπως λέγοντας "Περισσός" εννοείται κάτι άλλο, ερώτηση αδαούς προς ¨κομμουνιστή για πάντα".

  7. Oi "άσπονδοι φίλοι της Κούβας, ανησυχούν" . Η νέα ηγεσία του Ραούλ (τώρα είναι νέα ηγεσία, δεν είναι "ο μικρός αδερφός"), λένε, "κινδυνεύει" να παλινοστήσει τον καπιταλισμό !

    Πόσο μακρυά όμως είναι οι "ιδεολογικές ανησυχίες" των θεματοφυλάκων της ιδεολογικής νιρβάνας από την πραγματικότητα των κατοίκων του ηρωικού νησιού!

    – Η νέα ηγεσία Ραούλ, ο οποίος πρωταγωνιστεί στην πολιτική ζωή της Κούβας απο την πρώτη μέρα της επανάστασης, έχει αναλάβει επισήμως από το 2005, μετά την ασθένεια του Φδέλ.

    – Ποιές βάσεις του σοσιαλισμού θίγονται αλήθεια σήμερα στην Κουβα, υπό την έννοια ότι νόμιμη (και παράνομη φυσικά) μικρή ιδιωτική οικονομική δραστηριότητα για τους Κουβανούς υπάρχει από την ειδική περίοδο ακόμα , γεγονός που έχει δημιουργήσει εισοδηματικες και άλλες ανισότητες , διογκώνοντας το στρώμα των jineteros/as (παράνομη τουριστική οικονομία) ? Αυτά τα μέτρα όμως τότε, επέτρεψαν στους Κουβανούς να επιζήσουν, και μαζί τους να επιζήσει και η Επανάσταση.

    – Οι αντιθέσεις επομένως στην Κουβανική κοινωνία οξύνονται εδώ και χρόνια, ουσιαστικά και η ταξική πάλη, εκφραζόμενη και σε πολιτικό επίπεδο μέσα στο ΚΚΚ και συνολικά στην κοινωνία, για τον χαρακτήρα των αναγκαίων αλλαγών. Η κατάσταση παίζονταν, παίζεται και θα παίζεται, οι αποφάσεις του Συνέδριου καθορίζουν πολλά σε αυτήν την πορεία (υπομονή, μεταφράζουμε σιγά-σιγά), αλλά όπως και να είναι "δεν ανακαλύπτεται τώρα καμιά Αμερική".

    -Υπάρχουν λοιπόν κίνδυνοι για την Κουβανέζικη Επανάσταση ? Φυσικά υπάρχουν, πάντα υπήρχαν, και οι άλαγες δημιουργούν πάντα καινούργιους. Πότε όμως οι Κουβανοί έζησαν χωρίς κινδύνους ? Η Κουβανέζικη Επανάσταση ζει μισό αιώνα, εξ αιτίας αυτών των κινδύνων. Και όπως μέχρι τώρα. οι Κουβανοί είναι οι μόνοι που θα λουστούν τους κινδύνους τους, και όχι βέβαια, εκ του ασφαλούς.

    Αυτοί λοιπόν που σήμερα παίρνουν τις αποστάσεις τους από τους νέους κινδύνους, επειδή ο αέρας μυρίζει περεστρόικα, ας σκεφτούν ότι την εποχή που επισκέπτονταν τον Γκορμπατσόφ στη τότε ΕΣΔΔ, χαρίζοντάς του αγαλματάκια του Ηρακλή "για το ηράκλειο έργο που επιτελεί" ("http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=en&article_id=620958) το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας είχε ήδη τοποθετηθεί κατά της περεστρόικα , με το εσωκομματικό σημείωμα με τίτλο "Patria o Muerte" (Πατρίδα ή Θάνατος).

    Aυτά, πρός το παρόν.

  8. Γιατί είναι αντικομμουνισμός η απλή παράθεση στοιχείων από τους λόγους του Ραούλ Κάστρο και τις δημοσιεύσεις της Granma μόνο στον Περισσό μπορούν να εξηγήσουν. Δηλαδή όποιος είναι κομμουνιστής απαγορεύεται να κάνει κριτική στην Κούβα;

  9. Pragmati lipiro arthro xoris ousia..
    alla na mas anafernei kai ton sionisti amerikano dimosiografo Jeffrey Goldman ston opio anafernete o Fidel gia tin oikonomia .. eine ola ta lefta

    Den anaferate omos oti o idios o Fidel prosopika ton kalese stin Avana.

    Lete na ton kalese gia na tou anaferei tin megali "apotixia" tou?

  10. "εξασφαλισμένο μισθό για μακρές περιόδους σε άτομα που δεν δουλεύουν" μπορεί να σημαίνει αναδιαρθρωση της παραγωγής ώστε να μην υπάρχουν άτομα εκτος παραγωγης. Δυστυχως η ανάλυση κρατα μόνο τον "εξασφαλισμένο μισθο", παίζοντας με τις λέξεις. Όσον αφορά την παρουσία ξένων εταιρειών, το άρθρο θετει δικαιολογημένες ενστάσεις, αλλά με ποια χώρα θα μπορούσε να συνάψει σχεσεις η Κουβα χωρις να υπάρχει εκμεταλλευτικος χαρακτήρας? Απο που αντλήσει κεφάλαια και τεχνονωσία. ποτέ και πουθενα δεν υπήρξε παρθενογένεση. Και βέβαια το άρθρο μπερδεύει χρονικα τα νέα μέτρα (αυτοαπασχολούμενοι κτλ) με την μεχρι τώρα μη κριτικη του συστηματος της Κούβας απο το ΚΚΕ. Εσκεμμένο? Τέλος το άρθρο δεν κάνει καμιά αναφορά σε ζητήματα παιδειας, υγείας, στεγασης, σίτισης, στεγασης, ελεύθερου χρόνου σαν να είναι μια κριτικη σε ένα τυπικο καπιταλιστικο κράτος, αφήνοντας τον αναγνώστη με τη γνώση της καθημερινότητας που έχει στον καπιταλισμό να υποθέτει τα αντίστοιχα..
    Αλλο ένα άρθρο αποπροσανατολισμού αντί ουσιαστικης κριτικής, προιο΄ν φανατισμού (ακριβώς αυτά για τα οποία κατηγορεί το κακό ΚΚΕ..). Λυπηρό για τους συγγραφεις, λυπηρό για το blog, λυπηρο για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο που προσπαθει να βρει την αλήθεια κι απο πηγες εκτος ΚΚΕ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *