Σαν ηφαίστειο που ξυπνά η πιο ληστρική και δουλική κυβέρνηση που γνώρισε τα τελευταία χρόνια ο τόπος μας σαρώνει ό,τι άφησε όρθιο η Καραμανλική ακρίδα. Μισθός, σύνταξη, ασφάλιση, μονιμότητα, δημόσια παιδεία και υγεία, συλλογικές συμβάσεις, δημοκρατικά και λαϊκά δικαιώματα καίγονται σαν θυσία στο βωμό του κεφαλαίου. Κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΔΝΤ, τραπεζίτες, εφοπλιστές, μεγαλοεπιχειρηματίες, από δίπλα παπαγάλοι των ΜΜΕ, πουλημένοι συνδικαλιστές, σκυφτοί πανεπιστημιακοί «δάσκαλοι» και πολιτικοί αγύρτες κόβουν κομμάτι-κομμάτι τις σάρκες μας για να τις πουλήσουν στην αγορά. Μιλάμε για μια νέα «ιερή συμμαχία» που με την ευκαιρία της κρίσης πασχίζει να φτάσει το μισθό στα 500 ευρώ και την ανεργία στο 20%. Για να κάνουν τα μνημόνια, μνημόσυνα για τους εργαζόμενους και να επιβάλουν τον εργασιακό μεσαίωνα.
Να το καταλάβουμε. Η μια πατρίδα μας ταξιδεύει στα ελβετικά σαλέ, παίρνει μίζες από τις Siemens, αγοράζει κάμερες που φωτογραφίζουν το λαό, έχει εφεύρει δεκάδες τρόπους για να θωρακίζει το «είναι» και το «αντέχειν» της από τον εσωτερικό εχθρό της. Η άλλη πατρίδα τρέχει για το μεροκάματα, ζει με 500 ευρώ, πεθαίνει στην ανεργία και στην αλλότρια εργασία, αναγκάζεται να πληρώνει τις θηλιές των τραπεζών που βλέπουν τα αμύθητα κέρδη τους να αυξάνονται.
Αυτές οι δύο πατρίδες συγκρούονται. Άτυπα και φανερά.. Υπόγεια και στους δρόμους. Άλλοτε δυνατά κι άλλοτε αδύναμα. Αλλά συγκρούονται. Ο ένας κόσμος δεν έχει τίποτε κοινό με τον άλλον. Στη Ρώμη, το χειρότερο μαρτύριο ήταν όταν έδεναν ένα υγιές κορμί με ένα σαπισμένο ώσπου να σαπίσει και αυτό. Οφείλουμε να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο γιατί αν συνηθίσουμε το κακό, θα του μοιάσουμε!
Στα «δελτία των 8» μιλάει το ΔΝΤ! Μας ψεκάζουν με το φόβο και το αδιέξοδο. Να τους ψεκάσουμε με οργάνωση, αλληλεγγύη, αγώνα. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος!
Άνθρωποι που παίρνουν του κόσμου τα λεφτά μιλάνε, αποφασίζουν και διαμορφώνουν τους όρους όπως και τις συνθήκες ζωής εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, αποφασίζουν τις τύχες μας, το αύριό μας, το πόσα θα πάρουν όλοι οι “από κάτω”. Τα κουστούμια, τα αρμάνι, τα κότερα, τα σαλέ, δίνουν οδηγίες για το ξεπέρασμα της κρίσης με τη συντριβή των αδυνάτων.
Μαζί τους τα “δελτία των 8”, αυτοί οι ιδιόμορφοι διακινητές του “υπνοστεντόν” παριστάνουν τις κλαμένες χήρες, προσποιούνται ότι συμπάσχουν για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η λαϊκή οικογένεια. Στόχος τους δεν είναι η ενημέρωση των εργαζομένων, σκοπός τους δεν είναι η οργάνωση του θυμού τους, αντίθετα στόχος τους είναι να τους καθηλώσουν σπέρνοντας στο μυαλό τους αδιέξοδο και φόβο. Ψεκάζουν με “δεν μπορεί να γίνει αλλιώς”, “δεν υπάρχει άλλη λύση”, “να μη γίνουν τα πράγματα χειρότερα”.
Ως πότε θα τους ακούμε; Ως πότε θα τους υποφέρουμε; Ως πότε θα τους ανεχόμαστε; ΩΣ ΠΟΤΕ;
Σ’ αυτήν την περίοδο, όπου η κρίση φτάνει με τη μορφή της κόλασης και άρχισε να ανάβει τις φωτιές των θυσιαστηρίων, για να κάψει δικαιώματα και κατακτήσεις, πρέπει να σκεφτούμε πολλαπλά και καίρια. Όταν το κυρίαρχο σύστημα ετοιμάζει για μας και τα παιδιά μας το κολαστήριο της ανεργίας, των ιδιωτικοποιήσεων, των περικοπών μισθών και συντάξεων, τότε πρέπει ν’ αντιδράσουμε! Να αποφασίσουμε πώς δε θα παραδώσουμε ένα κοινωνικό, εργασιακό και πολιτικό καθεστώς χειρότερο απ’ ότι παραλάβαμε.
Να επιστρέψουμε στα σωματεία! Να επαναφέρουμε στο προσκήνιο την ζωντανή πολιτική και την αποτελεσματικότητα της, και μαζί τον κόσμο των δραστήριων – δυσαρεστημένων, κάνοντας κομμάτια τα δεσμά των ψευδαισθήσεων και μαζί τους την ησυχία των δεσμοφυλάκων τους. Να βγάλουμε στην ανεργία τους Παναγόπουλους πριν χτυπήσει και τη δική μας πόρτα η ανεργία. Να ενώσουμε τη θέλησή μας. Να ενώσουμε τη δράση μας. Οργανωμένα. Όχι χωριστά, ούτε υποταγμένα. Με το σύνθημα που ενώνει την τάξη: Ανατροπή αυτής της πολιτικής που στέλνει εμάς και τα παιδιά μας στην κόλαση. Να τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Κυβέρνηση (και ΝΔ και ΛΑΟΣ) – Ευρωπαϊκή Ένωση – ΔΝΤ φτιάχνουν φέρετρα για εμάς και ψυχιατρεία για τους γιους και τις κόρες μας. Ένα είναι σίγουρο: εάν δεν αλλάξουμε τον κόσμο, πολλοί θα αλλάξουμε κόσμο. Εάν δεν βγούμε από τα σπίτια και τα σχολεία μας σύντομα θα χάσουμε και τα σπίτια και τα σχολεία μας!
Αν υπήρχε διαγωνισμός για εκείνους που άλλαζαν με την πιο μεγάλη μαεστρία το νόημα των λέξεων και των εννοιών, τότε το πρώτο βραβείο θα έπρεπε να απονεμηθεί στην ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Αυτή η ηγεσία, βαδίζοντας στα χνάρια της επικοινωνιακής πολιτικής της Κυβέρνησης, ονομάζει τη συγχώνευση των σχολείων παιδαγωγικό μέτρο, τη διάλυση των αναλυτικών προγραμμάτων σπουδών εκσυγχρονισμό, την προσαρμογή του σχολείου στη λογική των δεξιοτήτων πρόοδο, την ιδιωτικοποίηση του Πανεπιστημίου φυσικό φαινόμενο, όπως λίγο πριν βάφτισε τη μείωση των μισθών αποτελεσματική διαχείριση, τη μείωση των προσλήψεων εξορθολογισμό, την απόλυση εξυγίανση, το φόρο αλληλεγγύη.
Οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι η εκπαιδευτική πολιτική της σημερινής Κυβέρνησης είναι δεμένη με ένα τμήμα με την εκπαιδευτική πολιτική της προηγούμενης καθώς έχουν την ίδια κατευθυντήρια γραμμή και ότι τα μέτρα και οι εκπαιδευτικές πολιτικές που «τρέχουν» σήμερα από το Υπουργείο Παιδείας είναι επιδιώξεις, κατευθύνσεις, προσδοκίες και όνειρα των στρατηγών του κεφαλαίου, του Ευρωπαϊκή Διευθυντηρίου, του ΟΟΣΑ, των δυο αστικών κομμάτων, πολλά χρόνια πριν από την κρίση. Αυτή η «ιερή συμμαχία» βρίσκει ευκαιρία τώρα να κάνει πραγματικότητα τα πιο νεοφιλελεύθερα όνειρά της τα οποία προβάλλει άλλοτε ως μέτρα σωτηρίας για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και άλλοτε σαν συνέπεια της οικονομικής κρίσης.
Η κατεύθυνση είναι σαφής και πριμοδοτείται από το λεγόμενο ΕΣΠΑ, δηλαδή τις «πληρωμένες οδηγίες» της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρόκειται για αντίστοιχες οδηγίες με εκείνες που αφάνισαν, την προηγούμενη εικοσαετία, κάθε παραγωγική βάση της χώρας στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα): Στοχεύουν στο βάθεμα του ιδιωτικοποιημένου, πειθαρχημένου, ευέλικτου και αποδοτικού στα κυρίαρχα συμφέροντα σχολείου, που θα παράγει εργατικό δυναμικό φτηνό, χωρίς δικαιώματα, αλλά καταρτισμένο με εκείνες τις χρηστικές δεξιότητες που απαιτεί το κεφάλαιο για αύξηση της κερδοφορίας του.
Οι επιχειρούμενες αλλαγές, επιδιώκουν να συνδέσουν το «νέο σχολείο» με τη νέα αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης (σχέδιο Καλλικράτης), να κατακερματίσουν τον όποιο ενιαίο χαρακτήρα της Παιδείας έχει απομείνει, να διαμορφώσουν εργασιακές σχέσεις συμβατές με το «αποκεντρωμένο σχολείο» και να εντείνουν την ταξική διαφοροποίηση.
Να το ξεκαθαρίσουμε κι ας μην υπάρχει καμιά αυταπάτη: Αυτό που θα αντιμετωπίσουν πρώτα οι μαθητές τον Σεπτέμβριο θα είναι ένα φθηνό Λύκειο, με περισσότερους μαθητές στην τάξη, χωρίς Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη (ΠΔΣ), με εκπαιδευτικούς πιεσμένους από τη μείωση των μισθών και την δραματική αλλαγή των εργασιακών τους σχέσεων, χωρίς νέα βιβλία, με εξαιρετικά περιορισμένες λειτουργικές δαπάνες, και με ένα ωρολόγιο πρόγραμμα υποταγμένο πλήρως στο νέο σύστημα εισαγωγής που ψώνισε το Υπουργείο Παιδείας από τα καλάθια προσφορών των χρησιμοποιημένων και χιλιοαποτυχημένων συστημάτων πρόσβασης.
ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ – ΑΛΛΑΞΕ ΕΣΥ!
Στείλτε το μήνυμα σ΄ αυτούς που συνεχίζουν να στηρίζουν την πολιτική που ρημάζει τη ζωή και τη δουλειά μας
Ο αγώνας μας μπορεί να έχει θετικό αποτέλεσμα μόνο αν απομονωθεί η πολιτική του συμβιβασμού με την κυβερνητική πολιτική και ξεπερασθούν πρακτικές που εξασθενούν την ενότητα και τη μαζικότητά του, αν στηριχθεί στην πιο πλατιά κινητοποίηση, στην εργατοϋπαλληλική αλληλεγγύη, στο συντονισμό, σε ένα πρόγραμμα οργανωμένης, συνεχιζόμενης και κλιμακούμενης πάλης που θα δίνει έγκαιρα και αποφασιστικά κάθε μάχη για να μην περάσουν τα αντεργατικά μέτρα και θα έχει σταθερό στόχο την ανατροπή της πολιτικής του μνημονίου.
-Κάτω η πολιτική της ανεργίας, της πείνας και της χρεοκοπίας κυβέρνησης-πλουτοκρατικής ολιγαρχίας – ΕΕ.
-ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΤΟ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ
-Όχι στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας
-Να υπερασπίσουμε το δικαίωμα στη σταθερή εργασία, το μισθό, τη σύνταξη, τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση, πρόνοια, υγεία.
-Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ. ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΣΧΟΛΕΙΟ
– Να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στην Ομοσπονδία
Αφήστε μια απάντηση