Sabotage – Νέο εργατικό δελτίο από τη Θεσσαλονίκη

 Ένας χρόνος πέρασε από τη σύναψη της νέας μεγάλης μπίζνας μεταξύ ελληνικού και διεθνούς κεφαλαίου, με τον διακριτικό τίτλο «Μνημόνιο». Ένα χρόνο μετά οι επιπτώσεις από τα νέα μέτρα που έρχονται με καταιγιστικό ρυθμό (στα πρότυπα του αλάνθαστου «δόγματος του σοκ»), είναι πολύ πιο δυσβάσταχτες από όσο μπορούσαμε να φανταστούμε.

Η πραγματική ανεργία στη Θεσσαλονίκη ανέρχεται στο 26% (πανελλαδικά 18%), ενώ παραπάνω από το 27% των εργαζομένων κάνουν μαύρη και αδήλωτη εργασία. Οι απολαβές των εργαζομένων με το κόλπο της περικοπής δώρων, επιδομάτων, αλλά και με την έλευση των επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων, πετσοκόβονται βυθίζοντας εκατομμύρια ανθρώπους στη σχετική ή την απόλυτη φτώχεια.

Κι επειδή όλα αυτά δεν είναι μόνο στατιστική, τα αποτελέσματα τα βλέπουμε στα πρόσωπα των αστέγων ή αυτών που περιμένουν στις ουρές των συσσιτίων, κι έχουν αυξηθεί δραματικά.

Από την άλλη οι προβλέψεις για κοινωνική εξέγερση δεν επαληθεύτηκαν, γιατί βασίζονταν πάνω σε μια απλοϊκή και μηχανιστική λογική που λέει ότι όπου υπάρχει φτώχεια κι εξαθλίωση υπάρχει αυτόματα και εξέγερση. Δεν έχει ειπωθεί μεγαλύτερο ψέμα από αυτό γιατί την ιστορία τη δημιουργούν
άνθρωποι, και οι άνθρωποι δε λειτουργούν σαν τα γρανάζια. Οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις γίνονται όταν οι «από τα κάτω» αποφασίσουν ότι δεν αντέχουν άλλο τις επαχθείς συνθήκες ζωής τους, κι αυτή η συνείδηση που αποκτούν μεταφράζεται σε οργάνωση και όραμα για μια άλλη κοινωνία. Αυτές οι στιγμές είναι εκείνες που η οργή και η αγανάκτηση γίνονται αντίσταση και πάλη για την ανατροπή.

Αυτό που μας λείπει δεν είναι οι προτάσεις για το πώς θα ξεπεράσουμε την κρίση (προοδευτικά, αντικαπιταλιστικά, αντιιμπεριαλιστικά, κλπ), γιατί όλες αυτές οι προτάσεις καταλήγουν να είναι προσαρμόσιμες στα πλαίσια του καπιταλισμού, δηλαδή της διαιώνισης των όρων σκλαβιάς μας.

Δε μας ενδιαφέρει αν το καπιταλιστικό ελληνικό κράτος θα κάνει στάση πληρωμών γιατί πολύ απλά οι εργαζόμενοι δεν πρέπει πληρώσουμε ούτε δεκάρα από το χρέος που δε δημιουργήσαμε εμείς. Θα κάνουμε στάση πληρωμών αλλά θα είναι στα διόδια, στα νοσοκομεία, στη ΔΕΗ, στα λεωφορεία και σε όλα αυτά τα αγαθά που έχουμε πληρώσει παραπάνω από μια φορές αλλά ακόμη δε μπορούμε να
τα απολαύσουμε ελεύθερα.

Για να καταφέρουμε να κάνουμε την ανατροπή πρέπει να οργανωθούμε και να λειτουργήσουμε συλλογικά και συντονισμένα. Είναι επιτακτική η ανάγκη να συσπειρωθούμε σε εργατικές συλλογικότητες και σωματεία βάσης. Ήρθε η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να δημιουργήσουμε αυτούς τους εργατικούς και κοινωνικούς αντιθεσμούς που χρειαζόμαστε για να ανακτήσουμε τον έλεγχο των ζωών μας.

Το «Sabotage» δημιουργήθηκε για να συνεισφέρει σε αυτή την προσπάθεια. Να σαμποτάρουμε τα σχέδια κράτους και κεφαλαίου και να δημιουργήσουμε τους όρους για να ξαναφτιάξουμε τη ζωή μας. Πιστεύουμε ότι είμαστε ικανοί για τα πάντα, χωρίς αφεντικό, χωρίς κυβερνήτη, χωρίς θεό (μπας και
ξεφορτωθούμε και τον παπά μαζί του), χωρίς αρχηγό, χωρίς γραφειοκράτη, χωρίς θεσμικό συνδικαλιστή που σε πουλάει και σε αγοράζει, χωρίς όλους αυτούς η κοινωνία είναι ικανή να μεταμορφώσει τον ίδιο τον εαυτό της σε μια νέα κατάσταση που θα εκλείψει η εκμετάλλευση και η καταπίεση, θα αναβλύσει η ελευθερία σε όλα τα επίπεδα.

Υ.Γ. Τις μέρες που γινόταν το στήσιμο του τεύχους έφυγαν από τη ζωή δύο εξαιρετικοί άνθρωποι: ο Λάκης Σάντας και ο Θανάσης Βέγγος. Οι δακρύβρεχτοι και συνάμα υποκριτικοί επικήδειοι όπως ακούστηκαν κατά δεκάδες αυτές τις μέρες, είναι περιττοί για τέτοιους ανθρώπους. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ την πρώτη αντιστασιακή πράξη στην, κατεχόμενη από τους ναζί, Ευρώπη, όπως επίσης και το σουρεαλιστικό χιούμορ και την ανατρεπτική διάθεση και μήνυμα των ταινιών του Βέγγου. Πάνω απ’ όλα όμως αυτό που δεν πρέπει να ξεχάσουμε αλλά αντίθετα να ακολουθήσουμε είναι η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ τους.

Το Sabotage κυκλοφορεί χέρι με χέρι και σε εργατικούς και κοινωνικούς χώρους στη Θεσσαλονίκη.

Μπορείτε να διαβάσετε και να κατεβάσετε ολόκληρο το 1ο τεύχος από το
http://federacion-salonica.blogspot.com/2011/05/sabotage_06.html