Ο παράδεισος του ενός είναι η κόλαση του άλλου

Δεν υπάρχει παράδεισος και κόλαση, ή, αν προτιμάτε, “ο παράδεισος του ενός είναι η κόλαση του άλλου” στις ανθρώπινες κοινωνίες με αντικρουόμενα συμφέροντα.

Ωραία δεν είναι για τον τύπο με το μαστίγιο στην παρακάτω φωτογραφία να υπάρχουν σκλάβοι και να κάνουν τις δουλειές, υπακούοντας στις προσταγές του για ένα κομμάτι ψωμί;

Ωραία δεν είναι για τους σκλάβους να απαλλάσσονται από τα δεσμά τους αυτά;

Άλλωστε, μπροστά τον κίνδυνο της τυραννίας, ο λαός ή τις αλυσίδες ή τα όπλα μπορεί να διαλέξει. Η πρώτη επιλογή είναι καλή για τον τύπο με το μαστίγιο, η δεύτερη είναι καλή για αυτούς που τον κρεμάνε αυτόν και τους ομοίους του.

Αν καταλαβαίνετε αυτή την απλή αλήθεια, ότι “όλα είναι σχετικά”, τότε εύκολα θα καταλάβετε ότι υπάρχουν άνθρωποι που ωφελούνται από τις συνθήκες εργασίας “κινεζικού τύπου”. Και αν διαβάζετε αυτό το ποστ, τότε μάλλον δεν ανήκετε σε αυτούς, ανήκετε στους “άλλους” (διότι αν ανήκατε στ’ αλήθεια σε αυτούς, σιγά μη χάνατε το χρόνο σας με εμένα).

Ας δούμε το παρακάτω άρθρο από την Ελευθεροτυπία – μερικοί θα χαρακτηρίσουν τα παρακάτω ως “αποτυχία”, όμως, επειδή “όλα είναι σχετικά”, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πρόκειται για επιτυχία, αν το δει κανείς από τη σκοπιά της άρχουσας τάξης. Βραχυπρόθεσμα, επιδεινώνει την κρίση (δείτε πχ εδώ και εδώ για μερικά από τα καινούργια “κατορθώματα” τους), αλλά μακροπρόθεσμα, και μετά από μια έντονη διαδικασία “δημιουργικής καταστροφής”, θα πετύχουν να έχουν πολύ πιο φτηνή εργατική δύναμη.

Κοφτερότερα δόντια έχει η ανεργία που έφερε το Μνημόνιο, καθώς κατάφερε να χτυπήσει τον «αρχηγό» του νοικοκυριού και όχι μόνο τα υπόλοιπα μέλη του.

Ταυτόχρονα, τα περιοριστικά οικονομικά μέτρα πέτυχαν να αυξήσουν τους στατιστικά καταμετρώμενους «φτωχούς» κατά 5,01% ανεβάζοντας το ποσοστό τους στο 25,07% του γενικού πληθυσμού!!!

Τα παραπάνω προέκυψαν από ημερίδα που οργάνωσε την περασμένη Παρασκευή η Τράπεζα της Ελλάδος

Από το βιβλίο μου:

Αν όλοι οι εργάτες του κόσμου φτωχύνουν, τότε πολλά εμπορεύματα θα μείνουν απούλητα, και πολλές επιχειρήσεις θα βάλουν λουκέτο. Παρ’ όλα αυτά όμως, η επίθεση εναντίον των εργατών συνεχίζεται, διότι το κάθε κράτος θέλει να προσελκύσει κεφάλαια για επενδύσεις, και για να γίνει αυτό, μειώνει το λεγόμενο «εργατικό κόστος», δηλαδή τους μισθούς και τα δικαιώματα των «δικών του» εργατών, ώστε να αυξηθεί το ποσοστό κέρδους του κεφαλαιοκράτη που θα επενδύσει.

Αν ένα κράτος στη Δύση δεν καταφέρει να κάνει την εργατική του τάξη «ανταγωνιστική» έναντι των υπόλοιπων , τότε το κεφάλαιο απλά θα προτιμήσει να μετακινηθεί αλλού, όπου έχει μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους (π.χ. Κίνα, Ινδία, κτλ.). Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή έχουμε μεγάλη αύξηση της ανεργίας, λόγω των λουκέτων, αλλά και της απροθυμίας των κεφαλαιοκρατών να επενδύσουν έως ότου έρθουν «καλύτερες μέρες» (δηλαδή έως ότου οι μισθοί και τα δικαιώματα των εργατών πέσουν).

Είναι, κατά μία έννοια, σαν τις πολιορκίες των κάστρων από ένα στρατό. Αν οι πολιορκημένοι μέσα στο κάστρο αποκλειστούν, και δεν μπορούν να ανεφοδιαστούν με τρόφιμα και νερό, τότε αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούν να παραδοθούν, διότι αλλιώς θα πεθάνουν. Έτσι και εδώ, οι εργάτες που έχουν το «κάστρο» του οκτάωρου ή της ασφάλισης, κτλ., θα αναγκαστούν αργά ή γρήγορα να «παραδοθούν», δηλαδή να δεχτούν πολύ μεγαλύτερη εκμετάλλευση, αλλιώς το κεφάλαιο δεν θα επενδύεται, ή θα επενδύεται στην Ασία.

Ανεργία και φτώχεια καλπάζουν μαζί

Νέο αρνητικό ρεκόρ κατέγραψε η ανεργία τον Φεβρουάριο, φτάνοντας στο 15,9%. Στους νέους το ποσοστό ξεπέρασε για πρώτη φόρα το 40%, γεγονός που σημαίνει ότι 4 στους 10 αδυνατούν να βρουν δουλειά.

Αποκρατικοποιήσεις και νέες περικοπές ζητά ο Ρεν

«Είναι ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα θα πρέπει να ενισχύσει σημαντικά τις μεταρρυθμίσεις και το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων πριν ληφθούν και νέα βήματα. Περιμένω συγκεκριμένες αποφάσεις από την ελληνική κυβέρνηση μέσα στις επόμενες ημέρες», τόνισε.

Κακώς η -όποια- συζήτηση περιτρέφεται γύρω από το μνημόνιο. Για παράδειγμα, στην ισπανία ΔΕΝ έχουν Μνημόνιο, ούτε ΔΝΤ (ακόμα). Ωστόσο, η κυβέρνηση εκεί προωθεί παρόμοια μέτρα. Το βασικό ζήτημα για το κεφάλαιο είναι να κάνει τους εργάτες πιο “ανταγωνιστικούς”, να τους “κινεζοποιήσει” όσο το δυνατόν περισσότερο, φέρνοντας τους όσο πιο κοντά γίνεται σε αυτό που το ίδιο θεωρεί ως “πρότυπο”, δηλαδή στον κινέζο εργάτη. Αυτό δεν είναι απαραίτητο να περιλαμβάνει ΔΝΤ ή “μνημόνιο”, αν και σίγουρα το ΔΝΤ βοηθά προσφέροντας τις “πολύτιμες υπηρεσίες” του στην εκάστοτε ντόπια κυβέρνηση του κάθε κράτους, ειδικά αν αυτή δυσκολεύεται…

Η Νέα Δημοκρατία επί της ουσίας ΔΕΝ διαφωνεί με το ρήμαγμα αυτό των εργατών. Η διαφωνία της με το “Μνημόνιο”, έχει δύο αιτίες:

1) Θέλει να δείξει ότι δε θέλει το ΔΝΤ, ή το “Μνημόνιο”, για “προεκλογικούς” λόγους (κάτι αντίστοιχο με το “λεφτά υπάρχουν”)

2) Θέλει να ικανοποιήσει το -σωστό και δίκαιο- αίτημα του λαού να φύγει το ΔΝΤ, αλλά κατά τα άλλα, ακόμα και να το διώξει, θα πάρει παρόμοια μέτρα στην κατεύθυνση της “κινεζοποίησης”, απλά θα το κάνει χωρίς τόσο μεγάλη “εξωτερική επέμβαση” στα εσωτερικά της χώρας (το γιατί θα το κάνει αυτό το έχω περιγράψει στο απόσπασμα από το βιβλίο μου που παρέθεσα παραπάνω – πρόκειται για βασική αναγκαιότητα του καπιταλιστικού συστήματος. Οι “βρυκόλακες” πρέπει να τραφούν με τη μοναδική τροφή που τρώνε, δηλαδή με το “αίμα” μας. “Πρέπει” δηλαδή να μας ρημάξουν, όσο ζουν και αναπνέουν, είναι “στη φύση τους” να μας εκμεταλλεύονται)

Σε πιο διαλλακτική στάση ο Σαμαράς για το Μνημόνιο
Ο πρόεδρος της Ν.Δ. προσπαθεί να ισορροπήσει σε ένα εξαιρετικά πιεστικό περιβάλλον

ο κ.Σαμαράς αρχίζει και κινείται σε πιο διαλλακτική στάση, αρκετά διαφοροποιημένη από την πάλαι ποτέ σκληρή αντιμνημονιακή γραμμή.

Με πιο μετριοπαθή στάση, πολύ μακριά από την επιθετική ρητορική άλλων περιόδων και έχοντας υπόψη του τις πέσεις από την Ε.Ε., εμφανίστηκε με διάθεση συναίνεσης, δείχνοντας ότι έχει υπολογίσει και τις διαφορετικές φωνές στο εσωτερικό της Ν.Δ.
Αν και η θέση του είναι ότι «δεν δίνει λευκή επιταγή» στην κυβέρνηση και δεν πρόκειται η Ν.Δ. να ψηφίσει στο σύνολό του το Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πρόγραμμα, άνοιξε ένα «παράθυρο στη συναίνεση, δείχνοντας ότι είναι έτοιμος να στηρίξει επιμέρους διατάξεις, όπως π.χ. μέτρα για τη μείωση της δημόσιας σπατάλης, το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεις.


“Προφητικό” ριάλιτυ με την Πάρις Χίλτον και μια φίλη της να ζουν…σε φάρμες. Όταν οι εργάτες “κινεζοποιηθούν” αρκετά, τότε θα ξαναγίνουν επενδύσεις στη δύση, και ο κόσμος που τώρα γυρνάει στην επαρχία, τότε θα ξαναγυρίσει στην πόλη. Σαν τα γιο-γιο, μας πηγαίνουν πέρα-δώθε, όπου τους βολεύει κάθε φορά…

Εγκαταλείπουν άρον άρον την Αθήνα για την επαρχία

Χιλιάδες οικογένειες μες στη δίνη της οικονομικής κρίσης εγκαταλείπουν τους τελευταίους μήνες την Αθήνα. Τα καλύτερα παιδιά, που ‘χουν προσόντα, γκατς και όνειρα, φεύγουν στο εξωτερικό. Οι πιο μεγάλοι αποχαιρετούν άρον άρον την πρωτεύουσα και προσπαθούν να βρουν καταφύγιο στην επαρχία. Ξενοικιάζουν το σπίτι εδώ, ανακαινίζουν το πατρικό και γυρίζουν στο χωριό ή πάνε να μείνουν στο εξοχικό.

Είναι φρεσκοαπολυμένοι, άνεργοι, ελεύθεροι επαγγελματίες που αναγκάστηκαν να βάλουν λουκέτο στα μαγαζιά τους, αλλά και δημόσιοι υπάλληλοι. Νέα ζευγάρια και οικογένειες ολόκληρες. Που ξανασμίγουν για να ζήσουν όλοι μαζί στο ίδιο σπίτι. Αναγκαστικά. «Επτά νομά σ’ ένα δωμά». Φεύγουν για την επαρχία κι ας μην έχουν εξασφαλίσει εκεί δουλειά. Γιατί τα νοίκια και η ζωή είναι πιο φτηνά. Γιατί έχει σπίτι ο παππούς και μπορούν να βοηθήσουν τα πεθερικά.

Η νέα μετανάστευση είναι γεγονός. Οπως και η απαρχή μιας βίαιης αποαστικοποίησης που επιβάλλει η αποανάπτυξη. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Στη Γαλλία τους αποκαλούν neo-ruraux. Δηλαδή, οι νέοι κάτοικοι της υπαίθρου.


“Δεν υπάρχουν λεφτά για εσάς, τα πήραμε όλα εμείς”. Τράπεζες uber alles

ΣΤΕΓΝΩΣΕ Η ΑΓΟΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΦΕΙΛΕΣ ΥΨΟΥΣ 10 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ
Οταν το κράτος δεν πληρώνει

Στο κίνημα «Δεν πληρώνω» φαίνεται πως έχει προσχωρήσει και το Δημόσιο. Σιωπηρά, χωρίς τυμπανοκρουσίες και συνθήματα, έχει υιοθετήσει την πρακτική της αθέτησης πληρωμών, μεταθέτοντας τις οφειλές του στο μέλλον. Αποτέλεσμα, το ποσό που λείπει από την αγορά να υπερβαίνει τα 10 δισ. ευρώ και να επιτείνεται η οικονομική ασφυξία.


-Πιο γρήγορα, θα αργήσουμε στη δουλειά…
-Ποια δουλειά, ξέχασες ότι με απέλυσαν προχθές; Πρέπει να πάω στον ΟΑΕΔ τώρα, να κάνω επιμορφωτικά σεμινάρια μπας και βρω καμιά θέση πουθενά

Κήρυξαν χρεοστάσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία

Οι περικοπές στα ασφαλιστικά ταμεία ήταν εύκολες στα χαρτιά, όμως οι συνέπειές τους στην πράξη αποδεικνύονται δυσβάστακτες και οι παρενέργειες είναι εμφανείς σε όλο το φάσμα των παροχών.

Το 2010, με τα προσωρινά στοιχεία των λογαριασμών Κοινωνικής Ασφάλισης έκλεισε με πλεόνασμα που αρχικά εκτιμήθηκε σε 900 εκατ. ευρώ και σταδιακά υποχώρησε στα 600 εκατ. Ωστόσο, οι οφειλές είναι πολύ μεγαλύτερες από τη «λευκή τρύπα» και αν δεν αναβάλλονταν από τρίμηνο σε τρίμηνο, οι περισσότεροι φορείς θα βρίσκονταν σε αδυναμία πληρωμής.

Νew York Times: Προ των θυρών η κοινωνική έκρηξη στην Ελλάδα

Στο «οικονομικό αδιέξοδο» που βιώνουν αρκετοί Έλληνες αναφέρεται με σημερινό δημοσίευμά της η «Νιου Γιορκ Τάιμς», επισημαίνοντας παράλληλα την αυξητική τάση που παρατηρείται σε αυτοκτονίες, αστέγους και ουρές σίτισης.

Ανησυχητικό στοιχείο αποτελεί ο ισχυρισμός ότι υπάρχουν αναλυτές, οι οποίοι εκτιμούν πως μία κοινωνική έκρηξη «βρίσκεται προ των θυρών»

Ανησυχητικό για αυτούς, ελπιδοφόρο για εμάς

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *