Με απλές κουβέντες, αν έχεις ένα οργανισμό αφαίμαξης μιας κοινωνίας, η αυξημένη συμμετοχή σε αυτόν αριστερών στελεχών δεν κάνει την αφαίμαξη λιγότερο οδυνηρή και καταστροφική, αλλά περισσότερο. Ο οργανισμός είναι αυτός που όλοι γνωρίζουμε, και δεν υπάρχει καμιά πρόθεση ή δυνατότητα αλλαγής του. Αυτό που καλείται να αποφασίσει ο δημοκρατικός πολίτης είναι αν θα τον νομιμοποιήσει με τη συμμετοχή του ή όχι. Η επίσημη αριστερά δυστυχώς το έχει αποφασίσει ήδη. Της είναι αδιανόητο να παίζονται παιχνίδια εξουσίας -έστω κι αν γνωρίζει ότι είναι στημένα- χωρίς τη συμμετοχή της. Αλλά θα όφειλε να γνωρίζει ότι η συμμετοχή σε έναν οργανισμό με τους σκοπούς και το έργο του οποίου εξ αρχής και επί της αρχής διαφωνείς, δεν αποδυναμώνει και δεν μεταμορφώνει εκείνον αλλά εσένα.
Οι πρακτικές συνέπειες αυτής της ψήφου συναρτώνται με όλα τα παραπάνω. Το βασικότερο μήνυμα των ευρωεκλογών, και αυτό που σίγουρα θα αξιολογηθεί προσεκτικά τόσο από τις Βρυξέλες όσο και από κάθε επιτελείο εκλογικών αναλύσεων απανταχού, δεν είναι τόσο τα ποσοστά των ευρωπαϊκών κομμάτων, όσο η ίδια η συμμετοχή στις ευρωεκλογές. Κι αυτό διότι η συμμετοχή καθαυτήν (ασχέτως επιλογής κόμματος) σημαίνει σε τελευταία ανάλυση εμπιστοσύνη στην ΕΕ και τους θεσμούς της, ενώ αντιθέτως η αποχή δείχνει αποδοκιμασία ή και απόρριψη του συγκεκριμένου μορφώματος, το οποίο θέλουν να μας παρουσιάζουν ως εγγυητή μιας συνεκτικής, δημοκρατικής και ειρηνικής Ευρώπης.
1) Αν, παρά τις μέχρι σήμερα δηλώσεις τους, πιστεύουν πλέον (πράγμα απίθανο) ότι η αναμόρφωση της ΕΕ είναι όντως εφικτή, τότε γιατί εξακολουθεί να προπαγανδίζεται το αντίθετο και γιατί θα πρέπει να επιδιωχθεί πάση θυσία η έξοδος από αυτήν;
[i]Ανακοίνωση του ΚΚΕ: «Το πραγματικό δίλημμα των ευρωεκλογών είναι «ναι ή όχι στην ΕΕ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου» και ο λαός πρέπει να το απαντήσει με βάση την πολύχρονη πείρα του, που αποδεικνύει ότι αυτή η λυκοσυμμαχία του έφερε τεράστια δεινά και θα φέρει περισσότερα, γιατί αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου που η ΕΕ προστατεύει […]
Ο δικομματικός καβγάς προεκλογικού χαρακτήρα μεταξύ ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ δε μπορεί να κρύψει ότι σε αυτές τις δυνάμεις συγκαταλέγεται και ο ΣΥΡΙΖΑ, που εξαπατά το λαό ότι αυτό το αντιδραστικό και σάπιο οικοδόμημα μπορεί να εξανθρωπιστεί.»(ΚΚΕ: «Δίλημμα είναι το ναι ή όχι στην ΕΕ»)
Μπ. Αγγουράκης, ευρωβουλευτής ΚΚΕ : «Η ψευδεπίγραφα ονομαζόμενη “πολιτική συνοχής” της ΕΕ αποτελεί εργαλείο ενίσχυσης των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων με χρήματα που λεηλατούνται από την ΕΕ και τις αστικές κυβερνήσεις από το λαϊκό εισόδημα, από την σκληρή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων.» (Τέρμα στις θυσίες της εργατικής τάξης για την ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων και των κερδών τους)
Γιώργος Βασσάλος, υποψήφιος ευρωβουλευτής ΑΝΤΑΡΣΥΑ: «Η ομαλή μεταρρύθμιση της ΕΕ μέσα από τις πολιτικές διαδικασίες που καθιερώνουν οι Συνθήκες της δεν είναι δυνατή. Ακόμα κι αν κάποτε ήταν, σήμερα σίγουρα δεν είναι πια. Μόνη λύση είναι η αμφισβήτηση του ίδιου του περιφερειακού χαρακτήρα των οικονομιών μας με την αλλαγή της διακλαδικής δομής τους, που μόνο με τις δυνάμεις της εργασίας στο τιμόνι μπορεί να γίνει. Απαραίτητη προϋπόθεση γι’αυτή είναι η αταλάντευτη απόφαση ρήξης με τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλιστικό πυρήνα και το πολιτικό οικοδόμημα της ΕΕ.» (Ιεραρχικές σχέσεις μεταξύ κρατών και οργάνων στο εσωτερικό της ΕΕ)
Δίπλα στους εκμεταλλευτές, μακριά απ’ τον πολίτη
Αφήστε μια απάντηση