“Λαγός” της μνημονικής κυβέρνησης του ΓΑΠ, ο Καρατζαφέρης (Βίντεο)

Θα ήταν υπεραισιόδοξος κάποιος αν ισχυριζόταν ότι το αστικό σύστημα μπροστά στις δυσκολίες και στα αδιέξοδα που βρίσκεται στο να διαχειριστεί την καπιταλιστική οικονομική κρίση βρίσκεται ένα βήμα πριν την κατάρρευσή του. Σίγουρο είναι όμως ότι τρίζει. Η απαξίωση και η απέχθεια που νιώθουν γ’ αυτό πλατειές μάζες του πληθυσμού δεν κρύβεται πια με τίποτα.

Πιο παραστατικά δεν θα μπορούσε να περιγράψει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, κανείς άλλος απ’ τον Καρατζαφύρερ. Ο «λαγός» της μνημονικής κυβέρνησης του ΓΑΠ εμφανίστηκε στην τηλεοπτική εκπομπή του Γ. Παπαδάκη και με έκδηλη την αγωνία του για το μέλλον του πολιτικού συστήματος επανέλαβε πάλι το κάλεσμα του προς τις υπόλοιπες αστικές δυνάμεις:  «Να πάμε όλοι μέσα να δούμε αν μπορεί να σώσουμε το πολιτικό σύστημα, αν μπορούμε να σώσουμε την κοινωνία, αν εν τέλει έχουμε περιθώριο να σώσουμε την Ελλάδα», μας είπε συμπληρώνοντας ότι «χρειάζεται συνευθύνη», εννοώντας την πλατειά συστράτευση των δυνάμεων του αστικού πολιτικού κόσμου, ενάντια στον κόσμο της εργασίας για να μπορέσουν να περάσουν οι μεθοδεύσεις ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών που θέλουν να οδηγήσουν τα λαϊκά στρώματα στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα.

Ο κωλοτούμπας αρχηγός του ακροδεξιού μορφώματος του ΛΑΟΣ, είναι «παιδί της πιάτσας». Γνωρίζει την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Ξέρει ότι η κοινωνία «βράζει» και αν μέχρι σήμερα μπορεί να την μανιπουλάρουν  αυτό δεν θα μπορέσει να διαρκέσει για πολύ (στην κατακλείδα της ανάρτησής μας θα προσθέσουμε δυο θεωρητικά αποσπάσματα) και αν όπως είπε ο Καρατζαφέρης σήμερα «έχουμε ξεφτιλιστεί οι πολιτικοί», καταλαβαίνει επίσης ότι η «μπάλα» θα πάρει σύντομα και το πολιτικό σύστημα που στηρίζουν αυτοί οι πολιτικοί.

Αντιλαμβάνεται επίσης ο αρχηγός του ΛΑΟΣ ότι στο αμέσως επόμενο διάστημα θα υπάρξει νέα ένταση της βάρβαρης και καταστροφικής για το λαό επίθεσης, από τις δυνάμεις του κεφαλαίου σαν συνέπεια  του «Μεσοπρόθεσμου Δημοσιονομικού Πλαισίου», στο όνομα της αποδέσμευσης της πέμπτης δόσης του δανείου της τρόικας.

Δεν μασάει τα λόγια του ο Καρατζαφέρης και στην τοποθέτησή του είναι απόλυτα περιγραφικός: «Με το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα η ζωή μας θα γίνει αρκετά σκληρή όπως ήταν το 41 το 42 και το 43. Περί του ιδίου πράγματος πρόκειται. Τότε είμαστε όμηροι των Γερμανών με τα τανκς σήμερα είμαστε όμηροι των Γερμανών δια  του κεφαλαίου. Αυτό σημαίνει μια υπόδουλη ζωή. Άλλη πρόταση. Η άλλη πρόταση σημαίνει επανάσταση εσωτερική και λέμε ότι θα ζήσουμε ένα, δυο, τρία χρόνια χωρίς τίποτα, μόνο με σκέτο ψωμί για να μπορέσουμε τον πέμπτο χρόνο να πάρουμε και τυρί. Αυτή είναι η πραγματικότητα».

Με δυο λόγια μας λέει, δηλαδή ο αρχηγός του ΛΑΟΣ μας είπε: Διαλέξτε τον τρόπο που θα είστε μια ζωή σκλάβοι.

Δεν περιμέναμε φυσικά να μας πει κάτι διαφορετικό το δεκανίκι της μνημονικής κυβέρνησης. Αυτός ο ρόλος του έχει ανατεθεί, αυτόν υπηρετεί.

Να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε και την «πιασάρικη» μπαρούφα που έριξε –είναι «μανούλα» στο να βρίσκει τρόπους να κρατιέται στην δημοσιότητα και να είναι θέμα στα τηλεοπτικά δελτία των 8: «Σκέπτομαι πολύ σοβαρά να αποσύρω τον ΛΑΟΣ απ την βουλή. Να παραιτηθούμε όλοι, οι βουλευτές του, για να ξεκινήσει η διαδικασία, να λειτουργήσουμε δηλαδή ως ένα χαστούκι σε ένα λιποθυμισμένο σύστημα»,  κάτι που όπως είπε μπορεί να προκαλέσει πρόωρες εκλογές.

Κάποιος αναγνώστης μας μπορεί να ισχυριστεί ότι πολύ σημασία δώσαμε στον συνομιλητή του Πατακού, στον πολιτικό αρχηγό που ονόμασε αίθουσα του κόμματος του στην βουλή  με το όνομα του αρχηγού και ιδρυτή των «Χιτών», -μιλάμε για τον Γρίβα που τον έχει και κορνίζα στο γραφείο του- αλλά καλά είναι να γνωρίζουμε ποιοι είναι αυτοί που αποτελούν τα δεκανίκια της μνημονικής κυβέρνησης του ΓΑΠ.

 «Το ‘αυθόρμητο στοιχείο’ δεν αποτελεί στην ουσία τίποτε άλλο παρά εμβρυακή μορφή του συνειδητού. Ακόμα και οι πρωτόγονοι ξεσηκωμοί εκφράζανε ως ένα βαθμό το ξύπνημα της συνείδησης: οι εργάτες έχαναν την προαιώνια πίστη τους στο απαρασάλευτο του καθεστώτος που τους συνέθλιβε, άρχιζαν… δε θα έλεγα να καταλαβαίνουν, μα να νοιώθουν την ανάγκη της συλλογικής αντίστασης και να εγκαταλείπουν αποφασιστικά τη δουλική υποταγή στους προϊστάμενούς του. Ωστόσο όλα αυτά ήταν πολύ περισσότερο ξεσπάσματα απόγνωσης κι εκδίκησης παρά αγώνας.»

(Λένιν Β Ι, στο «Τι να κάνουμε;», Άπαντα, τόμος 6)

«Οι ιδέες της κυρίαρχης τάξης είναι σε κάθε εποχή οι κυρίαρχες ιδέες. Με άλλα λόγια, η τάξη που είναι κυρίαρχη υλική δύναμη της κοινωνίας, είναι ταυτόχρονα η κυρίαρχη πνευματική της δύναμη. Η τάξη που έχει στη διάθεση της τα μέσα της υλικής παραγωγής, διαθέτει ταυτόχρονα τα μέσα της πνευματικής παραγωγής, έτσι ώστε, μιλώντας γενικά, οι ιδέες αυτών που δεν έχουν τα μέσα της πνευματικής παραγωγής υποτάσσονται σ’ αυτά. Οι κυρίαρχες ιδέες δεν είναι τίποτε άλλο από την ιδεατή έκφραση των κυρίαρχων υλικών σχέσεων, είναι οι κυρίαρχες υλικές σχέσεις που συλλαμβάνονται σαν ιδέες, άρα είναι η έκφραση των σχέσεων που κάνουν μια τάξη κυρίαρχη, επομένως οι ιδέες της κυριαρχίας της. Τα άτομα που αποτελούν την κυρίαρχη τάξη, διαθέτουν ανάμεσα στα άλλα συνείδηση και άρα σκέφτονται. Στο βαθμό, επομένως, που κυριαρχούν σαν τάξη και καθορίζουν όλη την έκταση μιας εποχής, είναι αυτονόητο ότι το κάνουν αυτό παντού, επομένως ανάμεσα στα άλλα κυριαρχούν επίσης σαν στοχαστές, σαν παραγωγοί ιδεών, και ρυθμίζουν την παραγωγή και διανομή των ιδεών της εποχής τους. Έτσι οι ιδέες τους είναι κυρίαρχες ιδέες της εποχή τους».

(Κάρλ Μαρξ – Φρ. Έγκελς: Η Γερμανική Ιδεολογία, Τόμος 1, σελ. 94, Εκδόσεις «Γκούτεμπεργκ»).