Πηγή: Γιώργος Δελαστίκ – “Επίκαιρα”
Είναι εντυπωσιακό το εξώφυλλο του τελευταίου τεύχους του βρετανικού περιοδικού The Economist. Ένας ταύρος με κακό, εκδικητικό βλέμμα και μια αιωρούμενη, κακάσχημη γεροντοκόρη, η Ευρώπη, λίγο πριν προσγειωθεί ανώμαλα στο έδαφος. «Την πέταξε από τη ράχη του!» είναι ο επεξηγηματικός κεντρικός τίτλος. «Παρόλο που αναμενόταν μεγάλη αντιευρωπαϊκή ψήφος, το μέγεθος της προκάλεσε σοκ» γράφει το αγγλικό περιοδικό στο κύριο άρθρο του, το οποίο κλείνει με τη διαπίστωση ότι «η επιβίωση της EE είναι πραγματικά υπό συζήτηση τώρα».
«Η ψήφος για την EE ταρακουνά το κατεστημένο» ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος και της διεθνούς έκδοσης της μεγαλύτερης αμερικανικής εφημερίδας The New York Times. «Μια ηχηρή ψήφος εναντίον του πολιτικού κατεστημένου ρυτίδωσε ολόκληρη την Ευρώπη, κλονίζοντας τους θεσμούς και τις υποθέσεις που βρίσκονται στην καρδιά της ευρωπαϊκής τάξης πραγμάτων μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς το κατεστημένο στραπατσαρίστηκε από ένα κύμα υποστήριξης υπέρ λαϊκιστών ανταρτών στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο» γράφει αρχίζοντας την ανάλυσή της. «Ο θρίαμβος τους έδωσε ήδη τέλος στην κάποτε αμετακίνητη πίστη, η οποία αναγράφεται στη Συνθήκη της Ρώμης του 1957, ότι η Ευρώπη κινείται προς “διαρκώς στενότερη ένωση”, έστω και άτακτα» τονίζει η αμερικανική εφημερίδα.
«Όλα είναι δυνατά»
Την ίδια άποψη έχουν και οι Financial Times του Λονδίνου. «Τα εκλογικά αποτελέσματα συνιστούν πρόκληση για τις πολιτικές ελίτ που καταστρώνουντην ιστορία της Ευρώπης μετά το 1945 ως μια αφήγηση αμετάκλητης ολοκλήρωσης» γράφουν σε ολοσέλιδη ανάλυσή τους. «Η διαρκώς στενότερη ένωση σήμερα φαίνεται σαν ένα όλο και ψηλότερο βουνό στο οποίο πρέπει να σκαρφαλώσουν υπογραμμίζει η αγγλική εφημερίδα.
«Οι ηγέτες της Ευρώπης έσωσαν την υστάτη των στιγμών το ευρώ, το μεγαλύτερο βήμα ολοκλήρωσης που έχει γίνει ποτέ. Αυτό που απέμεινε όμως είναι ένας “καρκίνος σε ύφεση”, σύμφωνα με τα λόγια του Φρανσουά Εζμπούρ, του Γάλλου προέδρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Σπουδών, που έχει έδρα το Λονδίνο – μια απειλή ικανή να επανεμφανιστεί στο μέλλον» επισημαίνουν οι Financial Times.
«Πρόκειται για πολιτικό σεισμό… Επελαύνει τώρα ο λαϊκός στρατός του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου… Μετά το αποψινό αποτέλεσμα, όλα είναι δυνατά!» δήλωσε κατενθουσιασμένος ο Νάιτζελ Φάρατζ, ο ηγέτης του βρετανικού αυτού κόμματος μετά την κατάκτηση της πρώτης θέσης, με 26,8%, και 24 εδρών στο Ευρωκοινοβούλιο.
«Οι λαοί δεν καταλαβαίνουν»
Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών «είναι σεισμός» δήλωσε ο Γάλλος πρωθυπουργός, Μανουέλ Βαλς, του σοσιαλιστή Προέδρου Φρανσουά Ολάντ. «Είμαστε σε κρίση εμπιστοσύνης. Η χώρα μας έχει επί πολύ καιρό βρεθεί σε κρίση ταυτότητας, μια κρίση για τη θέση της Γαλλίας στην Ευρώπη, τη θέση της Ευρώπης στη χώρα μας» πρόσθεσε.
Πολύ περισσότερο από τη Γαλλία, πάντως, σε κρίση ταυτότητας περιδινείται το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, το οποίο όχι μόνο βγήκε τρίτο, μετά το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν και το UMP της Δεξιάς, αλλά πήρε και μόλις… 14%!
Σύμφωνοι, ευρωεκλογές είναι, όχι βουλευτικές εκλογές. Σύμφωνοι, μόνο το 43,5% των Γάλλων ψηφοφόρων προσήλθε στις κάλπες, άρα το αποτέλεσμα δεν είναι και πολύ αντιπροσωπευτικό. Παρ’όλα αυτά όμως, είναι δυνατόν να κυβερνά τη Γαλλία ένα κόμμα που το ψήφισε στις ευρωεκλογές μόνο ο ένας στους… επτά (!) Γάλλους;
«Ψιλά γράμματα» όλα αυτά για τους Γερμανούς. Για τον υπουργό Οικονομικών της κυβέρνησης Μέρκελ, τον Β. Σόιμπλε, κανένα λάθος δεν υπάρχει στην πολιτική που έχει επιβάλει το Βερολίνο στην EE και προκάλεσε αυτά τα εκλογικά αποτελέσματα..
«Οι λαοί δεν είναι εναντίον της Ευρώπης. Απλώς δεν καταλαβαίνουν τι κάνει πραγματικάκά η Ευρώπη!» δήλωσε με στόμφο. Με άλλα λόγια, δεν είναι λάθος η γραμμή της Γερμανίας, απλώς οι Ευρωπαίοι πολίτες είναι .. ηλίθιοι και δεν την καταλαβαίνουν! Υπέροχα.
Χωρίς Γαλλία, τέλος η EE!
Ο Σόιμπλε υποκρίνεται ότι δεν καταλαβαίνει πως η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκετα πολύ κοντά στο χείλος του γκρεμού, ότι απειλείται η έναρξη διαδικασιών αποσύνθεσης τόσο της Ευρωζώνης όσο και της ίδιας της Ε Ε.
Η πρωτιά της Λεπέν στη Γαλλία με κεντρικό σύνθημα «Έξω η Γαλλία από το ευρώ» σημαίνει ότι η κρίση έφτασε πλέον στα … «άγια των αγίων» της ευρωπαϊκής oλοκλήρωσης, στην καρδιά της EE. Δεν ωφελεί να κρύβουμε την πραγματικότητα. Όσο αξίζει η Γαλλία για τους Γερμανούς αναφορικά με το ευρώ και την EE δεν αξίζουν οι υπόλοιπ!ες 25 χώρες-μέλη της όλες μαζί! Ούτε ευρώ ούτε EE μπορούν να υπάρξουν χωρίς τη Γαλλία!
«Η EE μπορεί να επιβιώσει μετά από μια αποχώρηση της Βρετανίας. Αν όμως η Γαλλία εξέλεγε έναν αντιευρωπαϊστή του είδους της Λεπέν και αποχωρούσε, αυτό θα ήταν το τέλος [Σ.Σ.: της EE]» γράφει στο κύριο άρθρο του το τεύχος του Economist που κυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα.
Δεν συμμεριζόμαστε, φυσικά, την άποψη ότι η Μαρίν Λεπέν εκφράζει τις συνεπείς αντι-ΕΕ δυνάμεις στη Γαλλία ούτε ότι αν ποτέ ερχόταν κατά κάποιον τρόπο στην εξουσία θα έβγαζε τη χώρα της από την Ένωση. Το γεγονός όμως ότι η Λεπέν, με το -δημαγωγικό έστω- σύνθημα «Έξω η Γαλλία από το ευρώ!», παίρνει 25% και ο Ολάντ με τη δεξιά γραμμή υποταγής στο Βερολίνο, παίρνει 14% σημαίνει πολλά.
Πρώτα απ’ όλα, ότι όχι μόνο εργατικά και λαϊκά στρώματα πλήττονται από το ευρώ αλλά ότι και μεσαία στρώματα και τμήματα της γαλλικής αστικής τάξης καταστρέφονται από το κοινό νόμισμα και την ακολουθούμενη γερμανική πολιτική της EE.
Όταν όμως κάτι τέτοιο οδηγεί στη διόγκωση κατά υπέρμετρο τρόπο των εκλογικών ποσοστών ακροδεξιών κομμάτων, είναι προφανές ότι τα κόμματα αυτά υφίστανται πολιτική μετάλλαξη μέσω της προσέλκυσης μαζών ψηφοφόρων πολύ μεγαλύτερων απ’ όσες είχαν. Το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν είχε 6,3% στις προηγούμενες ευρωεκλογές και τώρα… τετραπλασίασε (!) τους ψηφοφόρους του. Πιστεύει κανείς ότι μέσα σε πέντε χρόνια τετραπλασιάστηκαν οι φασίστες στη Γαλλία;
Το μεγαλύτερο μέρος από αυτούς τους νέους ψηφοφόρους του Εθνικού Μετώπου αναζητά τη δουλειά που έχασε, την κρατική φροντίδα που μειώνεται, την προστασία του βιοτικού του επιπέδου που υποβαθμίζεται κ.λπ. Όλα αυτά τα αρνητικά φαινόμενα τα συνδέει με το ευρώ και στρέφεται προς το Εθνικό Μέτωπο, γιατί στη Γαλλία μόνο αυτό -ούτε καν η Αριστερά- τάσσεται κατά του ευρώ, έστω στα λόγια, και υπόσχεται δημοψήφισμα όπου οι Γάλλοι θα κληθούν να αποφασίσουν αν θέλουν να μείνει η Γαλλία στην Ευρωζώνη ή να αποχωρήσει από το ευρώ και να ανακτήσει το εθνικό της νόμισμα, το οποίο θα διαχειρίζονται οι γαλλικές κυβερνήσεις και όχι οι Γερμανοί, μέσω της πολιτικής που επιβάλλουν στην EE και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Αδιαφορία για την EE
Η αποξένωση των πολιτών των ευρωπαϊκών κρατών από την EE φαίνεται με κραυγαλέο τρόπο και από την πλήρη αδιαφορία συμμετοχής τους στις ευρωεκλογές, πέρα από την υπερψήφιση αντι-ΕΕ κομμάτων.
Από τις 28 χώρες-μέλη της EE η αποχή ξεπέρασε το 50% στις… 22! Μόνο σε 6 χώρες, δηλαδή, το ποσοστό συμμετοχής υπερέβη το 50%. Μάλιστα, σε ορισμένα από τα 22 κράτη που δεν πήγαν ούτε οι μισοί ψηφοφόροι να ψηφίσουν η αποχή προσέλαβε… αστρονομικές για εκλογές διαστάσεις. Στη Σλοβακία, για παράδειγμα, πήγε να ψηφίσει ο ένας στους… δέκα (!) ψηφοφόρους – για την ακρίβεια, προσήλθε μόνο το 13%. Αλλά και στην Τσεχία το ποσοστό συμμετοχής δεν έφτασε καν το 20% – παρουσιάστηκε στις κάλπες το 19,5%!
Είναι πολύ αποκαλυπτικό το γεγονός για την αδιαφορία, απέχθεια ή έχθρα που προκαλεί πλέον η EE ειδικά στις χώρες του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού», ότι σε κανένα απολύτως από τα 11 αυτά ανεξάρτητα κράτη που έχουν ενταχθεί στην EE, σε απολύτως κανένα, δεν πήγε να ψηφίσει στις ευρωεκλογές της 25ης Μαίου έστω ο ένας στους δύο ψηφοφόρους!
Η μικρότερη αποχή στις 11 αυτές χώρες ήταν… 55%, στη Λιθουανία, και η μεγαλύτερη -μετά τις δύο προαναφερθείσες- στην Πολωνία, όπου έφτασε το… 77,3%!
Ακόμη και στην ίδια τη Γερμανία, πάντως, έχουν περάσει πάνω από είκοσι χρόνια από την τελευταία φορά, το 1994, που στις ευρωεκλογές συμμετείχε άνω του 50% των ψηφοφόρων. Το ίδιο και στη Γαλλία, από το 1994 έχει να πέσει η αποχή κάτω από το 50%. Δεν μιλάμε για τη Βρετανία, όπου ουδέποτε ψήφισαν περισσότεροι από έναν στους τρεις ψηφοφόρους, με εξαίρεση το 1999, όπου ψήφισε ένας στους… τέσσερις!
Πορεία σύγκρουσης
Ευτυχώς, οι λαοί της Ευρώπης έδειξαν ότι σε κάποιο βαθμό αντιλαμβάνονται πως η πορεία της EE, έτσι όπως συντελείται, μετατρέπει τη Γηραιά Ήπειρο σε επαρχίες του Δ’ Ράιχ της Γερμανίας. Μέσω της ψήφου τους κατέγραψαν ότι διαφωνούν.
Δυστυχώς, μόνο σκληρά δεξιά κόμματα έκαναν αυτή την αντίσταση στους Γερμανούς σημαία τους, εντάσσοντάςτη, φυσικά, στη συνολική ιδεολογία τους. Δυστυχώς, τα σοσιαλδημοκρατικά και αριστερά κόμματα -με ελάχιστες, τιμητικές εξαιρέσεις- παραμένουν… «ευρω-λιγούρικα» και, επομένως, αντικειμενικά γερμανόδουλα. Στερούν έτσι τη δυνατότητα προοδευτικής πολιτικής έκφρασης σε όσους ασφυκτιούν και υποφέρουν κάτω από τη γερμανική μπότα και θέλουν να αντισταθούν.
Περιθωριακές παραμένουν οι αντι-ευρώ και αντι-ΕΕ αριστερές δυνάμεις σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Αν η κατάσταση αυτή δεν αλλάξει και οι σοσιαλιστές παραμείνουν «ευρω-παρά-σιτα», το μέλλον της Ευρώπης διαγράφεται πολύ ζοφερό από κάθε άποψη.
Αφήστε μια απάντηση