Κατατέθηκε το νομοσχέδιο για τα κολαστήρια τύπου Γ

F62D0D37F0-patratoraΔυο μέρες μετά το κλείσιμο της Ολομέλειας της Βουλής, στις 6 Ιούνη, με κλειστή τη Βουλή, ο υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου κατέθεσε για τις φυλακές τύπου Γ, το οποίο είχε δοθεί στην περιβόητη διαβούλευση στις 17 του περασμένου Μάρτη. Στο αρχικό νομοσχέδιο περιλαμβανόταν και ένα τμήμα που αφορούσε τη μεταχείριση των μεγαλοοφειλετών και των καταχραστών δημοσίου χρήματος, όμως επειδή η μεταχείρισή τους ήταν εξαιρετικά ευνοϊκή, γεγονός που αποτελούσε πρόκληση για το σκληρά δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό, η δικομματική κυβέρνηση αναγκάστηκε να το αποσύρει. Προφανώς θα δοκιμάσει να το επαναφέρει, είτε σε άλλο νομοσχέδιο είτε αυτοτελώς, στον κατάλληλο χρόνο, με το επιχείρημα ότι με τις διατάξεις του το κράτος θα συγκεντρώσει κάποια ποσά.

Η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με το νομοσχέδιο αυτό έβαλε ως στόχο να πλήξει: Πρώτο, τους καταδικασθέντες ως μέλη της 17Ν και του Επαναστατικού Αγώνα, καθώς και τη νέα γενιά των ανταρτών πόλης και τους αγωνιστές που οι μηχανισμοί καταστολής του αστικού κράτους βαφτίζουν μέλη της ΣΠΦ, σε βάρος των οποίων βρίσκεται σε εξέλιξη μια φάμπρικα τρομοδικείων. Δεύτερο, τους «απείθαρχους» ποινικούς κρατούμενους που μαζί με τους πολιτικούς πρωτοστατούν στους αγώνες για τα δικαιώματα των κρατούμενων.

Παραπέρα, με το νομοσχέδιο αυτό η κυβέρνηση θέλει να στείλει ένα μήνυμα –αποτρεπτικό και τρομοκρατικό- τόσο προς τους κρατούμενους, οι οποίοι καλούνται να μην ανταποκριθούν στα κελεύσματα των «απείθαρχων» για αγωνιστική διεκδίκηση των αιτημάτων τους και να «καθήσουν στ’ αυγά τους», όσο και προς το τμήμα εκείνο της νεολαίας που επιλέγει την τακτική του αντάρτικου πόλης.

Η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου θεωρεί τους πολιτικούς και τους «απείθαρχους» ποινικούς κρατούμενους αντιπάλους του καπιταλιστικού συστήματος, σε αντιδιαστολή με τους φασίστες της Χρυσής Αυγής που τους θεωρεί αντιπάλους των συγκεκριμένων πολιτικών σχηματισμών και όχι του καπιταλιστικού συστήματος, του οποίου οι φασίστες είναι υπέρμαχοι. Η δικομματική κυβέρνηση προσδοκά και μέσω αυτού του νομοσχεδίου να εξυπηρετήσει τον πολιτικό της σχεδιασμό, που περιλαμβάνει και την προσπάθεια άντλησης εκλογικής δύναμης από την ακροδεξιά δεξαμενή.

Με την παρ. 7 του άρθρου 1 του νομοσχεδίου οι φυλακές κατατάσσονται στις κατηγορίες Α, Β και Γ, ενώ διευρύνεται ο κατάλογος των κρατούμενων που θα κρατούνται στις φυλακές τύπου Α. Με τον ισχύοντα σωφρονιστικό κώδικα (Ν. 2776/1999) στις φυλακές τύπου Α κρατούνται οι υπόδικοι για χρέη. Τώρα ο κατάλογος διευρύνεται με την προσθήκη των κρατούμενων που κατηγορούνται για «εγκλήματα κατά της περιουσίας και ιδιοκτησίας, που έχουν τελεσθεί χωρίς βία ή απειλή». Πρόκειται για μια καθαρά ταξική επιλογή, για ευνοϊκή μεταχείριση των κρατούμενων που είναι παιδιά του συστήματος.

Με το νομοσχέδιο επιχειρείται η κατασκευή φυλακών τύπου Γ (ή τμημάτων τύπου Γ στις υπάρχουσες φυλακές), ανάλογων μ’ αυτές που υπάρχουν εδώ και χρόνια στην Τουρκία ή με τα λευκά κελιά που κατασκεύασαν στις γυναικείες και ανδρικές φυλακές του Κορυδαλλού για τους αγωνιστές που κατηγορήθηκαν για συμμετοχή στη 17Ν και τον ΕΛΑ. Λευκά κελιά που λειτούργησαν την πρώτη περίοδο της κράτησής τους, όταν οι αυστηρότατοι περιορισμοί (απομόνωση στην ουσία) επιβλήθηκαν με πρόσχημα την εξυπηρέτηση των αναγκών της ανάκρισης.

Επίσημα δεν έχει ανακοινωθεί ποιες φυλακές θα μετατραπούν σε τύπου Γ ή σε ποιες θα δημιουργηθούν τμήματα τύπου Γ. Υπάρχει μόνο η πρόβλεψη (άρθρο 9 παρ. 7 του νομοσχεδίου) ότι με απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης ορίζονται οι φυλακές τύπου Γ. Σύμφωνα με πληροφορίες μας, στη φυλακή του Δομοκού δε θα χρειαστεί να γίνουν νέες εργασίες, ενώ ετοιμάζεται η μετατροπή μιας πτέρυγάς της σε τμήμα τύπου Γ, με αλλαγή της σύνθεσης των κρατούμενων. Το 2003, στη φυλακή της Λάρισας είχε κατασκευαστεί τμήμα τύπου λευκών κελιών, όμως ο αγώνας που αναπτύχθηκε τότε μέσα και έξω από τις φυλακές ανάγκασε τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να μη μεταφέρουν εκεί τους κατηγορούμενους ως μέλη της 17Ν και του ΕΛΑ. Στη συνέχεια, στο τμήμα αυτό εγκλείστηκαν ποινικοί κρατούμενοι. Οπως πληροφορηθήκαμε, πήραν από εκεί τους κρατούμενους και κάνουν εργασίες, προφανώς για να δημιουργήσουν τμήμα τύπου Γ. Εκτιμούμε, ακόμη, ότι τα λευκά κελιά που είχαν κατασκευάσει για τους πολιτικούς κρατούμενους στις ανδρικές και στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού θα τα χρησιμοποιήσουν ως τμήματα τύπου Γ.

Πέρα από τους αγωνιστές που δικάστηκαν για συμμετοχή στη 17Ν και στον ΕΑ, τα μέλη της ΣΠΦ και τους αγωνιστές που συνέλαβαν από το 2009 και τους εμφανίζουν όλους ως μέλη της ΣΠΦ, τους φασίστες της Χρυσής Αυγής (εξηγήσαμε ποια είναι η σκοπιμότητα της ένταξής τους στις φυλακές τύπου Γ) και ορισμένες κατηγορίες ποινικών κρατούμενων, στις φυλακές αυτές θα κρατούνται επίσης οι κρατούμενοι που κρίνονται επικίνδυνοι για τη «δημόσια ασφάλεια της χώρας και τη δημόσια τάξη», καθώς και οι κρατούμενοι που κρίνονται επικίνδυνοι για την ασφάλεια στις φυλακές τύπου Α και Β, με την προϋπόθεση ότι έχουν καταδικαστεί ή απειλούνται με ποινές ισόβιας ή πρόσκαιρης κάθειρξης ή έχουν ασκήσει βία σε δεσμοφύλακες ή κατέχουν αιχμηρά αντικείμενα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως όπλα ή έχουν αποδράσει βίαια, ατομικά ή ομαδικά.

Για την τελευταία κατηγορία κρατούμενων προβλέπεται αρχικά η παραμονή για τέσσερα χρόνια «σκαστά» (δηλαδή χωρίς να υπολογίζεται ο χρόνος που παίρνουν από τα λεγόμενα μεροκάματα για συμμετοχή τους σε εργασίες). Μετά την πάροδο της τετραετίας θα κρίνεται ανά διετία η συνέχιση ή μη της κράτησής τους στις φυλακές ή τα τμήματα τύπου Γ. Αντίθετα, για τους υπόλοιπους κρατούμενους, οι οποίοι φυλακίζονται αυτοδίκαια (λόγω της φύσης του αδικήματος) σε φυλακές ή τμήματα τύπου Γ, η αρχική κράτηση σ’ αυτές τις φυλακές είναι δεκαετής και μπορεί να παρατείνεται ανά διετία.

Οσοι είναι ήδη κρατούμενοι για δέκα ή περισσότερα χρόνια και μεταφερθούν σε φυλακή ή τμήμα τύπου Γ θα περιμένουν για ένα ακόμη εξάμηνο για να κριθεί αν θα μεταχθούν σε φυλακές τύπου Β ή αν η κράτησή τους θα παραταθεί δύο χρόνια ακόμη (αρθρο 18 παρ. 3).

Οι κρατούμενοι των φυλακών ή τμημάτων τύπου Γ εμμέσως πλην σαφώς αποκλείονται από τα «μεροκάματα», με τα οποία επισπεύδεται η αποφυλάκιση ενός κρατούμενου (μ’ αυτά τα φυλακο-μεροκάματα ο ένας μήνας κράτησης γίνεται 53 έως 60 μέρες).
Με την παράγραφο 10 του άρθρου 1 του νομοσχεδίου προβλέπεται η ύπαρξη χωριστού τμήματος κράτησης, στο οποίο θα μένουν κρατούμενοι που θα μετάγονται από φυλακές τύπου Β για να καθαρίζουν τις φυλακές τύπου Γ, οι οποίοι δε θα έρχονται σε καμιά επαφή με τους κρατούμενους των φυλακών τύπου Γ.

Σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα, κρατούμενος που καταδικάστηκε σε κάθειρξη 25 χρόνων μπορεί στα 15 χρόνια (8 χρόνια και 4 μήνες «σκαστή» και τα υπόλοιπα με μεροκάματα) να αποφυλακιστεί και να αναστείλει τα δέκα χρόνια (η αναστολή διαρκεί για χρόνο ίσο με τον μη εκτιθέντα). Με το νέο φασιστονομοσχέδιο, οι κρατούμενοι των φυλακών τύπου Γ θα πρέπει να βγάλουν «σκαστά» τουλάχιστον 15 χρόνια. Λέμε τουλάχιστον, γιατί ο κίνδυνος να απορριφθεί μία ή περισσότερες φορές η αίτηση για υπό όρο απόλυση ενός κρατούμενου των φυλακών τύπου Γ είναι υπαρκτός. Ενας τέτοιος κρατούμενος μπορεί να βγάλει μέχρι και 25 χρόνια φυλακή.

Η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δεν αρκείται μόνο στο κόψιμο των φυλακο-μεροκαμάτων. Θέλει και άλλο αίμα. Με την παρ.13 του άρθρου 1 κόβονται οι άδειες στους κρατούμενους των φυλακών και τμημάτων τύπου Γ.

Ακόμη, αυξάνεται το ανώτατο όριο υποχρεωτικής κράτησης των καταδικασμένων σε ισόβια. Σύμφωνα με την παρ. 6 του άρθρου 105 του Ποινικού Κώδικα, ένας κατηγορούμενος που καταδικάστηκε σε ισόβια πρέπει να παραμείνει υποχρεωτικά στη φυλακή 16 χρόνια. Με το άρθρο 3 του νομοσχεδίου τα 16 χρόνια γίνονται 20. Δηλαδή ο εγκλεισμός αυξάνεται κατά 4 χρόνια τουλάχιστον.
Τουλάχιστον, γιατί η αίτηση για υπό όρο απόλυση μπορεί να απορριφθεί μία ή περισσότερες φορές.

Ακόμη, μπαίνουν αυστηροί περιορισμοί στα επισκεπτήρια, στην αλληλογραφία και στην τηλεφωνική επικοινωνία (αυτοί οι περιορισμοί δεν ανακοινώθηκαν ακόμη).

Για τον προαυλισμό (σε άθλια προαύλια, φυσικά) δεν προβλέπεται κάποια νέα περιοριστική ρύθμιση. Μιλάμε για άθλια προαύλια κρίνοντας από τα υπάρχοντα στα λευκά κελιά των φυλακών του Κορυδαλλού και το προαύλιο της πτέρυγας των φυλακών Δομοκού που προορίζεται για τμήμα τύπου Γ. Φαίνεται ότι στη φάση αυτή η κυβέρνηση επέλεξε να μην ανακοινώσει τα συγκεκριμένα περιοριστικά μέτρα για τα επισκεπτήρια, την αλληλογραφία, την τηλεφωνική επικοινωνία και το χρόνο προαυλισμού, σχεδιάζοντας να επιβάλει αυτούς τους περιορισμούς σε άλλη χρονική στιγμή. Γι’ αυτό και στο νομοσχέδιο προβλέπεται χωριστός εσωτερικός κανονισμός για τις φυλακές και τα τμήματα τύπου Γ.

Αντίθετα, το νομοσχέδιο (άρθρο 5) προσθέτει νέες ευεργετικές διατάξεις για όσους ρουφιανεύουν. Πέρα από την αναγνώριση ελαφρυντικής περίστασης, θα μπορεί το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών ακόμα και να τους αποφυλακίζει και να αναστέλλει προσωρινά την ποινική τους δίωξη, μέχρι να επαληθευτεί το ρουφιανιλίκι τους.

Οσον αφορά την εξωτερική φύλαξη των φυλακών τύπου Γ, προβλέπεται η συγκρότηση ειδικού σώματος που θα υπάγεται στην Ελληνική Αστυνομία και όχι στο υπουργείο Δικαιοσύνης, όπως συνέβαινε ως τώρα (και θα εξακολουθήσει να συμβαίνει στις φυλακές τύπου Α και Β). Σύμφωνα με την ίδια διάταξη (άρθρο 15 παρ. 1), επιτρέπεται η επέμβαση αυτού του σώματος στο εσωτερικό της φυλακής, μετά από απόφαση του Διευθυντή. Η σκοπιμότητα εισαγωγής στο νομοσχέδιο αυτής της διάταξης είναι προφανέστατη.

Με τα άρθρα 9 και 10 του νομοσχεδίου κατακρεουργούνται δύο σημαντικά άρθρα του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Σύμφωνα με το άρθρο 358, ο κατηγορούμενος και οι συνήγοροι υπεράσπισης έχουν το δικαίωμα, μετά την εξέταση των μαρτύρων, να κάνουν δηλώσεις, να σχολιάσουν τις καταθέσεις και τα αποδεικτικά μέσα που εξετάστηκαν. Το δικαίωμα αυτό τίθεται πλέον υπό την κρίση του προέδρου, που θα κρίνει πώς θα γίνει ο σχολιασμός. Με το άρθρο 364 διαβάζονται υποχρεωτικά όλες οι εκθέσεις των ανακριτικών υπαλλήλων καθώς και όλα τα έγγραφα που υποβάλλονται και δεν έχει αμφισβητηθεί η γνησιότητά τους. Πλέον, θα διαβάζονται μόνο τα «ουσιώδη και σημαντικά κατά την κρίση του προέδρου».

Επίσης, με το άρθρο 8 του νομοσχεδίου τροποποιούνται τα άρθρα 340 και 344 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, με τρόπο που πλήττει καίρια δικαιώματα τόσο των κατηγορούμένων όσο και των συνηγόρων υπεράσπισης (όχι μόνο σε υποθέσεις που εκδικάζονται σε τρομοδικεία). Σήμερα, αν ένας συνήγορος υπεράσπισης έχει κώλυμα σε μία ή σε περισσότερες συνεδριάσεις, τότε το Τριμελές ή Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων είναι υποχρεωμένο να διακόψει την ή τις συνεδριάσεις και να ορίσει νέες. Πλέον, όμως, η δίκη θα συνεχίζεται χωρίς την παρουσία συνηγόρου υπεράσπισης (παρ.1 του άρθρου 8 το νομοσχεδίου)! Αυτή η διάταξη οδηγεί στην επιτάχυνση των διαδικασιών συγκρότησης δικηγορικών εταιριών στην Ελλάδα.

Ακόμα και με τις τελευταίες αντιδραστικές τροποποιήσεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ένας κατηγορούμενος έχει το δικαίωμα, τουλάχιστον μία φορά, να μην αποδέχεται τους διορισμένους συνηγόρους. Με την παρ. 2 του άρθρου 8 του φασιστονομοσχεδίου, το δικαίωμα αυτό αφαιρείται από τον κατηγορούμενο. Αν δεν αποδεχτεί τους διορισμένους συνηγόρους, θα δικάζεται χωρίς συνηγόρους!

Το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί αναβάθμιση της κρατικής καταστολής, κουρελιάζει κατακτήσεις που ήρθαν μετά από αγώνες μέσα και έξω από τις φυλακές και θεσπίζει ένα εκτρωματικό καθεστώς σε βάρος των επαναστατών πολιτικών κρατούμενων και των ανυπότακτων ποινικών κρατούμενων.

Πηγή: Εφημερίδα “ΚΟΝΤΡΑ”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *