ΟΗΕ: 51,2 εκατομμύρια πρόσφυγες…

Refugees-01ΠΗΓΗ : GUERNICASTREET

«Φύγαμε από τον προσφυγικό καταυλισμό περίπου 20 άνθρωποι, μεταξύ αυτών και παιδιά 5 ετών. Προσπαθήσαμε να πάμε στην Ελλάδα με ένα φουσκωτό σκάφος. Το σκάφος αναποδογύρισε όχι μακριά από τις ακτές ενός ελληνικού νησιού. Ήμασταν τυχεροί καθώς διασωθήκαμε από την ακτοφυλακή Αργότερα, έμαθα ότι άλλοι Σύριοι που είχαν ακολουθήσει την ίδια διαδρομή, περιλαμβανομένων ολόκληρων οικογενειών πνίγηκαν στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην Ελλάδα»…

Είναι η ιστορία του Σιαμέντ, ενός πρόσφυγα του πολέμου της Συρίας. Ενός εκ των 51,2 προσφύγων το 2013. Ανθρώπων που ξεριζώθηκαν δια της βίας, από τα σπίτια τους, τα χωριά τους ακόμη και από τις πατρίδες τους, κυρίως λόγω του πολέμου και των συρράξεων, που φυσικά δεν προκάλεσαν οι ίδιοι αλλά τα συμφέροντα εγχώριων ολιγαρχών, αυτόκλητων μεσσιών, και κυρίως των μεγάλων ιμπεριαλιστικών χωρών.

Παγκόσμιος πόλεμος δεν έχει κηρυχθεί… επισήμως, κι όμως για πρώτη φορά μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο ο αριθμός των προσφύγων, όσων αναζητούν άσυλο ή έχουν εκτοπιστεί από τις εστίες τους έχει ξεπεράσει τα 50 εκατομμύρια παγκοσμίως, σύμφωνα με τις καταγραφές του 2013, όπως ανακοίνωσε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ-UNHCR για τους πρόσφυγες με αφορμή την 20η Ιουνίου Παγκόσμια Ημέρα των προσφύγων.

Σύμφωνα με την έκθεση, ο αριθμός των 51,2 εκατομμυρίων προσφύγων, περιλαμβάνει 16,7 εκατομμύρια που είναι πρόσφυγες, 33,3 εκατομμύρια που έχουν εκτοπιστεί εσωτερικά και 1,2 εκατομμύρια που αναζητούν άσυλο. Τα παιδιά είναι σχεδόν το ½ του συνολικού αριθμού προσφύγων. Εάν ήταν μία χώρα, θα κατατασσόταν, με βάση τον πληθυσμό, στην 25η θέση παγκοσμίως, μετά τη Νότια Αφρική και πριν την Νότιο Κορέα σημειώνει η έκθεση πολύ χαρακτηριστικά.

Η έκθεση καταγράφει μία δραματική αύξηση των προσφύγων για το 2013, αφού στο συνολικό αριθμό προστέθηκαν ακόμη 10,7 εκατομμύρια νέοι πρόσφυγες και εκτοπισμένοι, δηλαδή κατά μέσο όρο 32.200 την ημέρα και διπλασιασμός του σε σχέση με το 2011 και 2012! Ο αριθμός αυτός περιλαμβάνει και τους 8,2 εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένους, ο μεγαλύτερος αριθμός που έχει καταγραφεί ποτέ την UNHCR. Επίσης περιλαμβάνει και 2,5 εκατομμύρια νέους πρόσφυγες και πάλι ο μεγαλύτερος αριθμός που έχει καταγραφεί από τη γενοκτονία της Ρουάντα, το 1994.

Η μαζική αύξηση προκλήθηκε ως επί το πλείστον από τις συγκρούσεις στην Κεντρική Αφρική, στο Νότιο Σουδάν και στη Συρία. Σχεδόν το 1/5 του παγκόσμιου πληθυσμού προσφύγων προέρχεται μόνο από μία χώρα, τη Συρία. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου στη Συρία, ο Λίβανος, η Ιορδανία και η Τουρκία άφησαν ανοικτά τα σύνορά τους και μόνο στη γειτονική μας χώρα, οι πρόσφυγες ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο. Παράλληλα, 6,5 εκατομμύρια είναι εσωτερικά εκτοπισμένοι. Η Συρία είναι η χώρα που τα τελευταία τρία έχοει σημειωθεί μία κοσμογονική και βάρβαρη αλλαγή, καθώς η έκθεση σημειώνει: «Η Αραβική Δημοκρατία της Συρίας, από τη δεύτερη σε μέγεθος χώρα υποδοχής προσφύγων, κυρίως από το Ιράκ, τώρα έχει μετατραπεί σε δεύτερη χώρα που παράγει πρόσφυγες».

Ο δεύτερος την τάξει μεγαλύτερος αριθμός εκτοπισμένων και ο μακροβιότερος πληθυσμός προσφύγων, είναι τα 5 εκατομμύρια των Παλαιστινίων. Πρόκειται για σταδιακά κύματα προσφυγιάς, από το 1947 έως σήμερα, που ενισχύονται εξαιτίας της κλιμάκωσης της δολοφονικής πολιτικής του Ισραήλ. Ας σημειωθεί δε ότι μέρος του προσφυγικού πληθυσμού των προσφύγων, είναι απόγονοι των πρώτων προσφύγων που ξεριζώθηκαν δια της βίας όταν δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ.

Άλλοι μεγάλοι προσφυγικοί πληθυσμοί περιλαμβάνουν τα 2,6 εκατομμύρια των Αφγανών, που έχουν βρει καταφύγιο κατά κύριο λόγο στο Πακιστάν και το Ιράν. Επίσης, το 1,1 εκατομμύριο Σομαλών προσφύγων, που βρίσκονται οι περισσότεροι στην Κένυα και την Ερυθραία και το 1 εκατομμύριο Ιρακινών προσφύγων, Αριθμός που δεν περιλαμβάνει τα κύματα των προσφύγων από τις τελευταίες εξελίξεις στο Ιράκ τις προηγούμενες εβδομάδες, μετά την επέλαση των τζιχανιστών. Σύμφωνα με τις πληροφορίες ήδη πλησιάζουν ή και έχουν ξεπεράσει το 1.000.000.

Refugees-04«Οι συγκρούσεις πολλαπλασιάζονται, όλο και περισσότερο» δήλωσε ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες. «Και την ίδια στιγμή οι παλαιές συγκρούσεις φαίνεται να μην τελειώνουν ποτέ». Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι κατ ‘εκτίμηση 6,3 εκατομμύρια άνθρωποι είναι πρόσφυγες επί χρόνια, μερικές φορές ακόμη και δεκαετίες. «Υπάρχει μία γενικότερη αίσθηση ατιμωρησίας. Οι συγκρούσεις προκαλούν δραματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η διεθνής κοινότητα έχει απολέσει σημαντικό μέρος της ικανότητάς της να αποτρέψει συρράξεις και να τις επιλύσει έγκαιρα» υποστήριξε ο Γκουτέρες και πρόσθεσε εμφατικά «η λύση είναι πολιτική. Υπάρχει μόνον ένας τρόπος να σταματήσουμε τον εκτοπισμό των ανθρώπων κι αυτός είναι να αποτρέψουμε τους πολέμους. Αυτή η ικανότητα είναι που λείπει σήμερα από τον κόσμο».

 Εσωτερικά εκτοπισμένοι

Ο Λίβανος έχει υποδεχθεί τους περισσότερους πρόσφυγες αναλογικά με τον πληθυσμό του, καθώς ανά 1.000 κατοίκους αντιστοιχούν 178. Ακολουθεί η Ιορδανία με 88 και στη συνέχεια οι αφρικανικές χώρες Τσαντ (34) και Μαυριτανία (24). Ο εμφύλιος στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία έχει προκαλέσει μία περιφερειακή ανθρωπιστική κρίση. 220.000 άνθρωποι έχουν καταφύγει σε όμορες χώρες. Τσαντ, Καμερούν και Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό έχουν γίνει, ακούσια ή εκούσια, τόποι υποδοχής προσφύγων. Συνήθως πρόκειται για γυναίκες και παιδιά, ο άμαχος πληθυσμός, που υποφέρει.

Η πλειοψηφία των προσφύγων δεν είναι τόσο τυχερή όσο ο Σιαμέντ, που αφού η Ελλάδα του ξεκαθάρισε ότι θα επαναπροωθηθεί με τη βοήθεια συγγενών του έφτασε τελικά στη Μεγάλη Βρετανία, όπου και ζει σήμερα. Σε όλο τον κόσμο, χιλιάδες πρόσφυγες από σχεδόν ξεχασμένες κρίσεις έχουν περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους σε στρατόπεδα. Κατά μήκος των συνόρων της Ταϊλάνδης με τη Βιρμανία, 120.000 άνθρωποι από την μειονότητα Καρέν της Βιρμανίας έχουν ζήσει σε στρατόπεδα προσφύγων για περισσότερο από 20 χρόνια. Οι πρόσφυγες δεν πρέπει να αναγκάζονται να επιστρέψουν, λέει ο ΟΗΕ, και δεν θα πρέπει να επιστρέφουν, εκτός αν είναι ασφαλές να γίνε κάτι τέτοιο και έχουν σπίτια για να επιστρέψουν. Μερικά στρατόπεδα, παραδέχεται η UNHCR έχουν γίνει σχεδόν μόνιμα, με τα δικά τους σχολεία νοσοκομεία ακόμη και… επιχειρήσεις.

Οι πρόσφυγες όμως είναι πολύ λιγότεροι από τους εκτοπισμένους στο εσωτερικό, τους ανθρώπους που έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, αλλά παραμένουν ή καλύτερα έχουν εγκλωβιστεί στο εσωτερικό των χωρών τους.

Στη Συρία μόνο εκτιμάται ότι υπάρχουν 6,5 εκατομμύρια εκτοπισμένοι. Η σύγκρουση έχει ξεριζώσει πολλές οικογένειες όχι μία φορά, αλλά επανειλημμένα. Η πρόσβασή τους σε τροφή, νερό, στέγη και ιατρική περίθαλψη είναι συχνά εξαιρετικά περιορισμένη και επειδή παραμένουν μέσα σε μια εμπόλεμη ζώνη είναι δύσκολο για τους οργανισμούς να τους προσεγγίσουν.

Μεγάλος αριθμός των προσφύγων και των εσωτερικά εκτοπισμένων ατόμων που πηγαίνουν σε νέες περιοχές αναπόφευκτα επιβαρύνουν τους πόρους και μπορεί ακόμη και να αποσταθεροποιήσουν μια χώρα υποδοχής. Καθ’ όλη την κρίση στη Συρία, ο Λίβανος, η Ιορδανία και η Τουρκία έχουν κρατήσει τα σύνορά τους ανοικτά. Ο Λίβανος φιλοξενεί σήμερα περισσότερα από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες από τη Συρία, που σημαίνει ότι το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού του είναι Σύριοι. Η πίεση για τη στέγαση, την εκπαίδευση και την υγεία έχει προκαλέσει εντάσεις σε μια χώρα η οποία έχει μια πρόσφατη ιστορία σύγκρουσης. Εξάλλου, είναι καταγεγραμμένο και ιστορικά, ότι τα κύματα προσφύγων, είτε στο εσωτερικό της χώρας τους είτε πολύ περισσότερο σε γειτονικά κράτη, προκαλούν σε αρκετές περιπτώσεις τριβές με τις εγχώριες κοινότητες του πληθυσμού.

Μία ακόμη πηγή ανησυχίας για την UNHCR είναι το γεγονός ότι το βάρος της φροντίδας για τους πρόσφυγες ολοένα και περισσότερο πέφτει στις χώρες με τους λιγότερους πόρους. Οι αναπτυσσόμενες χώρες φιλοξενούν 86% των προσφύγων του κόσμου, με τις πλούσιες χώρες να φροντίζουν μόλις το 14%. Παρά τους φόβους στην Ευρώπη σχετικά με τον αυξανόμενο αριθμό των αιτούντων άσυλο και των μεταναστών, το χάσμα όχι τυχαία, διαρκώς μεγαλώνει. Πριν από δέκα χρόνια, οι πλούσιες χώρες φιλοξένησαν το 30% των προσφύγων και οι αναπτυσσόμενες χώρες το 70%.

Το πλέον όμως ανησυχητικό για την UNHCR είναι ότι καλούνται να αντιμετωπίσουν όλο και περισσότερους πρόσφυγες, ενώ ο υποτιθέμενος πολιτικός βραχίονας των Ηνωμένων Εθνών, το Συμβούλιο Ασφαλείας, φαίνεται ότι αδυνατεί είτε να επιλύσει τις συγκρούσεις, ή να τις εμποδίσει εξ αρχής. Μία «αποτυχία» διόλου τυχαία καθώς πλέον ο ΟΗΕ μόνο κατ ευφημισμόν είναι «βήμα» επίλυσης, αφού έχει εξελιχθεί σε όργανο επιβολής της συγκεκριμένης αυτής πολιτικής που παράγει τον πόλεμο, τις συρράξεις, τις εκατόμβες νεκρών και τα αναρίθμητα καραβάνια προσφύγων.

Refugees-03

 

Μέσω Συλλόγου διάδοσης Μαρξιστικής σκέψης “Γ. Κορδάτος”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Current ye@r *