Πηγή: Γιώργος Καραγιάννης – “Ημεροδρόμος”
Έχουμε άραγε καταλάβει πως την ώρα που εμείς , από το ύψος της μαρξιστικής μας αυθεντίας, επιδιδόμαστε σε βαθυστόχαστες αναλύσεις και διαμάχες ( αρκετές φορές «για το φύλλο των αγγέλων»), την ίδια ώρα στην κοινωνία και ειδικότερα στο χώρο των ανθρώπων που πιστεύουν συντελούνται διεργασίες άγνωστες σε μας;
Ποιος για παράδειγμα έχει δώσει σημασία στο γεγονός ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο αριθμός των εκκλησιαζομένων ή αυτών που καταφεύγουν στις εκκλησίες όχι μόνο για να ζητήσουν υλική βοήθεια αλλά και ελπίζοντας μέσα στην απελπισία τους να βρούν ένα «αποκούμπι έστω και στον ουρανό», έχει αυξηθεί αλματωδώς;
Φαινόμενα των καιρών
Και δεν χρειάζεται να σταθούμε στα στοιχεία που δίνονται από την διοίκηση της Εκκλησίας. Μια απλή επίσκεψη σε οποιαδήποτε ενορία την ώρα της κυριακάτικης λειτουργίας αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Σε ώρες δραματικές, σε περιόδους κρίσεων, όχι μόνο οικονομικών , πολιτικών αλλά και ηθικών ,όπως δείχνει η ιστορία, βλέπουμε φαινόμενα εμφάνισης «σωτήρων», γκουρού , «γερόντων» και «πνευματικών», «οραμάτων», και «θαυμάτων».
Μέσα στις συνθήκες της κρίσης η ανάπτυξη της φιλολογίας αυτής είναι αναγκαία για να διασκεδασθεί ο πανικός των πολλών και αμαθών μπροστά στα όσα τρομακτικά συμβαίνουν. Και μέσα σ αυτό το κλίμα ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια και διαδίδονται πλατιά απίστευτες θεωρίες διαφόρων «οραματιστών» που «ισοφαρίζουν» το αίσθημα φόβου των πολιτών με την εμφάνιση του «υπερφυσικού» και του «θεικού». Ποιος από όλους τους αναλυτές στο χώρο της Αριστεράς ασχολήθηκε στα σοβαρά , για παράδειγμα με ένα απλό( αλλά χαρακτηριστικό) στοιχείο; Εφημερίδες ( ενδεικτικό το παράδειγμα της «Δημοκρατίας») κατάφεραν να αυξήσουν εντυπωσιακά την κυκλοφορία τους (σε συνθήκες μεγάλης κρίσης στον Τύπο) μοιράζοντας βιβλία με τις προφητείες ενός αγιορείτη καλόγερου, του «γέροντος Παϊσίου»; «Προφητείες» που διακινούνται ευρέως και επαναλαμβάνονται από στόμα σε στόμα ή σε δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα βιβλίων τσέπης σε λαικές γειτονιές και χωριά σε όλη την Ελλάδα. Δεισιδαιμονίες , προλήψεις, σκοταδισμός που όμως, όπως δείχνει και η ιστορία , αξιοποιήθηκαν στο έπακρο όταν χρειάστηκε από την άρχουσα τάξη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίοδος του Εμφυλίου. Τότε που το παιχνίδι των «οραμάτων» και «θαυμάτων» αποτέλεσε στοιχείο του «Εθνικού Αγώνα» αφού πολλά από αυτά που συνέβαιναν στα ελληνικά βουνά αποδίδονταν στην παρέμβαση του «θείου».
«Καύσιμη ύλη» για κάθε λογής αγύρτη
Αυτοί και αυτές που κατακλύζουν απελπισμένοι τις εκκλησίες ζητώντας την «εκ των άνω σωτηρία» ή ακόμη και αυτοί και αυτές που εντυπωσιάζονται σήμερα από τις «προφητείες» του μακαρίτη «γέροντος Παϊσίου» δεν είναι όλοι ούτε θρησκόληπτα γραϊδια, ούτε οι γνωστές «θεούσες» του κατηχητικού, ούτε σαλεμένα παλληκαράκια, θύματα συνήθως διαφόρων «γερόντων» και «πνευματικών» .Στην πλειοψηφία τους είναι άνθρωποι της «διπλανής πόρτας». Δικοί μας άνθρωποι, λαϊκοί, εργάτες και υπάλληλοι που χάνουν τις δουλειές τους, μικροέμποροι που βάζουν λουκέτο στα μαγαζιά τους, γονείς που βλέπουν τα παιδιά τους να μαραζώνουν στην ανεργία. Πιστοί χριστιανοί , αλλά και άνθρωποι συγχυσμένοι και ευκολόπιστοι. «Καύσιμη ύλη» για κάθε πολιτικό αγύρτη. Και μετά αναρωτιόμαστε , για το πώς (και με την βοήθεια βεβαίως επιχειρηματιών) πρώτα ο ρατσιστικός ΛΑΟΣ έφτασε να γίνει θεσμικός παράγων του συστήματος ή γιατί η Χρυσή Αυγή έφτασε στα σημερινά ποσοστά της.
Και με το «μνημόνιο» και με τη «φιλανθρωπία»
Και από την άλλη μεριά , ως πότε θα παρατηρούμε άφωνοι φαινόμενα από την πλευρά της ηγεσίας της Εκκλησίας όπως αυτή η απίστευτη κοροιδία της φιλανθρωπικής εκστρατείας που οργανώνουν από κοινού αρχιεπισκοπή και μητροπόλεις με τον «ΣΚΑΙ» και την «Καθημερινή» του Αλαφούζου, τα ΜΜΕ που είναι οι εκφραστές, οι πρωταγωνιστές της πιο άγριας επίθεσης, όχι μόνο στο εισόδημα της πλειοψηφίας των ελλήνων, αλλά και στα πολιτικά τους δικαιώματα και ελευθερίες, σ όλη τους τη ζωή.
Αυτοί οι απλοί πιστοί της διπλανής μας πόρτας μπορούν να κερδηθούν στον αγώνα. Φτάνει να τους αντιμετωπίζουμε όπως αυτοί είναι και όχι όπως εμείς θα θέλαμε να είναι. Με απόλυτο σεβασμό στο πιστέυω τους και τις ανησυχίες τους. Φτάνει να είμαστε συνεχώς δίπλα τους. Εύκολοι ακτιβισμοί και καμικάζι ενέργειες που δεν συνοδεύονται από μια συστηματική πολιτική προσέγγιση μπορεί να αποδειχθούν μπούμερανγκ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Άγιος Παντελεήμονας. Εκεί (και σε άλλες περιοχές) όπου η ζημιά δεν περιορίστηκε στη αύξηση της επιρροής των χρυσαυγιτών αλλά είχε και αρνητικές επιπτώσεις στο ζήτημα των μεταναστών. Εκεί στον ΄Αγιο Παντελεήμονα όπου , μην το ξεχνάμε αυτό, από τους πρώτους που έσπευσαν να προσφέρουν βοήθεια (κουβέρτες, τροφή κ.λπ.) ήταν οι ιερείς της ομώνυμης εκκλησίας. Τώρα πως έγινε και άλλαξαν πολλά σ αυτή την συνοικία καιρός είναι να καθήσουμε να το σκεφτούμε. Σε τελευταία ανάλυση για μας δεν ισχύει το «ένας Θεός ξέρει».
Κράτος και εκκλησία
Τι να κάνουμε; Να επεξεργαστούμε μια ολοκληρωμένη πολιτική. Για παράδειγμα. Δεν μπορεί και στην Αριστερά (στο σύνολό της) να πηδάμε από τη μια θέση στην άλλη μη μπορώντας να εξηγήσουμε τα γεγονότα.Να θυμηθούμε τις εύκολες κριτικές όπως ο «ακροδεξιός» ο Χριστόδουλος, ο «προοδευτικός» Ιερώνυμος. Και όταν ήρθε η ώρα που είδαμε τον νυν αρχιεπίσκοπο να στηρίζει (ακόμη και με την παρουσία του στο υπουργικό συμβούλιο) την άθλια πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου να μένουμε άφωνοι , παγιδευμένοι σε εύκολες κρίσεις. Kαι η απάντηση είναι απλή, απλούστατη. Μας το λέει και η νεώτερη ιστορία : Γιατί αυτή είναι η δουλειά των αρχιεπισκόπων. Γι αυτό και στις περισσότερες εκλογές προκαθημένων της Εκκλησίας της Ελλάδος η παρέμβαση της Πολιτείας ήταν άμεση και πολλές φορές απροσχημάτιστη.
Τα παραπάνω δεν σημαίνουν βέβαια πως δεν χρειάζεται και η μελέτη διεργασιών , κυρίως σε περιόδους κρίσεων που επιτρέπουν διαφοροποιήσεις ακόμη και στα ανώτερα κλιμάκια της εκκλησιαστικής ιεραρχίας. Έτσι θα μπορέσουμε να βρούμε μια πρώτη κι όχι οριστική εξήγηση για φαινόμενα όπως αυτό του μητροπολίτη Μεσογαίας που στάθηκε στο πλευρό των κατοίκων της Κερατέας ενώ την ίδια στιγμή αντιδρούσε στο θέμα του αποτεφρωτηρίου.στο Μαρκόπουλο. Έτσι θα βοηθηθούμε να εξηγήσουμε φαινόμενα γνωστών συντηρητικών ιεραρχών όπως αυτοί της Φλώρινας και της Καστοριάς που διαδήλωσαν μαζί με τους κατοίκους των πόλεων τους για φτηνό πετρέλαιο.
Εκκλησία και «εκλογική πελατεία»
Κι από την άλλη μεριά : Έτσι θα εξηγήσουμε ή τουλάχιστον θα πλησιάσουμε σε μια εξήγηση για το πως ο πανίσχυρος μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος από κατήγορος του μνημονίου και της μνημονιακής πολιτικής έτοιμος, όπως δήλωνε, να κατέβει και στα συλλαλητήρια, κατέληξε σε κήρυκα της πολιτικής «ας τα δεχθούμε όλα μη μας βγάλουν από το ευρώ και την Ευρώπη». Κι όλα αυτά μετά την ανάληψη του υπουργείου Οικονομικών από τον συντοπίτη του Ευάγγελο Βενιζέλο με τον οποίο διατηρεί άριστες σχέσεις. Άλλωστε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ αντλεί μεγάλο μέρος της εκλογικής του πελατείας από τους εκκλησιαστικού κύκλους. Και δικαίως ανταμείβεται αφού είναι αυτός ο οποίος με το κύρος του Συνταγματολόγου «πάγωσε» κάθε διαδικασία για να προωθηθεί ο χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους με το γνωστό αφεύρημα των «διακριτών ρόλων» και τα 12 σημεία που παρουσίασε τον Ιούνιο του 2000.
Κάθε εποχή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Η ιστορία δεν αντιγράφεται. Όμως αξίζει να θυμηθούμε τι έγραφε ο Δημήτρης Γληνός ( «Πνευματικές μορφές της αντίδρασης». Δημοσιεύθηκε σε πέντε μέρη στο περιοδικό «Νέοι Πρωτοπόροι» , τ. 10-14 Σεπτέμβρης, Οχτώβρης, Νοέμβρης, Δεκέμβρης 1932 και Γενάρης 1933).
Τι έλεγε ο Δημήτρης Γληνός
«Η επαναστατική παράταξη έχει υποχρέωση να προσέξει και στο σημείο αυτό και αν είναι μπορετό να οργανώσει το διαφωτιστικό έργο και στο επίπεδο της θρησκείας. Η γνώμη μου είναι ότι θα ωφελούσε πάρα πολύ η προσπάθεια να διαχυθεί στο λαό η γνώση των φυσικών επιστημών και της ιστορίας των θρησκειών και η κατανόηση του σημερινού κοινωνικού του οργανωμένου ιερατείου. Η προσπάθεια αυτή χρειάζεται μεγάλη προσοχή , για να μη φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα από εκείνο που επιδιώκει . Το ισχυρότερο όπλο του φωτισμού είναι η επιστημονική θεωρία και η ιστορική κριτική. Χρειαζόμαστε λοιπόν συστηματική δουλειά προς αυτές τις δύο κατευθύνσεις».
Το παράδειγμα του Αρη Βελουχιώτη
Υπόδειγμα επαναστατικής τακτικής και ευελιξίας αποτελεί ο τρόπος ,με τον οποίο κινήθηκε ο Άρης Βελουχιώτης στο ξεκίνημα του αντάρτικου το 1942 σε ένα χώρο βαθύτατα συντηρητικό, καχύποπτο ακόμη και εχθρικό προς τις ιδέες του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού , αυτό των χωριών της Ευρυτανίας και της Φθιώτιδας. Ένας μαρξιστής , ένας επαναστάτης χωρίς να κάνει σκόντο στις ιδέες και στις θέσεις του μπορεί να κινείται και να κερδίζει τις λαικές μάζες με απόλυτο σεβασμό στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Χωρίς να υποκρίνεται σεβόταν τις ευαισθησίες τους και κινείτο ανάλογα. Ενώπιον ιερέα έγινε και η ορκωμοσία της πρώτης ανταρτοομάδας του Παρνασσού με τα μέλη της να δίνουν τον ιστορικό όρκο του αντάρτη του ΕΛΑΣ «Εγώ παιδί του ελληνικού λαού , ορκίζομαι ν’ αγωνιστώ πιστά από τις τάξεις του ΕΛΑΣ…». Και μια λεπτομέρεια που όμως έχει τη σημασία της. Τα όπλα των πρώτων ανταρτών τα παρέλαβαν από την εκκλησία στους Κομποτάδες όπου τα είχαν κρύψει ο παπάς και ο καντηλανάφτης του χωριού.
Στη Λαμία
Στον ιστορικό λόγο της Λαμίας ο Άρης αναφέρθηκε και στη θρησκεία και απάντησε σε όλους αυτούς που κατηγορούσαν τους κομμουνιστές ότι θέλουν να την καταργήσουν
«Ο κομμουνισμός, λένε, θα καταργήσει την θρησκεία. Μα η θρησκεία είναι ζήτημα συνείδησης. Πώς θα καταργηθεί λοιπόν; Η κατάργηση της θρησκευτικής συνείδησης είναι πράμα αδύνατο, έστω κι αν ακόμα οι κομμουνιστές θέλανε να την καταργήσουν. Η θρησκευτική συνείδηση δεν καταργείται με απλές διαταγές.
Αν συνέβαινε ένα τέτοιο πράμα, αυτό θα έμοιαζε με την διαταγή πού έβγαλε κάποτε ένας αστυνόμος στην Ανάφη, με την οποία απαγόρευε την πάλη των τάξεων!
Το τι θα γίνει στο πολύ μακρινό μέλλον, το πώς θα σκέπτονται οι άνθρωποι τότε, είναι άλλο πρόβλημα. Και κανένας πολιτικός δε μπορεί να βγάλει νόμο για το τι θα πρέπει να γίνει ύστερα από 200 η 500 χρόνια. Ούτε λοιπόν κι εμείς θα βγάλουμε τέτοιο νόμο. Μας ενδιαφέρει το πώς θα προκόψει ο λαός μας σήμερα κι όχι το τι φιλοσοφικές πεποιθήσεις θα έχει ύστερα από 500 χρόνια.
Συνεπώς καταλαβαίνετε τώρα, ότι αυτοί που διαδίδουν αυτές τις συκοφαντίες επιδιώκουν άλλους σκοπούς, προσπαθώντας με το μέσο αυτό της συκοφαντίας να εξαπατήσουν το λαό και να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους πάνω του. Αν μάλιστα εξετάσουμε βαθύτερα το πράμα αυτό, θα δούμε ότι αυτοί είναι άθρησκοι, γιατί σε αυτούς δεν υπάρχει ούτε ίχνος θρησκευτικής συνείδησης κι ο μόνος που λατρεύουν είναι ο Θεός Μαμμωνάς, ο Θεός του χρήματος».
Το καθήκον
Να λοιπόν ένα καθήκον που μπαίνει μπροστά σε όλους τους μαρξιστές. Να μελετήσουν τρόπους πλησιάσματος αυτής της τεράστιας μάζας των πιστών. Για να μην εκπλήσσονται όταν στο χώρο αυτό αλωνίζουν κάθε είδους αντιδραστικοί. Και για να μην ψαχνόμαστε βλέποντας τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής που από οργάνωση παγανιστών εμφανίζεται σήμερα ως υπερασπιστής της Ορθοδοξίας…
Αφήστε μια απάντηση